Ayrton Senna: O θρύλος που έφυγε νωρίς

Εδώ θα βρείτε θέματα που σχετίζονται με την Formula 1...
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
Johnny
Δημοσιεύσεις: 3383
Εγγραφή: 14 Ιούλ 2010, 20:23
Τοποθεσία: Μεταμόρφωση - Αττικής (Κουκου city)

Ayrton Senna: O θρύλος που έφυγε νωρίς

Δημοσίευση από Johnny »

Ayrton Senna: O θρύλος που έφυγε νωρίς


Εικόνα



Το 1994 για τη Φόρμουλα 1 είχε μπει για τα καλά, αλλά δεν έμοιαζε τόσο εντυπωσιακό όπως το περιμέναμε. Ο απόλυτος συνδυασμός όπως φάνταζε στην αρχή Σένα και Williams-Renault, δεν έδειχνε να είναι στην καλύτερή του φάση και ο Βραζιλιάνος δεν σάρωνε, παρά το ότι μέχρι πέρυσι το αυτοκίνητο ήταν το απόλυτο όπλο, έκλεβε εκκλησία, όπως λέμε.

Ο κορυφαίος οδηγός μέχρι εκείνη τη στιγμή, έδειχνε να αντιμετωπίζει προβλήματα, αλλά κανείς δεν πίστευε πως δεν μπορούσε να τα ξεπεράσει.
Η Πρωτομαγιά του 94, έπεφτε Κυριακή και καθώς η ΕΡΤ ήταν ακόμη σε διαπραγματεύσεις για τα δικαιώματα των μεταδόσεων των γκραν πρι, κανείς φίλος των αγώνων δεν ήταν κολλημένος στην τηλεόρασή του. Η ζεστή φύση μας καλούσε κοντά της. Κι εκεί, στο βραδυνό δελτίο ειδήσεων, περιμένοντας να ακούσουμε τα αποτελέσματα και -επιτέλους- μια νίκη του «Μεγάλου» με το καινούργιο του αυτοκίνητο, παγώσαμε όλοι με την τραγική είδηση: Ο Αϋρτον Σένα σκοτώθηκε, όταν το Williams-Renault, έφυγε προς τα δεξιά (προφανώς από σπασμένη κολώνα τιμονιού) στην ανοιχτή αριστερή στροφή Ταμπουρέλο (= τυμπανάκι) με 300-305 χλμ/ω και καρφώθηκε στον προστατευτικό(;) τοίχο που υπήρχε μετά την άμμο, και που υπήρχε (στη συνέχεια έφυγε) για να προστατεύει τους θεατές από τυχόν έξοδο κάποιου οδηγού!
Όμως ήταν αυτός ο τοίχος που, αντί προστασίας, οδήγησε τον Κορυφαίο στον Θάνατο…
Έναν Θάνατο συγκλονιστικό, καθώς ο οδηγός ένιωθε το αυτοκίνητο να φεύγει απ’ την πορεία του χωρίς να υπάρχει δικό του λάθος και χωρίς να μπορεί να το ελέγξει… Έναν θάνατο-καλπασμό, καθώς ο οδηγός έβλεπε τον τοίχο να έρχεται καταπάνω του χωρίς να μπορεί να τον αποφύγει, παρά το φρένο που πάτησε. Έναν θάνατο οδυνηρό, γιατί πόνεσε όταν έσκασε με σχεδόν 200 χλμ/ω πάνω στον τοίχο με τη λάμα της εμπρός ανάρτησης να λογχίζει το κράνος του. Δεν είναι δυνατόν, είπαμε τότε όλοι στη μικρή παρέα και τσιμπηθήκαμε για να βεβαιωθούμε ότι είμαστε ξύπνιοι και δεν ζούσαμε κάποιο κακό όνειρο. Μείναμε άφωνοι, μη μπορώντας να πιστέψουμε αυτά που ακούγαμε και τις σκηνές που βλέπαμε! Δεν μπορεί να είχε χαθεί ο καλύτερος, ο Πρώτος! Τότε, ποια είναι η μοίρα των άλλων, αναρωτιόμαστε.
Ο Θρύλος, ο Οδηγητής… Στα χρόνια που πέρασαν, η φήμη του Σένα απλώθηκε στα πέρατα της γης, συγκινώντας ένα πολύ μεγάλο μέρος της παγκόσμιας κοινής γνώμης και όχι μόνο αυτούς που είχαν σχέση με τους αγώνες. Η ακτινοβολία του Βραζιλιάνου οδηγού που μόλις πριν ενάμιση μήνα είχε μπει στα 35 του χρόνια (21-3-60) ήταν ήδη μεγάλη, ήταν ήδη ζωντανός θρύλος, πιο πολύ κι από τον -τότε- ρέκορντμαν των πέντε τίτλων Χουάν Μανουέλ Φάντζιο, που ζούσε ακόμη. Αυτή η φήμη και η ακτινοβολία του Σένα, που μετά τον θάνατό του απογειώθηκε και έφερε τα πάντα γύρω από το πρόσωπό του στον υπερθετικό, χωρίς όμως να γίνονται σε καμιά στιγμή υπερβολή, χωρίς να κουράζουν.
Βλέπετε, στα εννέα χρόνια που βρισκόταν στον μικρόκοσμο της F1, όλοι είχαν ανακαλύψει έναν αλλιώτικο άνθρωπο. Μέσα στο βασίλειο των σιδερικών και των μηχανών, υπήρχε κάποιος που έβγαζε κάτι πιο ζεστό, κάτι που έλειπε από το σπορ αυτό και σχεδόν ασυναίσθητα, οπαδοί και συμμετέχοντες, είχαν αναγνωρίσει στον Σένα τον «Βασιλιά» τους, τον «Οδηγητή» τους και το μηχανοκίνητο σπορ τον «Πρεσβευτή» του. Ίσως γι’ αυτό, η προανάκριση για τα αίτια του θανάτου του να κράτησε χρόνια όπως και η ανάκριση, ρεκόρ διάρκειας η δίκη των υπευθύνων της ομάδας (Φρανκ Γουϊλιαμς, Πάτρικ Χέντ και Αντριαν Νιούϊ) οι εφέσεις και όλα αυτά.



