Παιδιά υπουργών, μεγαλοστελεχών και σχολεία-καταφύγια

[pipinos1976]

Παιδιά υπουργών, μεγαλοστελεχών και σχολεία-καταφύγια

26.07.2016, 13:54

H ιδιωτική εκπαίδευση στη χώρα μας ποτέ δεν κατάφερε να προσελκύσει μεγάλο αριθμό μαθητών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, καθώς συνολικά λιγότεροι από 6-7 στους 100 μαθητές Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου φοιτούν σε ιδιωτικά σχολεία.

Η επίσημη «Στατιστική της Εκπαίδευσης» δεν μας πληροφορεί, βέβαια, για την κοινωνική προέλευση των μαθητών που φοιτούν στα ιδιωτικά εκπαιδευτήρια.

Είναι όμως πρόδηλο πως για να μπορεί μια οικογένεια να πληρώνει ένα σημαντικό ποσό ετησίως μόνο για τα δίδακτρα ενός γόνου της, πρέπει να έχει αρκετά υψηλό εισόδημα.

Είμαστε, λοιπόν, πολύ κοντά στην πραγματικότητα με το να ισχυριστούμε πως τα μεσαία αστικά στρώματα συγκροτούν συστηματικά και σε μεγάλη έκταση την πελατεία των ιδιωτικών σχολείων.

Είναι γνωστό, επίσης, ότι η ίδια η ιδιωτική εκπαίδευση είναι ουσιαστικά βαθιά διχοτομημένη, καθώς τα ιδιωτικά σχολεία ανταποκρίνονται σε τρεις τουλάχιστον διαφοροποιημένες ανάγκες των «πελατών» τους.

■ Πρώτον, ένα μικρό τμήμα των ιδιωτικών σχολείων «πρώτης ταχύτητας» λειτουργούν στη βάση της αναπαραγωγής της κοινωνικής «ελίτ», καθώς φιλοξενούν αποκλειστικά παιδιά που προέρχονται από τα ανώτατα εισοδηματικά στρώματα ή από κοινωνικές ομάδες που κατέχουν υψηλές θέσεις στην πολιτική ιεραρχία.

Τα «σχολεία με όνομα» εμφανίζονται σαν ένα από τα μέσα της «στρατηγικής για διάκριση» που οι ευνοημένες κοινωνικές κατηγορίες χρησιμοποιούν για την αναπαραγωγή τους και στα πλαίσια αυτά τα υψηλά δίδακτρα αποτελούν, ως προς τις συνέπειές τους, τόσο στοιχεία διαφοροποίησης των πελατών-καταναλωτών τους όσο και ασφαλιστική δικλίδα για τους «παρείσακτους» στην κοινωνία της «ελεύθερης» επιλογής προσώπων και υπηρεσιών.

Παράλληλα, ας μην ξεχνάμε ότι το μεγαλύτερο μέρος των υπουργών Παιδείας, των βουλευτών και των υπουργών, ανεξαρτήτως κόμματος, καθώς και τμήμα των ανώτερων συνδικαλιστικών στελεχών επέλεγαν και επιλέγουν για τους γόνους τους την ιδιωτική εκπαίδευση, ή καλύτερα τα 10-12 γνωστά ιδιωτικά σχολεία της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.

Ενδεικτικά μόνο: Ο πρώην υπουργός Παιδείας Γερ. Αρσένης, ο υφυπουργός Ι. Ανθόπουλος, οι πρώην υπουργοί και υφυπουργοί Παιδείας Γ. Παπανδρέου, Γ. Σουφλιάς, Β. Κοντογιαννόπουλος, Απ. Κακλαμάνης, Χ. Καστανίδης, Β. Πολύδωρας, αλλά και πρώην και νυν γνωστά και προβεβλημένα στελέχη κομμάτων και συνδικαλιστικών φορέων, όπως π.χ. ο Ν. Κωνσταντόπουλος, η Μ. Δαμανάκη, ο Κ. Σκανδαλίδης, ο Θ. Πάγκαλος, ο Ευάγγ. Βενιζέλος, η Ντόρα Μπακογιάννη, ο Αντ. Αντωνάκος (πρώην πρόεδρος της ΟΛΜΕ και στέλεχος της ΑΔΕΔΥ), ο Χρ. Πρωτόπαπας (πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ και πρώην υπουργός), ο Λ. Κανελλόπουλος (πρώην πρόεδρος της ΓΣΕΕ), κ.ά.

