Επιστήμη

Αν δεν έχει κατηγορία γι'αυτό βάλτε το εδώ...
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Ένα παλαιότερο άρθρο, εξαιρετικά ενδιαφέρον, όμως. Αφορά στην μελέτη των διδύμων που έκανε η NASA. Με την μελέτη αυτή, όπου ο ένας από τους διδύμους πήγε στο διάστημα και ο άλλος έμεινε στην Γη, θέλησαν να δουν ποιες είναι οι επιδράσεις του διαστήματος στον ανθρώπινο οργανισμό και αν οι όποιες αλλαγές παρατηρούνται στο διάστημα επανέρχονται στην αρχική τους κατάσταση, όταν ο αστροναύτης επιστρέφει στην Γη.

Η μελέτη ορόσημο της NASA για τους δίδυμους αποκαλύπτει την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου σώματος στο διάστημα
Η μελέτη ορόσημο της NASA για τους δίδυμους αποκαλύπτει την ανθεκτικότητα του ανθρώπινου σώματος στο διάστημα

Πανομοιότυποι δίδυμοι αστροναύτες, Scott και Mark Kelly, είναι υποκείμενα της Μελέτης των Δίδυμων της NASA. Ο Σκοτ ​​(δεξιά) πέρασε ένα χρόνο στο διάστημα ενώ ο Μάρκ (αριστερά) παρέμεινε στη Γη ως θέμα ελέγχου. Οι ερευνητές εξέτασαν τις επιπτώσεις του διαστημικού ταξιδιού στο ανθρώπινο σώμα.

Αποτελέσματα από τη μελέτη ορόσημων για τους δίδυμους της NASA, η οποία πραγματοποιήθηκε από το 2015-2016, δημοσιεύθηκαν την Πέμπτη στο περιοδικό Science. Η ολοκληρωμένη μελέτη – που περιλαμβάνει εργασίες από 10 ερευνητικές ομάδες – αποκαλύπτει μερικά ενδιαφέροντα, εκπληκτικά και καθησυχαστικά στοιχεία για το πώς ένα ανθρώπινο σώμα προσαρμόστηκε – και ανακτήθηκε – από το ακραίο περιβάλλον του διαστήματος.

Η μελέτη των διδύμων παρέχει την πρώτη ολοκληρωμένη βιομοριακή άποψη για το πώς το ανθρώπινο σώμα αποκρίνεται στο περιβάλλον του διαστημικού αέρα και χρησιμεύει ως γονιδιωματικό βήμα για την καλύτερη κατανόηση του τρόπου διατήρησης της υγείας του πληρώματος κατά τις ανθρώπινες αποστολές στη Σελήνη και τον Άρη.

Οι συνταξιούχοι αστροναύτες της NASA, Scott Kelly και ο πανομοιότυπος δίδυμος αδερφός του Mark, συμμετείχαν στην έρευνα, που διεξήχθη από το Human Research Program της NASA. Ο Mark ​​έδωσε μια βασική γραμμή για παρατήρηση στη Γη και ο Scott ​​παρέδωσε μια συγκρίσιμη δοκιμαστική περίπτωση κατά τη διάρκεια των 340 ημερών που πέρασε στο διάστημα στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό για τις αποστολές 43, 44, 45 και 46. Ο Scott Kelly έγινε ο πρώτος Αμερικανός αστροναύτης που πέρασε σχεδόν ένα έτος στο διάστημα.

“Η μελέτη των δίδυμων ήταν ένα σημαντικό βήμα προς την κατανόηση της επιγενετικής και της γονιδιακής έκφρασης στην ανθρώπινη διαστημική πτήση”, δήλωσε ο J.D. Polk, επικεφαλής υγειονομικής και ιατρικής υπηρεσίας στο κεντρικό γραφείο της NASA. “Χάρη στους δίδυμους αδελφούς και σε μια ομάδα ερευνητών που εργάστηκαν ακούραστα μαζί, τα πολύτιμα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από τη μελέτη των δίδυμων βοήθησαν να ενημερωθεί η ανάγκη για εξατομικευμένη ιατρική και ο ρόλος της στη διατήρηση υγιών αστροναυτών κατά τη διάρκεια εξερεύνησης στο βαθύ διάστημα και ταξιδεύοντας προς τον Άρη”.

Τα βασικά αποτελέσματα από τη μελέτη των δίδυμων NASA περιλαμβάνουν ευρήματα που σχετίζονται με τις αλλαγές έκφρασης γονιδίων, την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος και τη δυναμική των τελομερών. Άλλες αλλαγές που σημειώνονται στο ολοκληρωμένο χαρτί περιλαμβάνουν τα σπασμένα χρωμοσώματα που επαναδιατάσσονται στις χρωμοσωμικές αναστροφές και μια αλλαγή στη γνωστική λειτουργία. Πολλά από τα ευρήματα είναι συνεπή με τα δεδομένα που συλλέχθηκαν σε προηγούμενες μελέτες και άλλες έρευνες που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Τα τελομερή στα λευκά αιμοσφαίρια του Scott, τα οποία είναι βιοδείκτες γήρανσης στο τέλος των χρωμοσωμάτων, ήταν απροσδόκητα μεγαλύτερα στο διάστημα και στη συνέχεια συντομότερα μετά την επιστροφή του στη Γη με μέσο μήκος τελομερούς να επιστρέφει στο φυσιολογικό έξι μήνες αργότερα. Αντίθετα, τα τελομερή του αδερφού του παρέμειναν σταθερά σε όλη την περίοδο. Επειδή τα τελομερή είναι σημαντικά για την κυτταρική γονιδιωματική σταθερότητα, προγραμματίζονται επιπρόσθετες μελέτες για τη δυναμική των τελομερών για μελλοντικές αποστολές ενός έτους για να διαπιστωθεί αν τα αποτελέσματα επαναλαμβάνονται σε αποστολές μακράς διαρκείας.

Ένα δεύτερο βασικό εύρημα είναι ότι το ανοσοποιητικό σύστημα του Scott ανταποκρίθηκε κατάλληλα στο διάστημα. Για παράδειγμα, το εμβόλιο της γρίπης που χορηγήθηκε στο διάστημα δούλεψε ακριβώς όπως και στη Γη. Ένα πλήρως λειτουργικό ανοσοποιητικό σύστημα κατά τη διάρκεια διαστημικών αποστολών μεγάλης διάρκειας είναι ζωτικής σημασίας για την προστασία της υγείας των αστροναυτών από περιστασιακά μικρόβια στο περιβάλλον του διαστημικού σκάφους.