Εικόνα



Έσπασε το… τιμόνι!
Το αποτέλεσμα (1999) της δίκης ήταν, όπως αναμενόταν, απαλλακτικό και δεν άλλαξε σε τίποτε όσα είχε ήδη φέρει στο φώς, η δημοσιογραφική οξυδέρκεια και η πείρα ενός άλλου, μεγάλου οδηγού - πρωταθλητή, του επίσης Βραζιλιάνου, Νέλσωνα Πικέ. Αμέσως μετά το δυστύχημα και με πρώτο στοιχείο το ίχνος του φρεναρίσματος στην άσφαλτο πριν το αυτοκίνητο μπει στην άμμο, μιλώντας ο Νέλσων Πικέ στα ΜΜΕ, δήλωνε αβίαστα: «Όταν ένας οδηγός αγώνων πατάει φρένο σε ένα μέρος όπως η στροφή Ταμπουρέλο, τότε αυτό σημαίνει ότι δεν έχει πια τον έλεγχο του συστήματος διεύθυνσης και προσπαθεί με κάθε τρόπο να σταματήσει το αυτοκίνητο!»
Η ευθύτητα του Πικέ και η στήριξη στον Σένα, έκανε εντύπωση, διότι ήταν ο ίδιος που λίγα χρόνια πριν δήλωνε - πρωτοσέλιδο- στη μεγαλύτερη εφημερίδα της Βραζιλίας, ότι στον Αϋρτον δεν αρέσουν οι γυναίκες, γεγονός που είχε ξεσηκώσει θύελλα, μηνύσεις, κόντρα δηλώσεις και βέβαια είχε λυθεί συμβιβαστικά!

Ο δημοσιογράφος- ερευνητής
Το δεύτερο -γεγονός πια- ήρθε 1-2 εβδομάδες μετά το δυτύχημα. Το ιταλικό περιοδικό Autosprint, κυκλοφορεί με εξώφυλλο μια φωτογραφία του αυτοκινήτου όσο ακόμη ο Σένα ήταν στο έδαφος, πριν μεταφερθεί με το ελικόπτερο στο νοσοκομείο. Στη φωτογραφία φαινόταν καθαρά, στο δεξί πλευρό του μπλε-κίτρινου Williams-Renault, να κρέμεται το… τιμόνι από ένα κεντρικό καλώδιο και με ένα σημαντικό μέρος της κεντρικής μεταλλικής κολώνας μαζί του, που είχε κοπεί! Ήταν η δικαίωση της υπεύθυνης δημοσιογραφίας, αλλά και η επιβεβαίωση, ακρίβεια των δηλώσεων του Πικέ! Αμέσως, ο επικεφαλής της ανακριτικής επιτροπής εμπειρογνωμόνων Ενρίκο Λορεντζίνι (καθηγητής μηχανολογίας στο πανεπιστήμιο της Μπολώνιας), στρέφεται προς τα εκεί. Εκεί θα καταλήξει και το δικαστήριο, το οποίο μελέτησε την έκθεσή του (700σελίδες) για να απαγγείλει τις κατηγορίες του ο εισαγγελέας Μαουρίτσιο Πασαρίνι.
Ο Πάτρικ Χέντ και ορισμένοι άλλοι, υποστήριξαν μια διαφορετική εκδοχή για το δυστύχημα, η οποία όμως δεν είχε γίνει δεκτή από το δικαστήριο. Οτι, δηλαδή, μετά από μερικούς, σχετικά αργούς, γύρους με το αυτοκίνητο ασφαλείας στην πίστα, η θερμοκρασία των ελαστικών είχε πέσει, με επακόλουθο και την πτώση της πίεσης. Αυτό, με τη σειρά του, είχε μειώσει το ύψος του ελαστικού, με αποτέλεσμα να βρει στην άσφαλτο η λεπτή σανίδα που έχουν στην κοιλιά τους τα αυτοκίνητα, οπότε το FW16 έμεινε στιγμιαία ακυβέρνητο και ακολούθησε ό,τι ακολούθησε.
Ο Χέντ είχε ακόμη δηλώσει ότι η τηλεμετρία είχε δείξει πως όταν το αυτοκίνητο είχε αρχίσει να φεύγει από τον δρόμο, το τιμόνι του λειτουργούσε, κάτι που τελικά δεν έγινε πιστευτό. Σαν τον Μαύρο; Ό,τι και να συνέβη, πάντως, ακόμη κι αν ζούσε σήμερα ο Σένα, θα ήταν φυτό! Το αυτοκίνητό του, με βάση τα στοιχεία της τηλεμετρίας, χάνει την κατευθυντικότητά του με σχεδόν 300 χλμ/ω. Φρενάρισμα και άμμος μειώνουν την ταχύτητα γύρω στα 200 χλμ/ω μέχρι τη μοιραία πρόσκρουση στον τοίχο. Εκεί, μέσα σε μία στιγμή, η ταχύτητα αυτή μηδενίζεται! Ακαριαία! Έ, λοιπόν, η πρόσκρουση του εγκεφάλου του Σένα, όπως είπαν μετά πολλοί γιατροί, στα τοιχώματα του κρανίου του ήταν τόσο σφοδρή, ώστε τον είχε ήδη μετατρέψει σε φυτό, όπως διαπίστωσαν και οι γιατροί του νοσοκομείου στο οποίο είχε μεταφερθεί, έστω και ζωντανός ακόμη. Εδώ, πολλοί θα παρατηρήσουν ότι υπάρχουν ανάλογες ομοιότητες με τον θανάσιμο τραυματισμό του Γιάννη - Μαύρου- Μεϊμαρίδη το 1971 στη Ρόδο.


