Νάσσος Θεοδωρίδης οι νησίδες Ιμια ανήκουν στην Τουρκία!

Ο χώρος για την σάτυρα και τους σχολιασμούς των πολιτικών δρώμενων στην Ελλάδα...
Απάντηση
Άβαταρ μέλους
MacPap
Δημοσιεύσεις: 6638
Εγγραφή: 08 Ιούλ 2010, 03:00

Νάσσος Θεοδωρίδης οι νησίδες Ιμια ανήκουν στην Τουρκία!

Δημοσίευση από MacPap »

Στις 31 Ιανουαρίου 2013 ο Νάσσος θεοδωρίδης (βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ), έγραψε στον λογαριασμό του στο facebook!

"Με αφορμη την επέτειο των "Ιμίων" (κατ εμε "Καρντάκ", διότι η παραχωρηση Δωδεκανήσων απο Ιταλια προς Ελλαδα περιελάμβανε ΜΟΝΟ τις ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΕΣ προς αυτά βραχονησιδες, ενώ οι συγκεκριμενες ειναι ΣΑΦΩΣ πιο κοντα σην Τουρκία παρα στην Καλυμνο), αξίζει να τονιστεί ότι η πιο ευφυής επινόηση του ελληνικού καπιταλισμού για την απόσπαση της συναίνεσης των καταπιεζόμενων μαζών είναι η επίσημη κρατική προπαγάνδα περί δήθεν ύπαρξης «εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων», σύμφωνα με την οποία αθροίζονται ως τάχα ευρισκόμενοι στην ίδια όχθη οι εργοδότες και οι εργαζόμενοι της Ελλάδας, κατά σχηματική και αφελή αντιπαράθεση προς τους αντίστοιχους της Τουρκίας....Ομως κατι τετοιο καταντάει γελοίο..."

http://www.facebook.com/nassos.theodoridis?fref=ts

Εικόνα


Καλός οδηγός σημαίνει απαραίτητα τήρηση του ΚΟΚ.
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
MacPap
Δημοσιεύσεις: 6638
Εγγραφή: 08 Ιούλ 2010, 03:00

Re: Ιδού οι διεθνείς συνθήκες παραχώρησης των Ιμίων στην Ελλ

Δημοσίευση από MacPap »

Προς ΣΥΡΙΖΑ: Ιδού οι διεθνείς συνθήκες παραχώρησης των Ιμίων στην Ελλάδα

Εικόνα

Σε κανένα σημείο της συνθήκης παραχώρησης των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα από την Ιταλία του 1947 δεν αναφέρεται άρθρο αναφορικά με την παραχώρηση μόνο των παρακείμενων βραχονησίδων, όπως υποστήριξε το στέλεχος της πολιτικής γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ Ν.Θεοδωρίδης (φωτό).

Συγκεκριμένα στις 28 Δεκεμβρίου 1932 υπεγράφη μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας Πρωτόκολλο, σε συνέχεια της Συνθήκης Ιταλίας-Τουρκίας (4 Ιανουαρίου 1932), το οποίο καθόρισε το μεταξύ τους θαλάσσιο σύνορο (τα Δωδεκάνησα ανήκαν στην Ιταλία από το 1923).

Στο Πρωτόκολλο αναφέρονται τα Ίμια και καταγράφονται ρητώς στην ιταλική κυριαρχία.

Μάλιστα όπως ανακοίνωσε και, το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών στις 6 Φεβρουαρίου 1996 ότι «η ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 είναι έγκυρη και παραμένει σε ισχύ».

Εν κατακλείδι, το Φεβρουάριο του 1947, μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων, στο άρθρο 14, τα Δωδεκάνησα αποδόθηκαν στην Ελλάδα. Επιπροσθέτως, θα πρέπει να αναφερθεί ότι στη συγκεκριμένη Συνθήκη η Τουρκία δεν είναι συμβαλλόμενο μέρος.

