Ασφάλεια και ποδήλατο
Δημοσιεύτηκε: 02 Δεκ 2011, 00:16
Θέλω να σας περιγράψω ένα περιστατικό (θα σας κάνω σε κάθε σχόλασμα να βαριόσαστε να διαβάζετε περιστατικά 
) και να μου πείτε αν είχα δίκιο ή αν ήμουν χοντρομ*λ*κ*ς. Θα δεχτώ κάθε κριτική.
Κάθε Πέμπτη, απο τις αρχές του καλοκαιριού, υπάρχει μια τεράστια ομάδα ποδηλατών που κόβουν βόλτες στην πόλη πάνω κάτω. Μιλάμε για μιλούνια. Ατελείωτη ουρά. Σε πιάνει το φανάρι κόκκινο πράσινο κόκκινο πράσινο κόκκινο πράσινο και εσύ μένεις ακίνητος γιατι τα ποδήλατα δεν σταματάνε ποτέ. Αλλα κοντεύουν Χριστούγεννα. Νισάφι πια. Σας φάγαμε στη μάπα! Δεν πάει άλλο.
Στα δρομολόγια των λεωφορείων, υπάρχει αυστηρό ωράριο. Αν για τον Α ή Β λόγο υπάρχει μια μικροκαθυστέρηση, το πρόβλημα διορθώνετε. Κόβει ο μπροστινός, τρέχει ο πισινός, τέλος πάντων αναλαμβάνει ο σταθμάρχης. Όλα διορθώνονται. Εκτός όμως απο τα τελευταία δρομολόγια που είναι στις 23:00. Εκεί πρέπει να είσαι στην ώρα σου. Κίνηση δεν έχει, τα δρομολόγια είναι μελετημένα, άρα προλαβαίνεις.
Εγώ έμπλεξα σε ένα τρακάρισμα όμως και ήμουν 22:58, μια ανάσα απο την αφετηρία. Κανένα πρόβλημα, όλα μια χαρά. Πρόλαβα στο τσάκ. Μέχρι που....... ξαφνικά βλέπω μπροστά μου τους ποδηλάτες. Αυτοί μου λείπανε τώρα!!!
Τσατίζομαι και εγώ, και με το που ανάβει πράσινο, ξεκινάω και χώνομαι ανάμεσά τους. Επειδή η κάψα τους έχει ξεθυμάνει και είχε και τσουχτερό κρύο, ήταν λίγοι. Καμμια 50αριά το πολύ. Βρήκα μια τρύπα ανάμεσά τους, και πέρασα. Με πράσινο εγώ κανονικά.
Φυσικά δεν θα ριψοκινδύνευα να σκοτώσω κανένα παιδάκι για να prove my point. Δεν ξέρω πως μεταφράζετε αυτό στα Ελληνικά. Ίσως "κάνω το κομμάτι μου". Βρήκα μια τρύπα, χωρούσα, άρα πέρασα.
Μπροστά μου στις διαβάσεις εντωμεταξύ, ήταν ένας ποδηλάτης μεγάλος σε ηλικία, και μου έκανε σήμα να μην ξεκινήσω. Το οποίον έγραψα στα παλιά μου τα παπούτσια.
Πέρασα λοιπον, και στα 30 μέτρα, μπήκα στην αφετηρία. Όπως ήλπιζα και ευχόμουν, ο τύπος με ακολούθησε για να μου ζητήσει το λόγο. Πόσο το χάρηκα!
Έρχετε λοιπον και αρχίζει ο εξής διάλογος:
-Είσαι ηλίθιος? Θα σκοτώσεις κανέναν.
-Όχι φίλε, δεν κατάλαβες. ΕΣΥ θα σκοτώσεις κανέναν. Εσύ είσαι ο υπεύθυνος απο αυτό το "παραμύθι"? (δεν ήξερα πως αλλιώς να το πώ. Διαμαρτυρία? Κίνημα? Εκδήλωση? Μάστιγα?)
-Ναι εγώ είμαι
-Άρα δεν έχεις την ευθύνη για τις ζωές τους? Αν θες να κλέισεις το δρόμο, γιατι δεν φωνάζεις τη τροχαία να σε βοηθήσει να το κάνετε με ασφάλεια? Ή ακόμα καλύτερα γιατι δεν τους μαθαίνεις να σέβονται τον ΚΟΚ για να δίνετε και το παράδειγμα οτι είστε σωστοί και νομοταγείς ποδηλάτες? Και επιτρέπεις σε μικρά παιδάκια να περνάνε με κόκκινο, Λαρίσης με Αθηνών (αντιλαμβάνεστε όλοι απο τα ονόματα των δρόμων, οτι πρόκειται για διασταύρωση δύο εθνικών οδών).
Ο τύπος δεν απάντησε καν. Πήρε το ποδηλατάκι του και έφυγε μουρμουρίζοντας διάφορες βρισιές. Ο εγωισμός του δεν του επέτρεψε να πει "ρε φίλε έχεις δίκιο".
Έλεος πια με τον καθένα που αποφασίζει και διατάζει να κλείσει έναν δρόμο. Όχι μόνο επικίνδυνο είναι, αλλα δεν έχει και κανένα δικαίωμα. Ειδικά όταν είναι μαυροντυμένος ποδηλάτης με μπουφαν και σκούφο, και μπροστά του περνάνε μικρά παιδάκια με κόκκινο.