Ένα τρίτο σημαντικό εύρημα είναι η μεταβλητότητα της γονιδιακής έκφρασης, η οποία αντικατοπτρίζει τον τρόπο με τον οποίο ένα σώμα αντιδρά στο περιβάλλον του και θα βοηθήσει στην πληροφόρηση σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο η γονιδιακή έκφραση σχετίζεται με τους κινδύνους για την υγεία που συνδέονται με τη διαστημική πτήση. Ενώ στο διάστημα, οι ερευνητές παρακολούθησαν αλλαγές στην έκφραση των γονιδίων του Scott, με την πλειοψηφία να επιστρέφει στο φυσιολογικό μετά από έξι μήνες στη Γη. Ωστόσο, ένα μικρό ποσοστό γονιδίων που σχετίζονται με το ανοσοποιητικό σύστημα και την επισκευή του DNA δεν επέστρεψε στη βασική γραμμή μετά την επιστροφή του στη Γη. Επιπλέον, τα αποτελέσματα προσδιόρισαν τα βασικά γονίδια που στοχεύουν στη χρήση για την παρακολούθηση της υγείας των μελλοντικών αστροναυτών και την ενδεχόμενη ανάπτυξη εξατομικευμένων αντιμέτρων.

“Ορισμένες φυσιολογικές και κυτταρικές αλλαγές πραγματοποιούνται κατά τη διαστημική πτήση”, δήλωσε η Jennifer Fogarty, επικεφαλής επιστήμονας του προγράμματος Ανθρώπινου Ερευνητικού Προγράμματος στο Johnson Space Center της NASA στο Χιούστον. “Η μελέτη των δίδυμων μας έδωσε την πρώτη ολοκληρωμένη μοριακή άποψη στις γενετικές αλλαγές και κατέδειξε πως προσαρμόζεται ένα ανθρώπινο σώμα και παραμένει ισχυρό και ανθεκτικό ακόμα και αφού έχει περάσει σχεδόν ένα χρόνο με το Διεθνές Διαστημικό Σταθμό Τα δεδομένα που συλλέγονται από ολοκληρωμένες έρευνες όπως η μελέτη των δίδυμων της NASA θα εξερευνηθούν για τα επόμενα χρόνια”.

Μέρος της ετήσιας αποστολής καθορισμού ρεκόρ, η μελέτη των δίδυμων της NASA ενσωμάτωσε 10 έρευνες για να προωθήσει την αποστολή της NASA και να ωφελήσει όλη την ανθρωπότητα. Ο Scott συμμετείχε σε μια σειρά βιοϊατρικών μελετών, συμπεριλαμβανομένης της έρευνας για το πώς το ανθρώπινο σώμα προσαρμόζεται σε γνωστούς κινδύνους, όπως η έλλειψη βαρύτητας και η ακτινοβολία στο διάστημα. Εν τω μεταξύ, ο Mark συμμετείχε σε παράλληλες μελέτες στη Γη για να βοηθήσει τους επιστήμονες να συγκρίνουν τις επιδράσεις του χώρου σε ένα σώμα μέχρι το κυτταρικό επίπεδο. Τα ευρήματα αντιπροσωπεύουν 27 μήνες συλλογής δεδομένων.

Η μελέτη των δίδυμων βοήθησε να δημιουργηθεί ένα πλαίσιο συνεργατικής έρευνας που χρησιμεύει ως πρότυπο για μελλοντική βιοϊατρική έρευνα. Οι κύριοι ερευνητές της NASA και ερευνητικών πανεπιστημίων σε ολόκληρο το έθνος ξεκίνησαν μια άνευ προηγουμένου ανταλλαγή δεδομένων και ανακάλυψη. Υποστηριζόμενη από 84 ερευνητές σε 12 τοποθεσίες σε οκτώ κράτη – μέλη, τα δεδομένα από αυτή τη σύνθετη μελέτη διοχετεύθηκαν σε μια μελέτη περιεκτικότητας, παρέχοντας την πιο ολοκληρωμένη και ολοκληρωμένη μοριακή άποψη μέχρι σήμερα για τον τρόπο με τον οποίο ένας άνθρωπος ανταποκρίνεται στο περιβάλλον του διαστήματος. Ενώ είναι σημαντικό, είναι δύσκολο να εξαχθούν συμπεράσματα για όλους τους ανθρώπους ή τους μελλοντικούς αστροναύτες από ένα μόνο θέμα δοκιμής στο περιβάλλον του διαστήματος.

“Από τις γνώσεις μας, αυτή η ομάδα των ομάδων έχει διεξαγάγει μια μελέτη χωρίς προηγούμενο στο πεδίο εφαρμογής της σε όλα τα επίπεδα της ανθρώπινης βιολογίας: από μοριακές αναλύσεις των ανθρώπινων κυττάρων και του μικροβίου έως τη φυσιολογία του ανθρώπου στη γνώση”, δήλωσε ο Craig Kundrot, επικεφαλής, Space Life and Physical Sciences και τμήμα Space Life and Physical Sciences Research & Applications Division στην έδρα της NASA”. Αυτή η εργασία είναι η πρώτη έκθεση αυτής της εξαιρετικά ολοκληρωμένης μελέτης που ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια, όταν συγκεντρώθηκαν οι ερευνητές. Προσβλέπουμε στη δημοσίευση πρόσθετων αναλύσεων και μελετών παρακολούθησης με τα μελλοντικά μέλη του πληρώματος καθώς συνεχίζουμε να βελτιώνουμε τη δυνατότητά μας να ζούμε και εργαζόμαστε στο διάστημα και εξορμούν προς στη Σελήνη και στον Άρη”.

Οι μοναδικές πτυχές της μελέτης των δίδυμων δημιούργησαν την ευκαιρία για καινοτόμο έρευνα στον τομέα της γονιδιωματικής, προωθώντας τη NASA σε έναν τομέα έρευνας για διαστημικά ταξίδια που περιλαμβάνει ένα πεδίο μελέτης γνωστό ως omics, το οποίο ενσωματώνει πολλαπλούς βιολογικούς κλάδους. Οι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις της έρευνας, όπως η συνεχιζόμενη διερεύνηση των τελομερών, θα συνεχίσουν να μελετώνται.

Η NASA έχει μια αυστηρή εκπαιδευτική διαδικασία για να προετοιμάσει τους αστροναύτες για τις αποστολές τους, συμπεριλαμβανομένου ενός καλά σχεδιασμένου τρόπου ζωής και εργασίας ενώ στο διάστημα, καθώς και ένα εξαιρετικό πρόγραμμα αποκατάστασης και αναγέννησης όταν επιστρέφουν στη Γη. Χάρη σε αυτά τα μέτρα και τους αστροναύτες που τους επιτελούν με επιμονή, το ανθρώπινο σώμα παραμένει ισχυρό και ανθεκτικό ακόμα και μετά από ένα χρόνο στο διάστημα.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη μελέτη των δίδυμων NASA, επισκεφθείτε τη διεύθυνση https://www.nasa.gov/twins-study

Επιστημονικό Άρθρο:

Garrett-Bakelman et al. The NASA Twins Study: A multidimensional analysis of a year-long human spaceflight. Science, 2019
Ευχαριστώ.


pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Άλλο ένα ενδιαφέρον άρθρο που ασχολείται με τον δίσκο της Φαιστού και μια πιθανή ερμηνεία του.

Το «κομπιούτερ» του… Μίνωα
Το «κομπιούτερ» του… Μίνωα

Σύμφωνα με τον ερευνητή Μ. Τσικριτζή, «ακτινωτός τροχός» του 15ου αιώνα π.Χ. παρείχε προβλέψεις και καταγραφές των εκλείψεων Σελήνης και Ηλίου. Ηταν επίσης ηλιακό ρολόι και προσδιορισμού γεωγραφικού πλάτους.