Δύσκολο στο οδήγημα
Ας δούμε όμως τι συνέβαινε μέχρι την Ίμολα. Στους τρεις πρώτους αγώνες του 1994 που είχαν γίνει, ο Σένα είχε πολλά προβλήματα. Μαζί με τρεις- τέσσερις άλλους συναδέλφους, είμαστε στην πίστα στο Εστορίλ της Πορτογαλίας, 15 Ιανουαρίου 1994, όταν ο Φρανκ Γουίλιαμς παρουσίαζε στους δημοσιογράφους τη νέα ομάδα με τον Χιλ και τον νεοφερμένο από τη McLaren σούπερσταρ Αϋρτον Σένα. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ και το συζητούσαμε για πολλά χρόνια όσοι είμαστε εκεί, το τι είχε πει ο Γουίλιαμς το βράδυ, στο επίσημο δείπνο μετά την παρουσίαση της ομάδας, σε έναν παγερό και σύντομο λόγο του, απεθυνόμενος προς τους δύο οδηγούς: «έχετε το «έχετε το καλύτερο
αυτοκίνητο, είναι στο χέρι σας να πάρετε το πρωτάθλημα!»
Όμως το FW16 ΔΕΝ ήταν το καλύτερο αυτοκίνητο και το ήξεραν όλοι από τα παράπονα των οδηγών στις λίγες δοκιμές που ήδη είχαν γίνει. Γι’ αυτό και οι Σένα-Χιλ δεν απάντησαν όπως ίσως θα ήθελαν στον Γουίλιαμς, αλλά και δεν ήταν και χαρούμενοι. To FW16 ήταν πολύ πιο δυσκολοοδήγητο από το αυτοκίνητο του 2003, ο χώρος στο κόκπιτ ήταν ελάχιστος και εμπόδιζε τις κινήσεις του οδηγού και γι’ αυτό ο Σένα είχε ζητήσει μετατόπιση του τιμονιού (εξ ου και η μοιραία αλλαγή με συγκόλληση δύο σωλήνων διαφορετικού πάχους που δεν άντεξαν και γι’ αυτό έσπασε). Μετά το δυστύχημα άλλαξε η Ταμπουρέλο, έγινε πιο αργή, άλλαξαν πολλοί κανονισμοί,
στην ΕΡΤ υπογράφηκε το συμβόλαιο για τις μεταδόσεις των γκραν πρι, αλλά πια αυτά δεν ήταν όπως πριν. Έλειπε ο «Κορυφαίος», όπως τον είχαμε θαυμάσει στη μνημιώδη μονομαχία του με τον Μάνσελ στους στενούς δρόμους του Μόντε Κάρλο ή όπως τον είχαμε ζήσει στις κόντρες του με τον Προστ, όπως εισπράτταμε αυτό το μοναδικό που εξέπεμπε και τον έκανε την πιο ξεχωριστή προσωπικότητα στον κόσμο των αγώνων…
ΠΗΓΗ: countersteer.wordpress.com