Η Τουρκία προβάλλει το εξωφρενικό επιχείρημα ότι δεν αναγνωρίζει τη Συνθήκη επειδή δεν συμμετείχε στη διάσκεψη! Το προφανούς φαιδρότητας επιχείρημα έχει μάλλον εγκαταλειφθεί πλέον από την τουρκική πλευρά. Σε τελική ανάλυση, η ίδια η Τουρκία εκχώρησε τα Δωδεκάνησα στην Ιταλία με τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό: θα πρέπει να επισημανθεί ότι στους επίσημους χάρτες του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, τόσο το 1953 όσο και το 1971, τα Ίμια βρίσκονται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η απόδειξη του δόλου των τουρκικών ενεργειών σε σχέση με τα Ίμια. Οι ίδιες οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, ο ουσιαστικότερος φορέας εξουσίας στην Τουρκία, παραδέχονται εμμέσως ότι τα Ίμια αποτελούν έδαφος υπό ελληνική κυριαρχία: σε επίσημο χάρτη του 1969 χρησιμοποιείται η ονομασία «Ίμια» και όχι «Kardak», όπως όψιμα υποστηρίζουν μετά την κρίση που προκάλεσαν, ενώ εντάσσονται σαφώς εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων

Και σήμερα μετά από όλα αυτά έρχεται το μέλος του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδώσει ελαφρά τη καρδία και αγνοώντας βασικούς κανόνες διεθνούς δικαίου και συνθηκών τα νησιά στην Ίμια αποκαλώντας τα μάλιστα με το τουρκικό τους όνομα.

Είπε και άλλα όμως το μέλος του πολιτικού συμβουλίου του ΣΥΡΙΖΑ,. Υποστήριξε ότι το επεισόδιο στα Ίμια αποτέλεσε «την πιο ευφυή επινόηση του ελληνικού καπιταλισμού για την απόσπαση της συναίνεσης των καταπιεζόμενων μαζών, που είναι η επίσημη κρατική προπαγάνδα περί δήθεν ύπαρξης εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.

Ταυτόχρονα, ο κ. Θεοδωρίδης υπογράμμισε «ότι μια ριζοσπαστική αντιεθνικιστική κομμουνιστική Αριστερά θα απαιτούσε να σταματήσουν εδώ και τώρα οι αναχαιτίσεις αεροπλάνων, που κοστίζουν ζωές και χρήμα, αλλά και να απεμποληθεί η παράλογη αξίωση της επέκτασης της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 μίλια».

Βέβαια ο Ν. Θεοδωρίδης δεν διευκρίνισε ότι αυτή η ριζοσπαστική αντιεθνικιστική κομμουνιστική Αριστερά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιο άλλο φανταστικό κόμμα που έχει συλλάβει στην «περίπλοκη» νόησή του.

Όσο για τις «αναχαιτίσεις αεροσκαφών» δείτε πόσο ωραία και αθώα το αναφέρει. Δεν μιλά για αναχαιτίσεις τουρκικών αεροσκαφών αλλά το αφήνει νεφελώδες ενδεχομένως να εννοεί και τις αναχαιτίσεις που πραγματοποιούν τα Ιαπωνικά F-15 στα κινεζικά Y-8. Με άλλα λόγια επιτιθέμενους (Τούρκοι) και αμυνόμενους (Έλληνες) τους βάζει το ίδιο «καλάθι» ο Ν. Θεοδωρίδης όχι τυχαία βέβαια.

Για το δικαίωμα που έχει η Ελλάδα και το οποίο το ερμηνεύει θρασύτατα ως «αξίωση» και δη «παράλογη» για την επέκταση των χωρικών της υδάτων στα 12 ν.μ. του υπενθυμίσουμε ότι η «αξίωση» αυτή παρέχεται από διεθνείς συνθήκες όπως αυτή του ΟΗΕ για το δίκαιο της θάλασσας (United Nations Convention on the Law of the Sea UNCLOS ΙΙΙ).

Πριν από τη σύντομη αναφορά μας στην αποτύπωση του νομικού καθεστώτος που διέπει τις νήσους και τις νησίδες του Αιγαίου, θα πρέπει να επισημανθεί ότι στους επίσημους χάρτες του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών, τόσο το 1953 όσο και το 1971, τα Ίμια βρίσκονται εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων. Δεν είναι όμως μόνο αυτή η απόδειξη του δόλου των τουρκικών ενεργειών σε σχέση με τα Ίμια. Οι ίδιες οι τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις, ο ουσιαστικότερος φορέας εξουσίας στην Τουρκία, παραδέχονται εμμέσως ότι τα Ίμια αποτελούν έδαφος υπό ελληνική κυριαρχία: σε επίσημο χάρτη του 1969 χρησιμοποιείται η ονομασία «Ίμια» και όχι «Kardak», όπως όψιμα υποστηρίζουν μετά την κρίση που προκάλεσαν, ενώ εντάσσονται σαφώς εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων.

