Επιστήμη

Αν δεν έχει κατηγορία γι'αυτό βάλτε το εδώ...
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Ένα εξαιρετικό άρθορ σχετικό με την θεωρία της εξέλιξης. Βρήκαν στοιχεία σε κάποιους φτερωτούς δεινόσαυρους σχετικά με το πώς αυτοί εξελίχθηκαν στον χρόνο και αποδείχθηκε ότι αυτοί προσαρθμόστηκαν στο περιβάλλον τους, κάτι που επιβεβαιώνει την θεωρία της εξέλιξης τους Δαρβίνου.

Pterosaurs increased their flight efficiency over time – new evidence for long-term evolution

Pterosaurs increased their flight efficiency over time – new evidence for long-term evolution

With a wingspan of 12m–15m, Quetzalcoatlus was one of the largest flying animals that ever lived. Indeed, it seems astonishing that such monsters could fly at all. Yet over a period of more than 150 million years, pterosaurs (the flying cousins of dinosaurs) became increasingly efficient at flying as they evolved from small animals the size of a starling to become giants of the sky.

Our new research shows that pterosaur flight efficiency improved by 50% over the period from 230 million years ago to their extinction 66 million years ago. This enabled them to fly for over much greater distances for long periods of time.

This may seem like a remarkable or even foolhardy conclusion to draw from a study of fossils, but we have developed methods to extract the data. What’s more, this finding goes to the roots of how Darwinian evolution works, suggesting that lifeforms can continue to adapt to their environment over very long spans of time.

Pterosaurs were active, warm-blooded animals, insulated with whiskery feather-like structures all over their bodies. They flew using leathery wings made from skin supported by an especially long fourth finger that extended from their elongated arms.

To calculate the efficiency with which different pterosaurs flew, we first needed to know how heavy they were. So we made estimates based on the size of 16 species for which we have relatively complete skeletons and cross-checked our figures with those of birds and bats to make sure they were reasonable.

We also estimated the basal metabolic rate (BMR, the energy expended by an animal when at rest) for each pterosaur species from a large sample of BMR and body mass measurements for birds. We were then able to create an “efficiency of flight index” based on estimates of how much energy each species would have needed to travel at its ideal speed, just fast enough to defy gravity, relative to its body mass.

By modelling reasonable values for other species, we came up with figures for 128 different pterosaurs, which we then mapped on an evolutionary tree that showed how flight efficiency changed over time as the species evolved. We found that for all pterosaurs except azdarchoids, there was a significant increase in body size, wingspan and flight efficiency. We used what’s known as a “Bayesian modelling approach” that repeated and improved the analysis billions of times, considering all possible combinations of all possible sources of error.

Body mass rose from a mean of 0.6kg in the Middle Jurassic epoch to 6.05kg in the Late Cretaceous. In the same time, mean flight efficiency increased substantially. Much of this increase in efficiency was related to increasing body size – bigger pterosaurs naturally flew more efficiently. But once body size was excluded, we found that flight efficiency still increased by some 50%.

The azhdarchoids, a group of pterosaurs with very long legs and necks, seem to have bucked the trend and showed decreasing flight efficiency with increasing body size. They were evidently following their own evolutionary route to excessively huge body sizes, meaning that evolving to become larger gave them other advantages on the ground and they became less dependent on flight to get around.


A test of Darwinian evolution

Our findings don’t just tell us something interesting about pterosaur evolution, but provide useful evidence about evolution itself. A core assumption of Darwinian evolution is that adaptation by natural selection drives successful organisms to improve in some way. Within populations, the fittest organisms survive, and their fitness is measured not only in their successful adaptations but also because they breed and pass on their successful genes.

An important question for scientists has long been whether we can measure these improvements through longer spans of time, say between species and over millions of years. In arms races between predators and prey, the lion runs faster to catch its prey, but the wildebeest runs faster to escape. But they don’t keep evolving faster and faster speeds forever – ultimately they are limited by material constraints.

In 1973, evolutionary biologist Leigh Van Valen put forward his “Red Queen hypothesis” of Darwinian evolution to try to resolve this conundrum. Van Valen realised that the environment in which an organism lives is not constant but is changing all the time. And so the organism has to keep evolving and adapting just to maintain its status quo. As the Red Queen in Lewis Carroll’s Through the Looking-Glass said: “It takes all the running you can do to stay in the same place.”

Our results suggest that organisms can become more efficient over a very long period of time. The Red Queen hypothesis likely explains most situations where organisms are in some kind of balance with each other within their ecosystems. But our work shows that actual net improvements in physical performance can happen. This perhaps supports a central assumption of Darwinian evolution that has been nearly impossible to test until now.
Ευχαριστώ.


pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Άλλη μία επιστημονική δημοσίευση που καταρρίπτει τους μύθους των vegan (ή όπως αλλιώς θα ονομαστούν στο μέλλον). Το έχω γράψει εδώ και χρόνια: ο άνθρωπος είναι παμφάγο ον. Αυτό δεν σημαίνει, όμως, πως θα πρέπει να αγοράζει 10kg αρνί για να φάει τα 2-3kg και να πετάξει τα υπόλοιπα. Σεβόμαστε την οποιαδήποτε ζωή και λειτουργούμε έχοντας στο μυαλό μας την οικονομία ενέργειας. Ακολουθούμε την φύση και λειτουργούμε όπως έχουμε εξελιχθεί μέσα στους αιώνες.

Οι άνθρωποι που λένε τα αντίθετα, όπως γράφει και στην δημοσίευση, τείνουν να συγχέουν τις προσωπικές απόψεις με την επιστημονική πραγματικότητα.

Κρέας το πρωί, κρέας και το βράδυ: Οι πρόγονοί μας δεν έτρωγαν τα λαχανικά τους
Κρέας το πρωί, κρέας και το βράδυ: Οι πρόγονοί μας δεν έτρωγαν τα λαχανικά τους

Την εποχή του λίθου, η σαλάτα δεν είχε ανακαλυφθεί

Στα πρώτα δύο εκατομμύρια χρόνια της εξέλιξης του ανθρώπινου γένους, η ιδέα του βιγκανισμού θα ήταν εντελώς εκτός πραγματικότητας: οι πρόγονοί μας ειδικεύονταν στο κυνήγι μεγάλων ζώων και δεν έβαλαν στο τραπέζι τα φρούτα και τα λαχανικά παρά μόνο όταν δεν είχαν άλλη επιλογή.

Αυτό τουλάχιστον είναι το συμπέρασμα μελέτης που επανεξέτασε τη διαθέσιμη βιβλιογραφία για να δείξει ότι το γένος Homo εξελίχθηκε ως κορυφαίος θηρευτής και παραμένει στην κορυφή του λεγόμενου τροφικού πλέγματος από την αρχή της εποχής του λίθου μέχρι και σήμερα.

Γενετικά, μεταβολικά και οικολογικά δεδομένα δείχνουν ότι, από την εποχή του Homo habilis και του Homo erectus, το ανθρώπινο γένος βασιζόταν στα γιγαντόσωμα ζώα της τελευταίας εποχής των παγετώνων, τα οποία εξαφανίστηκαν πιθανότατα λόγω του καταστροφικού συνδυασμού της ανόδου της θερμοκρασίας και του ανελέητου κυνηγιού από τους ανθρώπους. Τα τριχωτά μαμούθ της Αρκτικής και τα μεγαθήρια της Αυστραλίας είναι μερικά από τα ζώα που εξαφανίστηκαν με αυτόν τον τρόπο τα τελευταία 10.000 χρόνια.

Οι πρώτες ενδείξεις συστηματικής κατανάλωσης φυτικών τροφίμων χρονολογούνται σχετικά πρόσφατα, στα 85.000 χρόνια πριν στην Αφρική και τα 40.000 χρόνια πριν στην Ευρώπη και την Ασία, αναφέρουν οι ισραηλινοί και πορτογάλοι ερευνητές στο American Journal of Physical Anthropology.

«Μέχρι σήμερα, οι προσπάθειες προσδιορισμού της δίαιτας των ανθρώπων της εποχής του λίθου βασίζονταν κυρίως σε συγκρίσεις με κοινωνίες κυνηγών-τροφοσυλλεκτών του 20ού αιώνα» λέει ο δρ Μίκι Μπεν-Ντορ του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, πρώτος συγγραφέας της δημοσίευσης.

«Όμως η σύγκριση αυτή είναι μάταιη, δεδομένου ότι πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια οι κυνηγοί-τροφοσυλλέκτες μπορούσαν να κυνηγούν και να καταναλώνουν ελέφαντες και άλλα μεγάλα ζώα, κάτι που δεν ισχύει για τους σημερινούς κυνηγούς-τροφοσυλλέκτες. Ολόκληρο το οικοσύστημα έχει αλλάξει και οι συνθήκες δεν είναι συγκρίσιμες».

»Αποφασίσαμε να χρησιμοποιήσουμε άλλες μεθόδους: να εξετάσουμε τη μνήμη που διατηρεί το σώμα μας, ο μεταβολισμός μας, η γενετική μας σύσταση και η σωματική διάπλασή μας. Η ανθρώπινη συμπεριφορά αλλάζει γρήγορα, η εξέλιξη όμως είναι αργή. Το σώμα θυμάται».

Ο Μπεν-Ντορ και οι συνεργάτες του άντλησαν στοιχεία από περίπου 400 δημοσιεύσεις διαφόρων επιστημονικών πεδίων, αναζητώντας απάντηση σε ένα βασικό ερώτημα –ήταν οι πρόγονοί μας παμφάγοι ή αποκλειστικά σαρκοφάγοι;


Γερό στομάχι

Οι πειστικότρες ενδείξεις έρχονται από τη γενετική, τον μεταβολισμό, τη φυσιολογία και τη μορφολογία του ανθρώπινου σώματος, λένε οι ερευνητές.

«Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η οξύτητα του ανθρώπινου στομάχου» λέει ο Μπεν-Ντορ. «Το στομάχι μας είναι πιο όξινο συγκριτικά με τα παμφάγα ήδη ή ακόμα και με άλλους θηρευτές. Η παραγωγή και διατήρηση υψηλών επιπέδων οξέος απαιτεί μεγάλα ποσά ενέργειας και αποτελεί ένδειξη κατανάλωσης ζωικών προϊόντων».