AYRTON SENNA da SILVA (1960-1994)



Εικόνα


Ο Ayrton Senna da Silva αγαπήθηκε όσο κανείς άλλος οδηγός στην ιστορία της Formula 1, αν και υπήρξε ιδιότροπος χαρακτήρας. Απόλυτα αφοσιωμένος στο στήσιμο και στην εξέλιξη του εκάστοτε μονοθεσίου, εκνευριστικά τελειομανής, με υπέρμετρη δίψα για διάκριση, ακόμα μεγαλύτερη εριστικότητα εντός των πιστών, δαιμονισμένα γρήγορος, εγωιστής και απίστευτα ικανός σε βρεγμένες συνθήκες ήταν σύμφωνα με τον Stirling Moss ο μόνος που δικαιούταν να δει το όνομά του γραμμένο στην ίδια πρόταση με τους Fangio και Clark.
Γεννημένος στο Sao Paulo της Βραζιλίας, στις 21 Μαρτίου του 1960, ο μικρός Senna έδινε την εντύπωση ενός προβληματικού και εξαιρετικά αφηρημένου παιδιού. Όμως τα πράγματα άλλαξαν όταν σε ηλικία μόλις 4 ετών ο πατέρας του τού δώρισε ένα παιδικό kart. Πίσω από το τιμόνι εκείνου του λιλιπούτειου kart του ενός ίππου το "προβληματικό" αγόρι μεταμορφωνόταν σε έναν πειθαρχημένο οδηγό με αφύσικη για την ηλικία του αυτοπεποίθηση. Στα 8 του οδηγούσε ήδη το οικογενειακό αυτοκίνητο των da Silva και είχε ως είδωλά του τους Jimmy Clark και Jackie Stewart. Το 1972 ο Emerson Fittipaldi γινόταν ο πρώτος Βραζιλιάνος που κατακτούσε πρωτάθλημα στη Formula 1 και απολύτως φυσιολογικά προστέθηκε αβίαστα στο επιλεκτικό πάνθεον ειδώλων του μικρού Ayrton. Εν τω μεταξύ, από το 1970, ο Senna σε ηλικία 10 ετών είχε ήδη αποκτήσει το πρώτο του αγωνιστικό kart, αλλά ήταν πολύ μικρός για να συμμετάσχει στο τοπικό πρωτάθλημα (ελάχιστο όριο ηλικίας ήταν τα 13 έτη). Αναγκαστικά, είχε περιοριστεί να εξασκεί το ταλέντο του κάνοντας προπόνηση μόνος του στη πίστα της περιοχής.



ΕικόναΕικόναΕικόνα


Στα 13 του αγωνίστηκε για πρώτη φορά επίσημα στο καρτοδρόμιο του Interlagos, αντιμετωπίζοντας όλα τα ταλαντούχα αστέρια της Βραζιλίας. Κέρδισε! Συνέχισε να εντυπωσιάζει κερδίζοντας το πρωτάθλημα Νοτίου Αμερικής το 1977 και το 1978, ενώ την επόμενη χρονιά τερμάτισε 2ος στο Πρωτάθλημα Κόσμου, στο πορτογαλικό Estoril. Την ίδια θέση κατέκτησε και το 1980 στο Nivelles του Βελγίου.
Το 1981 έφυγε για την Αγγλία με σκοπό να συμμετάσχει σε δυο από τα τρία πρωταθλήματα Formula Ford 1600 που διεξάγονταν εκεί, με την ομάδα του Ralph Firman (Van Diemen). Σχεδόν ταυτόχρονα παντρεύτηκε και τη κόρη του νέου του αφεντικού, την Liliane. Στη Formula Ford δεν αντιμετώπισε κανένα πρόβλημα προσαρμογής και κέρδισε και τα δυο πρωταθλήματα στα οποία πήρε μέρος. Για να συνεχίσει να αγωνίζεται όμως χρειαζόταν χορηγούς, τους οποίους δεν έβρισκε και έτσι αποφάσισε να εγκαταλείψει τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Γύρισε στη Βραζιλία για να δουλέψει στην επιχείρηση του πατέρα του αλλά το "σαράκι" της αγωνιστικής οδήγησης δεν τον άφηνε να ησυχάσει. Τελικά μετά από τέσσερις μήνες χώρισε τη Liliane κι επέστρεψε στην Αγγλία για να συμμετάσχει στο πρωτάθλημα του '82. Με χορηγούς τον πατέρα του και μια βραζιλιάνικη τράπεζα, το κέρδισε κάνοντας 22 νίκες!
Το επόμενο βήμα ήταν το πρωτάθλημα του 1983 στη Formula 3, με βασικό αντίπαλο τον Άγγλο Martin Brundle. Με 9 συνεχόμενες νίκες ο Senna δεν άφησε πολλά περιθώρια στον Brundle, αποτελειώνοντάς τον όταν κέρδισε και τον τελευταίο αγώνα της περιόδου, στο Macau (σημ: στον αγώνα αυτόν συμμετείχαν οδηγοί από όλα τα τοπικά πρωταθλήματα Formula 3). Μέχρι τότε ο Senna είχε ήδη προσελκύσει το ενδιαφέρον αρκετών ομάδων της F1 οι οποίες δεν άργησαν να τον πλησιάσουν. Τελικά, αφού ο Piquet ματαίωσε τον ερχομό του συμπατριώτη του στη Brabham (ασκώντας βέτο ως 1ος οδηγός της ομάδας), ο Senna υπέγραψε 3ετές συμβόλαιο στην αδύναμη Toleman.
Η Toleman ήταν η ομάδα που αργότερα αγοράστηκε από την Benetton και πήρε τίτλους στη δεκαετία του '90, όμως το 1984 ήταν από τις τελευταίες στη Formula 1. Ο Senna θα μάθαινε από πρώτο χέρι ότι ακόμα και ο καλύτερος οδηγός δεν μπορεί να ξεπεράσει τη μετριότητα χωρίς καλό μονοθέσιο. Μέτρια ήταν λοιπόν τα αποτελέσματά του με τη Toleman, με χειρότερο όλων το grand prix του Αγ. Μαρίνου όπου για πρώτη και μοναδική φορά στη καριέρα του ο Senna δεν κατάφερε να πάρει σειρά εκκίνησης.



