Σίγουρα ένα φαρδύ λάστιχο χαμηλότερου προφίλ, προσφέρει καλύτερη πρόσφυση συγκριτικά με ένα στενότερο της ίδιας διαμέτρου ζάντας.
Δηλαδή καλύτερο κράτημα στις στροφές, μικρότερο σπινάρισμα στο ξεκίνημα ή σε ανηφόρα, λιγότερες παραμορφώσεις των πλαινών στις στροφές, πιο αποτελεσματικό φρενάρισμα και αμεσότερες αντιδράσεις στο τιμόνι.
Με αυτόν τον λογικό συνειρμό, θα έπρεπε οι περισσότεροι οδηγοί να αλλάζουν τα εργοστασιακά τους ελαστικά με άλλα φαρδύτερα, απο την επόμενη μέρα της αγοράς του αυτοκινήτου τους, καινούργιου ή μεταχειρισμένου, ηλεκτρικού ή με κινητήρα εσωτερικής καύσης. Όμως δεν είναι ακριβώς έτσι και σίγουρα το ακριβότερο κόστος τους δεν αποτελεί απαραίτητα εμπόδιο, αφού η ασφάλεια μας αξίζει πολύ περισσότερο.
Η απάντηση είναι ότι τα φαρδύτερα ελαστικά έχουν και αυτά την «Αχίλλειο πτέρνα» τους, όπως είναι η μεγαλύτερη ροπή τους για υδρολίσθηση (aquaplaning), αφου ένα φαρδύ λάστιχο με χαμηλότερο προφίλ, χάνει πολύ πιο γρήγορα την πρόσφυση στο βρεγμένο δρόμο απο ένα αντίστοιχο στενό.
Η περισσότερο φαρδιά επιφάνεια του ελαστικού στο πέλμα του, δημιουργεί επίσης μια αύξηση της αεροδυναμικής του αντίστασης, που σε συνδυασμό με το περίπου κατά 20% μεγαλύτερο βάρος του, έχουν σαν αποτέλεσμα την δραστική αύξηση στην κατανάλωση καυσίμου, αλλά και την μείωση της απόδοσης στις επιταχύνσεις και τις ενδιάμεσες ρεμπρίζ, ειδικά αν ο κινητήρας είναι «ασθενικός» ή με λίγα κυβικά.
Να αναφέρουμε επίσης συν τοις άλλοις, την γρηγορότερη φθορά στα ρουλεμάν των τροχών και την αυξημένη καταπόνηση της ανάρτησης, με ότι αυτό συνεπάγεται για την άνεση, όπως επίσης και τα «τριξίματα» απο το εσωτερικό της καμπίνας. Επιπρόσθετα στα μείον των φαρδύτερων ελαστικών, είναι το δυσάρεστο συναίσθημα στο παρκάρισμα απο το βαρύτερο τιμόνι, όταν αυτό δεν διαθέτει υδραυλική ή ηλεκτρική υποβοήθηση.
Επίσης τα «μπαλάκια», κρεμαγιέρα, καθώς και οι υπόλοιποι σύνδεσμοι στο σύστημα διεύθυνσης, ταλαιπωρούνται περισσότερο με αποτέλεσμα την ανάγκη συντήρησης τους σε μικρότερο χρονικό διάστημα.
Για τους λόγους αυτούς οι αυτοκινητοβιομηχανίες, βρίσκουν την σωστή ισορροπία, τοποθετώντας στα νέα οχήματα, ελαστικά με την ωφελιμότερη σωστή διάσταση για τα συγκεκριμένα μοντέλα, προτείνοντας σε αρκετές περιπτώσεις, μια εναλλακτική φαρδύτερη λύση ελαστικών για τους «ανήσυχους» αγοραστές, δίχως να ξεφεύγουν κατά πολύ απο την ολική εργοστασιακή διάμετρο της ζάντας και τις στάνταρ διαστάσεις του ελαστικού.
Πηγή:Αρης Μορένο-thecars.gr