«Η υψηλή οξύτητα προσφέρει προστασία από επιβλαβή μικρόβια που υπάρχουν στο κρέας. Οι προϊστορικοί άνθρωποι, οι οποίοι κυνηγούσαν μεγάλα ζώα των οποίων το κρέας διαρκούσε για ημέρες ή και εβδομάδες, συχνά κατανάλωναν παλιό κρέας με μεγάλες ποσότητες βακτηρίων, και για τον λόγο αυτό χρειάζονταν υψηλά επίπεδα οξύτητας» υποστηρίζει ο ερευνητής.

Άλλες ενδείξεις που εντόπισε η έρευνα είναι ότι, σε αντίθεση με άλλα παμφάγα ζώα, τα οποία αποθηκεύουν λίπος σε έναν μικρό αριθμό από ογκώδη λιποκύτταρα, ο άνθρωπος φέρει περισσότερα αλλά μικρότερα λιποκύτταρα όπως τα σημερινά σαρκοφάγα. Στην υπόθεση της μελέτης συνηγορούν και γενετικά δεδομένα, τα οποία υποδεικνύουν ότι ο ανθρώπινος μεταβολισμός είναι προσαρμοσμένος σε μια διατροφή πλούσια σε λίπη, σε αντίθεση με τους χιμπατζήδες, οι οποίοι είναι καλύτερα προσαρμοσμένοι στους απλούς υδατάνθρακες των φρούτων.


Γεωργία και πολιτισμός

Η χορτοφαγία άρχισε να εξαπλώνεται μόνο στα τέλη της εποχής του λίθου, όπως μαρτυρά η εμφάνιση εργαλείων για την επεξεργασία φυτικών τροφίμων. Η δε επανάσταση της γεωργίας ήρθε σχετικά πολύ πρόσφατα, πριν από περίπου 11.000 χρόνια.

Ο εμπλουτισμός και η διεύρυνση του διαιτολογίου με φρούτα και λαχανικά συνοδεύτηκε από την πολιτιστική διαφοροποίηση των κοινωνιών ανάλογα με τις οικολογικές συνθήκες, σε αντίθεση με το πιο μακρινό παρελθόν, όταν όλοι οι άνθρωποι χρησιμοποιούσαν τα ίδια εργαλεία ανεξάρτητα του τόπου ζωής τους.

Τα ευρήματα της μελέτης έχουν σημασία και για τη σημερινή εποχή, επισημαίνουν οι ερευνητές. «Για πολλούς σημερινούς ανθρώπους, η λεγόμενη παλαιολιθική δίαιτα είναι κρίσιμο ζήτημα, όχι μόνο σε σχέση με το παρελθόν αλλά και σε σχέση με το παρόν και το μέλλον» σχολιάζει ο Ραν Μπάρκαϊ, μέλος της ερευνητικής ομάδας.

Παραδέχεται ωστόσο ως «είναι δύσκολο να πείσεις έναν φανατικό χορτοφάγο ότι οι πρόγονοί του δεν ήταν χορτοφάγοι, και πολύς κόσμος τείνει να συγχέει τις προσωπικές απόψεις με την επιστημονική πραγματικότητα».
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Μια προσπάθεια χρονολόγησης των ομηρικών επών από τον τομέα Αστροφυσικής του Τμήματος Φυσικής του ΕΚΠΑ. Εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο, που αποδεικνύει αυτά που σκεφτόμασταν πολλοί εδώ και χρόνια: υπάρχει σοβαρή ιστορική βάση στις περιγραφές του Ομήρου.

O Ομηρος «ακολούθησε» τα άστρα
O Ομηρος «ακολούθησε» τα άστρα

Μια νέα απόπειρα χρονολόγησης των Ομηρικών Επών, η ακριβέστερη μέχρι στιγμής, συγκρίνει τα φυσικά φαινόμενα που περιγράφονται στα έπη με αστρονομικά φαινόμενα, και ελέγχει την ιστορική αλήθεια της αφήγησης. Αποτέλεσμα, ο εντοπισμός ημερομηνιών για συμβάντα που αποτυπώνονται στα έπη, και μια νέα αντίληψη για την ιστορικότητά τους, η οποία φιλοδοξεί να παρέμβει στο Ομηρικό ζήτημα.

«Πιστεύουμε ότι ο μύθος εξυφαίνεται γύρω από πραγματικά γεγονότα», λέει ευθέως η κ. Παναγιώτα Πρέκα-Παπαδήμα, καθηγήτρια Αστροφυσικής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Η ίδια μαζί με διεπιστημονική ομάδα, η οποία και έκανε σχετικές δημοσιεύσεις σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά, πιστεύουν ότι μερικά από τα γεγονότα που περιγράφονται συνέβησαν στ’ αλήθεια και αποδεικνύουν ότι τα φυσικά φαινόμενα που αναφέρονται συμπίπτουν με τον χρόνο της αφήγησής τους.

«Ο Οδυσσέας έφτασε στην Ιθάκη στις 25 Οκτωβρίου 1207 π.Χ. Πέντε μέρες αργότερα έγινε έκλειψη ηλίου σε ποσοστό 75%, η οποία σκέπασε το Ιόνιο Πέλαγος και τότε συνέβη και η μνηστηροφονία», λέει η κ. Παπαδήμα, διευκρινίζοντας ότι η πεποίθηση για την αλήθεια του συμβάντος είναι προσωπική. Η έκλειψη ηλίου όπως και μερικά από τα γεγονότα που αναφέρονται αποδείχθηκαν με χάρτες της NASA, οι οποίοι περιγράφουν τα προβλέψιμα φυσικά φαινόμενα από το 4500 π.Χ. έως το 10.000 μ.Χ.

«Από το 1300 π.Χ. ώς το 1130, που είναι τα χρόνια στα οποία τοποθετούνται τα δύο έπη, έγιναν 14 εκλείψεις ηλίου. Ορατές στο Ιόνιο ήταν μόνο πέντε και δύο από αυτές είχαν ποσοστό απόκρυψης του ηλίου 2%, επομένως δεν έγιναν αντιληπτές. Αλλη μία έγινε με τη Δύση του ηλίου, επομένως μας αφορούν μόνο δύο» εξηγεί η κ. Παπαδήμα. Μια ολική έκλειψη ηλίου έγινε το 1143, δηλαδή πολύ κοντά στην παρακμή των Μυκηναϊκών κέντρων και γι’ αυτό αποκλείσθηκε από τους επιστήμονες. Η δεύτερη όμως έγινε στις 30 Οκτωβρίου του 1207, από τις δυόμισι το μεσημέρι ώς τις πέντε και μισή το απόγευμα και αυτή θεωρούν ότι αποτυπώνεται στην Οδύσσεια. Στη ραψωδία Υ, λίγο πριν από το φονικό, ο Ομηρος βάζει τον Θεοκλύμενο τον «θεοδιωματάρη», όπως τον αποκαλεί ο Καζαντζάκης στη μετάφραση, να λέει στους μνηστήρες: «Σαν τι κακό σας δέρνει, δύστυχοι, κι έχουν ζωστεί με νύχτα και οι κεφαλές σας και τα πρόσωπα και χαμηλά τα γόνα; Κι άναψε σύθρηνο, και γέμισαν τα μάγουλά σας δάκρυα, και ραντισμένοι οι τοίχοι μ’ αίματα και τα ώρια μεσοδόκια· ίσκιους πλημμύρισε κι η αυλόπορτα, κι η αυλή πλημμύρισε ίσκιους, που ξεκινούν στα μαύρα Τρίσκοτα να κατεβούν, κι ο γήλιος από τα ουράνια εχάθη, κι άπλωσε βαριά καταχνιά ολούθε!».

«Πρόκειται για μια περιγραφή της έκλειψης η οποία έκρυβε τα 3/4 του ηλιακού δίσκου» λέει η κ. Παπαδήμα. «Η ημερομηνία της έκλειψης, 30 Οκτωβρίου 1207 π.Χ., είναι σε απόλυτη συμφωνία με τις ομηρικές περιγραφές για τις καιρικές συνθήκες, τη φθινοπωρινή αγροτική ζωή και τη μεσημεριανή ώρα δολοφονίας των μνηστήρων», σύμφωνα με την κ. Παπαδήμα.

Η διεπιστημονική ομάδα που ερευνά τα έπη αποτελείται από τους καθηγητές Σ. Παπαμαρινόπουλο, Π. Πρέκα-Παπαδήμα, επίκουρη καθηγήτρια Αστροφυσικής στο ΕΚΠΑ και τους ερευνητές Π. Αντωνόπουλο, Φυσικό και ερασιτέχνη αστρονόμο, Π. Μητροπέτρο, φιλόλογο και εκπαιδευτικό, Ε. Μητροπέτρου, φιλόλογο και αρχαιολόγο, Α. Τσιρώνη, επίσης φιλόλογο-αρχαιολόγο και Γ. Σαραντίτη, συγγραφέα, ηλεκτρ. μηχανικό.


«Υπάρχει ιστορικός πυρήνας στον μύθο»

Το βασανιστικό ερώτημα είναι αν τα γεγονότα που περιγράφονται στα έπη είναι μεταφορικά ή κυριολεκτικά. Την απάντηση για την κ. Πρέκα-Παπαδήμα τη δίνει ο Πλούταρχος, ο οποίος εξηγεί ότι Φυσική Επιστήμη, Θεολογία και Μυθολογία ταυτίζονται στην Αρχαία Ελλάδα. «Το φαινόμενο στην Οδύσσεια το δημιουργεί η Αθηνά και στην Ιλιάδα ο Απόλλωνας. Πιστεύουμε ότι υπάρχει ιστορικός πυρήνας στον μύθο», λέει η ίδια.

Προς επίρρωσιν, αναφέρει την εμφάνιση μιας βροχής πεφταστεριών που περιγράφεται ως εξής: «Ως άρα οι ειπόντι επέπτατο δεξιός όρνις, κίρκος, Απόλλωνος ταχύς άγγελος· εν δε πόδεσσι τίλλε πέλειαν έχων, κατά δε πτερά χεύεν έραζε μεσσηγύς νηός τε και αυτού Τηλεμάχοιο».

«Το γεράκι που περιγράφει ο Ομηρος, το οποίο είναι αδύνατον να είδε με λεπτομέρεια μέσα στο σκοτάδι, και μάλιστα από μακριά, τοποθετείται στη θέση που βρίσκεται ο αστερισμός Κόρακας. Βρίσκεται ανατολικά (δεξιά το βλέπει) και είναι αγγελιοφόρος του Απόλλωνα, σύμφωνα με τον Ερατοσθένη. Στα πόδια του –δηλαδή αντιδιαμετρικά από τον Κόρακα– βρίσκεται το σμήνος των πλειάδων (πελειάδες στα αρχαιοελληνικά, που σημαίνει αγριοπεριστέρες), που βρίσκονται στον αστερισμό του Ταύρου. Από εκεί λέει ότι πέφτουν πούπουλα, δηλαδή αστέρια, μια ποιητική περιγραφή του ουρανού και της πορείας του ταξιδιού», εξηγεί η ίδια.