Εικόνα



Το επόμενο grand prix στο αγωνιστικό καλαντάρι ήταν το Μονακό, στα προκριματικά του οποίου ο Senna κατετάγη 13ος. Κατά τη διάρκεια του αγώνα όμως επιβεβαιώθηκαν οι δυσοίωνες μετεωρολογικές προβλέψεις και ο rookie Ayrton βρήκε την ευκαιρία που αναζητούσε. Με εντυπωσιακά γρήγορους ρυθμούς (και υπό καταρρακτώδη βροχή) αναρριχήθηκε στην βαθμολογούμενη εξάδα από τον 7ο μόλις γύρο! Μπροστά του οδηγοί όπως ο Lauda και ο Mansell εγκατέλειπαν, αδυνατώντας να ελέγξουν τα μονοθέσιά τους στην γλιστερή πίστα. Στον 20ο γύρο ο Senna ακολουθούσε από τη 2η θέση σε απόσταση 33 δευτερολέπτων τον προπορευόμενο Prost και μέχρι τον 30ο γύρο είχε μειώσει τη διαφορά στα 7 δεύτερα! Με επίσημη δικαιολογία την συνεχή επιδείνωση του καιρού (η οποία πάντως όντως υπήρχε) οι κριτές διέκοψαν τον αγώνα στον 31ο γύρο, στερώντας ουσιαστικά από τον εκπληκτικό rookie μια βέβαιη νίκη. Όμως, εκείνη την ημέρα γεννήθηκε ο θρύλος του Senna.
Στα μέσα της χρονιάς (και παρά το 3ετές συμβόλαιό του με την Toleman) ο Senna ξεκίνησε μυστικές διαπραγματεύσεις με τη Lotus, η οποία αντιπροσώπευε για αυτόν κάτι πολύ ξεχωριστό: ήταν η ομάδα των παιδικών του ειδώλων Clark & Fittipaldi. Η Lotus, από τη μεριά της, μετά τον θάνατο του ιδρυτή της Collin Chapman είχε πάρει τη "κάτω βόλτα" και οραματίστηκε στο πρόσωπο του νεαρού Senna τον οδηγό που θα την οδηγούσε ξανά σε επιτυχίες. Το ξεκίνημα της συνεργασίας ήταν όντως ελπιδοφόρο αφού ο Senna όχι μόνο έκανε τη 1η νίκη της καριέρας του στο βρεγμένο Estoril (Πορτογαλία) αλλά έκανε και 2η στο Spa (Βέλγιο). Όμως ακόμα και το τεράστιο ταλέντο του Βραζιλιάνου δεν ήταν αρκετό για να επιστρέψει η Lotus στην κορυφή. Στα επόμενα δυο χρόνια ο Senna έκανε μόλις 4 νίκες.
Τελικά το 1988 υπέγραψε στη Mclaren ως team-mate του δις παγκόσμιου πρωταθλητή Alain Prost, ο οποίος προς τιμήν του όχι μόνο δεν άσκησε βέτο αλλά καλωσόρισε χαμογελαστός τον Βραζιλιάνο. Στη πρώτη του μόλις χρονιά με τη McLaren/Honda ο Senna γράφει ιστορία, αφού γίνεται ο πρώτος οδηγός που σημειώνει 8 νίκες και 13 pole positions σε μια σαιζόν. Μαζί με τον Prost κερδίζουν όλους τους αγώνες πλην ενός και τελικά ο Aytron κατακτά τον 1ο του παγκόσμιο τίτλο αφήνοντας τον Γάλλο στη δεύτερη θέση.
Το 1989 αν και επιδεικνύει επανειλημμένα την ανωτερότητά του κόντρα στον κορυφαίο και ομόσταβλο Prost (κάνοντας πολύ περισσότερες νίκες) πέφτει θύμα των μαγειρεμάτων της FIA που ακυρώνει σκανδαλωδώς τη νίκη του στη Suzuka και χαρίζει στον Prost το 3ο του πρωτάθλημα. Η αντιπαλότητα Senna - Prost έχει φτάσει πλέον σε επικίνδυνα επίπεδα και στο τέλος του 1989 ο Γάλλος υπογράφει στη Ferrari. Το 1990 ο Senna ξεπληρώνει τα "χρωστούμενά" του στον Prost, πέφτοντας πάνω του στη πρώτη στροφή του τελευταίου αγώνα της σαιζόν. Και οι δυο τους εγκαταλείπουν τον αγώνα αλλά ο Senna είχε ήδη εξασφαλίσει τον 2ο τίτλο του. Το 1991, έχοντας πλέον team mate τον Gerhard Berger και μεγάλο αντίπαλο τον Nigel Mansell της Williams/Renault, ο Senna κερδίζει τον 2ο συνεχόμενο τίτλο του... 3ο και τελευταίο στη καριέρα του.