■ Δεύτερον, υπάρχει ένα τμήμα ιδιωτικών σχολείων που φιλοξενούν στη συντριπτική τους πλειονότητα παιδιά μεσαίων και ανώτερων στελεχών του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα (υψηλόμισθοι υπάλληλοι με υψηλό εκπαιδευτικό καταληκτικό επίπεδο), ελευθεροεπαγγελματιών «κύρους» (γιατροί, αρχιτέκτονες, πολιτικοί μηχανικοί κ.λπ.) και εκπαιδευτικών.

■ Τέλος, υπάρχει και μια ομάδα ιδιωτικών σχολείων που ουσιαστικά παίζουν το ρόλο «καταφυγίου».

Αναφερόμαστε, βεβαίως, σε αρκετές δεκάδες ιδιωτικών σχολείων, στα οποία συνωστίζονται μαθητές είτε λόγω κάποιων οικογενειακών αναγκών που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει η φοίτηση στο δημόσιο σχολείο είτε λόγω αδυναμιών να έχουν επιτυχή σχολικά αποτελέσματα στο δημόσιο σχολείο.

Σκανδαλώδεις συμφωνίες

Στις τρεις αυτές κατηγορίες ιδιωτικών σχολείων στοιχίζεται και μια αντίστοιχη προσφορά εκπαίδευσης, που αφορά, βεβαίως, και το εκπαιδευτικό προσωπικό.

Ας δούμε, στα πλαίσια αυτά, μια παλιότερη ιστορία «ιδιωτικής εκπαιδευτικής τρέλας» που είχε λάβει χώρα σε ιδιωτικό εκπαιδευτήριο στο Περιστέρι.

Η υπόθεση είχε ως εξής, όπως περιγράφεται στο πόρισμα της Ενορκης Διοικητικής Εξέτασης (ΕΔΕ), από το 3ο Γραφείο Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης:

- Εκπαιδευτικός ομολογεί ότι εργαζόταν μέχρι την επίσκεψη της Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος (ΟΙΕΛΕ) στο εν λόγω σχολείο, δίχως να έχει πάρει το πτυχίο από τη σχολή του και βεβαίως, άνευ διοριστηρίου.

- Αλλος εκπαιδευτικός ομολογεί στην ΕΔΕ ότι λόγω φόρτου εργασίας δεν εμφανιζόταν και πολύ συχνά στο σχολείο και ότι όσες ώρες εργαζόταν, τις... χάριζε στον ιδιοκτήτη, λόγω φιλικής σχέσης!

- Δύο ακόμη εκπαιδευτικοί υπογράφουν υπεύθυνη δήλωση, θεωρημένη από την Αστυνομία, με την οποία βεβαιώνουν ότι «δεν θέλουν να λαμβάνουν κανενός είδους αμοιβή και ότι αυτό θα ισχύει στο μέλλον, χωρίς καμία εξαίρεση»!

«Μαγειρεύοντας» τους αριθμούς

Ιδιαίτερα σε περιόδους αναταράξεων στη δημόσια εκπαίδευση παράγεται, διαχέεται και εγχαράσσεται ένας κυρίαρχος λόγος που συστηματικά προβάλλει τα «υψηλά ποσοστά επιτυχίας των ιδιωτικών σε σχέση με τα δημόσια».

Συνήθως προβάλλονται τα ποσοστά επιτυχίας μιας σειράς γνωστών ιδιωτικών σχολείων και για το εύπεπτο του πράγματος παρουσιάζονται στα ΜΜΕ διαφημιστικές καταχωρίσεις στις οποίες ορισμένα ιδιωτικά σχολεία, «ευλογώντας τα γένια τους», συνοψίζουν τα υψηλά ποσοστά της επιτυχίας τους που «υπερέχουν κατά πολύ του πανελλήνιου δείκτη», δίνοντας παράλληλα την ευκαιρία στους τεχνικούς της κοινής γνώμης να ξεσκονίσουν τα λιβανιστήρια τους «για τα υψηλά ποσοστά επιτυχίας των ιδιωτικών σε σχέση με τα δημόσια, γεγονός που βαραίνει στην απόφαση όλο και περισσότερων γονέων να επιλέγουν τα πρώτα για τις σπουδές των γόνων τους».

Πόσο, όμως, αλήθεια απέχουν οι επιδόσεις των μαθητών ιδιωτικών και δημόσιων σχολείων και ποια είναι τα αθέατα χαρακτηριστικά που συγκροτούν τις όποιες επιτυχίες των πρώτων;

Η φοίτηση σε ιδιωτικό σχολείο, από μόνη της, σε καμιά περίπτωση δεν συνεπάγεται υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας σε σχέση με το δημόσιο σχολείο ούτε συνδέεται με εξασφαλισμένα ποσοστά επιτυχίας των τροφίμων του.