Ανατρέχοντας στους χάρτες της NASA, οι επιστήμονες βρήκαν ότι πράγματι υπήρξε βροχή διαττόντων αστέρων στις 28 Οκτωβρίου, ημέρα της επιστροφής του Τηλέμαχου από το ταξίδι στην Πύλο και τη Σπάρτη. Ο Κόρακας, όμως, είναι απεσταλμένος του Απόλλωνα και καλός οιωνός για τον Τηλέμαχο, που αναζητάει τον πατέρα του. Η 30ή Οκτωβρίου ήταν ημέρα της γιορτής του Απόλλωνα, κατά την οποία μάλιστα λάμβανε χώρα εκατόμβη (θυσία εκατό βοδιών), πράγμα που σημαίνει ότι όλο το νησί είχε πάει να την παρακολουθήσει. Οι μνηστήρες βρέθηκαν στην τέλεια παγίδα και φονεύθηκαν με τη βοήθεια των δύο θεών, της Αθηνάς και του Απόλλωνα. Κατά τους επιστήμονες, δύο τόσο σημαντικές ειδήσεις, όπως η δολοφονία όλων των διαδόχων στην Ιθάκη και η έκλειψη, δεν μπορεί παρά να διαδόθηκαν ταχύτατα σε όλη την Ελλάδα ως ένα εξαιρετικά σημαντικό γεγονός.
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο του National Geographic σχετικά με την καταστροφή στον Τσερνόμπιλ.

The Chernobyl disaster: what happened, and the long-term impact
The Chernobyl disaster: what happened, and the long-term impact

The accident at a nuclear power plant in Ukraine shocked the world, permanently altered a region, and leaves many questions unanswered.

By Erin Blakemore

On April 25 and 26, 1986, the worst nuclear accident in history unfolded in what is now northern Ukraine as a reactor at a nuclear power plant exploded and burned. Shrouded in secrecy, the incident was a watershed moment in both the Cold War and the history of nuclear power. More than 30 years on, scientists estimate the zone around the former plant will not be habitable for up to 20,000 years.

The disaster took place near the city of Chernobyl in the former USSR, which invested heavily in nuclear power after World War II. Starting in 1977, Soviet scientists installed four RBMK nuclear reactors at the power plant, which is located just south of what is now Ukraine’s border with Belarus.

On April 25, 1986, routine maintenance was scheduled at V.I. Lenin Nuclear Power Station’s fourth reactor, and workers planned to use the downtime to test whether the reactor could still be cooled if the plant lost power. During the test, however, workers violated safety protocols and power surged inside the plant. Despite attempts to shut down the reactor entirely, another power surge caused a chain reaction of explosions inside. Finally, the nuclear core itself was exposed, spewing radioactive material into the atmosphere.

Firefighters attempted to put out a series of blazes at the plant, and eventually helicopters dumped sand and other materials in an attempt to squelch the fires and contain the contamination. Despite the death of two people in the explosions, the hospitalisation of workers and firefighters, and the danger from fallout and fire, no one in the surrounding areas—including the nearby city of Pripyat, which was built in the 1970s to house workers at the plant—was evacuated until about 36 hours after the disaster began.

Publicising a nuclear accident was considered a significant political risk, but by then it was too late: The meltdown had already spread radiation as far as Sweden, where officials at another nuclear plant began to ask about what was happening in the USSR. After first denying any accident, the Soviets finally made a brief announcement on April 28.


Historic disaster

Soon, the world realised that it was witnessing a historic event. Up to 30 percent of Chernobyl’s 190 metric tons of uranium was now in the atmosphere, and the Soviet Union eventually evacuated 335,000 people, establishing a 19-mile-wide “exclusion zone” around the reactor.

At least 28 people initially died as a result of the accident, while more than 100 were injured. The United Nations Scientific Committee on the Effects of Atomic Radiation has reported that more than 6,000 children and adolescents developed thyroid cancer after being exposed to radiation from the incident, although some experts have challenged that claim.

International researchers have predicted that ultimately, around 4,000 people exposed to high levels of radiation could succumb to radiation-related cancer, while about 5,000 people exposed to lower levels of radiation may suffer the same fate. Yet the full consequences of the accident, including impacts on mental health and even subsequent generations, remain highly debated and under study.

What remains of the reactor is now inside a massive steel containment structure deployed in late 2016. Containment efforts and monitoring continue and cleanup is expected to last until at least 2065.


Long-term impacts

The impact of the disaster on the surrounding forest and wildlife also remains an area of active research. In the immediate aftermath of the accident, an area of about four square miles became known as the “Red Forest” because so many trees turned reddish-brown and died after absorbing high levels of radiation.

Today, the exclusion zone is eerily quiet, yet full of life. Though many trees have regrown, scientists have found evidence of elevated levels of cataracts and albinism, and lower rates of beneficial bacteria, among some wildlife species in the area in recent years. Yet, due to the exclusion of human activity around the shuttered power plant, the numbers of some wildlife, from lynxes to elk, have increased. In 2015, scientists estimated there were seven times more wolves in the exclusion zone than in nearby comparable reserves, thanks to humans’ absence.

The Chernobyl disaster had other fallout: The economic and political toll hastened the end of the USSR and fueled a global anti-nuclear movement. The disaster has been estimated to cost some $235 billion in damages. What is now Belarus, which saw 23 percent of its territory contaminated by the accident, lost about a fifth of its agricultural land. At the height of disaster response efforts, in 1991, Belarus spent 22 percent of its total budget dealing with Chernobyl.

Today, Chernobyl beckons to tourists who are intrigued by its history and its danger. But though Chernobyl symbolises the potential devastation of nuclear power, Russia never quite moved beyond its legacy—or its technology. As of 2019, there are still 11 operational RBMK reactors in Russia.
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Εξαιρετικά ενδιαφέρον και πρακτικό άρθρο, που θα έπρεπε να το ανεβάσω με την κακοκαιρία φέτος, αλλά δεν πρόλαβα.

Το βαρύ χιόνι, το ελαφρύ χιόνι και τα δέντρα
Το βαρύ χιόνι, το ελαφρύ χιόνι και τα δέντρα

Όπως θα έχουμε παρατηρήσει οι περισσότεροι, η μορφή του χιονιού και η υφή του μπορεί να διαφέρουν πολύ, τόσο κατά τη χιονόπτωση όσο και κατά τη χιονόστρωση. Τα διαφορετικά είδη χιονιού έχουν και διαφορετικό βάρος. Όσο περισσότερο νερό περιέχει μέσα του το χιόνι, τόσο πιο βαρύ είναι όπως μπορούμε να δούμε και στο σχήμα παρακάτω το οποίο δίνει προσεγγιστικά το βάρος του χιονιού ανά τετραγωνικό μέτρο για 20 εκατοστά χιονόστρωσης.

Το αφράτο χιόνι (ονομάζεται και ξηρό) το οποίο παρατηρείται σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες (αρκετούς βαθμούς κάτω από το μηδέν) είναι το πιο ελαφρύ από όλα.

Το κανονικό χιόνι (σε ελαφρώς αρνητικές θερμοκρασίες) έχει προσεγγιστικά τριπλάσιο βάρος ανά τετραγωνικό μέτρο κάλυψης από αυτό του ξηρού αφράτου χιονιού.

Το υγρό χιόνι το οποίο παρατηρείται όταν οι θερμοκρασίες κοντά στο έδαφος κυμαίνονται κοντά στους μηδέν βαθμούς Κελσίου, είναι το βαρύτερο λόγω μεγαλύτερης περιεκτικότητας σε νερό και έχει προσεγγιστικά επταπλάσιο βάρος ανά τετραγωνικό μέτρο από αυτό του ξηρού αφράτου χιονιού.

Επομένως οι επιπτώσεις του ίδιου όγκου χιονιού που έχει επικαθήσει πάνω σε δέντρα και κατασκευές είναι πολύ πιο σημαντικές όταν το χιόνι είναι σε κάποιο βαθμό υγρό.


Τι συνέβη από πλευράς θερμοκρασιών στην Αττική κατά τη διάρκεια της Μήδειας;

Αν συγκρίνουμε τις θερμοκρασίες που σημειώθηκαν στις βόρειες περιοχές της Αττικής στις μεγάλες χιονοπτώσεις των τελευταίων 20 ετών με βάση τις μετρήσεις του μετεωρολογικού σταθμού του ΕΑΑ στην Πεντέλη (σε 500 μέτρα υψόμετρο) βλέπουμε ότι:
  • το 2002 (04-06/01) η ελάχιστη θερμοκρασία ήταν -5°C
  • το 2004 (12-13/02) και το 2008 (17-18/02) η ελάχιστη θερμοκρασία ήταν -10°C
  • την Τρίτη 16/02/2021 η ελάχιστη θερμοκρασία ήταν μόλις -2.7°C
Οι σχετικά υψηλότερες θερμοκρασίες της πρόσφατης χιονόπτωσης στο πλαίσιο της «Μήδειας» είχαν ως αποτέλεσμα την μεγαλύτερη παρουσία νερού στις νιφάδες χιονιού και επομένως με σημαντικά μεγαλύτερο βάρος ανά μονάδα επιφάνειας. Επιπροσθέτως, το υγρό χιόνι δεν παρασύρεται εύκολα από τους ανέμους που πνέουν κοντά στο έδαφος, και οι εντάσεις των ανέμων στις προηγούμενες κακοκαιρίες ήταν αρκετά πιο ισχυρές σε σύγκριση με την κακοκαιρία «Μήδεια».


Μπορούμε να το προβλέψουμε εκ των προτέρων ;

Σε μεγάλο βαθμό ναι. Θα πρέπει να μην εστιάζουμε πλέον μόνο στο αν θα χιονίσει ή δεν θα χιονίσει αλλά και να τονίζουμε και την αναμενόμενη υφή του χιονιού και το ύψος χιονόστρωσης, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις προβλεπόμενες θερμοκρασίες όσο και τις πραγματικές (από τις μετρήσεις σταθμών) κατά τη διάρκεια του γεγονότος. Μια τέτοια προσέγγιση επιτρέπει να έχουμε μεγαλύτερη επαγρύπνηση για πιθανόν σοβαρότερα προβλήματα. Άλλωστε η διεθνής τάση στον τομέα της πρόγνωσης δεν είναι πλέον να δίνουμε μόνο πρόγνωση των καιρικών φαινομένων αλλά και πρόγνωση των πιθανών συνεπειών των φαινομένων.