Ας ασχοληθούμε όμως με τις διεθνείς συνθήκες που καθορίζουν το νομικό καθεστώς του Αιγαίου:

Το άρθρο 5 της Συνθήκης Ειρήνης του Λονδίνου (Μάιος 1913), που υπεγράφη μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας, Σερβίας, Μαυροβουνίου, Βουλγαρίας, όπου όλοι δηλώνουν την εμπιστοσύνη τους προς τις Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής, να καθορίσουν το τι μέλλει γενέσθαι με τα νησιά του Αιγαίου που αποτελούσαν τμήμα της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η Συνθήκη Ειρήνης όμως υπεγράφη το Νοέμβριο του ίδιου έτους (1913) στην Αθήνα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.. Αμφότερες οι χώρες δεσμεύονται για μια ακόμη φορά και στο αυστηρά διμερές πλαίσιο να αποδεχθούν τις όποιες αποφάσεις των Μεγάλων Δυνάμεων για τα νησιά του Αιγαίου που ανήκαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Αυτές οι δύο Συνθήκες Ειρήνης αποτέλεσαν τη βάση της διακοίνωσης της επόμενης χρονιάς (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 1914), με την οποία οι Μεγάλες Δυνάμεις παραχώρησαν στην Ελλάδα όλα τα νησιά του Αιγαίου με εξαίρεση την Ίμβρο και την Τένεδο και το Καστελόριζο (ανήκε στην Ιταλία), που επιστράφηκαν στην Τουρκία.

Το 1923 υπεγράφη η Συνθήκη της Λωζάννης. Στο άρθρο 12 επικυρώθηκε η κυριαρχία της Ελλάδας «στα νησιά της Ανατολικής Μεσογείου», εκτός από την Ίμβρο, την Τένεδο και τις Λαγούσες. Η συγκεκριμένη αναφορά των νησιών που αποδίδονται στην Τουρκία καταδεικνύει ότι το τουρκικό επιχείρημα ότι «στην Ελλάδα ανήκουν όσα νησιά και νησίδες αναφέρονται ρητώς στις Συνθήκες και δεν ανήκουν όσα δεν αναφέρονται» έχει και αντίστροφη ανάγνωση: στην Τουρκία ανήκουν μόνο όσα νησιά και νησίδες αναφέρονται ρητώς στις διεθνείς συνθήκες!

Η Συνθήκη της Λωζάννης έχει και άλλη ενδιαφέρουσα αναφορά: στο άρθρο 16 η Τουρκία δηλώνει ότι παραιτείται από κάθε τίτλο και δικαίωμα σε όλα τα νησιά, εκτός αυτών που η κυριαρχία τους έχει αποδοθεί στην Τουρκία με την ίδια τη Συνθήκη της Λωζάννης.

Η Συνθήκη της Λωζάννης απέδωσε όμως και στην Τουρκία όλα τα νησιά της Δωδεκανήσου, τα οποία και αναφέρει: Αστυπάλαια, Ρόδο, Χάλκη, Κάρπαθο, Κάσο, Τήλο, Νίσυρο, Κάλυμνο, Λέρο, Πάτμο, Σύμη, Λειψούς και Κω και τις παρακείμενες νησίδες. Ταυτόχρονα όμως αναφέρεται ότι το Καστελόριζο περιέρχεται στην κυριαρχία της Ιταλίας. Η ρητή αυτή αναφορά γίνεται το 1923. Κατά συνέπεια, ο συγκεκριμένος κανόνας ακυρώνει-αντικαθιστά τη «διακοίνωση» του 1914 με την οποία το Καστελόριζο πέρναγε στα χέρια της Τουρκίας.