Οι όποιες υψηλές σχολικές επιδόσεις των μαθητών ορισμένων πασίγνωστων ιδιωτικών σχολείων συντελούνται, σε κάθε περίπτωση, με τη διαμεσολάβηση του κοινωνικού-οικονομικού background των υποψηφίων και όχι μέσω της «υψηλότερης» ποιότητας των ιδιωτικών σχολείων.

Γι’ αυτόν εξάλλου τον λόγο υπάρχουν ιδιωτικά σχολεία με πολύ υψηλά ποσοστά επιτυχίας στις πανελλήνιες εξετάσεις και άλλα που η «φαεθόντεια πτήση» τους τα αναπαύει στον «πάτο» της σειράς.

Είναι από τη μια εκείνα που οφείλουν την επιτυχία τους στο μορφωτικό «πλεονέκτημα» μαθητών με «οικονομική-κοινωνική προίκα», που απλά την αναπαράγουν και τη «νομιμοποιούν», και από την άλλη εκείνα που απευθύνονται ως «λύση ανάγκης» σε «κοινούς» υποψηφίους.

Χρήστος Κάτσικας

[rasPUTIN]

Τὶ ἤθελες καὶ τό 'πιασες αὐτὸ τὸ ζήτημα; Πονάει πολύ.

Νὰ γράψω δυὸ σκέψεις στὰ γρήγορα.

Ὅσον ἀφορὰ τὴν δημόσια ἐκπαίδευσιν, ἀποτελεῖ καταφύγιο βολέματος. Πιάνουμε δημόσια καρέκλα, μόνιμη θέσις ἐργασίας (μῆνας μπεῖ, μῆνας βγεῖ τὸ μηνιάτικο νὰ πέφτει κατὰ τὴν νεοελληνικὴ κουλτούρα). Δὲν θέλω νὰ γενικεύσω (νὰ μὴν γίνω ἑλληνάρας) ἀλλὰ ὑπάρχει κι αὐτὴ ἡ παράμετρος.

Θυμάμαι τὸ 1993, ὄταν εἶχε ἔρθει ἠ ὤρα τοῦ μηχανογραφικοῦ, ποὺ μοῦ εἶχε λεχθεῖ νὰ δηλώσω τὸ παιδαγωγικὸ τμῆμα. Θα διοριζόμουν σὲ ἕξι μῆνες, θὰ ἔπαιρνα κανὰ διακοσαχίλιαρο τὸ μῆνα, θὰ ἔβρισκα γυναῖκα (ἠ ὁποία θὰ ἔπαιρνε ἄλλα τόσα) ... θὰ ἔκανα τὴν τύχη μου. Οἰ γνωστές, νεοελληνικὲς μλκ ποὺ τὶς ἀκούω καὶ μὲ πιάνει πονοκέφαλος. Αὐτὰ μᾶς κατέστρεψαν.

Ἐκείνη τὴν χρονιά, κάποιος συμμαθητὴς ῥώτησε τὴν χημικὸ ἀν ἠ ἐργασία τὴν ὁποία ἔκανε ἦταν ἐπιλογὴ ἢ ἀνάγκη. Ἀπάντησε ὅτι οἱ σπουδὲς (ἡ Χημεία) ἦταν ἠθελημένη ἐπιλογὴ ἀλλὰ ἡ θέσις ἐργασία (ἐκπαίδευσις) ἦταν ἀπὸ ἀνάγκη.


Σχετικὰ μὲ τὴν ἰδιωτικὴ ἐκπαίδευσιν, οἰ ἔχοντες πληρώνουν (μιὰ καὶ μποροῦν) προσδοκῶντας κάτι καλύτερο. Στὸν ἰδιωτικὸ τομέα ἔχουμε δύο χαρακτηριστικά.
1. Ὅσον ἀφορὰ τοὺς ὐπαλλήλους ἔχουμε ἐργασιακὴ ἀλητεία.
2. Στὴν σχέσιν ἐταιρείας-πελάτη ὑπάρχει ἡ νοοτροπία «ἀρπαχτῆς».
Παράγοντες, δηλαδή, οἰ ὁποῖοι (μαζὶ μὲ ἄλλους πολλοὺς) ἔχουν συντελέσει στὸ σημερινὸ χάλι.


Πάρτε αὐτὰ γιὰ ἀρχή, σκόρπιες σκέψεις.