Φυσικά υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που παίζουν ρόλο στο βάρος του χιονιού, όπως η διάρκεια παραμονής του χιονιού σε μια επιφάνεια, η υγρασία και η θερμοκρασία σε ανώτερα στρώματα της τροπόσφαιρας, η συγκέντρωση αερολυμάτων, κλπ., παράγοντες που μπορούν να κάνουν τις επιπτώσεις της χιονόπτωσης και της χιονόστρωσης αρκετά πιο πολύπλοκες. Χρειαζόμαστε μετρητικούς σταθμούς για το ύψος του χιονιού στο έδαφος που θα συμπληρώνουν τις μετρήσεις των μετεωρολογικών σταθμών ώστε να μπορούμε να υπολογίζουμε την υφή, το ύψος και το βάρος του χιονιού. Τέλος, το υγρό χιόνι αποτελεί πολύ μεγάλο κίνδυνο εκδήλωσης χιονοστιβάδων στις ορεινές περιοχές, όπου αποτελεί συχνό φαινόμενο (πχ. στην Πίνδο) και στη χώρα μας μέχρι στιγμής απουσιάζουν οι μετρητές του ύψους χιονιού (με εξαίρεση μετρήσεις χιονιού που πραγματοποιούμε εδώ και 3 έτη στον Ψηλορείτη).
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα δημοσίευση που δείχνει πόσο ενδιαφέρονται για εμάς (αυτό που έγραφα σε άλλο θέμα) είναι από το περιοδικό Lancet και αφορά σε μελέτη που έγινε στο Βιετνάμε σε υγειονομικούς εμβολιασμένους με το εμβόλιο της Astra Zeneca. Δημοσιεύθηκε στις 10 Αυγούστου 2021 και μπορείτε να την βρείτε στην παρακάτω διεύθυνση: Transmission of SARS-CoV-2 Delta Variant Among Vaccinated Healthcare Workers, Vietnam
Abstract

Background: Data on breakthrough SARS-CoV-2 Delta variant infections are limited.

Methods: We studied breakthrough infections among healthcare workers of a major infectious diseases hospital in Vietnam. We collected demographics, vaccination history and results of PCR diagnosis alongside clinical data. We measured SARS-CoV-2 (neutralizing) antibodies at diagnosis, and at week 1, 2 and 3 after diagnosis. We sequenced the viruses using ARTIC protocol.

Findings: Between 11th–25th June 2021 (week 7–8 after dose 2), 69 healthcare workers were tested positive for SARS-CoV-2. 62 participated in the clinical study. 49 were (pre)symptomatic with one requiring oxygen supplementation. All recovered uneventfully. 23 complete-genome sequences were obtained. They all belonged to the Delta variant, and were phylogenetically distinct from the contemporary Delta variant sequences obtained from community transmission cases, suggestive of ongoing transmission between the workers. Viral loads of breakthrough Delta variant infection cases were 251 times higher than those of cases infected with old strains detected between March-April 2020. Time from diagnosis to PCR negative was 8–33 days (median: 21). Neutralizing antibody levels after vaccination and at diagnosis of the cases were lower than those in the matched uninfected controls. There was no correlation between vaccine-induced neutralizing antibody levels and viral loads or the development of symptoms.

Interpretation: Breakthrough Delta variant infections are associated with high viral loads, prolonged PCR positivity, and low levels of vaccine-induced neutralizing antibodies, explaining the transmission between the vaccinated people. Physical distancing measures remain critical to reduce SARS-CoV-2 Delta variant transmission.

Funding: Wellcome (106680/B/14/Z and 204904/Z/16/Z).

Declaration of Interest: None to declare.

Ethical Approval: The study was approved by the Institutional Review Board of HTD and the Oxford Tropical Research Ethics Committee, University of Oxford, UK.

Keywords: Delta variant, Oxford-AstraZeneca, COVID-19, vaccine breakthrough, Vietnam
Με δύο λόγια: οι εμβολιασμένοι είχαν 250 φορές μεγαλύτερο φορτίο από τον ιό, εμφανίζονται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα θετικοί στα PCR και εμφανίζουν μικρότερο αριθμό αντισωμάτων προερχόμενων από το εμβόλιο.

Συμπέρασμα: ενδιαφέρονται εξαιρετικά για εμάς, τόσο πολύ που πάνε να μας καθαρίσουν με το γάντι. Και είναι 1000% σίγουρο ότι θα πουν δεν ξέραμε, έγιναν οι μελέτες και τώρα γνωρίζουμε. Μέχρι να γίνουν μελέτες και για τα άλλα εμβόλια θα λένε ότι αυτά ισχύουν μόνο για το Astra Zeneca, ενώ τα άλλα είναι ασφαλή. Ναι, αλλά εμείς οι κάτω των 45 τα κάναμε υποχρεωτικά αυτά, οπότε μας καθάρισαν υποχρεωτικά. Οι δικαστές, όμως - πρέπει να παραδεχθούμε όλοι - ή είναι εντελώς ηλίθιοι και αγράμματοι, οπότε δεν καταλαβαίνουν τι γράφουν οι δημοσιεύσεις (δεδομένο, αφού είναι νομικοί), ή τα παίρνουν και κάνουν την πάπια καλύπτοντας τους υπευθύνους (εννοείται, αφού είναι εμφανές από την ΠτΔ τι είδους συναλλαγές λαμβάνουν χώρα*).

Ευχαριστώ.

* Η μεγάλη τους γνώση τούς οδήγησε να αντιληφθούν ότι τα μνημόνια ήταν συνταγματικά, οι περικοπές σε όλους νόμιμες, μόνο στους δικαστές παράνομες, ενώ και τα δάση μπορούν να γεμίσουν ανεμογεννήτριες, οι πολιτικοί δεν τα πιάνουν κ.α. πολλά που έχουμε δει κατά καιρούς. Μεγαλύτερη, όμως, ανακάλυψη το ταξίδι στο χρόνο που μπορούν να κάνουν οι οδηγοί φορτηγών: παραδέχονται ότι το συμβάν (ατύχημα ήταν, όπου ένα φορτηγό χτύπησε ένα ΙΧ) έγινε στις 12:45, ο οδηγός ειδοποιήθηκε από εμένα στις 13:00, μιας και έφυγε από το τόπο του ατυχήματος, αλλά δέχονται επίσης ότι είχε ειδοποιήσει την ασφαλιστική του για το ατύχημα στις 12:30, δηλαδή: 15 λεπτά πριν τρακάρει ήξερε ότι ΘΑ τρακάρει και ενημέρωσε, αλλά έφυγε από το τόπο γιατί δεν αντιλήφθηκε το τρακάρισμα....!!!! =====> ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ 21ου αιώνα.....!!!!
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Μιας και γράφουμε για επιστήμη, θα βάλω μία δημοσίευση που αξίζει να κρατηθεί στο αρχείο. Πριν σχολιάσω να γράψω και πάλι ότι είμαι εμβολιασμένος για τον Covid-19. Ο λόγος που έκανα το εμβόλιο ήταν ότι οι μαθητές μου στο σχολείο δεν πρόσεχαν καθόλου (τους έβλεπα πώς κυκλοφορούσαν στον δρόμο*) και γι' αυτό οι πιθανότητες να κολλήσω είναι αυξημένες, οπότε πήρα τα μέτρα μου, ασχέτως των γεγονότων που ακολούθησαν (παρενέργειες του εμβολίου, αλλά και τα άλλα τα κόλπα με υποχρεωτικό Astra Zeneca σε ηλικία που στην Ε.Ε. είχε απαγορευθεί να χρησιμοποιηθεί).

Δείτε, τώρα, την δημοσίευση η οποία αναφέρεται σε δημοσίευση στο Facebook η οποία έχει αφαιρεθεί:

Απάντηση στους συνωμοσιολόγους: Γιατρός φορά... επτά μάσκες και δεν χάνει το οξυγόνο του (βίντεο)
Απάντηση στους συνωμοσιολόγους: Γιατρός φορά... επτά μάσκες και δεν χάνει το οξυγόνο του (βίντεο)

«Επτά μάσκες με αμετάβλητο κορεσμό Οξυγόνου, μετά από 8 ώρες κρίσιμης Καρδιολογικής εργασίας με μάσκα. Δοκιμάστε και μόνοι σας!», έγραψε ο διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Ιακωβής

Βασικό επιχείρημα στη θεωρία συνωμοσίας που έχει ενταχθεί στον... διάλογο περί της χρήσης μάσκας εν μέσω της πανδημίας του νέου κορωνοϊού, αποτελεί η εκτίμηση ότι ο χρήστης -της μάσκας- δεν αναπνέει σωστά και χάνει επίπεδα οξυγόνου.

Ο διδάκτωρ της Ιατρικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών Παναγιώτης Ιακωβής έκανε ένα απλό πείραμα. Μέσω του πειράματος, ανέδειξε πόσο αυθαίρετα μπορούν να εκφράζονται ορισμένες απόψεις, οι οποίες, στην προκειμένη περίπτωση ωστόσο, προκαλούν κινδύνους ακόμη και για τη ζωή ορισμένων ανθρώπων.

Ο Δρ. Παναγιώτης Ιακωβής, αφού εργάστηκε σε φουλ ρυθμό για οκτώ ώρες, έβαλε επτά μάσκες τη μία πάνω στην άλλη μετρώντας παράλληλα οξυγόνο και παλμούς.

Το ειδικό μηχάνημα που κάνει τις μετρήσεις -και όχι οι εκτιμήσεις του καθενός- έδειξε ότι δεν επηρεάζεται καμία λειτουργία του αναπνευστικού.

«Επτά μάσκες με αμετάβλητο κορεσμό Οξυγόνου, μετά από 8 ώρες κρίσιμης Καρδιολογικής εργασίας με μάσκα. Δοκιμάστε και μόνοι σας!», έγραψε ο γιατρός, δίνοντας απάντηση στους απανταχού συνωμοσιολόγους που έχουν κατακλύσει την καθημερινότητα και -φυσικά- τα social media.
Εγώ προσφέρομαι να κάνει το πείραμα μπροστά μου και να μετράω εγώ παλμούς και οξυγόνο. Ο λόγος που το έκανε και μετά το έσβησε ήταν οι πιέσεις για "εργαστηριακές" συνθήκες, δηλαδή έλεγχο, αν και το κόλπο που έκαναν πολλοί είναι εμφανές: μετρούσαν οξυγόνο και παλμούς μετά από άσκηση (δηλαδή κάτι παλμούς της τάξης των 100++) και μετά, καθώς οι παλμοί έπεφταν, έλεγαν "ορίστε, με την μάσκα ούτε ταχυπαλμία έχω, ούτε πεσμένο οξυγόνο" συγκρίνοντας με την προηγούμενη κατάσταση όπου είχαν κάνει 2-3 super set δικέφαλα και τρικέφαλα ή squats μαζί με push ups για να ανεβάσουν πολύ ψηλά τους παλμούς.

