Road trip 2006 Δυτικοκεντρική Ευρώπη

Περιγραφές, εμπειρίες και οδηγίες για ταξίδια εκτός Ελλάδος...
Απάντηση
dk
Δημοσιεύσεις: 103
Εγγραφή: 11 Οκτ 2010, 17:24
Επικοινωνία:

Road trip 2006 Δυτικοκεντρική Ευρώπη

Δημοσίευση από dk »

Ίνσμπουργκ, Μόναχο ,Νταχάου, Βαντούζ, Ζυρίχη, Σαφχάουζεν (καταρράκτες Ρήνου), Φράιμπουργκ (Black forest), Στρασβούργο, Λουξεμβούργο, Βατερλώ, Βρυξέλλες, Γάνδη, Μπρύζ, Αμβέρσα, Ρότερνταμ, Χάγη, Άμστερνταμ, Χάαρλεμ, Βόλενταμ, Μάρκεν, Βερολίνο, Δρέσδη, Τερεζίν, Πράγα, Μπρατισλάβα, Βιέννη, Γκρατς, Μάριμπορ, Ζάγκρεμπ, Νόβο Μέστο, Λουμπλιάνα, Τεργέστη, Μέστρε, Βενετία.

Δυο μήνες πριν είχα ξεκινήσει να σχεδιάζω το ταξίδι αυτό αλλά λογάριαζα χωρίς τον ξενοδόχο, γιατί μια εβδομάδα πριν την ημέρα της αναχώρησης μου και ενώ όλα ήταν έτοιμα (ακόμη και οι βαλίτσες μας) η άδεια μου κόβεται από τον προϊστάμενο γραφείου κίνησης της μεταφορικής εταιρείας που συνεργάζομαι, χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Φαίνεται οι κόντρες του παρελθόντος αναζωπυρωθήκαν μέσα του και νόμιζε πως με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσε να με κρατήσει στην Αθήνα.Δεν καταλάβαινε από λόγια ακόμη και όταν του έδειξα τα εισιτήρια της ΑΝΕΚ LINES (28/7 Πάτρα-Βενετία και 13/8 Βενετία-Πάτρα) εξοφλημένα (800 ευρώ). Επειδή όμως, το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι και κανένας προϊστάμενος δεν μπορεί να μου σταθεί εμπόδιο, μερικές ώρες πριν τον απόπλου δηλώνω πρόβλημα στη μέση(λουμπάγκο) και τους χαιρετώ για έναν ολόκληρο μήνα!!! Το βραδάκι της Παρασκευής βρισκόμαστε στην Πάτρα οικογενειακώς, όπου και επιβιβαζόμαστε στο F/B SOPHOCLES VENIZELOS.

Το όνειρο του πρώτου μου μεγάλου road trip αρχίζει να πραγματοποιείται και όπως διαβάσατε στον τίτλο θα μας κρατήσει συντρόφια για πολλές μέρες.
Βλέπεις 13 χώρες και 34 πόλεις θέλουν πολύ χρόνο…

Εικόνα

Μετά από 30 ώρες ταξιδίου και καθώς το πρώτο φως της ημέρας κάνει την εμφάνιση του δειλά δειλά, αντικρίζουμε τα πρώτα νησάκια της Βενετίας (φωτο 01).
Είναι πανέμορφα και οι επιβάτες δεν χάνουν την ευκαιρία για μερικές φωτογραφίες από τη βασίλισσα της Αδριατικής, τη σαγηνευτική πόλη των καναλιών και των παλατιών.
Το πλοίο δένει στο λιμάνι και αρχίζει η αποβίβαση. Τότε θυμήθηκα τα λόγια του φίλου μου Αλέξανδρου που είχε επισκεφτεί τη Βενετία ένα χρόνο πριν :

-Δημήτρη πρόσεχε πως θα βγεις από το λιμάνι, είναι λίγο δύσκολο μα ο καλύτερος τρόπος είναι να ακολουθήσεις τις νταλίκες.

Για καλή μου τύχη περνά δίπλα μου ένα BMW με γερμανικές πινακίδες και αυτοκόλλητες ελληνικές σημαιούλες στο παρμπρίζ του. Καταλαβαίνω ότι πρόκειται για έλληνα της Γερμανίας και τον ακολουθώ.
Πολύ γρήγορα βρίσκομαι στον Α4 και μετά από κάποια χιλιόμετρα στην autostrata, διασταυρώνομαι με τον αυτοκινητόδρομο Α22 που θα με οδηγήσει στο Ινσμπουργκ και στη συνέχεια στο Μοναχο.
Πριν αφήσω την Ιταλία θα σταματήσω στην autostrata για μερικές φωτογραφίες με φόντο τα βουνά του Τρεντο, γνωστό από την προετοιμασία του Παναθηναϊκού.
Φτάνοντας στα σύνορα με την Αυστρία θα εφοδιαστώ με vignette (προπληρωμένο τέλος εθνικών οδών) και μετά από 20λεπτη οδήγηση θα φτάσω στο Ινσμπουργκ που πήρε το όνομα του από τον ποταμό Ινν που τη διασχίζει και ήταν η αγαπημένη πόλη του Μαξιμιλιανού του 1ου, όπου στο κέντρο δεσπόζουν τα ανάκτορα με το βασιλικό οικόσημο.
Το ιστορικό κέντρο αναλλοίωτο. Ποίημα. Μικρά γουστόζικα μαγαζάκια με διάφορα σουβενίρ και κεντράκια. Σπίτια παλιά, πανέμορφα, με τη χρονολογία κατασκευής τους στην πρόσοψη, 1452, 1567, 1749 κ.ά., ζωγραφισμένα και σχεδιασμένα, σαν πασπαλισμένα με χρωματιστή ζάχαρη, εναλλασσόμενου ρυθμού, μπαρόκ και ροκοκο, πάνω σ' ένα πεντακάθαρο και καλοδιατηρημένο καλντερίμι.