Στις 28 Δεκεμβρίου 1932 υπεγράφη μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας Πρωτόκολλο, σε συνέχεια της Συνθήκης Ιταλίας-Τουρκίας (4 Ιανουαρίου 1932), το οποίο καθόρισε το μεταξύ τους θαλάσσιο σύνορο (τα Δωδεκάνησα ανήκαν στην Ιταλία από το 1923). Στο Πρωτόκολλο αναφέρονται τα Ίμια και καταγράφονται ρητώς στην ιταλική κυριαρχία. Είναι το μοναδικό κείμενο που αναφέρει ονομαστικά τα Ίμια, γιʼ αυτό η Τουρκία επιχειρεί να το αμφισβητήσει. Το Πρωτόκολλο όμως δεν κατατέθηκε στον «πρόδρομο» του ΟΗΕ, την Κοινωνία των Εθνών, με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί το δεδομένο αυτό η τουρκική πλευρά και να θεωρεί ότι το Πρωτόκολλο που η ίδια υπέγραψε δεν ισχύει!

Σε μελέτη του όμως σε ανύποπτο χρόνο, το 1985, με τίτλο «Το καθεστώς αποστρατικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου», ο προϊστάμενος της νομικής υπηρεσίας του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών Χουσεΐν Πασαρτζί όχι μόνο αποδέχεται, αλλά και επικαλείται την ιταλοτουρκική συμφωνία της 4ης Ιανουαρίου. Πράγματι, οι προαναφερθείσες Συνθήκες της 24ης Ιουλίου 1923 και της 4ης Ιανουαρίου 1932 ακολούθησαν αυτή τη διαδικασία, όχι όμως και το συμπληρωματικό Πρωτόκολλο-Πρακτικό της 28ης Δεκεμβρίου 1932.

Η ερμηνεία που δίνει το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών είναι ότι το τελευταίο κρίθηκε ότι δεν έχρηζε πρωτοκολλήσεως, καθώς θεωρήθηκε συμπλήρωμα της προηγούμενης Συνθήκης.

Το επιχείρημα αυτό επιβεβαιώνεται από σχετικό σχόλιο που έκανε την 1η Φεβρουαρίου 1996, αμέσως μετά την κρίση στα Ίμια, υπηρεσιακός παράγοντας του ιταλικού υπουργείου Εξωτερικών. Στο ζήτημα αυτό ωστόσο παρουσιάζεται κάποια διχογνωμία μεταξύ των νομικών.

Μεταξύ άλλων όμως, ζήτημα ανακύπτει και για την ευθύνη της Τουρκίας για την μη κατάθεση του Πρωτοκόλλου στην Κοινωνία των Εθνών, αφού αποτελούσε χώρα που ήταν μέρος της συμφωνίας.

Ωστόσο στην ιταλοτουρκική Συνθήκη αναφέρεται ότι το σύνορο μεταξύ Ιταλίας (που κατείχε τα Δωδεκάνησα) και Τουρκίας είναι η μέση γραμμή μεταξύ των νησίδων Ίμια (Ιταλία) και Kato (Τουρκία). Όπως έχει ήδη αναφερθεί, το ιταλικό υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε στις 6 Φεβρουαρίου 1996 ότι «η ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 είναι έγκυρη και παραμένει σε ισχύ».

Μια εβδομάδα αργότερα, στις 15 Φεβρουαρίου 1996, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμά του θεώρησε τις τουρκικές ενέργειες ως «παραβίαση εκ μέρους της Τουρκίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας» και επισήμανε ότι «η βραχονησίδα Ίμια ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, το Πρωτόκολλο Ιταλίας-Τουρκίας του 1932 και τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, καθώς ακόμη και τους τουρκικούς γεωγραφικούς χάρτες της δεκαετίας του 1960, όπου το εν λόγω νησιωτικό σύμπλεγμα εμφανίζεται ως τμήμα της ελληνικής επικρατείας».

Το κακό είναι ότι μέχρι αυτή την στιγμή δεν έχει υπάρξει δήλωση αποδοκιμασίας του ισχυρισμών Ν.Θεοδωρίδη απο τον ΣΥΡΙΖΑ.

