Re: Ο ανεξάντλητος κόσμος του βιβλίου
Δημοσιεύτηκε: 09 Φεβ 2011, 01:52
Οι επζήσαντες σύντροφοι του Τσε
ISBN: 960-03-1467-5
Ὁ 17χρονος Νταριὲλ Ἀλαρκὸν Ῥαμίρες εἶδε μιὰ ἔνοπλη ὀμάδα νὰ φτάνει στὴν κατοικία του, κάπου στὴν κουβανικὴ ὕπαιθρο. Ζήτησαν τροφὴ καὶ στέγη. Τοὺς πέρασε γιὰ ἄντρες τοῦ τακτικοῦ στρατοῦ, φοβήθηκε καὶ δὲν ἔφερε ἀντίρρηση. Τὴν ἐπομένη οἱ ἄντρες ἔφυγαν. Μερικὲς μέρες ἀργότερα ξαναπέρασαν ἀπὸ τὴν κατοικία του. Τότε κατάλαβε ὄτι εἶναι ἀντάρτες.
Δὲν εἶχε τὴν καλύτερη γνώμη γιὰ τοὺς καθεστωτικούς. Εἴχαν σκοτώσει τὴν ἀγαπημένη του. Δὲν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη, ὁ νεαρὸς ἤταν πλέον μέλος τοῦ ἀντάρτικου. Συμμετεῖχε στὴν ἐπανάσταση ὠς τὸ τέλος. Ἐξελίχθηκε σὲ ἄριστο σκοπευτή. Ἀργότερα ἀκολούθησε τὸν Τσὲ στὸ Κονγκὸ καὶ στὴν Βολιβία.
Στὴν Βολιβία κυβερνὰ ὁ δικτάτορας Μπαριέντος. Ὁ Τσὲ Γκεβάρα καὶ ἄλλοι 47 κουβανοὶ εἶναι μέλη τοῦ ἀντάρτικου τῆς Βολιβίας. Ἀντικειμενικὸς σκοπὸς τοῦ Τσὲ Γκεβάρα (καὶ ἀνεπλήρωτο ὄραμά του) εἶναι νὰ δημιουργήσει ἐστίες ἀντάρτικου σὲ ὅλη τὴν Λατινικὴ Ἀμερική.
Δικαιώνεται κατὰ τὸν χειρότερο τρόπο μιὰ καὶ κάποια δήλωσή του ἀποδεικνύεται σωστή. Δὲν θυμάμαι ἀκριβῶς τὰ λόγια του ἀλλὰ εἶχε τολμήσει νὰ πεῖ ὄτι ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση ἀκολουθεῖ τὴν ἀποικιοκρατικὴ πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ καὶ ἔχουν μοιρασμένη τὴν ὑδρόγειο.
Ὁ γενικὸς γραμματέας τοῦ ΚΚ Βολιβίας, Μάριο Μόνχε (ἀν θυμάμαι καλὰ τὸ ὄνομα), φεύγει γιὰ κάποια ἐκδήλωση στὴν Βουλγαρία. Στὴν πραγματικότητα φεύγει γιὰ Μόσχα ὤστε νὰ πάρει ὁδηγίες. Ἡ Λατινικὴ Ἀμερικὴ εἶναι στὸ μερίδιο τῶν ΗΠΑ, ἠ Σοβιετικὴ Ἔνωση δὲν προτίθεται νὰ βοηθήσει τὴν Βολιβία.
Ὅταν ὁ Μάριο Μόνχε ἐπέστρεψε συναντήθηκε μὲ τοὺς ἀντάρτες. Τὸ ΚΚ Βολιβίας δὲν προτίθεται νὰ ὑποστηρίξει τὸ ἀντάρτικο. Ἀποχωρεῖ ἀναφέροντας ὄτι ὄποιος δὲν τὸν ἀκολουθήσει τίθεται ἐκτὸς τῆς γραμμῆς τοῦ κόμματος καὶ παύει νὰ εἶναι μέλος του.
Τὸ ἀντάρτικο παρακμάζει, κάποια στιγμὴ γίνονται ἀντιληπτοὶ ἀπὸ φιλοκυβερνητικοὺς καὶ ὁ κλοιὸς τοῦ στρατοῦ γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἀσφυκτικός.