Επίσης, θέλω να κάνει το πείραμα ο άλλος φωστήρας που έσβηνε το κερί στα 50cm μέσα από 3 μάσκες. Το πείραμα το έκανα με 1 μάσκα και κατάφερα να σβήσω το κερί 1/10 προσπάθειες που έκανα, αλλά σε απόσταση 25cm. Για τον MacPap που αρέσκεται σε τέτοια θέματα θα του πω το εξής: πιο πιθανό είναι να σκοτωθείς φορώντας ζώνη, παρά να σβήσεις το κερί στα 50cm με 3 χειρουργικές μάσκες. Αλλά είπαμε, το χρήμα κάνει πολλά και ο Χουντίνι ζηλεύει τους νέους "επιστήμονες" της χώρας.

Ευχαριστώ.

* Εδώ να τονίσω πως τους καταλαβαίνω απολύτως. Από την πρώτη στιγμή που χρησιμοποιήσαμε τις μάσκες αντιμετωπίζω πρόβλημα με τον λαιμό και δεν ξέρω πώς θα σταματήσει αυτό. Δύο φορές, ακριβώς πριν πάρω άδεια λόγω λαιμού, άρχισε η καραντίνα και σώθηκα. Τα προβλήματα, όμως, δεν σταματούν καθώς κάθε μέρα είμαι με μια μάσκα μιλώντας για 4-6 ώρες. Οι μαθητές, λοιπόν, που είναι 15 ετών περίπου, έχουν στην πράξη μηδενικές σχεδόν πιθανότητες να πάθουν κάτι, εκτός από κάποιους που έχουν προβλήματα υγείας (π.χ. διαβήτη), που και αυτοί δύσκολα να έχουν πρόβλημα. Μάλιστα, μαθητής με σοβαρό πρόβλημα διαβήτη, κόλλησε και νόσησε τόσο ελαφρά που ήταν πιο εύκολο και από κρυολόγημα. Οπότε, είναι αδύνατον να πείσεις κάποιον που δεν κινδυνεύει από κάτι να προσέχει από αυτό που δεν κινδυνεύει.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Ένα πραγματιά ενδιαφέρον άρθρο που θα πρέπει να μελετήσουμε όλοι. Αναφέρονται οι τύποι και οι ονομασίες των νεφών. Κάτι τέτοια θέματα θα έπρεπε να διδάσκονται στα σχολεία, αλλά εμείς έχουμε μείνει στην Τράπεζα Θεμάτων και στην Αξιολόγηση με κάτι εντελώς παρανοϊκούς δείκτες (π.χ. πώς βοήθησες του μετανάστες να ενταχθούν στο σχολείο, λες και ο Φυσικός είναι δουλειά του να μάθει να μιλάει Φαρσί ή Σουαχίλι για να αισθάνονται ενταγμένοι οι "μετανάστες"). Ας μην ξεφύγω άλλο, δείτε τα είδη των νεφών:

Ταξινόμηση και ονόματα νεφών
Ταξινόμηση και ονόματα νεφών

Οι μετεωρολόγοι ξεχωρίζουν τα σύννεφα παίρνοντας υπ’ όψιν τα εξής βασικά κριτήρια:

α. Το ύψος στο οποίο βρίσκονται τα σύννεφα

β. Τη μορφή τους

γ. Την εσωτερική δομή τους

δ. Το πώς σχηματίζονται

ε. Τη διαφάνειά τους

Με βάση τα παραπάνω κριτήρια δημιουργήθηκε μία πολύπλοκη ταξινόμηση των νεφών με πλούσια ονοματολογία, διεθνώς παραδεκτή στη λατινική γλώσσα με την οποία εξοικειώνονται οι επαγγελματίες μετεωρολόγοι μετά από μακρόχρονη εμπειρία στην παρατήρηση. Για την περίπτωση όσων ασχολούνται με τη θάλασσα, επαγγελματιών ναυτικών και ερασιτεχνών, κάνοντας απλούστερη την ταξινόμηση των νεφών, την περιορίζουμε στους 10 βασικούς τύπους των νεφών.

Οι δέκα αυτοί βασικοί τύποι των νεφών, ανάλογα με το ύψος της βάσης τους από την επιφάνεια του εδάφους ή της θάλασσας, χωρίζονται σε 3 κατηγορίες: Τα Υψηλά, Μέσα και Χαμηλά σύννεφα.


Υψηλά σύννεφα (CH)


Cirrus (Ci) – Θύσανοι

Είναι τα υψηλά σύννεφα και σχηματίζονται συνήθως σε υψόμετρα πάνω από 30.000 πόδια. Μοιάζουν με λεπτές λευκές κλωστές ή στενές λεπτές ζώνες και αποτελούνται από λεπτούς παγοκρυστάλλους λόγω των πολύ χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν εκεί ψηλά. Τα μεγάλα ανοίγματα και η διαφάνειά τους, επιτρέπουν κατά την ημέρα την εμφάνιση του ήλιου.

Όταν είναι πολύ αραιά και δεν παρουσιάζουν ανάπτυξη (αύξηση) η εμφάνισή τους δεν δηλώνει τίποτα το αξιόλογο για τον καιρό. Όταν μοιάζουν με άγκιστρα και έχουν ακτινωτές προεκτάσεις είναι προάγγελοι κακοκαιρίας και δηλώνουν ότι πλησιάζει το θερμό μέτωπο κάποιου βαρομετρικού χαμηλού, ιδιαίτερα όταν προοδευτικά γεμίζει ο ουρανός και τα νέφη γίνονται cirrostratus. Μερικές φορές τα cirrus με μορφή φαρδιάς λευκής ζώνης, δηλώνουν την παρουσία αεροχειμάρρου (jet stream) στην ανώτερη ατμόσφαιρα.

Εικόνα


Cirrostratus (Cs) – Θυσανόστρωμα

Είναι διαφανές στρώμα σύννεφου, υπόλευκο συμπαγές με ινώδη εμφάνιση. Όταν καλύπτει ολόκληρο τον ουρανό, δεν κρύβει τον ήλιο και μερικές φορές δημιουργεί φωτεινούς κύκλους γύρω απ’ αυτόν, ακόμα και γύρω από το φεγγάρι (οπτικό φαινόμενο άλως) επειδή αποτελείται από παγοκρυστάλλους.

Όταν τα cirrostratus εμφανίζονται σαν στρώμα που προοδευτικά απλώνεται και γεμίζει τον ουρανό, αυτό σημαίνει ότι πλησιάζει θερμό μέτωπο κάποιου βαρομετρικού χαμηλού με επακόλουθα βροχών κ.λπ. Εάν με την εμφάνισή τους δεν παρουσιάζουν αύξηση, αυτό σημαίνει ότι οι βροχές περνούν από μακρυά.

Εικόνα


Cirrocumulus (Cc) – Θυσανοσωρείτες

Είναι στρώμα από λευκά λεπτά σύννεφα με μορφή κόκκων ή ρυτίδων. Έχουν πολύ μικρή κατακόρυφη ανάπτυξη. Είναι συμπαγή και λόγω της λεπτής υφής τους δεν δημιουργούν σκιές. Είναι σπάνια σύνεφφα για τα γεωγραφικά πλάτη της Μεσογείου και συνήθως η εμφάνισή τους δηλώνει ότι πλησιάζει κακοκαιρία.

Εικόνα


Μέσα σύννεφα (CM)


Altocumulus (Ac) – Υψισωρείτες

Είναι σύννεφα που εμφανίζονται πολύ συχνά. Έχουν σχήμα σχεδόν σφαιρικών μαζών ή κυλίνδρων, συνήθως χωρισμένων μεταξύ τους, με λεπτή ή λίγο γκριζωπή απόχρωση. Αποτελούνται από υδροσταγονίδια και όταν οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές περιέχουν παγοκρυστάλλους. Μερικές φορές μοιάζουν με cirrocumulus, αλλά εάν κάνουν σκιές τότε είναι altocumulus.

Τα σύννεφα αυτά συνήθως δεν συνοδεύονται με άσχημο καιρό. Όταν όμως εμφανίζονται σαν παράλληλοι ρόλοι προειδοποιούν ότι προηγούνται κάποιου θερμού μετώπου, με επακόλουθα βροχών ή και κακοκαιρίας. Όταν τα altocumulus εμφανίζονται με μορφή πυργίσκου που αναπτύσσεται προς τα επάνω, συνήθως προηγούνται ισχυρών βροχών και καταιγίδων.

Εικόνα


Altostratus (As) – Υψιστρώματα

Είναι λευκό ή γκριζωπό συνεχές στρώμα σύννεφου, ομοιόμορφης εμφάνισης και καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος του ουρανού ή ολόκληρο τον ουρανό. Τα altostratus μερικές φορές μοιάζουν με τα cirrostratus, αλλά διαφέρουν απ’ αυτά γιατί έχουν σκουρότερη απόχρωση. Ο ήλιος και η σελήνη φαίνονται πολύ αμυδρά σαν να είναι πίσω από θαμπό γυαλί. Αποτελούνται από υδροσταγόνες ή παγοκρυστάλλους εάν επικρατούν πολύ χαμηλές θερμοκρασίες.

Είναι σύννεφα που δίνουν βροχή ή χιόνια. Εφ’ όσον το στρώμα τους συνεχώς αναπτύσσεται και πυκνώνει, προειδοποιούν ότι πλησιάζει βαρομετρικό χαμηλό με επακόλουθα βροχής ή χιονιού, περιορισμένης ορατότητας, αύξησης του ανέμου και υψηλού κυματισμού. Συνήθως ακολουθούν και καταιγιδοφόρα σύννεφα cumulonimbus.

Εικόνα


Nimbostratus (Ns) – Μελανόστρωμα

Είναι πυκνό στρώμα νεφών με σκούρα γκρι απόχρωση. Είναι χαμηλότερα από τα altocumulus και altostratus και λόγω της πυκνότητάς τους κρύβουν εντελώς τον ήλιο. Συνήθως συνυπάρχουν και άλλα ακανόνιστα σύννεφα κάτω από αυτά.