Εικόνα

Το διοικητικό κέντρο με χρυσή στέγη, λουλουδιασμένα μπαλκόνια και 2.700 επίχρυσες πλάκες (φωτο 02).
Ο καθεδρικός ναός του Αγ. Ιακώβου. Η λεωφόρος Μαρίας Θηρεσίας, εμπορικός δρόμος, ποδηλατοδρόμιο ανάμεσα στο πάρκο και πλάι στο ποτάμι. Μια πόλη για όλες τις ώρες, για όλες τις εποχές, για όλους τους καιρούς, για όλα τα γούστα.

Αναχωρούμε για Μοναχο αφήνοντας τη σκέψη μας πίσω. Μιάμιση περίπου ώρα μας χώριζε από την πόλη που θα μας φιλοξενούσε.

Εικόνα

Φτάνοντας εκεί και αφού έχουμε ταχτοποιηθεί στο ξενοδοχείο μας το πρώτο πράγμα που ήθελα να δω ήταν το παλιό δημαρχείο στην πλατεία Marienplatz και την εκκλησία της Παρθένου Μαρίας (Frauenkirche) με το περίκομψο ρολόι με τους ταξινομημένους κινούμενους αριθμούς που παρουσιάζουν σκηνές από μεσαιωνικές παραστάσεις (φωτο 03). Μετά από αρκετές ώρες ξενάγησης, καταλήξαμε σε μια από τις πολυάριθμες μπιραρίες με τους ξύλινους πάγκους και τα τεράστια ποτήρια μαύρης ή ξανθής μπίρας, που όσο και να πίνεις ποτέ δεν ξεδιψάς.
Το επόμενο πρωί και αφού έχουμε επισκεφτεί το Ολυμπιακό πάρκο και το Allianz arena μας βρίσκει να κατευθυνόμαστε προς το Νταχάου για να επισκεφτούμε το ομώνυμο στρατόπεδο συγκέντρωσης, δημιούργημα της ναζιστικής Γκεστάπο την εποχή που ο Χίτλερ βρισκόταν στην εξουσία.
Για κακή μας τύχη όμως ήταν κλειστό. Δεν το βάζω κάτω και αρχίζω να ψάχνω με τι τρόπο θα μπορέσω να δω τι κρύβεται πίσω από τον μικρό μαντρότοιχο. Και επειδή σκάλα δεν υπήρχε, βλέπω στο τέλος της μάντρας ένα μεγάλο μεταλλικό κουτί (ξέρετε… αυτά των τηλεπικοινωνιών) κι ανεβαίνω επάνω.
Μπροστά μου απλώνεται ο προαύλιος χώρος του στρατοπέδου και οι θάλαμοι των κρατουμένων. Αποτυπώνω τα πάντα στην κάμερα μου και κατεβαίνω.

Επόμενος σταθμός μου το πριγκιπάτο του Λιχτενστάιν το οποίο καταλαμβάνει μια μικρή και στενή λωρίδα γης, σφηνωμένης ανάμεσα στην Ελβετία και την Αυστρία. Είναι από τα πιο πλούσια κρατίδια και αποτελεί έναν επίγειο παράδεισο για τους λίγους, αλλά τυχερούς κατοίκους του.
Η Βαντουζ πανέμορφη. Θα χρειαστώ λίγο χρόνο για να την εξερευνήσω και πολλά χρόνια για να την ξεχάσω.
Συνεχίζω για Ελβετία και Ζυρίχη…σύνορα, υποτυπώδης έλεγχος διαβατηρίων, vignette 29 ευρώ (πονηροί οι Ελβετοί, σε αναγκάζουν να την αγοράσεις για όλο το χρόνο) και μια καταρρακτώδη βροχή που με ακολουθεί για πολλή ώρα .
Όλα αυτά μέχρι να φτάσω στο ξενοδοχείο μου.
Η βροχή σταματά και τίποτα δεν μας κρατά μέσα.

Εικόνα

Βρίσκομαι στο κέντρο της πόλης (φωτο 04) οδηγώντας το αυτοκίνητο μου και έχω τα μάτια μου δεκατέσσερα γιατί…τραμ αριστερά μου, ποδήλατα δεξιά μου και διαβάσεις πεζών μπροστά μου!!!
Χρειάζεται μεγάλη προσοχή σκέφτομαι ... εδώ δεν είναι Ελλάδα. Το βράδυ τελειώνει με ανατολίτικες λιχουδιές σε τουρκικό εστιατόριο.

Επόμενος σταθμός μας οι καταρράκτες του Ρήνου στο Σαφχαουζεν και μετά είσοδος στη Γερμάνια από τον Μελανα Δρυμό (Black Forest) και τη λίμνη Titisee. Η διαδρομή φανταστική, μαγευτική, ονειρική!!!
Φτάνω στο Φράιμπουργκ γνωστό από τον καθεδρικό ναό του (Μινστερ) που άρχισε να χτίζεται το 1200 και ολοκληρώθηκε το 1260 σε γαλλικό-γοτθικό ρυθμό.
Μέσα μπορεί κανείς να θαυμάσει το αυθεντικό ιερό, έργο του Χανς Μπαλντουνγκ Γκριεν.

Αφήνω τη Γερμανία και χωρίς σύνορα πλέον λόγω Ε.Ε εισέρχομαι στη Γαλλία και στο Στρασβούργο έδρα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου και του ευρωπαϊκού δικαστηρίου ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Σύμβολο της πόλης αποτελεί ο ύψους 142 μέτρων γοτθικός καθεδρικός ναός ο οποίος ολοκληρώθηκε το 1439 και ήταν το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο από το 1625 έως το 1847. Σήμερα έχει κυρηχθεί σε κατάσταση ανάγκης από το γαλλικό κράτος, καθώς είναι φτιαγμένος από ένα ασυνήθιστο είδος πετρώματος, το οποίο ''λιώνει'' με τον καιρό.

