Πικρές αλήθειες από το παρελθόν

Αν δεν έχει κατηγορία γι'αυτό βάλτε το εδώ...
Απάντηση
erling
Δημοσιεύσεις: 1880
Εγγραφή: 03 Αύγ 2010, 09:54

Πικρές αλήθειες από το παρελθόν

Δημοσίευση από erling »

users.softlab.ece.ntua.gr/~bxb/pub2/vv001.pdf
Μια αναδηµοσίευση ενός κειµένου 2000 χρόνια µετά

Είναι μεγάλο το κείμενο, αλλά αντιγράφω κάποια στοιχεία.
O έλληνας έχει πιο αδύνατη µνήµη από µας έχει λιγότερη συνέχεια στον πολιτικό του βίο.
Είναι ανυπόµονος και κάθε λίγο, µόλις δυσκολέψουν κάπως τα πράγµατα, αποφασίζει ριζικές µεταρρυθµίσεις. Θες να σαγηνέψης την εκκλησία του δήµου σε µια πόλη ελληνική; Πες τους: «Σας υπόσχοµαι αλλαγή». Πες τους: «Θα θεσπίσω νέους νόµους». Αυτό αρκεί. µε αυτό χορταίνει η ανυποµονησία του, το αψίκορο πάθος του.
Λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του, κάτι άλλο θέλω να πω. Αλλά µου πέφτει δύσκολο να στο εξηγήσω. Θα αρχίσω µε παραδείγµατα, που, αν προσέξης, ανάλογα θα δης και εσύ ο ίδιος πολλά µε τα µάτια σου. Ακόµη υπάρχουνε ποιητές πολλοί και τεχνίτες στις µεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Πλησίασέ τους, καθώς είναι χρέος σου, και πες µου αν άκουσες κανέναν απ' αυτούς ποτέ να επαινή τον οµότεχνό του. Δε χάνει τον καιρό του σε επαίνους των άλλων ο έλληνας. Δε χαίρεται τον έπαινο. Χαίρεται όµως τον ψόγο και γι' αυτόν βρίσκει πάντα καιρό.
Για την κατανόηση, την αληθινή, αυτήν που βγαίνει από τη συµπάθεια γι' αυτό που κατανοείς, δε θέλει τίποτα να θυσιάση. Το κίνητρο της δικαιοσύνης δε τον κινεί για να επαινέση ό,τι αξίζει τον έπαινο. Όχι που δεν θα ήθελε να είναι δίκαιος, αλλά δεν αντιλαµβάνεται καν την αδικία που κάνει στον άλλο. Αλλού κοιτάζει. Θαυµάζει ό,τι είναι ο δικός του κόσµος. Κάθε άλλον τον υποτιµά. Όταν ένας πολίτης άξιος δεν αναγνωρίζεται κατά την αξία του, λέει ο έλληνας: αφού δεν αναγνωρίζοµαι εγώ ο αξιώτερός του, τι πειράζει αν αυτός δεν αναγνωρίζεται; O εγωκεντρισµός αφαιρεί από τον έλληνα τη δυνατότητα να είναι δίκαιος. Και αυτό εννοούσα λέγοντας πως ο έλληνας αδιαφορεί για τον πλησίον του. το πάθος του εγωισµού τον εµποδίζει να ασχολείται µε τον άλλο, να συνεργάζεται µαζί του.
Και φυσικά από την έλλειψη τούτη της αλληλεγγύης µαταιώνονται στις ελληνικές κοινωνίες οι κοινές προσπάθειες. H δράση του έλληνα κατακερµατίζεται σε ατοµικές ενέργειες, που συχνά αλληλοεξουδετερώνονται και συγκρούονται
Μόνο όταν δηµιουργηθούν συµφέροντα που συµβαίνει να είναι κοινά σε πολλά άτοµα µαζί, βλέπεις τη συναδέλφωση και την αλληλεγγύη. Πολύ σπάνια για την προάσπιση κοινών ιδανικών. Κοινά ιδανικά σχεδόν δεν υπάρχουν. Στον κάθε έλληνα τα ιδανικά είναι ατοµικά. Γι' αυτό οι πολιτικές των φατρίες είναι φατρίες συµφερόντων. Και το ιδανικό του κάθε ηγέτη είναι ο εαυτός του.
Γιατί και τη συκοφαντία, αγαπητέ µου, την έχουν αναγάγει σε τέχνη οι θαυµάσιοι, οι φιλότεχνοι έλληνες, οι πρώτοι δηµιουργοί του καλού και του κακού λόγου. Το να επινοήσης ένα ψέµα για κάποιον και να το διαλαλήσης, αυτό είναι κοινότυπο και άτεχνο. Σε πιάνει ο άλλος από το αυτί και σε αποδείχνει εύκολα συκοφάντη και σε εξευτελίζει. H τέχνη είναι να συκοφαντής, χωρίς να ενσωµατώνεις πουθενά ολόκληρη τη συκοφαντία, µόνο να την αφήνεις να τη συνάγουν οι άλλοι από τα συµφραζόµενα και έτσι ασυνείδητα να υποβάλλεται σε όποιον την ακούει. H τέχνη, είναι να βρίσκης το διφορούµενο λόγο, που άµα σε ρωτήσουν γιατί τον είπες, να µπορής να πης πως τον είπες µε την καλή σηµασία, και πάλι εκείνος που τον ακούει να αισθάνεται πως πρέπει να τον εννοήση µε την κακή του σηµασία.
Το ανυπόταχτο σε κάθε πειθαρχία, η περιφρόνηση των άλλων και ο φθόνος, η αρρωστηµένη διόγκωση της ατοµικότητας, σπρώχνουν σχεδόν τον κάθε έλληνα να θεωρή τον εαυτό του πρώτο µέσα στους άλλους. Αδιαφορώντας για όλους και για όλα, παραβλέποντας ό,τι γίνηκε πριν και ό,τι γίνεται γύρω του, αρχίζει κάθε φορά από την αρχή και δεν αµφιβάλλει πως πορεύεται πρώτος στο δρόµο το σωστό. Ταλαιπωρεί από αιώνες την ελληνική ζωή η υπέρµετρη εµπιστοσύνη του έλληνα στην προσωπική του γνώµη και στις προσωπικές του δυνατότητες.