Είναι σύννεφα τα οποία δεν εμφανίζονται συχνά στα γεωγραφικά πλάτη της Μεσογείου θάλασσας και δίνουν συνεχείς βροχές και χιόνια τους χειμερινούς μήνες.

Επειδή τα nimbostratus είναι τα χαμηλότερα από τα μέσα νέφη, σε μερικά βιβλία αναφέρεται ότι ανήκουν στην κατηγορία των χαμηλών νεφών.

Εικόνα


Χαμηλά σύννεφα (CL)


Cumulus (Cu) – Σωρείτες

Είναι πυκνά σύννεφα κατακόρυφης ανάπτυξης με μορφή λοφίσκων ή πύργων και ευκρινώς ξεχωρίζουν μεταξύ τους. Η πλευρά της επιιφάνειάς τους που φωτίζεται από τον ήλιο έχει λευκό φωτεινό χρώμα ενώ η πλευρά την οποία δεν βλέπει ο ήλιος είναι γκριζωπή και η βάση τους σκουρότερη.

Εμφανίζονται πολύ συχνά και συνήθως καλύπτουν το 25% του ουρανού. Γενικά είναι σύννεφα καλοκαιρίας και χαρακτηρίζουν λίγο νεφελώδη καιρό. Όταν όμως έχουν μεγάλη κατακόρυφη ανάπτυξη, με αρκετά ογκώδη εμφάνιση δημιουργούν όμβρους βροχής, δηλαδή αραιές χονδρές σταγόνες βροχής. Στο στάδιο αυτό της ανάπτυξής τους, τείνουν να μετασχηματιστούν σε καταιγιδοφόρα σύννεφα cumulonimbus.

Εικόνα


Cumulonimbus (Cb) – Σωρειτομελανίες

Είναι αρκετά πυκνό σύννεφο, μεγάλης κατακόρυφης ανάπτυξης με μορφή βουνού ή τεράστιου πύργου. Η κορυφή του μπορεί να είναι περίπου σφαιρική ή σχεδόν επίπεδη και να μοιάζει με λοφία ή άκμονα. Τα σύννεφα cumulonimbus που είναι καταιγιδοφόρα σύννεφα, είναι τα περισσότερο επικίνδυνα σύννεφα. Όταν βρεθούμε κάτω από σύννεφο cumulonimbus, ο ουρανός φαίνεται πολύ σκοτεινός, εκδηλώνεται δυνατή βροχή ή καταιγίδα, δηλαδή πυκνές χονδρές σταγόνες, και ακόμα καμμιά φορά χαλάζι ή χιόνι, εφ’ όσον το επιτρέπουν οι συνθήκες θερμοκρασιών. Οι αστραπές και οι βροντές δημιουργούνται μέσα σε αυτά τα σύννεφα.

Οι άνεμοι στην επιφάνεια της θάλασσας ή της ξηράς κάτω απ’ αυτά τα σύννεφα είναι ισχυροί ή και θυελλώδεις, συνήθως 25 με 40 κόμβοι (4 με 8 Μποφόρ) περίπου στις άκρες του σύννεφου.
Είναι σύννεφα οριζόντιας ανάπτυξης, μοιάζουν με ακανόνιστα χρώματα λευκής ή γκριζωπής απόχρωσης με σκοτεινές επιφάνειες οι οποίες φαίνονται σαν κινούμενες σκιές. Μερικές φορές μοιάζουν με σύννεφα altocumulus, αλλά είναι πολύ χαμηλότερα και συνήθως σκουρότερα.

Εικόνα


Stratocumulus (Sc) – Στρωματοσωρείτες

Είναι σύννεφα οριζόντιας ανάπτυξης, μοιάζουν με ακανόνιστα χρώματα λευκής ή γκριζωπής απόχρωσης με σκοτεινές επιφάνειες οι οποίες φαίνονται σαν κινούμενες σκιές. Μερικές φορές μοιάζουν με σύννεφα altocumulus, αλλά είναι πολύ χαμηλότερα και συνήθως σκουρότερα.

Αποτελούνται από υδροσταγονίδια εκτός των περιπτώσεων όπου οι θερμοκρασίες είναι πολύ χαμηλές και επιτρέπουν τη δημιουργία παγοκρυστάλλων. Συνήθως καλύπτουν μικρό μέρος του ουρανού. Μερικές φορές μεγαλύτερο ή σχεδόν και ολόκληρο τον ουρανό. Δημιουργούν ασθενείς βροχές ή και ψεκάδες (ψιχάλισμα) ή και ασθενή χιονόπτωση.

Εικόνα


Stratus (St) – Στρώματα

Είναι ένα ομοιόμορφο στρώμα σύννεφου γκριζωπής απόχρωσης που πολλές φορές φτάνει και ακουμπάει στην επιφάνεια της θάλασσας ή της ξηράς και δύσκολα ξεχωρίζεται από την πυκνή ομίχλη. Τα stratus δεν έχουν μεγάλο ύψος ούτε πάχος. Δεν δίνουν βροχή και σπάνια δίνουν ψεκάδες (ψιχάλισμα). Στην περίπτωση ενός θερμού μετώπου, η βροχή που το συνοδεύει δημιουργεί κορεσμό (σε υδρατμούς) στον ψυχρό αέρα κάτω από το θερμό μέτωπο, οπότε σχηματίζονται σύννεφα stratus ή ομίχλη.

Εικόνα

Από το βιβλίο Ναυτική Μετεωρολογία του Γεώργιου Ε. Κασιμίδη
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Άλλη μία βλακώδης ανάλυση. Κάνουμε την τρίχα τριχιά με σκοπό που είναι εμφανής, αν έχεις λιγάκι μυαλό να σκεφτείς. Σκοπός είναι η διάλυση της οικογένειας στην Ελλάδα γιατί η "αγία Ελληνική οικογένεια" είναι γεμάτη προβλήματα, αλλά, όταν ο Αβεσαλώμ Χόροβιτς δίνει το μαγαζί στα παιδιά του Μορδεχάι και Αβραάμ, εκεί δεν είναι προβληματική η οικογένεια. Το έχουμε καταλάβει το κολπάκι καιρό τώρα. Και η δικαιολογία πάντα η ίδια: επειδή είμαστε στην Ελλάδα αναφερόμαστε για την Ελλάδα. Έχουμε τις κλασσικές απάτες: ο Κων. Παλαιολόγος, επειδή είχε μητέρα από Σερβία, δεν είναι Έλληνας, αλλά Σέρβος. Όταν ρωτάς: άρα ο Σκεντέρμπεης, που είχε μητέρα Ελληνίδα (από Αυλώνα), είναι Έλληνας ή Αλβανός; Σου απαντάνε ότι αυτός είναι Αλβανός. Όταν τους ρωτάς αν το ΚΚΕ του 5% είναι σημαντική δύναμη, σου απαντάνε ναι. Όταν τους ρωτάς αν και οι Μουσουλμάνοι, που είναι πλέον πάνω από 5% του πληθυσμού, είναι σημαντική δύναμη και πρέπει να τους μελετάμε όπως και τους χριστιανούς, σου απαντάνε όχι. Πλήρης παραλογισμός, απάτη, στρεψοδικία κ.α. πολλά.

Μ. Γιωσαφάτ: «Ο γάμος είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες της χρόνιας κατάθλιψης»
Μ. Γιωσαφάτ: «Ο γάμος είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες της χρόνιας κατάθλιψης»

Τα προβλήματα της «αγίας ελληνικής οικογένειας» ξεκινούν από την υποβάθμιση της γυναίκας. Παλιότερα οι άνδρες την έδερναν, την υποτιμούσαν ή την απατούσαν. Ήταν υποτακτική και δεν είχε ανεξαρτησία. Έτσι, η μητέρα γινόταν προβληματική. Γι’ αυτό βλέπουμε πολλούς νέους, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, να μένουν με τη μητέρα τους.

Αυτό που με ενοχλεί στα χαρακτηριστικά του Νεοέλληνα είναι η έλλειψη πολιτισμού, ο φθόνος, η επιθετικότητα και η αγένεια. Οι μισοί βρίζουν τους άλλους μισούς ως «γερμανοτσολιάδες», «προδότες» ή «ξεπουλημένους». Πάντα είχαμε διχόνοια. Είμαστε λίγο παρανοϊκός λαός, όχι με την έννοια της τρέλας, αλλά με εκείνη της καχυποψίας. Παραδείγματος χάριν, η οδηγική συμπεριφορά μας είναι ενδεικτική των διαθέσεών μας. Ένα νταηλίκι ακατανόητο. Πιστεύω ότι υπάρχουν θαυμάσιοι Έλληνες, αλλά και πολλά kαθίkια.

• Ευτυχώς, η ψυχανάλυση και η ψυχιατρική δεν είναι ταμπού πλέον. Κάποτε, ναι, ήταν, αλλά σήμερα χιλιάδες άνθρωποι επιλέγουν την ψυχανάλυση. Οι Έλληνες είναι ένα έθνος αμόρφωτων μιας χώρας παραδοσιακής και υπανάπτυκτης. Το σχολείο είναι απαίσιο. Ο τρόπος διδασκαλίας είναι εντελώς ακατάλληλος. Η Ιστορία που μαθαίνουμε είναι ένα συνονθύλευμα από μύθους. Και δεν έχουμε φροντίσει ώστε να εισαχθούν τα «μαθήματα ζωής» στη σχολική εκπαίδευση. Μεγαλώνουν τα παιδιά έχοντας την αντίληψη ότι το σ3ξ είναι βρόμικο και κάτι κακό. Ότι ο μόνος τρόπος επιτυχίας είναι να παντρευτείς, καθώς και ότι σε διαφορετική περίπτωση είσαι μια πόρνη.

• Σήμερα, οι περισσότεροι νέοι που με επισκέπτονται έχουν απορίες για τις σχέσεις τους και το σ3ξ. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν ενισχύσει τον πανσ3ξουαλισμό. Στη νεωτερική περίοδο, οι γυναίκες δεν δίνουν στα παιδιά την απόλυτη αγάπη που χρειάζονται γιατί εργάζονται κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν με ένα κενό, το οποίο σπεύδουν να το γεμίσουν με σ3ξ, συνήθως τα κορίτσια, και με επιθετικότητα, συνήθως οι άνδρες, π.χ. στο γήπεδο.