) και να μου πείτε αν είχα δίκιο ή αν ήμουν χοντρομ*λ*κ*ς. Θα δεχτώ κάθε κριτική.Κάθε Πέμπτη, απο τις αρχές του καλοκαιριού, υπάρχει μια τεράστια ομάδα ποδηλατών που κόβουν βόλτες στην πόλη πάνω κάτω. Μιλάμε για μιλούνια. Ατελείωτη ουρά. Σε πιάνει το φανάρι κόκκινο πράσινο κόκκινο πράσινο κόκκινο πράσινο και εσύ μένεις ακίνητος γιατι τα ποδήλατα δεν σταματάνε ποτέ. Αλλα κοντεύουν Χριστούγεννα. Νισάφι πια. Σας φάγαμε στη μάπα! Δεν πάει άλλο.
Στα δρομολόγια των λεωφορείων, υπάρχει αυστηρό ωράριο. Αν για τον Α ή Β λόγο υπάρχει μια μικροκαθυστέρηση, το πρόβλημα διορθώνετε. Κόβει ο μπροστινός, τρέχει ο πισινός, τέλος πάντων αναλαμβάνει ο σταθμάρχης. Όλα διορθώνονται. Εκτός όμως απο τα τελευταία δρομολόγια που είναι στις 23:00. Εκεί πρέπει να είσαι στην ώρα σου. Κίνηση δεν έχει, τα δρομολόγια είναι μελετημένα, άρα προλαβαίνεις.
Εγώ έμπλεξα σε ένα τρακάρισμα όμως και ήμουν 22:58, μια ανάσα απο την αφετηρία. Κανένα πρόβλημα, όλα μια χαρά. Πρόλαβα στο τσάκ. Μέχρι που....... ξαφνικά βλέπω μπροστά μου τους ποδηλάτες. Αυτοί μου λείπανε τώρα!!!
Τσατίζομαι και εγώ, και με το που ανάβει πράσινο, ξεκινάω και χώνομαι ανάμεσά τους. Επειδή η κάψα τους έχει ξεθυμάνει και είχε και τσουχτερό κρύο, ήταν λίγοι. Καμμια 50αριά το πολύ. Βρήκα μια τρύπα ανάμεσά τους, και πέρασα. Με πράσινο εγώ κανονικά.
Φυσικά δεν θα ριψοκινδύνευα να σκοτώσω κανένα παιδάκι για να prove my point. Δεν ξέρω πως μεταφράζετε αυτό στα Ελληνικά. Ίσως "κάνω το κομμάτι μου". Βρήκα μια τρύπα, χωρούσα, άρα πέρασα.
Μπροστά μου στις διαβάσεις εντωμεταξύ, ήταν ένας ποδηλάτης μεγάλος σε ηλικία, και μου έκανε σήμα να μην ξεκινήσω. Το οποίον έγραψα στα παλιά μου τα παπούτσια.
Πέρασα λοιπον, και στα 30 μέτρα, μπήκα στην αφετηρία. Όπως ήλπιζα και ευχόμουν, ο τύπος με ακολούθησε για να μου ζητήσει το λόγο. Πόσο το χάρηκα!
Έρχετε λοιπον και αρχίζει ο εξής διάλογος:
-Είσαι ηλίθιος? Θα σκοτώσεις κανέναν.
-Όχι φίλε, δεν κατάλαβες. ΕΣΥ θα σκοτώσεις κανέναν. Εσύ είσαι ο υπεύθυνος απο αυτό το "παραμύθι"? (δεν ήξερα πως αλλιώς να το πώ. Διαμαρτυρία? Κίνημα? Εκδήλωση? Μάστιγα?)
-Ναι εγώ είμαι
-Άρα δεν έχεις την ευθύνη για τις ζωές τους? Αν θες να κλέισεις το δρόμο, γιατι δεν φωνάζεις τη τροχαία να σε βοηθήσει να το κάνετε με ασφάλεια? Ή ακόμα καλύτερα γιατι δεν τους μαθαίνεις να σέβονται τον ΚΟΚ για να δίνετε και το παράδειγμα οτι είστε σωστοί και νομοταγείς ποδηλάτες? Και επιτρέπεις σε μικρά παιδάκια να περνάνε με κόκκινο, Λαρίσης με Αθηνών (αντιλαμβάνεστε όλοι απο τα ονόματα των δρόμων, οτι πρόκειται για διασταύρωση δύο εθνικών οδών).
Ο τύπος δεν απάντησε καν. Πήρε το ποδηλατάκι του και έφυγε μουρμουρίζοντας διάφορες βρισιές. Ο εγωισμός του δεν του επέτρεψε να πει "ρε φίλε έχεις δίκιο".
Έλεος πια με τον καθένα που αποφασίζει και διατάζει να κλείσει έναν δρόμο. Όχι μόνο επικίνδυνο είναι, αλλα δεν έχει και κανένα δικαίωμα. Ειδικά όταν είναι μαυροντυμένος ποδηλάτης με μπουφαν και σκούφο, και μπροστά του περνάνε μικρά παιδάκια με κόκκινο.