Πηγή: Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Καλός οδηγός σημαίνει απαραίτητα τήρηση του ΚΟΚ.
Εικόνα
Άβαταρ μέλους
MacPap
Δημοσιεύσεις: 6638
Εγγραφή: 08 Ιούλ 2010, 03:00

Re: Νάσσος Θεοδωρίδης οι νησίδες Ιμια ανήκουν στην Τουρκία!

Δημοσίευση από MacPap »

Τα Δωδεκάνησα είχαν περιέλθει στην Ιταλία μετά τον Ιταλοτουρκικό πόλεμο του 1912. Με βάση τη Συνθήκη Ειρήνης της Λωζάννης που υπογράφτηκε την 24.7.1923 μεταξύ της Τουρκίας και των Νικητριών Δυνάμεων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, η Τουρκία παραιτήθηκε οριστικά υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος επί των κατεχομένων υπό της Ιταλίας νήσων "[...] Καλύμνου [...] και των υπ'αυτών εξαρτημένων νησίδων".

Κατά την εφαρμογή της Συνθήκης Ειρήνης της 24.7.1923, προέκυψαν αμφισβητήσεις μεταξύ της Τουρκίας και της Ιταλίας ως προς τα ακριβή όρια ανάμεσα στα Ιταλοκρατούμενα Δωδεκάνησα και την Τουρκική επικράτεια και σε ό,τι αφορούσε τις ενδιάμεσες νησίδες. Για την μερική διευθέτηση αυτών των διαφορών συνήφθη η Σύμβαση της'Αγκυρας της 4.1.1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, η οποία οριοθετούσε ορισμένα σημεία των εκατέρωθεν χωρικών υδάτων και ορισμένες νησίδες, όχι όμως τις συγκεκριμένες βραχονησίδες.

Αυθημερόν ( 4.1.1932 ) οι δύο αντιπροσωπείες αντάλλαξαν επιστολές, βάσει των οποίων αναλάμβαναν την υποχρέωση να προβούν στον καθορισμό και του υπολοίπου τμήματος των ιταλοτουρκικών θαλασσίων συνόρων.

Ο καθορισμός του εναπομείναντος τμήματος των ιταλοτουρκικών θαλασσίων συνόρων έγινε με το Πρακτικό που υπογράφτηκε στην Αγκυρα 12 μήνες αργότερα, την 28.12.1932 μεταξύ της Τουρκίας και της Ιταλίας. Στη συμφωνία αυτή προσδιορίζεται το πού ανήκουν οι περισσότερες νησίδες της περιοχής, οι οποίες "ουδεμίας αμφισβητήσεως αποτελούν αντικείμενον"- μεταξύ αυτών και "οι βραχονησίδες Kardak", των οποίων επιβεβαιώνεται η υπαγωγή στην Ιταλία, καθώς η οροθετική γραμμή σημειώνεται "στο μέσον της αποστάσεως μεταξύ των βραχονησίδων Kardak και της νήσου Kato της Ανατολίας".

Την εγκυρότητα του Πρακτικού της 28.12.1932 επιχειρεί σήμερα να αμφισβητήσει η Τουρκία, με το εξής επιχείρημα: Η τότε Κοινωνία Των Εθνών (Κ.Τ.Ε.), πρόδρομος του Ο.Η.Ε., είχε ορίσει ότι οποιαδήποτε Συνθήκη μεταξύ των μελών της, για να ισχύει, έπρεπε να κατατίθεται στην Κ.Τ.Ε., να πρωτοκολλείται και να δημοσιεύεται επισήμως από αυτήν. Πράγματι, οι προαναφερθείσες Συνθήκες της 24.7.1923 και της 4.1.1932 ακολούθησαν αυτή τη διαδικασία, όχι όμως και το συμπληρωματικό Πρακτικό της 28.12.1932. Η ερμηνεία που δίνει το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών είναι ότι το τελευταίο κρίθηκε ότι δεν έχρηζε πρωτοκολλήσεως κ.τ.λ., διότι θεωρήθηκε ως συμπλήρωμα της προηγούμενης Συνθήκης. Το επιχείρημα αυτό επιβεβαιώνεται από σχετικό σχόλιο που έκανε την 1.2.1996 υπηρεσιακός παράγοντας του Ιταλικού Ύπουργείου Εξωτερικών.