Παρά να υποβάλη τη σκέψη του στη βάσανο µιας οµαδικής συζήτησης, προτιµάει να ριψοκινδυνεύση µε µόνες τις προσωπικές του δυνάµεις. Πρόσεξε τις συσκέψεις των ηγετών των πολιτικών τους µερίδων µε τους δήθεν φίλους των και θα δης ότι οι περισσότερες είναι προσχήµατα. O ηγέτης λέει τη γνώµη του, βελτιώνει τη διατύπωσή της µε τις πολλές επαναλήψεις χωρίς ούτε να περιµένη, ούτε να θέλη καµµίαν αντιγνωµία. Και οι φίλοι του το ξέρουν αυτό καλά και συχνάζουν σε αυτές τις συσκέψεις ή για να µάθουν τα νέα της ηµέρας ή για να βρουν ευκαιρία να κολακεύσουν τον ηγέτη.
Το αποτέλεσµα είναι ότι ο έλληνας πολιτικός ανακυκλώνεται µόνος του µέσα στις δικές του σκέψεις, γιατί πιστεύει πως αυτές αρκούν για το έργο του ή, το χειρότερο, γιατί η χρησιµοποίηση και των άλλων στην εκτέλεσή του, θα περιώριζε την κυριότητά του απάνω στο έργο. Θα το έκανε, περισότερο τέλειο, αλλά λιγότερο δικό του. Και εκείνο που προέχει για τον έλληνα δεν είναι το πρώτο, αλλά το δεύτερο. Έτσι σε πρώτη µοίρα έρχεται η τιµή του εγώ και σε δεύτερη η αξία του έργου. Αυτή είναι η αδυναµία του πολιτικού ήθους που θα παρατηρήσης στους έλληνες δηµόσιους άνδρες, που κατά τα άλλα και πιο υψηλόφρονες είναι και πιο αδέκαστοι και σχεδόν όλοι πιο φτωχοί από τους σύγχρονους δικούς µας.
Τα δεινά, όσα υποφέρανε ως τα σήµερα οι έλληνες, µα θαρρώ και όσα θα υποφέρουν στο µέλλον µιαν έχουν κύρια και πρώτη πηγή, την φιλοπρωτία, τη νόµιµη θυγατέρα του τροµερού των εγωισµού. Μου γράφεις πως αυτό συµβαίνει και αλλού και προ παντός σ' εµάς. H διαφορά, καλέ µου φίλε, έγκειται στο µέτρο και στην ένταση της φιλοπρωτίας
O εγωισµός δεν κάνει τους έλληνες µόνο κακούς πολίτες στην αγορά, τους κάνει και καλούς στρατιώτες στον πόλεµο. Έχουν αιώνων τρόπαια που µέσα στη µνήµη τους γίνονται σα νόµοι άγραφοι και επιβάλλουν την περιφρόνηση της κακουχίας και του κινδύνου. Μη συγχέης τη διάλυση της στρατιωτικής δύναµης, που έχει αφορµή τις εµφύλιες έριδες, µε την ατοµική γενναιότητα καθώς και την πολεµική δεξιοτεχνία των ελλήνων.
Μα και δεν είναι µόνο στον πόλεµο ο έλληνας γενναίος και άξιος µαχητής, αλλά και στην ειρήνη. Ακριβώς γιατί η γενναιότητά του δεν είναι συλλογική, σαν των περισσότερων λαών, αλλά ατοµική, γι' αυτό δε φοβάται, και εκεί που βρίσκεται µόνος του, να ριψοκινδυνεύη, στην ξενητιά, στο παράτολµο ταξίδι, στην εξερεύνηση του αγνώστου.
Μη νοµίσης όµως πως µόνο ένας Επίκτητος κατέχει την αρετή του «γνώθι σαυτόν» (Σ.Μ. Στο πρωτότυπο γραµµένο ελληνικά). Σε κάθε κόγχη απάγκια της αγοράς κάθε πόλης, σε κάθε πλάτανο από κάτω της ευλογηµένης ελληνικής γης, θα βρης και έναν έλληνα, αδυσώπητο κριτή του εαυτού του. Και εύκολα θα σου ξανοιχθή και ας είσαι ξένος. Αρκεί εσύ να µην αρχίσης να κακολογής τίποτα το ελληνικό, γιατί τότε µέσα του ξυπνάει µια άλλη αρετή, η περηφάνια.
Αυτά τα έγραφε πριν από 2000 χρόνια κάποιος ρωµαίος. Αν γράφονταν σήµερα, οι "πολιτικοί άνδρες" θα τα κοιτούσαν µε καχυποψία και θα προσπαθούσαν µε κάθε τρόπο να ξεγυµνώσουν αυτόν που θα τα έλεγε, όχι όµως αυτά τα ίδια. Ζούµε σε µια εποχή που η σήψη και η παρακµή της ελληνικής κοινωνίας είναι τόσο βαθιές όσο και ασυνείδητες. Σηµάδια αυτής της παρακµής συναντά κανείς σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής ζωής, και ασφαλώς σε όλους τους χώρους. Δυστυχώς, βλέπω παντού γύρω µου, ακόµα και µέσα µου, πολλά από τα χαρακτηριστικά των ελλήνων που αναφέρει ο συµπαθής (ρωµαίος) Συγκλητικός. Η γκρίνια είτε η αδιαφορία δεν είναι λύσεις, αν και τείνουν να γίνουν της µόδας -ιδιαίτερα στους νεώτερους. Οσο για θετικά σηµάδια, µάλλον υπάρχουν, αλλά είναι εν δυνάµει και υπό προϋποθέσεις ικανά να οδηγήσουν σε κάτι καλύτερο.
Δηµοσιεύτηκε στο περιοδικό του ΕΜΠ
"ΠΥΡΦΟΡΟΣ", τεύχος 19, 1996__