Οι Μινωίτες ήταν άριστοι… αστρονόμοι και πρώτοι είχαν ανακαλύψει τον αρχαίο χειροκίνητο υπολογιστή. Μάλιστα η ανακάλυψη αυτή είχε γίνει 1.400 χρόνια πριν από την ανακάλυψη του μηχανισμού των Αντικυθήρων, όπως αποκαλύπτει στο «Εθνος» ο ερευνητής Μηνάς Τσικριτζής, ο οποίος ισχυρίζεται ότι… έθεσε πριν από λίγες ημέρες σε λειτουργία τον αρχαίο υπολογιστή…Ο Κρητικός επιστήμονας, που φέρνει στο φως νέα δεδομένα στον χώρο της έρευνας, εντόπισε πρόσφατα όπως λέει τη «μήτρα» του αρχαίου υπολογιστή σε μινωικό εύρημα, το οποίο βρέθηκε το 1898 στο Παλαίκαστρο Σητείας και φυλάσσεται στο Μουσείο Ηρακλείου.
Πρόκειται για έναν «ακτινωτό κύκλο» που, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, φέρει τα σύμβολα της Σελήνης, του Ηλίου αλλά και παραστάσεις θεοτήτων που μέχρι σήμερα δεν είχαν αναλυθεί από άλλους ειδικούς ως προς τον τρόπο λειτουργίας. Με βάση τη μελέτη προκύπτει ότι ο «ακτινωτός κύκλος» του 15ου αιώνα π.Χ. παρείχε στους Μινωίτες προβλέψεις και καταγραφές των εκλείψεων Σελήνης ? Ηλίου. Επίσης ήταν ηλιακό ρολόι αλλά και όργανο προσδιορισμού γεωγραφικού πλάτους.

Το πρωτότυπο εύρημα είναι λίθινο, ενώ οι Μινωίτες παρήγαγαν χάλκινα ή πήλινα αντίγραφα.

Οπως εξήγησε ο κ. Τσικριτζής, εξωτερικά ο κύκλος έχει 25 τριγωνικές ακτίνες που η καθεμία ισοδυναμεί με ένα 15νθήμερο. Ο εσωτερικός κύκλος χωρίζεται οριζόντια με τη διπλή σειρά σε δύο ημικύκλια που το καθένα έχει 29 και 30 χαράξεις που αναπαριστούν δύο σεληνιακούς μήνες 29 και 30 ημερών. Το μήκος του σεληνιακού μήνα καθορίζεται με ευκολία, αφού ο αριθμός των ημερών μεταξύ της μιας πανσελήνου και της επόμενης είναι το πλήθος των 29,5 ημερών.

Αλλο χαρακτηριστικό του ευρήματος είναι ο κύκλος της περιφέρειας με τις 58 οπές (αντιπροσωπεύουν την περιστροφή δύο αόρατων σημείων στο διάστημα που είναι ο κύκλος των δεσμών) αλλά και οι 59 χαράξεις. «Τα στοιχεία δείχνουν πως οι κατασκευαστές του δίσκου πιθανότατα είχαν ανακαλύψει τον κύκλο κίνησης των δεσμών για να προβλέπουν τις εκλείψεις.

Αποδεικνύεται επίσης ότι οι Μινωίτες γνώριζαν την έννοια του »Σάρου», δηλαδή τη χρονική περίοδο των 18 ετών που μετά το πέρας της επαναλαμβανόταν ο ίδιος κύκλος των σεληνιακών εκλείψεων», δήλωσε στο «Εθνος» ο Μηνάς Τσικριτζής.

Παράλληλα εκτίμησε ότι από τη διάταξη του εξωτερικού και εσωτερικού του ευρήματος και του πλήθους των οπών προκύπτει μεγάλη ομοιότητα με το μεγαλιθικό Στόουνχετζ.

Πρόσφατα ο ερευνητής έθεσε τον αρχαίο υπολογιστή σε λειτουργία όπως οι πρόγονοί του Μινωίτες, τοποθετώντας βελόνες στις οπές. «Ξεκίνησα από μια πρόσφατη ολική σεληνιακή έκλειψη που έγινε στις 21 Δεκεμβρίου του 2010 και δουλεύοντας με τη »λογική λειτουργία» του μηχανισμού ανακάλυψα ότι μπορούν να προβλεφθούν όλες οι εκλείψεις που θα συμβούν μέχρι το 2018, όπως: 10/11/11, 20/03/15, 28/09/15, 07/08/17 και 31/1/18». Ο κ. Τσικριτζής εξηγεί ότι στις 15/06/11 η βελόνα της Σελήνης θα είναι στην ίδια θέση της πανσελήνου από την οποία ξεκίνησε στον εσωτερικό κύκλο, διαγράφοντας κάθε ημέρα μία χάραξη στα ημικύκλια των 29 και 30 ημερών.

Και ο ήλιος κάθε μήνα διαγράφει δύο ακτινωτά τρίγωνα αντίθετα από την κίνηση των δεικτών του ρολογιού και θα βρίσκεται 12 θέσεις στα ακτινωτά τρίγωνα, οπότε θα υπάρξει έκλειψη σελήνης.

«Η λογική που εφάρμοσα αποδίδει τη σωστή πρόβλεψη για πέντε σεληνιακές και μία ηλιακή έκλειψη. Θεωρώ ότι έχουμε φτάσει σε μια ερμηνεία και κατανόηση της χρήσης του δίσκου. Το θέμα πάντως είναι ανοιχτό, διότι μπορεί και κάποιος άλλος να προτείνει μια άλλη χρήση. Το σημαινόμενο είναι ότι βρισκόμαστε μπροστά στον πρώτο αναλογικό υπολογιστή της ανθρωπότητας που έχει μινωική προέλευση» τόνισε με έμφαση ο Κρητικός ερευνητής.


Μ. Τσικριτζής - Ερευνά εδώ και 20 χρόνια

Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Μηνάς Τσικριτζής, Δρ ΑΠ, ερευνητής Αιγαιακών Γραφών, καθηγητής πληροφορικής και μαθηματικός, είχε αποκαλύψει μέσω του «Εθνους» το πρώτο μινωικό ημερολόγιο, το οποίο προηγήθηκε των Βαβυλωνίων κατά 19 αιώνες. Τα τελευταία 20 χρόνια ερευνά συστηματικά τον μινωικό πολιτισμό και έχει εκδώσει το βιβλίο «Ο Δίσκος της Φαιστού: οδηγός στην αποκρυπτογράφησή του». Πριν από δύο χρόνια αποκάλυψε μια άγνωστη επιγραφή η οποία, όπως είπε, φέρει κλασματικά σύμβολα της Γραμμικής Α’ και θα αποτελέσει πιθανότατα τον «μπούσουλα» για τη λύση του μυστικού του Δίσκου της Φαιστού.
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Μια επίσης παλιά είδηση (από το 2018) που αναφέρεται στην προσέγγιση μιας διαστημικής συσκευής από την Ιαπωνία σε έναν αστεροειδή (και στην προσεδάφιση διάφορων συσκευών που μεταφέρει), κάτι εξαιρετικά δύσκολο να πραγματοποιηθεί.