Εικόνα

Αφήνω το Στρασβούργο με κατεύθυνση το Μεγάλο Δουκάτο ή Λουξεμβούργο (φωτο 05).
Για καλή μου τύχη όμως είχα ξεχάσει να εφοδιαστώ με βενζίνη (βλέπετε έπρεπε να βάζω σχεδόν κάθε μέρα γιατί ήταν πολλά τα χλμ) και αναγκάζομαι να μην ακολουθήσω την εθνική οδό αλλά να προτιμήσω τον επαρχιακό δρόμο ώστε να βρω γρήγορα βενζίνη στο πρώτο χωριό. Και λέω για καλή μου τύχη επειδή η διαδρομή ήταν ονειρική.
Φτάνοντας στην πόλη του Λουξεμβούργου και επειδή το μεγαλύτερο μέρος του κέντρου του είναι πεζοδρομημένο, αφήνω το αυτοκίνητο στο δημοτικό parking και συνεχίζουμε με τα πόδια.
Στις επόμενες ώρες θα έχουμε εξερευνήσει την παλιά αλλά και την κάτω πόλη, κάστρα, γέφυρες, κήπους, πάρκα… τα πάντα.

Αποχωρούμε εντυπωσιασμένοι για το κοντινό Βέλγιο και πριν φτάσουμε στις Βρυξέλλες θα κάνω μια παράκαμψη 20 χλμ περίπου για να δω από κοντά το Βατερλω του Ναπολέοντα. Ένας λοφίσκος 50 περίπου μέτρων με ένα τεράστιο λιοντάρι από χυτοσίδηρο στην κορυφή του είναι το μνημείο που μαρτυρά ότι στις 18 Ιουνίου του 1815 ο Δούκας του Ουέλινγκτον έκανε τους Γάλλους να τραπούν σε φυγή και τον Ναπολέοντα να παραιτηθεί από τον θρόνο του.
Φτάνω στις Βρυξέλλες και κάνω την πρώτη γνωριμία με την πόλη μέσα από το αυτοκίνητο λόγω της μεγάλης νεροποντής.

Εικόνα

Το επόμενο πρωί μια καλοκαιρινή μέρα είχε κάνει την εμφάνιση της και το πρώτο πράγμα που ήθελα να δω ήταν η Μεγάλη Πλατεία (Grand Place) με τα υπέροχα ιστορικά κτίρια, φλαμανδικής αναγεννησιακής αρχιτεκτονικής, καθώς και το πολυφωτογραφημένο διάσημο αγαλματίδιο Μανεκεν Πις (φωτο 06).
Δεν θα παραλείψουμε να επισκεφτούμε τον χώρο της παγκόσμιας έκθεσης του 1958 και το Ατόμιουμ, σήμα κατατεθέν των Βρυξελλών, καθώς και το γνωστό στάδιο Χέιζελ, που το 1985 έχασαν τη ζωή τους 38 Ιταλοί φίλαθλοι (βρίσκεται στο χώρο της έκθεσης).
Επόμενοι σταθμοί μου η Γάνδη (δεν με συγκίνησε ιδιαίτερα), η Μπρυζ (δώσε μου μάτια να βλέπω) και η Αμβέρσα όπου διανυκτέρευσα.

Η σημερινή μέρα είναι αφιερωμένη στην Ολλανδία που θα με φιλοξενήσει τις δυο επόμενες μέρες.
Πρώτη πόλη το Ρότερνταμ που διαθέτει το μεγαλύτερο λιμάνι στην Ευρώπη και μέχρι πρόσφατα το μεγαλύτερο λιμάνι παγκοσμίως. Το όνομα Rotterdam προέρχεται από ένα φράγμα (dam) σε έναν μικρό ποταμό, τον Ροττε (Rotte).
Δεύτερη η Χάγη που είναι έδρα διαφόρων θεσμών των Ηνωμένων Εθνών όπως το Διεθνές Δικαστήριο Δικαιοσύνης και το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο.
Όλη η ζωή περιστρέφεται γύρω από τις τρεις βασικές πλατειές στο κέντρο της πόλης : την Πλειν (Πλατεία), την Χροτε Μαρκτ (Μεγάλη Αγορά) και την Μπαουτενχοφ (Εξωτερική Βουλή, που βρίσκεται έξω από το Μπιννενχοφ).
Τρίτη πόλη το Άμστερνταμ…
Επιτέλους, έφτασα στο Άμστερνταμ που είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στην Ευρώπη.

Εικόνα

Πολλά κανάλια, πλαισιωμένα με δενδροστοιχίες και κτίρια που διατήρησαν την αρχιτεκτονική τους και την προσωπικότητα στο πέρασμα των αιώνων, δίνουν στην πόλη μια μοναδική γοητεία, που συμπληρώνεται από αξιοθέατα και θαυμάσια κτίρια (φωτο 07).
Το πρώτο πράγμα που αντικρίζω στα δεξιά μου είναι ο κεντρικός σιδηροδρομικός σταθμός όπου συρρέουν οι γραμμές του τραμ, του μετρό, των λεωφορείων, ενώ αποτελεί και το κέντρο των θαλάσσιων συγκοινωνιών.
Αυτό όμως που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι το μεγάλο διώροφο parking ποδηλάτων δίπλα στο σταθμό.