ADMIN (athanatos): Διορθώθηκε ως προς το χρώμα. Παράκληση!! Μη κάνετε χρήση πολλών χρωμάτων στα κείμενα εκτός και αν τούτο θεωρηθεί άκρως απαραίτητο. (Κανονισμός forum: Περι Δημοσιεύσεων...)


Εικόνα - Το blog μου
"Αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω?"
Άβαταρ μέλους
MacPap
Δημοσιεύσεις: 6638
Εγγραφή: 08 Ιούλ 2010, 03:00

Re: Πικρές αλήθειες από το παρελθόν

Δημοσίευση από MacPap »

Αυτός ο άνθρωπος μπήκε στη καρδιά μου με τις αλήθειες που είπε και επιβεβαιώνει πως η "ελληνικότητα" μας (ότι και αν σημαίνει αυτό) είναι διαχρονική.

thx erling

Μπορούμε να μάθουμε το όνομα του συγγραφέα?

Φιλικά Κώστας
Καλός οδηγός σημαίνει απαραίτητα τήρηση του ΚΟΚ.
Εικόνα
erling
Δημοσιεύσεις: 1880
Εγγραφή: 03 Αύγ 2010, 09:54

Re: Πικρές αλήθειες από το παρελθόν

Δημοσίευση από erling »

Φίλοι μου, το κείμενο αυτό δεν είναι, όπως έμαθα εκ των υστέρων, μετάφραση αλλά δημιούργημα του κ. Τσάτσου.
Πάντως αποτυπώνει την πραγματικότητά μας :(
Εικόνα - Το blog μου
"Αφού αυτό που θα μου πεις δεν είναι ούτε αλήθεια, ούτε καλό ούτε χρήσιμο, γιατί θα πρέπει να το ακούσω?"
Άβαταρ μέλους
MacPap
Δημοσιεύσεις: 6638
Εγγραφή: 08 Ιούλ 2010, 03:00

Re: Πικρές αλήθειες από το παρελθόν

Δημοσίευση από MacPap »

Μα στο PDF γράφει

"Το κείμενο που ακολουθεί είναι αποσπάσματα από μιά μετάφραση που έκανε ο Κωνσταντίνος Τσάτσος σε κάποιες επιστολές ενός ρωμαίου Συγκλητικού (Μενένιος Απιος) προς έναν ανθύπατο που είχε αναλάβει τη διοίκηση κάποιας περιοχής στην Αχαία (Ατίλιος Νάβιος)."
Καλός οδηγός σημαίνει απαραίτητα τήρηση του ΚΟΚ.
Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ότι περισσεύει...”