Το ιαπωνικό σκάφος Hayabusa 2 έφθασε στον αστεροειδή Ryugu
Το ιαπωνικό σκάφος Hayabusa 2 έφθασε στον αστεροειδή Ryugu

Η ιαπωνική διαστημοσυσκευή Hayabusa 2 βάρους 600 κιλών έφτασε στον πολύ σκούρο αστεροειδή Ryugu (Ριούγκου), σε απόσταση περίπου 290 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη, όπως ανακοίνωσε η Ιαπωνική Διαστημική Υπηρεσία (JAXA). Το σκάφος Hayabusa 2 εκτοξεύθηκε το 2014 με προορισμό αστεροειδή Ryugu, ο οποίος μοιάζει λίγο με διαμάντι και στόχος του είναι να χρησιμοποιήσει εκρηκτικά για να συλλέξει υπόγεια δείγματα και να τα φέρει πίσω στη Γη. Ας σημειωθεί ότι το σκάφος διαθέτει δύο ηλιακά πάνελ και μια μηχανή ιόντων που δουλεύει με το χημικό στοιχείο ξένο.

O Ryugu ανακαλύφθηκε το 1999, έχει διάμετρο περίπου 900 μέτρων και ανήκει στην κατηγορία των δυνητικά επικίνδυνων για τη Γη αστεροειδών της ομάδας «Απόλλων». Η περιστροφή του είναι ανάδρομη, δηλαδή ανάποδη σε σχέση με εκείνη της Γης και του Ήλιου και πολύ γρήγορη αφού η περίοδος του είναι 3-4 ώρες. Το σκάφος θα μελετήσει τον αστεροειδή για περίπου ενάμιση χρόνο, εξερευνώντας την επιφάνειά του.

Κατά το χρονικό διάστημα αυτό, θα επιδιώξει να αναπτύξει διάφορα σκάφη προσγείωσης στην επιφάνεια, συμπεριλαμβανομένων μικρών rover και μία διαστημοσυσκευή γερμανικής κατασκευής, που ονομάζεται Mascot (Mobile Asteroid Surface Scout).

«Αρχικά, θα μελετήσουμε πολύ προσεκτικά την επιφάνεια. Έπειτα θα επιλέξουμε το σημείο προσεδάφισης. Η προσεδάφιση σημαίνει ότι θα πάρουμε υλικό από την επιφάνεια», ανέφερε ο επικεφαλής της αποστολής Makoto Yoshikawa.

Μία μίνι διαστημοσυσκευή θα διαχωριστεί από το σκάφος, κατεβαίνοντας στην επιφάνεια του αστεροειδούς. Όταν το Hayabusa 2 απομακρυνθεί σε ασφαλή απόσταση, θα ενεργοποιηθούν εκρηκτικά, ανοίγοντας ένα μικρό κρατήρα στην επιφάνεια του Ryugu.

«Πιθανόν την άνοιξη του επόμενου έτους θα προσπαθήσουμε να ανοίξουμε τον κρατήρα. Έπειτα το διαστημικό μας σκάφος θα προσπαθήσει να φτάσει μέσα στον κρατήρα για να πάρουμε υλικό από το υπέδαφος» ανέφερε ο Makoto Yoshikawa.

Αν όλα πάνε καλά, η αποστολή θα εγκαταλείψει τον Ryugu το Δεκέμβριο 2019, ώστε να επιστρέψει στον πλανήτη μας με τα δείγματα του αστεροειδούς στο τέλος του 2020.

Είχε προηγηθεί η αποστολή «Hayabusa 1», που είχε εκτοξευθεί το 2003 και έφθασε στον αστεροειδή Ιτοκάβα το 2005. Παρά τις τεχνικές δυσκολίες, το σκάφος τελικά επέστρεψε στη Γη το 2010, μεταφέροντας μια μικρή ποσότητα υλικού από τον αστεροειδή.

Κάτι ανάλογο θα επιχειρήσει το αμερικανικό σκάφος Osiris-Rex που έχει «ραντεβού» με τον αστεροειδή Μπενού (Bennu) τον Αύγουστο του 2018. Σκοπός του είναι η μελέτη και επιστροφή δειγμάτων από έναν γεωπλήσιο αστεροειδή], τον 101955 Μπενού. Το σκάφος εκτοξεύθηκε από τη Γη στις 8 Σεπτεμβρίου 2016 και σύμφωνα με τον προγραμματισμό θα μεταφέρει ένα δείγμα του υλικού του στη Γη το έτος 2023 για να αναλυθεί με λεπτομέρεια. Η ανάλυση του δείγματος αναμένεται να αυξήσει τις γνώσεις της επιστήμης για τη δημιουργία και την εξέλιξη του Ηλιακού Συστήματος, για τα αρχικά στάδια του σχηματισμού των πλανητών, καθώς και για την προέλευση των οργανικών ενώσεων που οδήγησαν στη γένεση της ζωής πάνω στη Γη. Αν είναι επιτυχημένη, η αποστολή θα είναι η πρώτη αμερικανική διαστημική αποστολή που θα επιστρέψει δείγματα από έναν αστεροειδή.

Tα Γεωπλήσια αντικείμενα (Near-Earth Objects – NEOs) είναι μικρά ουράνια σώματα (αστεροειδείς και κομήτες) του Ηλιακού Συστήματος, τα οποία, επηρεασμένα από τις βαρυτικές έλξεις των κοντινών πλανητών, ωθούνται σε τροχιές των οποίων τουλάχιστον σε μερικές περνούν κοντά από την τροχιά περιφοράς του πλανήτη Γη γύρω από τον Ήλιο. Κύριο χαρακτηριστικό όλων των σωμάτων που χαρακτηρίζονται ως γεωπλήσια είναι το μήκος του περιήλιου τους, δηλαδή της μικρότερης απόστασης που μπορούν να βρεθούν από τον Ήλιο, το οποίο είναι μικρότερο της 1,3 Αστρονομικής Μονάδας (q < 1,3 AU) Σήμερα, σύμφωνα με τη Διεθνή Αστρονομική Ένωση, ο πληθυσμός των γνωστών σε εμάς γεωπλήσιων αντικειμένων ξεπερνά τις δέκα χιλιάδες.
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Μία λίστα με επίθετα που έχουν ξενική προέλευση (τα επίθετα, όχι οι φέροντες αυτά) και, μάλιστα, σχέση με επαγγέλματα. Μπορείτε να τα βρείτε εδώ: GREEK SURNAMES