Εικόνα



Η εντυπωσιακή άνοδος της Williams αλλά κυρίως η αποχώρηση της Honda από τη Formula 1 σηματοδότησε το τέλος της χρυσής οκταετίας της Mclaren (1984-1991). Στα επόμενα δύο χρόνια (1992,1993), ο Senna έκανε με την μη-ανταγωνιστική McLaren 6 νίκες, ενώ κατέκτησε την 4η θέση στο Πρωτάθλημα Οδηγών του 1992 και την 2η το 1993. Για πολλούς, το 1993 ήταν η καλύτερη χρονιά του Senna… κι ας μην κατέκτησε τελικά τον τίτλο. Αρχικά είχε επιχειρήσει να υπογράψει συμβόλαιο με την Williams (την εκ των προτέρων βέβαιη πρωταθλήτρια, λόγω της τεράστιας διαφοράς δυναμικού της απ' όλες τις υπόλοιπες ομάδες) αλλά η κατηγορηματική άρνηση του Prost να τον έχει (ξανά) team mate οδήγησε τις συζητήσεις σε ναυάγιο. Τελικά ο Senna έμεινε στη McLaren η οποία ήταν σαφώς κατώτερη, τόσο από την Williams του Prost, όσο κι από την ανερχόμενη Benetton του M.Schumacher. Ο Βραζιλιάνος άφησε τους πάντες άναυδους όταν κατέκτησε τελικά τη 2η θέση, κάνοντας συνολικά 5 νίκες.
Από αυτές τις νίκες η πιο εντυπωσιακή ήταν στο ευρωπαϊκό Grand Prix, που εκείνη τη χρονιά διεξαγόταν στο αγγλικό Donnington Park. Ξεκινώντας υπό βρεγμένες συνθήκες από την 4η θέση ο Senna κάνει άσχημη εκκίνηση δίνοντας έτσι την ευκαιρία στον M.Schumacher να τον στριμώξει στην αριστερή πλευρά της πίστας. Ο αρχικά 5ος Wandlinger με Sauber επωφελείται της σύγχυσης και περνάει 3ος την στιγμή που ο Senna "χαζεύει" τον Schumacher (άλλάξε ξαφνικά γραμμή και τον πέρασε από δεξιά). Ο Wandlinger "υποκλίνεται" στην αμέσως επόμενη αριστερή όπου ο Senna τον προσπερνάει σαν σταματημένο από την εξωτερική (εντελώς εκτός γραμμής), κολλώντας το ρύγχος της McLaren στις εξατμίσεις της Williams του Damon Hill. Ο Άγγλος δεν προλαβαίνει καν να πάρει την εσωτερική της δεξιάς που ακολουθεί… ο Senna έχει ήδη βρεθεί μπροστά του και μπαίνει πρώτος στην είσοδο της στροφής. Οδηγώντας λες και βρισκόταν σε στεγνή πίστα συνεχίζει ακάθεκτος προς τον πρωτοπόρο Prost. Τον "καταπίνει" δυο στροφές πριν ολοκληρωθεί ο 1ος γύρος. Τελικά κερδίζει τον αγώνα ρίχνοντας γύρο σε όλους όσους τερμάτισαν. Ακόμα και σήμερα ο πρώτος γύρος αυτού του αγώνα χρησιμοποιείται ως δείγμα της οδηγικής ιδιοφυΐας του αξέχαστου Ayrton Senna.
Το 1994 ο Senna υπογράφει τελικά στη Williams πραγματοποιώντας έτσι την επί διετίας ανεκπλήρωτη επιθυμία του. Όμως η χρονιά που ξεκίνησε με τον καλύτερο οδηγό στο καλύτερο μονοθέσιο κατέληξε να μείνει στις μνήμες των ανθρώπων της Formula 1 σαν μια από τις χειρότερες σε όλη την ιστορία του αθλήματος, Στο τρίτο μόλις grand prix της περιόδου (Imola) την ημέρα των δοκιμών ο R.Barrichello έχει μια ανατριχιαστική έξοδο (ευτυχώς χωρίς σοβαρές συνέπειες), ενώ στα προκριματικά του Σαββάτου σκοτώνεται ο Roland Ratzeberger. Το κακό τριτώνει στον Κυριακάτικο αγώνα όταν στη στροφή Tamburello ο Senna πάει ευθεία και "σκάει" με 300 χμ/ώρα στον τοίχο. Ο Βραζιλιάνος super star άφησε τη τελευταία του πνοή δυο ώρες αργότερα, παίρνοντας μαζί του τον τελευταίο "μεγάλο" οδηγό της Formula 1. Το "φάντασμα" του Senna περιπλανιέται ακόμα ανάμεσα στους φίλους του αθλήματος, οι οποίοι δεν έχουν σταματήσει να μιλάνε για αυτόν. Τα ακριβή αίτια του ατυχήματος δεν αποκαλύφθηκαν ποτέ, αν και η Williams δικάστηκε για το ξαφνικό σπάσιμο της κολώνας του τιμονιού στο μονοθέσιο του Senna. Αθωώθηκε μεν αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που ακόμα και σήμερα δεν έχουν πεισθεί απόλυτα.
Η McLaren, η ομάδα με την οποία ο Senna συνέδεσε άρρηκτα το όνομά του, δεν ξανάκανε νίκη για 4 χρόνια μετά τη φυγή (και τον πρόωρο θάνατό) του... σύμπτωση ? Σύμπτωση ή όχι, οι 65+1 pole positions του μεγάλου Ayrton εξακολουθούν μέχρι σήμερα να αποτελούν το απόλυτο ρεκόρ του αθλήματος!
ΠΗΓΗ : migf1.256.gr
κείμενο: Γ.Μπερεδήμας , Χ.Καραγιάννης