Εικόνα

Μιλάμε για χιλιάδες ποδήλατα σταθμευμένα το ένα δίπλα στο άλλο, απορώ πως τα αναγνωρίζουν, αφού μοιάζουν όλα μεταξύ τους (φωτο 08).
Έξω στον δρόμο πολίτες και τουρίστες κινούνται με ποδήλατα. Για τους τουρίστες μάλιστα υπάρχουν ποδήλατα βαμμένα με φώσφορο για να γίνονται αντιληπτοί από τους πεζούς και τα τραμ, αφού η κίνηση στους ποδηλατόδρομους έχει τους δικούς της κανόνες την δική της σήμανση και φανάρια.
Για κακή μου τύχη είναι Σάββατο απόγευμα και οι Άγγλοι τουρίστες έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους στην πόλη.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δυσκολευτώ πολύ στην αναζήτηση ξενοδοχείου γιατί τα περισσότερα ήταν κλεισμένα ενώ τα υπόλοιπα πανάκριβα (ήθελα 360 ευρώ δηλαδή 2χ180 για μια νύχτα σε ξενοδοχείο 3*).
Δεν αγχώνομαι καθόλου και συνεχίζω την περιήγηση μου και συγκεκριμένα εκεί που χτυπάει η καρδιά της πόλης δηλαδή στην πλατεία Νταμ η οποία είναι περιτριγυρισμένη από τα βασιλικά ανάκτορα, το εθνικό μουσείο και μερικά πολυκαταστήματα.
Λίγο πριν σκοτεινιάσει θα αφήσω την πόλη για να επισκεφτώ το Haarlem (όπου θα διανυκτερεύσω) εξίσου όμορφο, με τα δικά του κανάλια και τα δικά του καλαίσθητα κτίρια.
Πρωί πρωί να ‘μαστε πάλι στο Άμστερνταμ. Βάζω το αυτοκίνητο στο parking και συνεχίζουμε με τα πόδια. Η πόλη ενδείκνυται για περπάτημα, βόλτες και την δική της εξερεύνηση.
Επειδή στο Άμστερνταμ από παλιά υπήρχε πρόβλημα χώρου τα σπίτια χτίζονταν έτσι ώστε να εξυπηρετούν περισσότερους ανθρώπους. Δηλαδή είναι στενόμακρα, πολύχρωμα με εντυπωσιακά γεισα τελειώματα όπου βλέπει κανείς περίτεχνες οροφές με τούβλο, πέτρα και μαρμάρινους οβελίσκους.
Πριν αφήσω την πόλη, από περιέργεια και μόνο θα επισκεφτώ το μοναδικό στην Ευρώπη μουσείο χασίς και μαριχουάνας, τα coffee-shops στα οποία επιτρέπεται η χρήση μαλακών ναρκωτικών και την περιοχή των κόκκινων φαναριών με τις ημίγυμνες γυναίκες πίσω από τις μεγάλες βιτρίνες που περιμένουν τους πελάτες.
Επόμενος σταθμός μας τα ψαροχώρια Μαρκεν & Βολενταμ τα οποία βρίσκονται καμιά 20αρια χλμ ΒΑ του Άμστερνταμ και στα οποία μπορείς να γνωρίσεις την ολλανδική ύπαιθρο.
Το Βολενταμ ενώνεται με την στεριά με έναν μακρύ γραφικό δρόμο που καταλήγει στο δημοτικό parking και που για να το επισκεφτείς με τα πόδια πληρώνεις είσοδο.
Αξίζει όμως να το επισκεφτείς για να θαυμάσεις τις ομορφιές του αλλά και για να γευτείς τις διάφορες σπεσιαλιτέ του όπως καπνιστό χέλι και ποικιλίες τηγανητών ψαριών και θαλασσινών.
Αφήνω πίσω μου βιαστικά τα όμορφα ψαροχώρια γιατί 600 χλμ με περιμένουν μέχρι το Βερολίνο.

Αφήνω την Ολλανδία και μέσω του Α2 κινούμαι προς Βερολίνο.
Είναι ήδη απόγευμα και έχω να διανύσω 600 χλμ. Ο αυτοκινητόδρομος είναι τέλειος, καμία σχέση με τους ελληνικούς δρόμους.
Η ταχύτητα μου σταθερή 180-190 χλμ την ώρα (σε κάποιους αυτοκινητόδρομους της Γερμανίας δεν υπάρχουν όρια ταχύτητας) και να με προσπερνούν αριστερά μου Πόρσε, BMW και Μερσεντές με 220-240 χλμ. Ένιωθα σαν σταματημένος.
Αρχίζει να βρέχει «καρεκλοπόδαρα» αλλά νερά πουθενά. Ο δρόμος απορροφούσε το νερό της βροχής σαν σφουγγάρι.
Επιτέλους έφτασα στο Βερολίνο αλλά η βροχή, βροχή.
Ψάχνω ξενοδοχείο αλλά δυσκολεύομαι να βρω γιατί μια ροκ συναυλία έχει φέρει πολύ κόσμο στην πόλη.
Τελικά θα βρω ένα πολυτελέστατο διαμέρισμα της Ν.Η στο κέντρο της πόλης και η μέρα μου θα τελειώσει με ζεστό μπάνιο και ύπνο. Η επόμενη μέρα καλοκαιρινή, καμία σχέση με τη χθεσινή.
Το Βερολίνο είναι η ιδανική πόλη για παρέες. Έντονη νυχτερινή ζωή, εξαιρετικές και ποικίλες γεύσεις, πολλά μουσεία και εκθέσεις, παλάτια, κήποι, ιδιαίτερη αρχιτεκτονική και ιστορία συνδυάζονται και μας δημιουργούν μια μοναδική ατμόσφαιρα. Διψασμένοι για ξενάγηση αναζητούμε τα αξιοθέατα της πόλης.
Μέσα σε λίγα λεπτά φτάνουμε στον πρώην σταθμό διέλευσης από το δυτικό στο ανατολικό τμήμα της πόλης και συγκεκριμένα στο επονομαζόμενο CheckPointCharlie με τα ομώνυμα κτίρια και έκθεση φωτογραφικού υλικού εποχής.
Επόμενος σταθμός ο χώρος του αρχηγείου της Γκεστάπο ο επονομαζόμενος «τοπογραφία του τρόμου» όπου συνολικά μαρτύρησαν πάνω από 200.000 άτομα στα χρόνια της ναζιστικής κυριαρχίας. Μέσω της ονομαστής Potsdamer Platz κατευθυνόμαστε προς την Πύλη του Βρανδεμβούργου και το Reichstag (τo Κοινοβούλιο με τον γυάλινο θόλο).
Τελευταίο αφήνουμε το μοναδικό Μουσείο της Περγάμου, της περίφημης ελληνικής αποικίας στη Μ. Ασία, όπου βρίσκεται η Πύλη της Αγοράς της Μιλήτου και ο Βωμός της Πέργαμου, μοναδικό ελληνικό αριστούργημα του 2ου αιώνα π.χ. Ας θυμίσουμε πως το Μουσείο αυτό επέστρεψε, πριν λίγα χρόνια, στην Ελλάδα, τα μάρμαρα από τα ερείπια του Φιλιππείου της Ολυμπίας, που κατείχε νόμιμα, για να αποκατασταθεί συνολικά το μνημείο στην Αρχαία Ολυμπία, πράξη που χαιρετίστηκε ως παράδειγμα για το τι πρέπει να κάνει το Βρετανικό Μουσείο για τα μάρμαρα του Παρθενώνα, που κατακρατεί παράνομα.