Αρναούτης =Προέρχεται από την τουρκική λέξη arnaut που σημαίνει <Αλβανός>
Ασίκης =Προέρχεται από επίσης τουρκική λέξη asik που σημαίνει <εραστής>
Ασλάνης= Είναι και αυτή τούρκικη λέξη που σημαίνει <λιοντάρι>
Βαγενάς= Προέρχεται από τη μεσαιωνική λέξη βαγίνιον/ βαγένι που μεταφράζεται ως <βαρελάς>
Βοναπάρτης =Το επώνυμο του Μεγάλου Ναπολέοντα αλλά και πολλών νεοελλήνων όπως θα διαπιστώσετε ξεφυλλίζοντας τον τηλεφωνικό κατάλογο προέρχεται από την ιταλική φράση buona parte που σημαίνει <καλή μέρα>
Βεκιάρης =Προέρχεται από την τουρκική λέξη bekar που σημαίνει ανύπαντρος
Βελέντζας προέρχεται από τη λέξη velentza που είναι χοντρή, χωριάτικη κουβέρτα
Βελής προέρχεται από την τουρκική λέξη veli που σημαίνει κυβερνήτης, νομάρχης, διοικητής.
Βενιέρης το εν λόγω επώνυμο μας έρχεται από την Ιταλία, όπου venier σημαίνει … όνομα
Βικέλας είναι σλαβική λέξη από το bik που σημαίνει ταύρος
Βογιατζής μας έρχεται από τους εξ ανατολών γείτονες από την τουρκική λέξη boyaci που είναι ο μπογιατζής
Βόγλης προέρχεται από την αλβανική λέξη vogel που σημαίνει μικρός
Βότσης είναι από το αρβανίτικο voci που σημαίνει μικρό παιδί, μούτσος
Βουγάς προέρχεται από την τουρκική λέξη bug που σημαίνει αρχηγός.
Βούζας προέρχεται από τουρκική λέξη buz που σημαίνει πάγος
Γαϊτάνος προέρχεται από την τουρκική λέξη gaytan που μεταφράζεται ως κορδόνι
Γαρμπής Η λέξη είναι αραβική από το garb και σημαίνει δύση
Γιαρμάς προέρχεται από την τουρκική λέξη yarma που σημαίνει σχίσιμο
Γιαχνής προέρχεται από τη λέξη yahni που σημαίνει λάχανο με κρέας
Γκίνης είναι ο Γιάννης στα αλβανικά από το gine
Γκλάβας προέρχεται από τη σλαβική λέξη glava που σημαίνει κεφαλή
Γκολέμης είναι ο μεγάλος και προέρχεται από το σλαβικό golem
Γρανίτσας σλαβική λέξη granica που σημαίνει σύνορα
Δαβάκης προέρχεται από την τουρκική λέξη tabak που σημαίνει βυρσοδέψης
Δαφέρμος Ιταλικής προελεύσεως επώνυμο από τη λέξη de fermo που σημαίνει βέβαιος, σταθερός
Δέδες είναι ο παππούς στα τούρκικα
Δεμέστιχας προέρχεται από την ιταλική λέξη da mestica που μεταφράζεται σαν μείγμα χρωμάτων
Δούρος είναι ο αλύγιστος ,προέρχεται από την ιταλική λέξη duro
Ζαίμης προέρχεται από την ιταλική λέξη zaim που σημαίνει φοροεισπράκτορας
Ζηρίνης είναι ο ξανθός και προέρχεται από την περσική λέξη zarin
Ζολώτας είναι ρώσικης προέλευσης από το zoloto που σημαίνει χρυσάφι
Ζορμπάς ένα από τα γνωστά επώνυμα σε όλον τον κόσμο λόγω της κινηματογραφικής επιτυχίας του Άντονυ Κουίν , σημαίνει άτακτος και ταραξίας προερχόμενο από το τούρκικο zorba.
Ιντζές τούρκικη λέξη ( ince ) που μεταφράζεται σαν λεπτός, πονηρός
Καββαδάς είναι σέρβικη λέξη ( kavad ) που σημαίνει μανδύας
Καγιάς προέρχεται από την τούρκικη λέξη kaya που σημαίνει βράχος
Καζαντζής είναι ο λεβητοποιός ,προέρχεται από τα τούρκικα ( kazanci )
Κακουλίδης η λέξη είναι περσική και σημαίνει βόστρυχος ( kakul )
Καλαφάτης η λέξη σημαίνει αλείφω πλοίο με πίσσα , από την ιταλική λέξη calafato
Κάλφας είναι ο βοηθός , προέρχεται από την λέξη kalfa
Καμμένος δεν σημαίνει κυριολεκτικά καμένος , αλλά προέρχεται από την λέξη kamen που σημαίνει πέτρα.
Καμπάς προέρχεται από την τούρκικη λέξη kaba που σημαίνει ακατέργαστος , κοινός.
Καπλάνης σημαίνει τίγρης στα τούρκικα ( caplan )
Καραγκιόζης είναι βέβαια το όνομα του γνωστού ήρωα του θεάτρου των σκιών, προέρχεται από την τούρκικη λέξη karagoz που σημαίνει μαυρομάτης δηλ. αυτός που έχει μαύρο μάτι.
Καραλής είναι από το τούρκικο kara ali που σημαίνει μαύρος Αλής.
Καραμπάσης σημαίνει παπάς και προέρχεται από την τούρκικη λέξη karabas
Καράμπελας είναι ο μαύρος / κακός μπελάς, από το τούρκικο kara bela
Καρατζάς προέρχεται από την τούρκικη λέξη karaca που σημαίνει ζαρκάδι αλλά και μελαχρινός.
Καρράς σημαίνει μαύρος ( τούρκικα kara )
Καρτάλης σημαίνει αστός από την λέξη kartal
Καφαντάρης είναι τούρκικη λέξη ( από το kafadar ) που σημαίνει σύντροφος.
Κεντέρης σημαίνει λύπη , προερχόμενο από το τούρκικο keder.
Κυμούντρης και προέρχεται από την ελληνικότατη λέξη κύμα + μουντάρω που σημαίνει δαμάζω, δηλαδή αυτός που κυριεύει , δαμάζει τα κύματα καθώς όλοι οι Κιμουντρέοι ήταν θαλασσινοί , ζούσαν στην Πελοπόννησο και μετά στην Σμύρνη της Μ. Ασίας.
Κούβελος προέρχεται από την ιταλική λέξη covele που είναι η κουφάλα του δένδρου
Κούγιας είναι ο πεταλωτής , έχει τις ρίζες του στην σλαβική λέξη kuja.
Κουγιουμτζής προέρχεται από την τούρκικη λέξη kuyummci που σημαίνει χρυσοχόος .
Λέκκας είναι από τα ονόματα που προέρχονται από παραφρασμένα βαφτιστικά ονόματα. Είναι αλλοίωση της αρβανίτικης λέξης lekka που σημαίνει ο…Αλέκος.
Λιάνης προέρχεται από την γαλλική λέξη liane που σημαίνει δένω.
Λιάπης είναι αρβανίτικη λέξη και έτσι λένε τον κάτοικο της νότιας αλβανιασ.
Λιάρος Προέρχεται από το αρβανίτικο lare που σημαίνει παρδαλός π. χ για το κατσίκι
Μάλας σημαίνει μυστρί και προέρχεται από την τουρκική λέξη mala.
Ματράκης σημαίνει ραβδί
Μουτάφης προέρχεται από την τουρκική λέξη mutaf που σημαίνει σχοινοποιός , υφαντουργός.
Μπαϊρακτάρης είναι ο σημαιοφόρος από το τούρκικο bayraktar
Μπατίστας η λέξη είναι ιταλική ( battista ) και σημαίνει βαπτιστής
Μπέλος σημαίνει άσπρος και η ρίζα του είναι σλαβική bel.
Μπουρνάζος σημαίνει από τα τούρκικα ( burnaz ) μυταράς.
Νταϊφάς σημαίνει ομάδα- σωματείο από την αραβική λέξη taife
Νταλιάνης προέρχεται από την τουρκική λέξη dalyan που σημαίνει ιχθυοτροφείο.
Ντενίσης προέρχεται από την τουρκική λέξη denis που σημαίνει θάλασσα.
Ουζούνης προέρχεται από την τούρκικη λέξη uzun που σημαίνει μακρύς αλλά και ψηλός.
Πάικος η λέξη είναι βουλγάρικη και σημαίνει αράχνη.
Παλάσκας σημαίνει φυσιγγιοθήκη , είναι δε τούρκικη ( palaska )
Παφίλης σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει μεταλλική πλάκα, από το τούρκικο pafla.
Παπαρήγα βασιλιάς - παπάς
Πέτας επώνυμο σλαβικής προέλευσης που σημαίνει φτέρνα ( peta )
Ράμμος σημαίνει κλωνάρι , από το ιταλικό ramo
Ρέντης είναι ο βαρύς από το αραβικό redi
Σακάς μεταφράζεται σαν νεροκουβαλητής από το τούρκικο saka
Σακελάριος σημαίνει θησαυροφύλακας , η προέλευση του λατινική
Σαράφης είναι ο αργυραμοιβός
Σαρρής προέρχεται από την τούρκικη λέξη sari που σημαίνει ξανθός, κίτρινος
Σαχίνης σημαίνει γεράκι
Σημίτης σημαίνει κουλουρτζής από το τούρκικο simit=κουλούρι
Σειτανίδης προέρχεται από την αραβική λέξη seitan που σημαίνει διάβολος
Σέκερης προέρχεται από την τούρκικη λέξη seker που είναι η ζάχαρη
Σεφερλής είναι το σαφάρι
Σούρλας σημαίνει προβοσκίδα- φλογέρα
Τερζής είναι ο ράφτης από το τούρκικο terzi
Τζαμτζής είναι ο υαλοτεχνίτης
Τσάκωνας είναι το τραχύ έδαφος από το αλβανικό tsakon
Τσαλίκης είναι ο γερτός από το τούρκικο calik
Τσελέπης σημαίνει προβατέμπορος
Τσουκαλάς προέρχεται από την ιταλική λέξη zuca που μεταφράζεται ως ο μεγάλος τέντζερης, μεγάλο τσουκάλι
Φέρτης σημαίνει άτομο μοναχό
Φούρλας Προέρχεται από την ιταλική λέξη frullo που σημαίνει σβούρα
Φυσσούν σημαίνει γοητεία , από το τουρκικό fusum
Χαράμης μεταφράζεται σαν αμαρτία και προέρχεται από το αραβικό kharam
Χατζής είναι ο προσκυνητής
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Πραγματικά αυτή η δημοσίευση είναι συγκινητική. Ένας Ρώσσος καθηγητής Φυσικής, που ονομάζεται Yuri Kovalenok, φτιάχνει κάποιες εκπληκτικές εικονογραφίσεις και σημειώσεις (αξίζει πραγματικά να ξοδέψετε έστω και λίγο χρόνο για να δείτε το πόσο καλά ζωγραφίζει και απεικονίζει διάφορα σώματα και συστήματα αυτός ο άνθρωπος). Μπορείτε να δείτε τα έργα του στο Instragram: Yuri Kovalenok. Το άρθρο από το οποίο πήρα τα κείμενα και τις εικόνες (επιλογές από όλα αυτά που έχει κάνει ο καθηγητής) είναι το παρακάτω:

Teacher Makes Beautiful Illustrations of Your Favorite Physics Formulas
Teacher Makes Beautiful Illustrations of Your Favorite Physics Formulas
By Loukia Papadopoulos

From electromagnetism to the law of conservation of energy, this teacher illustrates all your favorite physics formulas.


1. Circular motion

Kovalenok calls this one "Centripetal acceleration and force" and describes it in terms of an airplane making a turn. "The aircraft makes a turn, moving in an arc of a circle with a constant speed v=360 km/h (223.69 mph). Determine the radius R of the circle, if the body of the aircraft is rotated around the direction of flight at an angle of 10 degrees," he writes in his Instagram post description.

Εικόνα


2. Tsiolkovsky rocket equation

Tsiolkovsky's rocket equation, or ideal rocket equation, describes the motion of vehicles that follow the basic principle of a rocket. It is illustrated by Kovalenok with an actual rocket, along with the equations.

Εικόνα


3. Law of conservation of energy

What a perfect way to illustrate such an abstract concept as the law of conservation of energy. Kovalenok even gives a description for his drawing: "In the experiment with the "dead loop" the ball of mass m is released from height h=3R (where R is the radius of the loop). With what force presses the ball in the lower and upper points of the loop?"

Εικόνα


4. Electromagnetism

What exactly is electromagnetism? Well, this illustration explains it pretty well. "Length of the movable conductor AB is equal to l. Its resistance is R. the resistance of the stationary conductor through which slides the conductor AB, is negligible. Perpendicular to the plane of the conductors applied magnetic field B. What force F must be applied to the conductor AB, so that it moves at a constant speed v. The system of conductors is in the horizontal plane."

Εικόνα


5. Artificial satellite rotation

Have you ever wondered about the motion of artificial satellites? Well, Kovalenok is here to not just explain it but also to illustrate it. He also offers a little pop quiz. "The period of rotation of the satellite around the Earth is 24 hours. Find at what altitude is the orbit of the satellite?" he asks in this post's description. Can you find the altitude?

Εικόνα


6. Circular motion 2

There is a second circular motion post, but this time with a car. "At the turn of the road radius of R=100 meters (328.08 ft) uniformly moving car. The center of gravity of the car is at a height of h= 1 m (3.28 ft), the width of the wheels of the track of the car a=1.5 m (4.92 ft). Determine the speed v at which the car can tip over. The car does not slide in the transverse direction."

Εικόνα


7. Statics

This one stars a person doing some pretty scary acrobatics, but this is not about a circus. It is about statics. "Ladder length l=4 m (13.12 ft) is put to a smooth wall at an angle of 60 degrees to the floor. Maximum friction force Ffric=200 N. at what height h can a person weighing m=60 kg (132.27 lb) climb a ladder before the ladder starts to slide? The weight of the ladder can be neglected."

Εικόνα


8. The Vavilov-Cherenkov Radiation

When you run a nuclear reactor that uses water as a moderator, you'll see a blueish glow. That glow is known as Cherenkov radiation — basically like a sonic boom but for light. It occurs when charged particles (such as electrons) move through a dielectric (insulating) medium — such as water — faster than the speed of light. This disrupts the electromagnetic field of the water. The particle is traveling faster than the disturbance can ripple out, forming an electromagnetic shockwave.