Εικόνα



Λόγια για τον Senna.

Τα σχόλια που ακολουθούν είναι αφιερωμένα εξαιρετικά στον άνθρωπο και πιλότο Ayrton Senna da Silva. Tον μεγαλο και μοναδικό Ayrton, που εκείνη τη καταραμένη Πρωτομαγιά του 1994 έφυγε τόσο άδοξα από κοντά μας, για πάντα. Σχόλια ειπωμένα από ανθρώπους που τον έζησαν, και άλλοι τον πίστεψαν, άλλοι τον ζήλεψαν, άλλοι τον αγάπησαν, άλλοι τον πολέμησαν, άλλοι τον λάτρεψαν, άλλοι τον μίσησαν, άλλοι τον αγκάλιασαν, άλλοι τον έβρισαν. Όμως όλοι μαζί τον αποχαιρέτησαν για τελευταία φορά με δάκρυα στα μάτια, εκείνη την αποφράδα πρωτομαγιά. Τότε που στην πίστα της Ίμολα γράφτηκε η μελανότερη σελίδα στην ιστορία της Formula 1.
Ο Ayrton έφυγε υποθέτω με έναν τρόπο που κι εκείνος θα θεωρούσε ταιριαστό του: μέσα στις πίστες, για τις οποίες ήταν γεννημένος και στις οποίες αφιέρωσε και θυσίασε τα πάντα. Ξεκίνησε πρώτος, πέθανε πρώτος και έμεινε πρώτος, τόσο στις μνήμες όσο και στις καρδιές μας.

Alain Prost (ο μεγάλος του αντίπαλος, τετράκις πρωταθλητής)

"Ήμουν περήφανος που τον συναγωνιζόμουν. Επαγγελματικά, ήταν ο μόνος οδηγός που σεβόμουν. Τιμώντας τη μνήμη του, δεν θα ξανακαθίσω σε μονοθέσιο της Formula 1 ποτέ."

Ron Dennis (αφεντικό της McLaren)
"Ο Ayrton Senna ήταν ένας εξωπραγματικός οδηγός αγώνων. Το μέγεθος της ικανότητας, της τέχνης, της ακρίβειας, του θάρρους και του κουράγιου του ήταν τόσο μεγάλο που τον έκανε σημείο αναφοράς για μια ολόκληρη γενιά πιλότων."

"Οδηγούσε το μονοθέσιο στο απόλυτο μηχανικό του όριο, ενώ ταυτόχρονα είχε την πνευματική ικανότητα να παρακολουθεί όλες τις επιμέρους λειτουργίες του, καταγράφοντας και την παραμικρή λεπτομέρεια. Με έναν ταλαντούχο μηχανικό, μπορούσε να απομυζήσει από το μονοθέσιο τις απόλυτες επιδόσεις του."


M.Schumacher (τρέχων τετράκις πρωταθλητής)
"Ο Senna είναι ο βασιλιάς, εγώ δεν νομίζω ότι θα γίνω ποτέ. Δεν αποτελεί φιλοδοξια μου να τον φτάσω και δεν πρέπει να μας συγκρίνετε. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα μπορούσε να είχε πετύχει στο μέλλον."