• Το σ3ξ είναι βασικό κομμάτι της ζωής. Τα στάδια της ψυχοσ3ξουαλικής ανάπτυξης ενός παιδιού χωρίζονται στον πρώτο χρόνο της ζωής του, τη στοματική φάση, στον δεύτερο χρόνο της ζωής του, την πρωκτική φάση, στον τρίτο χρόνο της ζωής του, τη φαλλική φάση, και τέλος στο διάστημα από τον τρίτο ως τον έκτο χρόνο της ζωής του, που ονομάζουμε οιδιποδειακή ή γενετησιακή φάση. Άρα, όταν δεν μπορείς να αλλάξεις την κληρονομικότητα, χρειάζεται να δίνεται η απαραίτητη προσοχή στην ανατροφή ενός παιδιού. Τον πρώτο χρόνο της ζωής του ένα μωρό πρέπει να λαμβάνει τα πάντα, όλα όσα επιθυμεί. Διαφορετικά, μένουν πληγές ανοιχτές και η δημιουργία του εαυτού εξαρτάται πλήρως από τη σχέση με τη μητέρα. Έχει βρεθεί ότι αν η μητέρα είναι καταθλιπτική, αυτό επιδρά σε αντίστοιχα κομμάτια του πρώιμου εγκεφάλου του εμβρύου και μετέπειτα του βρέφους. Το άγχος, επίσης, ξεκινά από την εμβρυϊκή ζωή και εξαρτάται από την ψυχική ζωή της μητέρας.

• Τα προβλήματα της «αγίας ελληνικής οικογένειας» ξεκινούν από την υποβάθμιση της γυναίκας. Παλιότερα οι άνδρες την έδερναν, την υποτιμούσαν ή την απατούσαν. Ήταν υποτακτική και δεν είχε ανεξαρτησία. Έτσι, η μητέρα γινόταν προβληματική. Γι’ αυτό βλέπουμε πολλούς νέους, ακόμα και σε μεγάλη ηλικία, να μένουν με τη μητέρα τους. Είναι ο προστάτης-γιος. Ο γάμος είναι μία από τις σημαντικότερες αιτίες της χρόνιας κατάθλιψης. Το 80% των ζευγαριών στην Ελλάδα δεν τα πάνε καλά, το 50% χωρίζουν, το 30% δεν χωρίζουν για κοινωνικο-οικονομικούς λόγους, το 20% είναι σε σχετικά καλό επίπεδο και μόνο το 5%-10% είναι πραγματικά ευτυχισμένοι. Επομένως, η πλειονότητα των σχέσεων είναι ψεύτικες και βολεμένες. Δεν βρήκαν ποτέ το ιδανικό. Αυτό που με τρομάζει είναι η ανυπαρξία. Αλλά, μεγαλώνοντας, μαθαίνεις να συμβιβάζεσαι με το φυσικό τέλος. Δεν πιστεύω στον Θεό, αλλά είμαι θρησκευτικός άνθρωπος, με την έννοια ότι συνεχώς αναζητώ την προέλευση του κόσμου, όπως και απαντήσεις στα υπαρξιακά ερωτήματα του ανθρώπου. Ζούμε, πλέον, στην εποχή των παράλληλων συμπάντων. Άρα, πώς μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει Θεός με τόσες θρησκείες; Μακάρι να υπήρχε!

• Κατά τον δεύτερο χρόνο της ζωής μας όλοι περνάμε μια ομοφυλοφιλική φάση. Επίσης, κάποια ομοφυλοφιλικά στοιχεία τα έχουμε όλοι μέσα μας λόγω ορμονών από τα δύο φύλα, αλλά και επειδή αγαπούσαμε εξίσου τη μητέρα και τον πατέρα μας. Σταδιακά, τα φυσιολογικά ομοφυλοφιλικά αισθήματα τα απωθούμε και ξαναζωντανεύουν στην ηλικία των 12-14 ετών. Τότε σχεδόν όλα τα παιδιά είναι για μια περίοδο ομοφυλοφιλικά. Και στον στρατό αναπτύσσονται αντίστοιχα αισθήματα. Αν εμάς τους δυο μάς αφήσουν σε ένα νησί μόνους μας, είναι σίγουρο ότι θα ξυπνήσει το σεξουαλικό μας ένστικτο, το οποίο θα θέλει εκτόνωση. Υπάρχει και ομοφυλοφιλία που μπορεί να είναι εν μέρει γονιδιακή και, φυσικά, υπάρχουν κι άλλες μορφές, που μπορεί να δημιουργηθούν μέσα στην οικογένεια.
Ευχαριστώ.
pipinos1976
Δημοσιεύσεις: 1194
Εγγραφή: 08 Απρ 2011, 23:52

Re: Επιστήμη

Δημοσίευση από pipinos1976 »

Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άρθρο. Μιλάμε για την λεπίδα/ξυράφι του Occam (Όκαμ). Σύμφωνα με την θεωρία του Occam θα πρέπει να επιλέγουμε την απλούστερη λύση, δηλαδή την λύση που απαιτεί τις λιγότερες προϋποθέσεις για να δώσει εξήγηση σε ένα φαινόμενο. Είναι μια χρήσιμη θεωρία, αλλά, όπως αναφέρει και το κείμενο και σύμφωνα με τον Einstein, οι εξηγήσεις πρέπει να είναι απλές, αλλά όχι απλούστερες από αυτό που χρειάζεται. Υπάρχει, λοιπόν, κάποιο όριο, ειδικά στις ανθρώπινες συμπεριφορές και τις σχέσεις μεταξύ οντοτήτων (κράτη, εταιρείες κλπ) υπάρχει πάντα ο παράγοντας των "μυστικών" διαδικασιών, που δεν είναι γνωστές στους εξωτερικούς παρατηρητές, οπότε οι περισσότεροι ακόλουθοι του Occam επιλέγουν μια απλή εξήγηση που εκ των πραγμάτων δεν ισχύει τελικά (βλ. βλακείες που ισχυρίζονταν στο petrolheads οι απατεώνες, οι υπάλληλοι των κομμάτων και της ή των πρεσβειών).

Τι είναι η λεπίδα του Occam;
Τι είναι η λεπίδα του Occam;

Η λεπίδα ή το ξυράφι του Occam είναι μια αρχή που αποδίδεται στον Φραγκισκανό μοναχό William του Όκαμ που έζησε τον 14ο αιώνα και εργάστηκε σε θέματα μαθηματικής λογικής. Το Όκαμ είναι ένα χωριό στην κομητεία του Surrey στην Αγγλία όπου γεννήθηκε ο William. Η αρχή αυτή λέει ότι “Οι οντότητες δεν πρέπει να πολλαπλασιάζονται χωρίς να είναι απαραίτητο” ή στην απλούστερη διατύπωσή του, έχει ως εξής: «Κανείς δεν θα πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες». Αν θέλουμε να το εξηγήσουμε πιο απλά μπορούμε να πούμε : Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη.

Η λεπίδα ή το ξυράφι του Occam είναι μια αρχή που αποδίδεται στον Φραγκισκανό μοναχό William του Όκαμ που έζησε τον 14ο αιώνα και εργάστηκε σε θέματα μαθηματικής λογικής. Το Όκαμ είναι ένα χωριό στην κομητεία του Surrey στην Αγγλία όπου γεννήθηκε ο William. Η αρχή αυτή λέει ότι “Οι οντότητες δεν πρέπει να πολλαπλασιάζονται χωρίς να είναι απαραίτητο” ή στην απλούστερη διατύπωσή του, έχει ως εξής: «Κανείς δεν θα πρέπει να προβαίνει σε περισσότερες εικασίες από όσες είναι απαραίτητες». Αν θέλουμε να το εξηγήσουμε πιο απλά μπορούμε να πούμε : Όταν δύο θεωρίες παρέχουν εξίσου ακριβείς προβλέψεις, πάντα επιλέγουμε την απλούστερη.

Εφόσον λοιπόν υπάρχει ένας άπειρος αριθμός δυνατών υποθέσεων που μπορεί να εξηγήσει ένα σύνολο γεγονότων, αν μη τι άλλο, εξοικονομούμε χρόνο εάν δοκιμάσουμε κατ’ αρχάς την απλούστερη υπόθεση.

Μερικές φορές η αρχή αυτή παρατίθεται με την αρχική λατινική της μορφή που της προσδίδει ένα αέρα αυθεντικότητας. “Pluralitas non est ponenda sine neccesitate” “Frustra fit per plura quod potest fieri per pauciora” “Entia non sunt multiplicanda praeter necessitatem”

Στην πραγματικότητα μόνο οι πρώτες δύο από αυτές τις μορφές εμφανίζονται στα έργα του που βρέθηκαν και η τρίτη γράφτηκε αργότερα από σχολιαστή του. Ο William χρησιμοποίησε την αρχή αυτή για να δικαιολογήσει πολλά συμπεράσματα μεταξύ των οποίων και η θέση ότι “Η ύπαρξη του Θεού δεν μπορεί να συναχθεί μόνο από την λογική”.

Η θέση του αυτή δεν ήταν και πολύ αγαπητή στον Πάπα. Πολλοί επιστήμονες έχουν υιοθετήσει ή ξαναδιατυπώσει τη λεπίδα του Occam όπως πχ ο Leibniz στο έργο του “Η ταυτότητα των παρατηρουμένων πραγμάτων” και ο Isaac Newton ο οποίος διατύπωσε τον κανόνα: ” Δεν πρέπει να δεχόμαστε περισσότερες αιτίες των φυσικών πραγμάτων από όσες είναι συγχρόνως αληθείς και επαρκείς για να εξηγήσουν την εμφάνισή τους”.

Η πλέον χρήσιμη διατύπωση της αρχής για τους επιστήμονες είναι: “Όταν έχουμε δύο ανταγωνιστικές θεωρίες οι οποίες κάνουν ακριβώς τις ίδιες προβλέψεις η απλούστερη εξ αυτών είναι και η καλύτερη”. Στην φυσική χρησιμοποιούμε τη λεπίδα για να αποκόψουμε μεταφυσικές έννοιες. Το κλασσικό παράδειγμα είναι η θεωρία της ειδικής Σχετικότητας του Einstein συγκρινόμενη με την θεωρία του Lorentz η οποία και αυτή προβλέπει τη διαστολή του μήκους και τη συστολή του χρόνου όταν κανόνες και ρολόγια βρίσκονται σε κίνηση μέσα στον αιθέρα.