Εικόνα


9. Self-Induction

The phenomenon of self-induction is a special case of the law of electromagnetic induction (Faraday's law). As Kovalenok explains, "despite the fact that the voltage in the tram line is about 600 V, when opening we can get a voltage many times higher than the voltage at the source." This creates a spark where the wire meets the tram.

Εικόνα


10. Thermonuclear Fusion

Thermonuclear fusion is a way to achieve nuclear fusion using extremely high temperatures. There are two types of thermonuclear fusion: controlled and uncontrolled. Here, Kovalenok's notes show the controlled version, where fusion reactions can be harnessed for constructive purposes, versus being weaponized in a device like a hydrogen bomb.

To create a controlled thermonuclear reaction, two conditions must be met, writes Kovalenok.

"First, the rate of impact of the nuclei corresponds to the plasma temperature:
T > 10E8 K (for the D-T reaction).
Lawson criterion compliance:
NT > 10E14 cm−3· C (for D-T reaction),
where n is the density of high-temperature plasma, τ is the plasma retention time in the system. D-deuterium. T-tritium."

Εικόνα
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Άλλη μία δημοσίευση που αφορά στους κβαντικούς υπολογιστές, που αποτελούν το μέλλον που έρχεται σύντομα (αν δεν είναι ήδη εδώ).

Serious quantum computers are finally here. What are we going to do with them?
Serious quantum computers are finally here. What are we going to do with them?

Will Knight

Yet only now, after decades of gradual progress, are researchers finally close to building quantum computers powerful enough to do things that conventional computers cannot. It’s a landmark somewhat theatrically dubbed “quantum supremacy.” Google has been leading the charge toward this milestone, while Intel and Microsoft also have significant quantum efforts. And then there are well-funded startups including Rigetti Computing, IonQ, and Quantum Circuits.

No other contender can match IBM’s pedigree in this area, though. Starting 50 years ago, the company produced advances in materials science that laid the foundations for the computer revolution. Which is why, last October, I found myself at IBM’s Thomas J. Watson Research Center to try to answer these questions: What, if anything, will a quantum computer be good for? And can a practical, reliable one even be built?


Why we think we need a quantum computer

The research center, located in Yorktown Heights, looks a bit like a flying saucer as imagined in 1961. It was designed by the neo-futurist architect Eero Saarinen and built during IBM’s heyday as a maker of large mainframe business machines. IBM was the world’s largest computer company, and within a decade of the research center’s construction it had become the world’s fifth-largest company of any kind, just behind Ford and General Electric.

While the hallways of the building look out onto the countryside, the design is such that none of the offices inside have any windows. It was in one of these cloistered rooms that I met Charles Bennett. Now in his 70s, he has large white sideburns, wears black socks with sandals, and even sports a pocket protector with pens in it. Surrounded by old computer monitors, chemistry models, and, curiously, a small disco ball, he recalled the birth of quantum computing as if it were yesterday.

When Bennett joined IBM in 1972, quantum physics was already half a century old, but computing still relied on classical physics and the mathematical theory of information that Claude Shannon had developed at MIT in the 1950s. It was Shannon who defined the quantity of information in terms of the number of “bits” (a term he popularized but did not coin) required to store it. Those bits, the 0s and 1s of binary code, are the basis of all conventional computing.

A year after arriving at Yorktown Heights, Bennett helped lay the foundation for a quantum information theory that would challenge all that. It relies on exploiting the peculiar behavior of objects at the atomic scale. At that size, a particle can exist “superposed” in many states (e.g., many different positions) at once. Two particles can also exhibit “entanglement,” so that changing the state of one may instantaneously affect the other.

Bennett and others realized that some kinds of computations that are exponentially time consuming, or even impossible, could be efficiently performed with the help of quantum phenomena. A quantum computer would store information in quantum bits, or qubits. Qubits can exist in superpositions of 1 and 0, and entanglement and a trick called interference can be used to find the solution to a computation over an exponentially large number of states. It’s annoyingly hard to compare quantum and classical computers, but roughly speaking, a quantum computer with just a few hundred qubits would be able to perform more calculations simultaneously than there are atoms in the known universe.

In the summer of 1981, IBM and MIT organized a landmark event called the First Conference on the Physics of Computation. It took place at Endicott House, a French-style mansion not far from the MIT campus.

In a photo that Bennett took during the conference, several of the most influential figures from the history of computing and quantum physics can be seen on the lawn, including Konrad Zuse, who developed the first programmable computer, and Richard Feynman, an important contributor to quantum theory. Feynman gave the conference’s keynote speech, in which he raised the idea of computing using quantum effects. “The biggest boost quantum information theory got was from Feynman,” Bennett told me. “He said, ‘Nature is quantum, goddamn it! So if we want to simulate it, we need a quantum computer.’”

IBM’s quantum computer—one of the most promising in existence—is located just down the hall from Bennett’s office. The machine is designed to create and manipulate the essential element in a quantum computer: the qubits that store information.


The gap between the dream and the reality

The IBM machine exploits quantum phenomena that occur in superconducting materials. For instance, sometimes current will flow clockwise and counterclockwise at the same time. IBM’s computer uses superconducting circuits in which two distinct electromagnetic energy states make up a qubit.

The superconducting approach has key advantages. The hardware can be made using well-established manufacturing methods, and a conventional computer can be used to control the system. The qubits in a superconducting circuit are also easier to manipulate and less delicate than individual photons or ions.

Inside IBM’s quantum lab, engineers are working on a version of the computer with 50 qubits. You can run a simulation of a simple quantum computer on a normal computer, but at around 50 qubits it becomes nearly impossible. That means IBM is theoretically approaching the point where a quantum computer can solve problems a classical computer cannot: in other words, quantum supremacy.

But as IBM’s researchers will tell you, quantum supremacy is an elusive concept. You would need all 50 qubits to work perfectly, when in reality quantum computers are beset by errors that need to be corrected for. It is also devilishly difficult to maintain qubits for any length of time; they tend to “decohere,” or lose their delicate quantum nature, much as a smoke ring breaks up at the slightest air current. And the more qubits, the harder both challenges become.

“If you had 50 or 100 qubits and they really worked well enough, and were fully error-corrected—you could do unfathomable calculations that can’t be replicated on any classical machine, now or ever,” says Robert Schoelkopf, a Yale professor and founder of a company called Quantum Circuits. “The flip side to quantum computing is that there are exponential ways for it to go wrong.”

Another reason for caution is that it isn’t obvious how useful even a perfectly functioning quantum computer would be. It doesn’t simply speed up any task you throw at it; in fact, for many calculations, it would actually be slower than classical machines. Only a handful of algorithms have so far been devised where a quantum computer would clearly have an edge. And even for those, that edge might be short-lived. The most famous quantum algorithm, developed by Peter Shor at MIT, is for finding the prime factors of an integer. Many common cryptographic schemes rely on the fact that this is hard for a conventional computer to do. But cryptography could adapt, creating new kinds of codes that don’t rely on factorization.