Εικόνα

Αφήνουμε το Βερολίνο (φωτο 09) εντυπωσιασμένοι και κατευθυνόμαστε προς την Φλωρεντία του Βορρά την πανέμορφη Δρέσδη. Μια πόλη που έχει χαρακτηρισθεί ως υπαίθριο μουσείο. Μεγαλοπρεπή κτίρια μπαρόκ αρχιτεκτονικής, φανερώνουν την αίγλη του παρελθόντος. Η ξενάγηση περιλαμβάνει το παλάτι, την όπερα Semper, το μνημειακό κτίριο Zwinger, το τοίχος των διαδόχων και κλείνει στην μεγάλη βεράντα απ' όπου το θέαμα προς τον Έλβα ποταμό είναι μαγευτικό. Μετά από μια πολύ γεμάτη ημέρα από καταπληκτικές εικόνες και εμπειρίες παίρνουμε τον δρόμο προς τα τσέχικα σύνορα και την Πράγα. Αποχαιρετώ τη Δρέσδη και κατηφορίζω προς Τσεχία οδηγώντας στον Ε55.

Μια ώρα μετά περνάω τα σύνορα αφού πρώτα έχω προμηθευτεί την απαιτούμενη vignette (περίπου 7 ευρώ). Αυτό που με εντυπωσιάζει περισσότερο είναι οι γυναίκες που βρίσκονται δεξιά και αριστερά του δρόμου και σε μια ακτίνα 10 χλμ περίπου μέχρι την πόλη Teplice. Ντυμένες ελαφρά και κρατώντας όλες από ένα τσαντάκι στο χέρι κάνουν νοήματα στους οδηγούς και ιδιαίτερα σ' αυτούς των φορτηγών. Το αρχαιότερο επάγγελμα επί τω έργω!!
Συνεχίζω το ταξίδι μου μέχρι το Τerezin και επισκέπτομαι το χώρο όπου οι ναζί φυλάκισαν και εξόντωσαν χιλιάδες Εβραίους. Ο Ε55 θα με οδηγήσει στο κέντρο της Πράγας, μέσα σε δυνατή βροχή που με δυσκολεύει να βρω κατάλυμα.
Τα ξενοδοχεία του κέντρου πανάκριβα. Βλέπετε χρειάζομαι δυο δωμάτια για δυο βράδια. Στο τελευταίο ξενοδοχείο που ρωτώ δεν υπάρχουν διαθέσιμα δωμάτια και η κοπέλα της ρεσεψιόν θέλοντας να βάλει τέλος στην ταλαιπωρία μας τηλεφωνεί κάπου. Μέσα σε πέντε λεπτά έχει έρθει ο Σταρεκ που νοικιάζει επιπλωμένα διαμερίσματα στο κεντρικότερο σημείο της νέας πόλης, την πλατεία Wenceslas πάνω απ’ το κτίριο Μarks & Spencer. Εκεί θα φιλοξενηθώ για τα επόμενα δυο βράδια πληρώνοντας 240 ευρώ. Στη τιμή περιλαμβάνεται και το κλειστό γκαράζ που είναι απαραίτητο γιατί η Πράγα δεν φημίζεται για την ασφάλεια της.

Εικόνα

Πολύ κοντά μας και στην βόρεια πλευρά της πλατείας βρίσκεται το Εθνικό μουσείο και το άγαλμα του εφίππου Αγ. Βεντσεσλαβ (φωτο 10). Ο καλός Βασιλιάς Βεντσεσλαβ (Βατσλαβ) δολοφονήθηκε από τον αδελφό του πριν από 1.000 χρόνια και είναι εθνικός ήρωας και άγιος προστάτης των Τσέχων.
Στις δυο πλευρές της μεγάλης αυτής πλατείας-λεωφόρου με τα εκπληκτικής ομορφιάς ροκοκό κτίρια, βρίσκονται πολλά ξενοδοχεία, restaurants, bars και καταστήματα.
Με μήκος 750 μέτρα και πλάτος 60, βρίσκεται εκεί για πάνω από 600 χρόνια από την εποχή του Βασιλιά Καρόλου του 4ου. Χρησιμοποιήθηκε σαν τόπος διαδηλώσεων και εορτασμών. Από αντι-κομμουνιστικές εξεγέρσεις, μέχρι εορτασμούς αθλητικών εθνικών επιτυχιών. Μπροστά στο άγαλμα του Αγ. Βεντσεσλαβ υπάρχουν δυο πλάκες σε ανάμνηση των θυμάτων του κομμουνισμού.
Σε συζήτηση που είχα με τον Σταρεκ μου είπε ότι οι περισσότεροι επισκέπτες προτιμούν τα καταλύματα της νέας πόλης, λόγω της καλής πρόσβασης σε όλα τα αξιοθέατα με τα πόδια.
Ξεκινήσαμε από εκεί που ξεκινούν όλοι, την πλατεία της παλιάς πόλης (Starometske Namesti) και περιπλανηθήκαμε στα γύρω σοκάκια. Κάθε κτίριο που περιστοιχίζει την πλατεία είναι μια ολόκληρη ιστορία, και όλα μαζί συνθέτουν μια εικόνα απαράμιλλης ομορφιάς, η οποία, ειδικά τα βράδια, με τον ατμοσφαιρικό φωτισμό, θυμίζει σκηνικό παραμυθιού.
Η δημοφιλέστερη ατραξιόν της πλατείας, είναι το ρολόι του παλιού δημαρχείου. Κατασκευασμένο το 1410, μοναδικό δείγμα αρχιτεκτονικής και τεχνολογίας της εποχής, «μετράει» την ώρα σύμφωνα με το παλιό σύστημα της Βοημίας (24 ώρες, ξεκινώντας από το ηλιοβασίλεμα), το βαβυλωνιακό (12 ώρες που ποικίλλουν ανάλογα με την εποχή του χρόνου) και το σύγχρονο σύστημα, ενώ ακριβώς κάτω απεικονίζει τους μήνες, τη θέση της σελήνης και των πλανητών.
Κάθε ώρα, πλήθη τουριστών μαζεύονται κάτω από το ρολόι για να παρακολουθήσουν την «παράσταση», που αποτελείται από την παρέλαση των Αποστόλων, το Χάρο που χτυπάει την καμπάνα, κρατώντας μια κλεψύδρα και συμβολίζοντας το πέρασμα του χρόνου, τον Φιλάρεσκο, σύμβολο της ματαιοδοξίας, τον Τούρκο, που συμβολίζει το κακό και τον Εβραίο.