Οι εξισώσεις του Einstein για το μετασχηματισμό του χωρο-χρόνου είναι οι ίδιες με αυτές του Lorentz για τον μετασχηματισμό των κανόνων και των ρολογιών, αλλά ο Einstein και ο Poincare αναγνώρισαν ότι ο αιθέρας δεν θα μπορούσε ν’ ανιχνευτεί σύμφωνα με τις εξισώσεις των Lorentz και Maxwell. Σύμφωνα με τη λεπίδα του Occam θα έπρεπε συνεπώς ν’ απορριφθεί.

Η αρχή αυτή έχει επίσης χρησιμοποιηθεί για να δικαιολογήσει την αρχή της αβεβαιότηας στην κβαντομηχανική. Ο Heisenberg συμπέρανε την αρχή της αβεβαιότητας από την κβαντική φύση του φωτός και το αποτέλεσμα της μέτρησης. Ο Stephen Hawking εξηγεί στο βιβλίο του, Το χρονικό του Χρόνου: “Θα μπορούσαμε ακόμη να φανταστούμε ότι υπάρχει ένα σύνολο νόμων που καθορίζει πλήρως τα γεγονότα για κάποιο υπερφυσικό όν, το οποίο θα παρατηρούσε την παρούσα κατάσταση του Σύμπαντος χωρίς να το διαταράσσει. Όμως τέτοια πρότυπα του Σύμπαντος δεν έχουν πολύ ενδιαφέρον για μας τους θνητούς. Φαίνεται καλύτερο να υιοθετήσουμε την αρχή που είναι γνωστή ως λεπίδα του Occam και να αποκόψουμε όλα τα χαρακτηριστικά της θεωρίας που δεν μπορούν να παρατηρηθούν“.

Η αρχή της αβεβαιότητας όμως, όπως επίσης και η μη ύπαρξη του αιθέρα δεν μπορούν να συναχθούν μόνο από την λεπίδα του Occam. Αυτή μπορεί να ξεχωρίσει μια θεωρία από μια άλλη που κάνει ακριβώς τις ίδιες προβλέψεις αλλά δεν αποκλείει άλλες θεωρίες που κάνουν διαφορετικές προβλέψεις. Απαιτούνται επίσης εμπειρικές ενδείξεις και ο ίδιος ο Occam τάχθηκε υπέρ του εμπειρισμού και όχι εναντίον του.

Ο Ernst Mach επινόησε μια παραλλαγή της λεπίδας του Occam που αποκάλεσε Αρχή της Οικονομίας, και λέει ότι “οι επιστήμονες πρέπει να χρησιμοποιούν τα απλούστερα μέσα για να φτάσουν στα αποτελέσματά τους και να αποκλείσουν ότι δεν προσλαμβάνεται με τις αισθήσεις“.

Αν η φιλοσοφική αυτή αρχή φτάσει στα τελικά λογικά της συμπεράσματα γίνεται θετικισμός. Καταλήγει δηλαδή να υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα σε κάτι που υπάρχει αλλά δεν παρατηρείται και σε κάτι που δεν υπάρχει καθόλου. Ο Mach επηρέασε τον Einstein όταν σχολίασε ότι ο χώρος και ο χρόνος δεν είναι απόλυτοι αλλά εφάρμοσε επίσης τον θετικισμό και στην μοριακή φύση της ύλης. O Mach και οι οπαδοί του δήλωναν ότι τα μόρια ήταν μεταφυσικά, διότι ήταν πάρα πολύ μικρά για να παρατηρηθούν απευθείας. Και αυτό παρά την επιτυχία που είχε η μοριακή θεωρία στο να εξηγεί τις χημικές αντιδράσεις και τη θερμοδυναμική.

Αποτελεί ειρωνία το γεγονός ότι ενώ εφάρμοσε την αρχή της οικονομίας για να απορρίψει την ιδέα του αιθέρα και το απόλυτο σύστημα αναφοράς, ο Einstein δημοσίευσε σχεδόν συγχρόνως μια εργασία πάνω στην κίνηση Brown που διαπίστωνε ότι τα μόρια ήταν πραγματικά και με τον τρόπο αυτό κατάφερε ένα πλήγμα κατά του θετικισμού. Το ηθικό δίδαγμα αυτής της ιστορίας είναι ότι η λεπίδα του Occam δεν πρέπει να χρησιμοποιείται στα τυφλά.

Όπως το έθεσε και ο Einstein στις αυτοβιογραφικές του σημειώσεις, “Αποτελεί ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του γεγονότος ότι ακόμη και ακαδημαϊκοί με τολμηρό πνεύμα και ευαίσθητα ένστικτα μπορούν να παραπλανηθούν κατά την ερμηνεία των γεγονότων, από φιλοσοφικές προκαταλήψεις“.

Συχνά η λεπίδα του Occam παίρνει ισχυρότερες διατυπώσεις από αυτή που στόχευε ο ίδιος ο Occam όπως στις παρακάτω διατυπώσεις. “Αν έχεις δύο θεωρίες που εξηγούν και οι δύο τα παρατηρούμενα γεγονότα, τότε θα πρέπει να χρησιμοποιήσεις την απλούστερη έως ότου συλλεχθούν και άλλες ενδείξεις“.
“Η απλούστερη εξήγηση για κάποιο φαινόμενο είναι περισσότερο πιθανή να είναι σωστή παρά οι πιο περίπλοκες εξηγήσεις“. ” Αν έχεις δύο ισοπίθανες λύσεις σ’ ένα πρόβλημα διάλεξε την απλούστερη”. ” Η εξήγηση που απαιτεί λιγότερες υποθέσεις έχει περισσότερες πιθανότητες να είναι σωστή”. ή ακόμα και με την πιο απλουστευτική εκδοχή….” Κάνε τα πράγματα απλά”! Παρατηρείστε πόσο πιο ισχυρή έχει γίνει η αρχή του Occam στις παραπάνω μορφές οι οποίες πιο σωστά αποκαλούνται νόμος της οικονομίας ή κανόνας της απλότητας.

Αρχικά χρησιμοποιήσαμε τη λεπίδα του Occam για να διαχωρίσουμε θεωρίες που προβλέπουν τα ίδια αποτελέσματα για όλα τα πειράματα. Τελικά καταλήξαμε να προσπαθούμε να διαλέξουμε μεταξύ θεωριών που κάνουν διαφορετικές προβλέψεις. Αυτό βέβαια δεν ήταν ο σκοπός του Occam. Αντί γι αυτό δεν θα έπρεπε να ελέγξουμε αυτές τις προβλέψεις; Και βέβαια θα έπρεπε προοδευτικά να κάνουμε τον έλεγχο, αλλά ας υποτεθεί ότι είμαστε σε κάποιο αρχικό στάδιο και δεν είμαστε ακόμα έτοιμοι να κάνουμε τα πειράματα. Απλώς ψάχνουμε για βοήθεια στη διατύπωση μιας θεωρίας. Η αρχή αυτή μας πηγαίνει πίσω στον Αριστοτέλη ο οποίος έγραψε: “Η Φύση λειτουργεί κατά τον οικονομικότερο δυνατό τρόπο“.

Ο Αριστοτέλης πήγε βέβαια πολύ μακρυά αφού πίστευε ότι το πείραμα και η παρατήρηση δεν ήταν αναγκαία. Η αρχή της απλότητας αποτελεί έναν κομψό κανόνα, αλλά μερικοί άνθρωποι τον θεωρούν σαν ένα αξίωμα της φυσικής. Φυσικά και δεν είναι αξίωμα. Ισχύει όμως το ίδιο καλά στη φιλοσοφία όπως και στη φυσική των στοιχειωδών σωματίων, αλλά λιγότερο καλά στην κοσμολογία ή την ψυχολογία όπου τα πράγματα συνήθως αποδεικνύονται πιο πολύπλοκα απ’ ότι φανταζόμαστε.

Ίσως ένα σχόλιο από τον Shakespeare θα ταίριαζε πιο πολύ από τη λεπίδα του Occam: “Υπάρχουν περισσότερα πράγματα στον ουρανό και τη γη, Οράτιε απ’ όσα ονειρεύτηκες στη φιλοσοφία σου.”

Η απλότητα είναι υποκειμενική και το Σύμπαν δεν έχει πάντα τις ίδιες ιδέες όπως εμείς για την απλότητα. Οι επιτυχημένοι θεωρητικοί μιλάνε για συμμετρία και ομορφιά όπως κάνουν και για την απλότητα. Το 1939 ο Paul Dirac έγραψε: “Ο ερευνητής στην προσπάθειά του να εκφράσει τους θεμελιώδεις νόμους της Φύσης σε μαθηματική μορφή πρέπει να αγωνίζεται κυρίως για μαθηματική ομορφιά. Συχνά συμβαίνει οι απαιτήσεις της απλότητας και της ομορφιάς να είναι οι ίδιες, αλλά όπου δεν συμφωνούν θα πρέπει να υπερισχύουν οι απαιτήσεις για ομορφιά“.

Ο νόμος της οικονομίας δεν είναι υποκατάστατο της έμπνευσης, της λογικής και της επιστημονικής μεθόδου. Δεν πρέπει ποτέ να στηριζόμαστε σ’ αυτήν για να παράγουμε ή να υπερασπιστούμε ένα αποτέλεσμα. Οι διαιτητές της ορθότητας είναι μόνον η λογική συνέπεια και η εμπειρική απόδειξη. Ο Dirac σημείωσε μεγάλες επιτυχίες με τη μέθοδό του. Κατασκεύασε τη σχετικιστική εξίσωση πεδίου για το ηλεκτρόνιο και τη χρησιμοποίησε για να προβλέψει την ύπαρξη του ποζιτρονίου. Αλλά δεν υποστήριζε ότι η φυσική θα έπρεπε να στηρίζεται μόνο στη μαθηματική ομορφιά. Εκτιμούσε πάρα πολύ την ανάγκη για πειραματική επιβεβαίωση. Η τελευταία λέξη ανήκει στον Einstein που ήταν ο ίδιος θιασώτης της περίφημης αρχής. Προειδοποιούσε λοιπόν: “Όλα τα πράγματα θα πρέπει να γίνονται όσο πιο απλά είναι δυνατόν, αλλά όχι απλούστερα”.

Πηγές:

W. M. Thorburn, “Occam’s razor”,1915.
W. M. Thorburn, “The Myth of Occam’s razor”,1918.
Stephen Hawking, “Το χρονικό του Χρόνου”.
Isaac Newton, Principia: “The system of the world”
Ευχαριστώ.
Απάντηση

Επιστροφή στο “Ότι περισσεύει...”