This is why, even as they near the 50-qubit milestone, IBM’s own researchers are keen to dispel the hype around it. At a table in the hallway that looks out onto the lush lawn outside, I encountered Jay Gambetta, a tall, easygoing Australian who researches quantum algorithms and potential applications for IBM’s hardware. “We’re at this unique stage,” he said, choosing his words with care. “We have this device that is more complicated than you can simulate on a classical computer, but it’s not yet controllable to the precision that you could do the algorithms you know how to do.”

What gives the IBMers hope is that even an imperfect quantum computer might still be a useful one.

Gambetta and other researchers have zeroed in on an application that Feynman envisioned back in 1981. Chemical reactions and the properties of materials are determined by the interactions between atoms and molecules. Those interactions are governed by quantum phenomena. A quantum computer can—at least in theory—model those in a way a conventional one cannot.

Last year, Gambetta and colleagues at IBM used a seven-qubit machine to simulate the precise structure of beryllium hydride. At just three atoms, it is the most complex molecule ever modeled with a quantum system. Ultimately, researchers might use quantum computers to design more efficient solar cells, more effective drugs, or catalysts that turn sunlight into clean fuels.

Those goals are a long way off. But, Gambetta says, it may be possible to get valuable results from an error-prone quantum machine paired with a classical computer.


From a physicist’s dream to an engineer’s nightmare

“The thing driving the hype is the realization that quantum computing is actually real,” says Isaac Chuang, a lean, soft-spoken MIT professor. “It is no longer a physicist’s dream—it is an engineer’s nightmare.”

Chuang led the development of some of the earliest quantum computers, working at IBM in Almaden, California, during the late 1990s and early 2000s. Though he is no longer working on them, he thinks we are at the beginning of something very big—that quantum computing will eventually even play a role in artificial intelligence.

But he also suspects that the revolution will not really begin until a new generation of students and hackers get to play with practical machines. Quantum computers require not just different programming languages but a fundamentally different way of thinking about what programming is. As Gambetta puts it: “We don’t really know what the equivalent of ‘Hello, world’ is on a quantum computer.”

We are beginning to find out. In 2016 IBM connected a small quantum computer to the cloud. Using a programming tool kit called QISKit, you can run simple programs on it; thousands of people, from academic researchers to schoolkids, have built QISKit programs that run basic quantum algorithms. Now Google and other companies are also putting their nascent quantum computers online. You can’t do much with them, but at least they give people outside the leading labs a taste of what may be coming.

The startup community is also getting excited. A short while after seeing IBM’s quantum computer, I went to the University of Toronto’s business school to sit in on a pitch competition for quantum startups. Teams of entrepreneurs nervously got up and presented their ideas to a group of professors and investors. One company hoped to use quantum computers to model the financial markets. Another planned to have them design new proteins. Yet another wanted to build more advanced AI systems. What went unacknowledged in the room was that each team was proposing a business built on a technology so revolutionary that it barely exists. Few seemed daunted by that fact.

This enthusiasm could sour if the first quantum computers are slow to find a practical use. The best guess from those who truly know the difficulties—people like Bennett and Chuang—is that the first useful machines are still several years away. And that’s assuming the problem of managing and manipulating a large collection of qubits won’t ultimately prove intractable.

Still, the experts hold out hope. When I asked him what the world might be like when my two-year-old son grows up, Chuang, who learned to use computers by playing with microchips, responded with a grin. “Maybe your kid will have a kit for building a quantum computer,” he said.
Ευχαριστώ.
rasPUTIN
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 4845
Εγγραφή: 05 Νοέμ 2008, 16:47

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από rasPUTIN »

pipinos1976 έγραψε: 20 Μάιος 2021, 22:28 Άλλη μία επιστημονική δημοσίευση που καταρρίπτει τους μύθους των vegan (ή όπως αλλιώς θα ονομαστούν στο μέλλον). Το έχω γράψει εδώ και χρόνια: ο άνθρωπος είναι παμφάγο ον. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως θα πρέπει να αγοράζει 10kg αρνί για να φάει τα 2-3kg και να πετάξει τα υπόλοιπα. Σεβόμαστε την οποιαδήποτε ζωή και λειτουργούμε έχοντας στο μυαλό μας την οικονομία ενέργειας. Ακολουθούμε την φύση και λειτουργούμε όπως έχουμε εξελιχθεί μέσα στους αιώνες.
Vegetarian ἤ χορτοφάγος: Ἀπέχει τῆς καταναλώσεως σάρκας ἔμβίου ὄντος λόγω σεβασμοῦ πρὸς τὴν ζωή. Αὐτὴ ἡ εὐαισθησία περιορίζεται σὲ ἀνώτερες μορφὲς ζωῆς ἤ, ὅπως τὸ εἶχε πεῖ ὁ δάσκαλός μου, σὲ ὄντα μὲ ἀτομικὴ συνειδητότητα. Πρωτόζωα (ἀν τὸ λέω καλά), βακτήρια κ.λπ. εἶναι ἐκτὸς ἐνδιαφέροντος.

Vegan ἤ αὐστηρὸς χορτοφάγος: Ἀπέχει ἀπὸ κάθετι ζωικὸ ἐν γένει. Ἐν ἀντιθέσει μὲ τὸν Vegetarian δὲν τρώει αὐγά, γάλα (ἄρα οὔτε κάποιο προϊὸν γάλακτος), μέλι, χαβιάρι.

Ἡ χορτοφαγία δὲν εἶναι κακὴ (προσοχὴ μόνο στὸν αἱματοκρίτη) ἀλλὰ ἡ αὐστηρὴ χορτοφαγία εἶναι ἐνάντια στὴν φύσν τοῦ ἀνθρώπου. Οἱ φυσικὲς πηγὲς βιταμίνης B12 εἶναι ζωικῆς προελεύσεως. Μὴν πεταχεῖ κανένας "ἔξυπνος" νὰ ὀμιλήσει περὶ fortified cereal μιὰ καὶ εἶναι προϊὸν βιομηχανικῆς ἐπεξεργασίας.
οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι
Αλλοίμονον, όταν σας επαινέσουν όλοι οι άνθρωποι
rasPUTIN
Site Admin
Δημοσιεύσεις: 4845
Εγγραφή: 05 Νοέμ 2008, 16:47

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από rasPUTIN »

pipinos1976 έγραψε: 03 Οκτ 2021, 22:20 Μία λίστα με επίθετα που έχουν ξενική προέλευση (τα επίθετα, όχι οι φέροντες αυτά) και, μάλιστα, σχέση με επαγγέλματα. Μπορείτε να τα βρείτε εδώ: GREEK SURNAMES

Σημίτης σημαίνει κουλουρτζής από το τούρκικο simit=κουλούρι
Σημίτης σημαίνει κι ἑβραῖος. Παράγωγο τοῦ simit εἶναι τὸ ἐπίθετο Σιμιτζής.
οὐαὶ ὅταν καλῶς ὑμᾶς εἴπωσι πάντες οἱ ἄνθρωποι
Αλλοίμονον, όταν σας επαινέσουν όλοι οι άνθρωποι
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ότι περισσεύει...”