Βλέποντας λοιπον το Hyundai στο βάθος του ορίζοντα να περνάει τα άλλα δύο φανάρια με κόκκινο, σκέφτηκα οτι ο,τι και αν συμβαίνει, ακόμα και να γεννάει η γυναίκα σου, ή να πεθαίνει κάποιος, πιο το νόημα να τρέχεις τόσο? Θα πας σβέλτα και με κόρνα, αλλα όχι έτσι. Αν κάποιος πεθαίνει θα τον πεθάνεις πριν την ώρα του. Αν κάποιος γεννιέται, θα τον πεθάνεις πριν γεννηθεί.
Δε δάγκωνα τη γλώσσα μου? Όταν ξεκίνησα, 5 φανάρια παρακάτω το ξαναείδα.
Ενώ ήθελε να ακολουθήσει αυτή τη πορεία...
Έφυγε απο το δρόμο πάνω στην καμπύλη..
Καβάλησε το τρίγωνο (το οποίο έχει λοφίσκο, γρασίδι, λουλούδια, συντριβάνι και κάτι γλυπτά), τα μάζεψε όλα, και βρέθηκε στο αντίθετο ρεύμα μαζί με μπόλικο χώμα που μετέφερε μέχρι κάτω.
Οδηγός τελικά ήταν μια κυρία, την οποία εγώ την πρόλαβα σε μια αναμπουμπούλα. Να τρέχει μια μπροστά, μία πίσω, περαστικοί να προσπαθούν να ανοίξουν την πόρτα του οδηγού αλλα να μην ανοίγει, και τελικά η κυρία ανέβηκε σε ένα παπάκι, μάλλον περαστικού, και έφυγε.
Το τρέξιμο μέσα στη πόλη, θέλει και κάποια εμπειρία. Δεν είναι απλά πατάω το γκάζι, και όπου έχει στροφή, στρίβω. Αλλιώς ούτε να στρίψεις ξέρεις, ούτε τι να κάνεις ξέρεις αν αρχίσει να γλιστράει. Αν δεν έχεις εκπαιδευτεί να το κάνεις (έστω και σαν ανώριμος 18χρονος που έχει τα μυαλά πάνω απο το κεφάλι) τότε δεν είναι απλό το να "πας κάποιον στο νοσοκομείο". Θα μπορούσε η κυρία να πάρει και κόσμο μαζί της. Ευτυχώς δεν είχε καθόλου κίνηση εκείνη τη στιγμή.
Σήμερα διαβάζοντας εφημερίδα, για εκείνη τη μέρα και ώρα, είδα οτι πήγε ένα 8χρονο παιδάκι στο νοσοκομείο: "το παιδί έπεσε από ύψος 4 μέτρων, με αποτέλεσμα να χτυπήσει σοβαρά το κεφάλι και να υποστεί αιμάτωμα εγκεφάλου αλλά και θλάση πνεύμονα"
Άρα όταν είναι κάτι απολύτως επείγον. Τρέχεις ή δεν τρέχεις?