Εικόνα

Ακλουθώντας τις ταμπέλες που γράφουν Karluv Most, κατά μήκος της οδού «Καρλοβα», ανάμεσα σε πλήθη ντόπιων και επισκεπτών, φτάνουμε στην πολυσύχναστη Γέφυρα του Καρόλου (φωτο 11). Την ονομάζουν και «λεωφόρο των αγαλμάτων» από τα 30 μπαρόκ αγάλματα ηγεμόνων και αγίων που βρίσκονται πάνω της. Είναι γεμάτη από υπαίθριους ζωγράφους, μουσικούς, διάφορους καλλιτέχνες και χιλιάδες τουρίστες. Εκεί συναντήσαμε και groups Ελλήνων την ώρα της ξενάγησης. Απέναντι μας το φωτισμένο κάστρο, του όποιου οι αντανακλάσεις στα νερά του ποταμού δημιουργούν ένα σκηνικό που δύσκολα περιγράφεται.
Είναι αμέτρητα τα αξιοθέατα της Πράγας και μπορούν να μας παρασύρουν σε πολλές ώρες συζήτησης. Πάμε για άλλα λοιπόν!!! Μπρατισλάβα σου έρχομαι!!!

O E65 θα με φέρει στα σύνορα με τη Σλοβακία όπου θα ακολουθηθεί πάλι η γνωστή διαδικασία vignette (6-7 ευρώ περίπου) κόλλημα στο τζάμι και είσοδος στη Μπρατισλάβα μετά από λίγη ώρα.
Εδώ θα έχω και την πρώτη μου άσχημη εμπειρία με το νόμο.
Επειδή η οδική σήμανση ήταν ελλιπής (αντί για απαγορευτικό σήμα είχε μια τσιμεντοκολώνα στην άκρη) κάποια αυτοκίνητα που ήταν μπροστά μου (4 στον αριθμό) παρασύρθηκαν και συνέχισαν την πορεία τους ευθεία (μαζί μ' αυτούς κι εγώ) ενώ απαγορευόταν (μόνο για 20 μέτρα) μετά ξανασυνέχιζε ο δρόμος μας κανονικά.
Το αποτέλεσμα ήταν να μας σταματήσουν μερικά μέτρα πιο κάτω όλους.
Το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να μας πάρουν τα διαβατήρια, για να μας έχουν στο χέρι. Άντε να συνεννοηθείς τώρα με τους Σλοβάκους!!!

-Τι κάναμε κολεγα, του λέω.
-Σιξτυ γιουρος, πολις, πολις μου λέει αυτός και μου ζητάει να τον ακολουθήσω.
-Οπα κολεγα, βιάζομαι του λέω, η Βιέννη με περιμένει και του βάζω στο τσεπάκι του πουκάμισου 20 ευρώ.
Και το διαβατήριο μου δωσε αλλά και με σταύρωνε όταν έφυγα (ξέρετε … στην ευχή του θεού κλπ).

Εικόνα

Έπρεπε όμως να δούμε και τη Μπρατισλάβα, μια πόλη χτισμένη στις όχθες του Δούναβη (φωτο 12), μια πόλη γεμάτη αντιθέσεις που τα μεγαθήρια από μπετόν μαρτυρούν το πρόσφατο σοσιαλιστικό παρελθόν της. Δε λείπουν όμως και οι παλιές γειτονιές με τα δείγματα του αυτοκρατορικού παρελθόντος, ούτε και το κάστρο που δεσπόζει αγέρωχο στην κορυφή του λόφου. Οι διαδρομές στην πόλη περιστρέφονται στο μικρό ιστορικό κέντρο, που αποτελεί ένα χαρακτηριστικό δείγμα μπαρόκ αρχιτεκτονικής των Αψβούργων.

Αφήνω πίσω μου τη Μπρατισλάβα και μέσω του επαρχιακού Ε58 φτάνω στη Βιέννη.
Στρογγυλοκαθισμένη και στις δυο όχθες του Δούναβη, η Βιέννη είναι η όμορφη πρωτεύουσα της Αυστρίας, το πολιτιστικό, οικονομικό και πολιτικό της κέντρο. Ήταν, επίσης, στο παρελθόν, κέντρο μιας ολόκληρης αυτοκρατορίας και αυτό φαίνεται στη μεγαλοπρέπεια των δημόσιων οικοδομημάτων της.
Ο καλύτερος τρόπος για να δούμε τα πανέμορφα, ιστορικά οικοδομήματα και αξιοθέατα της πόλης είναι φυσικά ο περίπατος. Οι κεντρικές πλατείες Στεφανσπλατς και Καρλσπλατς είναι τα διαχρονικά σταυροδρόμια της βιεννέζικης κοινωνίας και ιδανικά σημεία εκκίνησης για την εξερεύνηση του ιστορικού κέντρου.
Φτάνοντας στο κτίριο του Κοινοβουλίου βλέπουμε ότι αυτό είναι εμφανώς επηρεασμένο από τις ελληνικές τεχνοτροπίες. Στην πρόσοψη του δεσπόζει η κρήνη της Αθηνάς.