Από τη συνέντευξη Τύπου μετά τον αγώνα της Monza το 2000:
Δημ: "Michael, ίσως να μην το έχεις καταλάβει αλλά είναι η 41η νίκη σου, που σε τοποθετεί στη 2η θέση όλως των εποχών, μαζί με τον Ayrton Senna. Σημαίνει τίποτα αυτό το ρεκόρ για εσένα;"
MS: "Ναι, σημαίνει πολλά για μένα .... (σκύβει το κεφάλι και ξεσπάει σε κλάματα)."


Niki Lauda (τρις πρωταθλητής)
"Ήταν ο καλύτερος οδηγός που υπήρξε ποτέ."


Nelson Piquet (τρις πρωταθλητής και άσπονδος φίλος του)
"Είναι μια μεγάλη απώλεια όχι μόνο για το άθλημα, αλλά και για τη χώρα του. Δεν υπάρχει κανείς άλλος στο επίπεδό του. Ήταν ο καλύτερος πιλότος, τρομερά αποφασισμένος και η απώλειά του τραγική."

Emerson Fittipaldi (δις πρωταθλητής και φίλος του)
"Η ζωή του Ayrton Senna ήταν παράδειγμα αφοσίωσης και αγάπης, που λίγοι αθλητές επιδεικνύουν σε διεθνές επίπεδο. Ο κόσμος έχασε το μεγαλύτερο αθλητή στην ιστορία των μηχανοκίνητων αγώνων και εγώ έναν πολύ καλό φίλο. Η Formula 1 δε θα είναι ποτέ ίδια χωρίς τον Ayrton."
Gerhard Berger (ομόσταβλος στη McLaren)
"Ο Ayrton ήταν ο καλύτερος φίλος που είχα ποτέ στη Formula 1, ήταν πιο κοντά σε εμένα από κάθε άλλον. Στα τρία χρόνια που οδηγήσαμε μαζί στη McLaren κατάλαβα ότι ήταν ο καλύτερος, μια κλάση πάνω από όλους μας."


Jackie Stewart (τρις πρωταθλητής και ιδιοκτήτης ομάδας)
"Ο Senna ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που υπήρξαν στην ιστορία του μηχανοκίνητου αθλητισμού."
Frank Williams (ιδιοκτήτης ομάδας)
"Ο χαμός του είναι αδύνατον να εκτιμηθεί. Όποιος τον γνώρισε, σε οποιοδήποτε επίπεδο, αισθάνεται ότι έχασε κάτι ανεκτίμητο."

Rubens Barrichello (νυν οδηγός αγώνων F1)

"Ο Ayrton είναι και θα είναι για πάντα στις καρδιές μας. Δεν ξέρω αν σήμερα, στην ηλικία των 40, θα αγωνιζόταν ακόμα, ξέρω όμως ότι θα τον θυμόμαστε για πάντα."

Dan Gurney (παλαίμαχος οδηγός)
"Υπάρχουν ελάχιστοι πιλότοι που θα μπορούσε κανείς να κατατάξει ψηλότερα από τον Senna. Κυριάρχησε στην εποχή του και από μερικούς θεωρείται ο καλύτερος όλων των εποχών. Στο μυαλό μου ξεχωρίζει επειδή δεν έχω δει άλλον πιλότο να πιέζει τόσο πολύ τον εαυτό του, εξωθώντας να φτάνει τα απόλυτα όριά του."

Martin Brundle (πρώην οδηγός και νυν σχολιαστής αγώνων F1)
"Φοβάμαι πως ότι και να πω για τον Ayrton θα είναι λίγο. Πάντα μου προκαλούσε δέος. Είχε φυσικό χάρισμα."

Michael Andretti (πρώην οδηγός αγώνων F1)
"Είναι θέμα αυτοπεποίθησης. Όταν στρίβει, γνωρίζει πως το μονοθέσιο θα τον δικαιώσει. Απλά ξεπερνά οποιοδήποτε (μηχανικό) πρόβλημα. Εγώ, για να έχω πιθανότητες επιτυχίας, πρέπει να οδηγήσω καλό μονοθέσιο, εκείνος όχι."

Derek Warwick (πρώην οδηγός αγώνων F1)
"Ο Ayrton έθεσε standards που οι υπόλοιποι μόνο να ονειρευτούμε μπορούμε. Ο θανατός του φαντάζει ψεύτικος. Ήταν ανίκητος και θα συνέχιζε να κερδίζει."
ΠΗΓΗ : migf1.256.gr
κείμενο: Γ.Μπερεδήμας


Εικόνα


Η ανθρωπότητα δεν έχει προχωρήσει ούτε ένα βήμα μπροστά, από την στιγμή που υπάρχει έστω και ένα παιδί που υποφέρει.
Άλμπερτ Αϊνστάιν
Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Formula 1...”