Ὁ στρατὸς τοὺς στριμώχνει στὸ φαράγγι τοῦ Ἐλ Γιοῦρο. Τὸ τέλος τοῦ ἀντάρτικου ἔχει ἔρθει. Ὁ Τσὲ πέφτει στὰ χέρια τους. Τὸν ἀνακρίνουν ἀλλὰ δὲν ἀποκαλύπτει τὸ παραμικρό. Τὴν ἐπομένη τὸν ἐκτελοῦν. Ἡ ἐκτέλεσή του ἀνακοινώνεται στὸ ῥαδιόφωνο.
Μετὰ τὴν μάχη τοῦ Ἐλ Γιοῦρο ἔχουν ἀπομείνει 6 ἄντρες. Οἰ τρεὶς εἶναι κουβανοὶ μὲ τὰ ψευδώνυνα Πόμπο, Οὐρμπάνο καὶ Μπενίνιο (Νταριὲλ Ἀλαρκὸν Ῥαμίρες). Χωρίζονται σὲ ζευγάρια (ἕνας κουβανὸς, ἕνας βολιβιανὸς) καὶ ξεκινοῦν ἕναν ἄλλο ἀγώνα, ὄχι γιὰ τὴν ἐπανάσταση, ὄχι γιὰ ἔνα καλύτερο κόσμο ἀλλὰ γιὰ τὴν ἐπιβίωσή τους.
Σὲ κάποια μάχη ὁ σύντροφος τοῦ Μπενίνιο σκοτώνεται, μένουν 5. Συνεχίζουν πρὸς τὰ σύνορα γιὰ Χιλή. Ξεχειμωνιάζουν σὲ ἕνα σπίτι ἀγροτῶν οἱ ὁποῖοι ἀποδεικνύονται πιστοὶ καὶ πολύτιμοι σύμμαχοι. Ἔρχεται ὅμως ἡ ὤρα τῆς ἀναχωρήσεως. Πλησιάζουν στὰ σύνορα. Ἀνεβαίνουν στὰ ὄρη. Ὁ χειμώνας εἶναι βαρὺς, ἡ λίμνη Τιτικάκα ἔχει ξεχειλίσει. Ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἐπιβίωση περνάει ἀπὸ χειμερινὸ μπάνιο ... ... βαρέθηκα νὰ γράφω. Γιὰ περισσότερα πάρτε τὸ βιβλίο.
ISBN: 960-03-1467-5
Ὁ 17χρονος Νταριὲλ Ἀλαρκὸν Ῥαμίρες εἶδε μιὰ ἔνοπλη ὀμάδα νὰ φτάνει στὴν κατοικία του, κάπου στὴν κουβανικὴ ὕπαιθρο. Ζήτησαν τροφὴ καὶ στέγη. Τοὺς πέρασε γιὰ ἄντρες τοῦ τακτικοῦ στρατοῦ, φοβήθηκε καὶ δὲν ἔφερε ἀντίρρηση. Τὴν ἐπομένη οἱ ἄντρες ἔφυγαν. Μερικὲς μέρες ἀργότερα ξαναπέρασαν ἀπὸ τὴν κατοικία του. Τότε κατάλαβε ὄτι εἶναι ἀντάρτες.
Δὲν εἶχε τὴν καλύτερη γνώμη γιὰ τοὺς καθεστωτικούς. Εἴχαν σκοτώσει τὴν ἀγαπημένη του. Δὲν χρειάστηκε δεύτερη σκέψη, ὁ νεαρὸς ἤταν πλέον μέλος τοῦ ἀντάρτικου. Συμμετεῖχε στὴν ἐπανάσταση ὠς τὸ τέλος. Ἐξελίχθηκε σὲ ἄριστο σκοπευτή. Ἀργότερα ἀκολούθησε τὸν Τσὲ στὸ Κονγκὸ καὶ στὴν Βολιβία.
Στὴν Βολιβία κυβερνὰ ὁ δικτάτορας Μπαριέντος. Ὁ Τσὲ Γκεβάρα καὶ ἄλλοι 47 κουβανοὶ εἶναι μέλη τοῦ ἀντάρτικου τῆς Βολιβίας. Ἀντικειμενικὸς σκοπὸς τοῦ Τσὲ Γκεβάρα (καὶ ἀνεπλήρωτο ὄραμά του) εἶναι νὰ δημιουργήσει ἐστίες ἀντάρτικου σὲ ὅλη τὴν Λατινικὴ Ἀμερική.