Εικόνα

Τα τρία αυτοκρατορικά παλάτια, το αχανές Χοφμπουργκ (φωτο 13), το μπαρόκ Σλος Μπελβεντερε και το θαυμάσιο Σλος Σενμπρουν που είχε επιλέξει η Μαρία Θηρεσία ως βασική κατοικία για την οικογένεια και την αυλή της, απαιτούν αρκετές επισκέψεις για να αποκαλύψουν τα μυστικά τους. Εμείς όμως δυστυχώς δεν έχουμε χρόνο για άλλες επισκέψεις.

Εικόνα

Δεν φεύγω όμως χωρίς να δοκιμάσω τον Ζαχερ Τορτε, το περίφημο κέικ σοκολάτα που το ... «ορίτζιναλ» θα το βρεις μόνο στο ζαχαροπλαστείο Ζαχερ, εκεί που κατασκευάζεται με τη παραδοσιακή συνταγή, δίπλα στον καθεδρικό του Αγίου Στεφάνου (φωτο 14).
Βιέννη… Βιέννη…. Βιέννη… ότι και να πει κανείς γι' αυτή την πόλη είναι λίγο.
Φεύγω με βαριά καρδιά υποσχόμενος στον εαυτό μου ότι κάποτε θα ξαναγυρίσω.
Ο Α2 θα με φέρει στο Γκρατς τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Αυστρίας… μια παραδοσιακή φοιτητούπολη με την παλιά πόλη της να είναι ένα από τα καλύτερα συντηρημένα κέντρα πόλεων στην κεντρική Ευρώπη και που το 1999 προστέθηκε στον κατάλογο παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς της Ουνέσκο.

Έφτασα στα Αυστριακοσλοβενικά σύνορα. Vingettes τέλος. Εδώ αρχίζουν τα διόδια.
Η Σλοβενία, ήταν η πρώτη χώρα της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας που έκοψε δεσμούς και επέστρεψε γρήγορα εκεί που ανήκε : στην Κεντρική Ευρώπη.
Μπαίνοντας στη χώρα η πρώτη πόλη που συναντώ είναι το Μαριμπορ, μια από τις παλαιότερες πόλεις της Ευρώπης.
Η περιήγηση στο ιστορικό κέντρο της παλιάς πόλης, και η επίσκεψη στο τοπικό μουσείο που στεγάζεται σε ανάκτορο του 15ου αιώνα, νομίζω είναι απαραίτητη.

Περνώντας τα σύνορα με την Κροατία και μέσω του Ε59 θα καταλήξω στο κοσμοπολίτικο Ζάγκρεμπ, την πρωτεύουσα της χώρας. Βρέχει «καρεκλοπόδαρα» αλλά η περιήγηση επιβάλλεται. Φτάνοντας στην Άνω πόλη, θα επισκεφτούμε τον καθεδρικό ναό του Αγίου Μάρκου με τη πολύχρωμη οροφή του και την αρχιεπισκοπή καθώς επίσης θα δούμε και το προεδρικό μέγαρο, τη Βουλή και άλλα κυβερνητικά κτίρια.

Εικόνα

Δεν θα χάσω την ευκαιρία να περιπλανηθώ στο ιστορικό κέντρο της πόλης και να δω από κοντά το εθνικό θέατρο, το πανεπιστήμιο του Ζάγκρεμπ και το μουσείο Μιμαρα (φωτο 15).

Αναχωρώ για Λουμπλιάνα με μια μικρή στάση στο Νοβο Μεστο (τι να πει κανείς γι’ αυτή την πόλη!!!) που είναι πανέμορφο και πολύ γραφικό. Είμαι εντυπωσιασμένος και δεν σας κρύβω ότι θα ήθελα πολύ να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου σ’ αυτή τη μικρή πόλη.
Αφήνω πίσω το όνειρο μου και ακλουθώντας τον Ε70 μπαίνω στη πρωτεύουσα της Σλοβενίας.
Βροχή και κρύο δυσκολεύουν τα πάντα. Το καλοριφέρ του αυτοκινήτου αναμμένο… Αύγουστο μήνα!!!

Εικόνα

Ανεβαίνω στο κάστρο για να έχω πανοραμική άποψη της πόλης, αλλά δεν χάνω την ευκαιρία να επισκεφτώ και το ιστορικό κέντρο της (φωτο 16).
Δίπλα μου ένα γκρουπάκι με τον ξεναγό του δεν λογαριάζει βροχή και κρύο, ο ξεναγός μιλά ελληνικά… είναι Κύπριοι… bingoooo!!!

Συνεχίζοντας στον Ε70 και με το καλοριφέρ πάντα αναμμένο, περνώ στην Ιταλία και την Τεργέστη. Ο καιρός, μου θυμίζει Ελλάδα, άλλος Θεός εδώ!!! Είχε αρχίσει να νυχτώνει και εγώ έπρεπε να φτάσω στο Μεστρε και να βρω ξενοδοχείο. Όλα τα ξενοδοχεία γεμάτα, τα περισσότερα από Έλληνες, είναι Σαββατόβραδο και την επόμενη το πρωί είχε πλοίο για Ελλάδα. Με το ζόρι βρήκαμε ένα τρίκλινο και στριμωχτήκαμε γιατί δεν γινόταν αλλιώς.
Το πρωί και μετά το πρωινό έπρεπε να επισκεφτούμε τη Βενετία.
Όλα έπρεπε να γίνουν γρήγορα γιατί το πλοίο αναχωρούσε στις 12.
Με το βαπορέτο της γραμμής θα περάσουμε στην πόλη των δόγηδων και των καναλιών, την πανέμορφη Βενετία. Μέσα από γραφικά καλντερίμια, εκτυφλωτικά κανάλια και αμέτρητα παλάτια θα καταλήξουμε «στο πιο όμορφο σαλόνι του κόσμου» κατά τον Ναπολέοντα, την Πιάτσα Σαν Μάρκο και θα δούμε την βασιλική του Αγ. Μάρκου, το παλάτι των δόγηδων, τον Πύργο του Ρολογιού των Μαυριτανών, την γέφυρα των Στεναγμών και το Ριαλτο.
Η ώρα πέρασε γρήγορα και η επιβίβαση μας στο πλοίο δεν θα αργήσει να έρθει.