Τα Δωδεκάνησα περιήλθαν τελικά στην Ελλάδα με βάση τη Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων που υπογράφτηκε την 10.2.1947 μεταξύ της Ιταλίας και των Νικητριών Δυνάμεων του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Βάσει αυτής της Συνθήκης, η Ιταλία παραχώρησε στην Ελλάδα την πλήρη κυριαρχία επί των νήσων "[...] Καλύμνου [...] και των παρακειμένων νησίδων". Διαδεχόμενη η Ελλάδα την Ιταλία στην κυριαρχία της Δωδεκανήσου, κληρονόμησε ό,τι έλεγχε προηγουμένως η Ιταλία, συνεπώς και τις νησίδες "Καρντάκ-Αιμνιά-Ίμια", που ρητά σημειώνονται ως Ιταλικές στο Πρακτικό της 28.12.1932. Το Πρακτικό αυτό χρησιμοποιήθηκε άλλωστε ως πηγή επισήμων πληροφοριών για την οριοθέτηση της περιοχής που παραχωρήθηκε στην Ελλάδα, όπως προκύπτει και από τον Ελληνικό Νόμο 547 του 1948, που περιλαμβάνει ονομαστική απαρίθμηση των νησίδων και βραχονησίδων που υπήχθησαν στις επαρχίες στις οποίες διαιρέθηκαν τα Δωδεκάνησα. Συγκεκριμένα τα Αίμνια, Μικρό και Μεγάλο, σημειώνονται ρητά ως υπαγόμενα στην Επαρχία Καλύμνου.

Από το 1947 που οι βραχονησίδες είχαν ενσωματωθεί στην Ελλάδα, η Τουρκία ουδέποτε επί μία πεντηκονταετία είχε διατυπώσει κάποια αμφισβήτηση σε ό,τι αφορά το καθεστώς τους, ώς τον Δεκέμβριο του 1995. Την 29.12.1995, με αφορμή την προσάραξη ενός Τουρκικού φορτηγού πλοίου στην μία των βραχονησίδων Ίμια και την εν τέλει ρυμούλκηση του ως την Τουρκία από Ελληνικό ρυμουλκό, η Τουρκία προέβη σε ρηματική διακοίνωση προς την Ελλάδα, με τον ισχυρισμό ότι τα Ίμια αποτελούν τουρκικό έδαφος και είναι εγγεγραμμένα στο κτηματολόγιο της Τουρκικής Επαρχίας της Μούγκλας (Mugla). Η Ελλάδα προέβη με τη σειρά της σε ρηματική διακοίνωση προς την Τουρκία, απορρίπτοντας τον τουρκικό ισχυρισμό, με το σκεπτικό ότι η Τουρκία είχε αναγνωρίσει βάσει της προαναφερθείσης διμερούς συμφωνίας του 1932 ότι τα Ίμια ανήκαν στην Ιταλία, η οποία και τα παραχώρησε στην Ελλάδα το 1947. Ενα μήνα αργότερα, την 29.1.1996,η Τουρκία με νέα ρηματική διακοίνωση ισχυρίστηκε ότι η διμερής ιταλοτουρκική συμφωνία του 1932 δεν ισχύει πλέον, διότι α) οι συνθήκες είναι σήμερα διαφορετικές και β) η Ελλάδα δεν είχε υπογράψει την τότε συμφωνία. Επακολούθησε κλιμάκωση της έντασης, καθώς ξεκίνησε ένας "πόλεμος συμβόλων", με αλλεπάλληλες υψώσεις και υποστολές των σημαιών των δύο χωρών και συγκέντρωση ναυτικών δυνάμεων στην ευρύτερη περιοχή. Το θερμό επεισόδιο απεφεύχθη και επήλθε εν τέλει την 31.1.1996, μετά από ολονύκτιες διαβουλεύσεις, μια καταρχήν αποκλιμάκωση.