Δικαιώνεται κατὰ τὸν χειρότερο τρόπο μιὰ καὶ κάποια δήλωσή του ἀποδεικνύεται σωστή. Δὲν θυμάμαι ἀκριβῶς τὰ λόγια του ἀλλὰ εἶχε τολμήσει νὰ πεῖ ὄτι ἡ Σοβιετικὴ Ἕνωση ἀκολουθεῖ τὴν ἀποικιοκρατικὴ πολιτικὴ τῶν ΗΠΑ καὶ ἔχουν μοιρασμένη τὴν ὑδρόγειο.
Ὁ γενικὸς γραμματέας τοῦ ΚΚ Βολιβίας, Μάριο Μόνχε (ἀν θυμάμαι καλὰ τὸ ὄνομα), φεύγει γιὰ κάποια ἐκδήλωση στὴν Βουλγαρία. Στὴν πραγματικότητα φεύγει γιὰ Μόσχα ὤστε νὰ πάρει ὁδηγίες. Ἡ Λατινικὴ Ἀμερικὴ εἶναι στὸ μερίδιο τῶν ΗΠΑ, ἠ Σοβιετικὴ Ἔνωση δὲν προτίθεται νὰ βοηθήσει τὴν Βολιβία.
Ὅταν ὁ Μάριο Μόνχε ἐπέστρεψε συναντήθηκε μὲ τοὺς ἀντάρτες. Τὸ ΚΚ Βολιβίας δὲν προτίθεται νὰ ὑποστηρίξει τὸ ἀντάρτικο. Ἀποχωρεῖ ἀναφέροντας ὄτι ὄποιος δὲν τὸν ἀκολουθήσει τίθεται ἐκτὸς τῆς γραμμῆς τοῦ κόμματος καὶ παύει νὰ εἶναι μέλος του.
Τὸ ἀντάρτικο παρακμάζει, κάποια στιγμὴ γίνονται ἀντιληπτοὶ ἀπὸ φιλοκυβερνητικοὺς καὶ ὁ κλοιὸς τοῦ στρατοῦ γίνεται ὅλο καὶ πιὸ ἀσφυκτικός.
Ὁ στρατὸς τοὺς στριμώχνει στὸ φαράγγι τοῦ Ἐλ Γιοῦρο. Τὸ τέλος τοῦ ἀντάρτικου ἔχει ἔρθει. Ὁ Τσὲ πέφτει στὰ χέρια τους. Τὸν ἀνακρίνουν ἀλλὰ δὲν ἀποκαλύπτει τὸ παραμικρό. Τὴν ἐπομένη τὸν ἐκτελοῦν. Ἡ ἐκτέλεσή του ἀνακοινώνεται στὸ ῥαδιόφωνο.
Μετὰ τὴν μάχη τοῦ Ἐλ Γιοῦρο ἔχουν ἀπομείνει 6 ἄντρες. Οἰ τρεὶς εἶναι κουβανοὶ μὲ τὰ ψευδώνυνα Πόμπο, Οὐρμπάνο καὶ Μπενίνιο (Νταριὲλ Ἀλαρκὸν Ῥαμίρες). Χωρίζονται σὲ ζευγάρια (ἕνας κουβανὸς, ἕνας βολιβιανὸς) καὶ ξεκινοῦν ἕναν ἄλλο ἀγώνα, ὄχι γιὰ τὴν ἐπανάσταση, ὄχι γιὰ ἔνα καλύτερο κόσμο ἀλλὰ γιὰ τὴν ἐπιβίωσή τους.
Σὲ κάποια μάχη ὁ σύντροφος τοῦ Μπενίνιο σκοτώνεται, μένουν 5. Συνεχίζουν πρὸς τὰ σύνορα γιὰ Χιλή. Ξεχειμωνιάζουν σὲ ἕνα σπίτι ἀγροτῶν οἱ ὁποῖοι ἀποδεικνύονται πιστοὶ καὶ πολύτιμοι σύμμαχοι. Ἔρχεται ὅμως ἡ ὤρα τῆς ἀναχωρήσεως. Πλησιάζουν στὰ σύνορα. Ἀνεβαίνουν στὰ ὄρη. Ὁ χειμώνας εἶναι βαρὺς, ἡ λίμνη Τιτικάκα ἔχει ξεχειλίσει. Ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἐπιβίωση περνάει ἀπὸ χειμερινὸ μπάνιο ... ... βαρέθηκα νὰ γράφω. Γιὰ περισσότερα πάρτε τὸ βιβλίο.