Δεκαεπτά μέρες είχαν περάσει από τη μέρα που ξεκίνησα από την Πάτρα για να εκπληρώσω το μεγάλο μου όνειρο, το road trip στην Δυτικοκεντρική Ευρώπη.


Εικόνα
Ο ταξιδιωτικός μου χάρτης!!
We are all travellers on the earth. We come...we see...we go!!
Άβαταρ μέλους
MacPap
Δημοσιεύσεις: 6631
Εγγραφή: 08 Ιούλ 2010, 03:00

Re: Road trip 2006 Δυτικοκεντρική Ευρώπη

Δημοσίευση από MacPap »

:applause :biritses
Καλός οδηγός σημαίνει απαραίτητα τήρηση του ΚΟΚ.
Εικόνα
Souvlitsa
Δημοσιεύσεις: 48
Εγγραφή: 21 Νοέμ 2008, 00:30

Re: Road trip 2006 Δυτικοκεντρική Ευρώπη

Δημοσίευση από Souvlitsa »

Αυτά μας κάνει ο dk με τις super περιγραφές και σκέφτομαι γιατί να πάω τώρα αφού μας τα είπε τόσο ωραία; :lol: :lol: :lol: Πολύ τρέξιμο όμως ε; Θα επέστρεψε από τις διακοπές και θα έπρεπε να ξαναφύγει για να ξεκουραστεί.

Souvlitsa
dk
Δημοσιεύσεις: 103
Εγγραφή: 11 Οκτ 2010, 17:24
Επικοινωνία:

Re: Road trip 2006 Δυτικοκεντρική Ευρώπη

Δημοσίευση από dk »

Souvlitsa έγραψε:Αυτά μας κάνει ο dk με τις super περιγραφές και σκέφτομαι γιατί να πάω τώρα αφού μας τα είπε τόσο ωραία; :lol: :lol: :lol: Πολύ τρέξιμο όμως ε; Θα επέστρεψε από τις διακοπές και θα έπρεπε να ξαναφύγει για να ξεκουραστεί.
Souvlitsa
Ισα-ισα... σκοπος μου δεν ειναι να σε αποτρεψω απο ενα τετοιο ταξιδι, αλλα να σε ντοπαρω. :D

ΥΓ. Τον dk δεν τον κουραζουν τετοια ταξιδια... τον ξεκουραζουν!!! ;)
Εικόνα
Ο ταξιδιωτικός μου χάρτης!!
We are all travellers on the earth. We come...we see...we go!!
sissy
Δημοσιεύσεις: 176
Εγγραφή: 03 Ιούλ 2010, 15:47
Τοποθεσία: Αθήνα - Χανιά

Re: Road trip 2006 Δυτικοκεντρική Ευρώπη

Δημοσίευση από sissy »

dk μπράβο :applause
Φανταστικές φωτογραφίες!!!
Σ' ευχαριστώ πολύ που με "ταξίδεψες" το είχα ανάγκη...
"Ό,τι δεν λύνεται, κόβεται...."
Souvlitsa
Δημοσιεύσεις: 48
Εγγραφή: 21 Νοέμ 2008, 00:30

Re: Road trip 2006 Δυτικοκεντρική Ευρώπη

Δημοσίευση από Souvlitsa »

dk έγραψε:Ισα-ισα... σκοπος μου δεν ειναι να σε αποτρεψω απο ενα τετοιο ταξιδι, αλλα να σε ντοπαρω. :D
ΥΓ. Τον dk δεν τον κουραζουν τετοια ταξιδια... τον ξεκουραζουν!!! ;)
Μακάρι να μπορούσα να το κάνω. Πολύ ενδιαφέρον ταξίδι, αν και πολλοί θα το έβρισκαν κουραστικό. Ομως μόνο με "κούραση" γνωρίζεις τόσα πολλά μέρη, αποκτάς πολλές εμπειρίες και γεμίζεις τις "μπαταρίες" για ολόκληρο χειμώνα ώστε να αντιμετωπίσεις τα τέρατα στο γραφείο κλπ. κλπ. Εκτός από χρόνο χρειάζεται και χρήμα αν και δεν νομίζω να είναι κάτι εξωφρενικό. Πόσα άτομα ήσασταν;

Souvlitsa
dk
Δημοσιεύσεις: 103
Εγγραφή: 11 Οκτ 2010, 17:24
Επικοινωνία:

Re: Road trip 2006 Δυτικοκεντρική Ευρώπη

Δημοσίευση από dk »

Souvlitsa έγραψε:Εκτός από χρόνο χρειάζεται και χρήμα αν και δεν νομίζω να είναι κάτι εξωφρενικό. Πόσα άτομα ήσασταν;
Οντως δεν χρειαζονται πολλα χρηματα... διψα για νεες εμπειριες και ορεξη χρειαζονται. :)
Μου στοιχισε γυρω στα 4500 ευρω χωρις τα ψωνια και ειμασταν 4 ατομα... η οικογενεια μου... εγω η γυναικα μου και οι δυο γιοι μου που ηταν τοτε 12 και 17 ετων.
Εικόνα
Ο ταξιδιωτικός μου χάρτης!!
We are all travellers on the earth. We come...we see...we go!!
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ταξίδια στο Εξωτερικό...”