Επανερχόμενη στο ζήτημα η Τουρκική πλευρά, εξέφρασε επισήμως (ανακοινώσεις 4-5.2.1995) την άποψη ότι "η υπογραφείσα την 28.12.1932 Συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ιταλίας δεν είναι Συνθήκη, εφόσον δεν είχε συζητηθεί στην Τουρκική Εθνοσυνέλευση, ούτε είχε επικυρωθεί, αλλά είναι ένα πρακτικό συνεδρίασης αξιωματούχων κατωτέρου επιπέδου των δύο χωρών, το οποίο δεν δεσμεύει νομικά την Τουρκία. Εφόσον, λοιπόν, δεν υπάρχει κάποια συμφωνία, το Αιγαίο εισέρχεται σε μία φάση αλλαγής. Στο Αιγαίο υπάρχουν 3.000 αμφισβητήσιμα βράχια, νησίδες, ακόμη και νησιά, των οποίων η Τουρκία εξετάζει διεξοδικά την κατάσταση βάσει κάθε Συνθήκης".
Αποκρούοντας αυτήν την άποψη, το Ιταλικό Υπουργείο Εξωτερικών δήλωσε την 6.2.1996 ότι "η ιταλο-τουρκική συμφωνία του 1932 είναι έγκυρη και παραμένει εν ισχύι". Μία εβδομάδα αργότερα, την 15.2.1996 το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με ψήφισμα του θεώρησε τις τουρκικές ενέργειες ως "παραβίαση εκ μέρους της Τουρκίας των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας", και επεσήμανε ότι "η βραχονησίδα Ίμια ανήκει στο νησιωτικό σύμπλεγμα της Δωδεκανήσου, με βάση τη Συνθήκη της Λωζάννης του 1923, το Πρωτόκολλο Ιταλίας-Τουρκίας του 1932 και τη Συνθήκη των Παρισίων του 1947, καθώς ακόμη και τους Τουρκικούς γεωγραφικούς χάρτες της δεκαετίας του 1960, όπου το εν λόγω νησιωτικό σύμπλεγμα εμφανίζεται ως τμήμα της Ελληνικής επικρατείας".

Επί Τουρκοκρατίας, οι προαναφερόμενες νησίδες βρίσκονταν στα όρια δύο διοικητικών ενοτήτων του οθωμανικού κράτους: του Βιλαετίου των Νήσων της Ασπρης Θάλασσας (Αιγαίου) και του Βιλαετίου της Σμύρνης. Σε χάρτη που σχεδιάστηκε από τον Γερμανό ακαδημαϊκό Henri Kiepert, βάσει οθωμανικών πηγών, και εκδόθηκε στο Βερολίνο το 1886, χαράσσονται με σχολαστική ακρίβεια τα όρια αυτά. Τα Αιμνιά, εμφανίζονται ανωνύμως σε αυτόν τον χάρτη και βρίσκονται σαφώς στα δυτικά της κόκκινης οροθετικής γραμμής, εντός δηλαδή του Βιλαετίου των Νήσων του Αιγαίου Πελάγους (συνημ. χάρτης #1). Πρόκειται συνεπώς, κατά την αντίληψη της ίδιας της Οθωμανικής διοίκησης, περί "εξαρτημένων νησίδων" των παρακειμένων Δωδεκανήσων και όχι της αντίπερα Μικρασιατικής ακτής.

Εικόνα

Στη Συνθήκη της Λωζάννης, που υπογράφτηκε στις 24 Ιουλίου 1923 μεταξύ της Τουρκίας και των Νικητριών Δυνάμεων του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οριζόταν ότι "η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας όλων των δικαιωμάτων και τίτλων της επί των ακολούθων νήσων: [...] Καλύμνου [...] και των υπ' αυτών εξαρτημένων νησίδων". Το κείμενο της συνθήκης συνοδευόταν από χάρτη του Αιγαίου στον οποίο δεν σημειώνονται μεν οι δύο βραχονησίδες, αλλά παρατηρώντας την απόσταση της οροθετικής γραμμής (+-+-+) στα ανατολικά του Καλολίμνου, είναι προφανές'ότι τα Αιμνιά βρίσκονται εντός των χωρικών υδάτων της Δωδεκανήσου (βλ.συνημ.χάρτη #2).

Εικόνα

Για όποιον επιθυμεί η συνέχεια εδώ.

Προς τον χοντρομ@λ@κ@ του ΣΥΡΙΖΑ Νάσσο Θεοδορίδη που είπε πως τα Ίμια ανήκουν στην Τουρκία !!!
Καλός οδηγός σημαίνει απαραίτητα τήρηση του ΚΟΚ.
Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Πολιτικό καφενείο...”