Σελίδα 1 από 1

Αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων

Δημοσιεύτηκε: 06 Ιαν 2022, 20:14
από Johnny
Αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων

Σωκράτης

Ο Σωκράτης θεωρείται πατέρας της Φιλοσοφίας, και όσα ξέρουμε για αυτόν προέρχονται από τα κείμενα του Πλάτωνα και του Ξενοφώντα.

Ο μεγάλος διδάσκαλος και τα αποφθέγματα του δεν είναι χρήσιμα μόνο σε φιλόσοφους ή πνευματικούς ανθρώπους, μα στον καθένα σαν και εμένα ή εσένα, λόγω της απλότητας τους μα και της συσχέτισής τους με την καθημερινή ζωή.

Ορίστε Μερικές Από Τις Σημαντικότερές Του Διδαχές :

” Το μυαλό είναι το παν. Αυτό που σκέφτεσαι,αυτό γίνεσαι.”

” Υπάρχει μόνο μία απόλυτη αρετή – η γνώση και μόνο ένα κακό – η άγνοια.”

” Τα μεγάλα μυαλά συζητούν για ιδέες, τα συνηθισμένα συζητούν για γεγονότα και τα μικρά συζητούν για ανθρώπους.”

” Αυτός που δεν είναι ευχαριστημένος με τα αγαθά που έχει,δεν θα ήταν ευχαριστημένος και με αυτά που νομίζει ότι χρειάζεται.”

” Δεν είμαι Αθηναίος ούτε Έλληνας, είμαι πολίτης του κόσμου.”

” Το μόνο που ξέρω είναι πως δεν ξέρω τίποτα.”

” Προτιμώ την γνώση από τον καιρό, γιατί το ένα είναι βραχυπρόθεσμο ενώ το άλλο αέναο.”

” Για να αλλάξεις τον κόσμο πρέπει να αλλάξεις τον εαυτό σου.”

” Η αληθινή σοφία έρχεται στον καθένα μας όταν συνειδητοποιούμε πως δεν γνωρίζουμε τίποτα για τον εαυτό μας, τους γύρω μας, τη ζωή.”

” Το να αντιλαμβάνεσαι τι πραγματικά σημαίνει μια ερώτηση, αποτελεί το ήμισυ της απάντησης.”

“Μια ζωή που δεν εξετάζεται δεν αξίζει να την ζεις.”

” Η αναζήτηση είναι η μητέρα της σοφίας.”

” Το μυστικό στην θεμελιακή αλλαγή είναι να εστιάσεις όλη σου την ενέργεια όχι στο να πολεμάς το παλιό, μα να οικοδομείς το καινούριο.”

” Η εκπαίδευση για τον άνθρωπο είναι ότι το σπίρτο για τη φλόγα, όχι το γέμισμα ενός δοχείου.”

“Το μυστικό της ευτυχίας, βλέπετε, δεν βρίσκεται στο να αναζητάς όλα και περισσότερα αγαθά, αλλά στην ικανότητα να απολαμβάνεις τα λίγα.”

” Να είσαι ευγενικός γιατί όλοι είναι σε μία ξεχωριστή μάχη σε αυτή τη ζωή.”

” Γνώρισε τον εαυτό σου.”

” Ότι και αν γίνει παντρέψου. Αν η σχέση σου πετύχει, θα είσαι ευτυχισμένος. Αν όχι, θα γίνεις φιλόσοφος.”

“Δεν μπορώ να διδάξω κανέναν τίποτα. Μπορώ μόνο να τους κάνω να σκεφτούν.”

” Για να βρεις τον εαυτό σου, σκέψου για τον εαυτό σου.”
Πηγή:tilevoas.co

Re: Αποφθέγματα

Δημοσιεύτηκε: 06 Ιαν 2022, 20:29
από Johnny
Ηράκλειτος

Ο Ηράκλειτος καταγόταν από οικογένεια Ιεροφαντών στην Έφεσο, πράγμα που σήμαινε ότι ήταν εκ γενετής στο επίκεντρο των ανωτέρων γνώσεων. Ονομάστηκε "σκοτεινός" διότι τα λεγόμενα του ήταν σε τέτοιο βαθμό λακωνικά που ήταν εντελώς δυσνόητα. Σε κάποια ηλικία ο Ηράκλειτος σιχάθηκε τον κόσμο και πήγε μόνος και έμεινε στο βουνό μακριά από τον όχλο.

ϡ ἐὰν μὴ ἔλπηται ανέλπιστον οὐκ ἐξευρήσει, ανεξερεύνητον ἐὸν καὶ ἄπορον.

Αν δεν ελπίζεις, δε θα βρείς το ανέλπιστο, που είναι ανεξερεύνητο και απλησίαστο.



ϡ ὁ ἄναξ, οὗ τὸ μαντεῖόν ἐστι τὸ ἐν Δελφοῖς, οὔτε λέγει οὔτε κρύπτει αλλὰ σημαίνει.

Ο άρχοντας, που δικό του είναι το μαντείο στους Δελφούς, ούτε λέει ούτε κρύβει, αλλά μονάχα σημαίνει.



ϡ Σίβυλλα δὲ μαινομένῳ στόματι καθ' Ἡράκλειτον γέλαστα καὶ καλλώπιστα καὶ μύριστα φθεγγομένη χιλίων ἐτῶν ἐξικνεῖται τῇφωνῇ διὰ τὸν θεόν.

Η Σίβυλλα, που με στόμα μαινόμενο εκστομίζει λόγια αγέλαστα, αφτιασίδωτα και αμύριστα, διασχίζει με τη φωνή της χιλιάδες χρόνια με τη βοήθεια του θεού.



ϡ ανὴρ νήπιος ἤκουσε πρὸς δαίμονος ὅκωσπερ παῖς πρὸς ανδρός.

Ο άνθρωπος νήπιο αποκαλείται απ' τη θεότητα, όπως ακριβώς το παιδί από τον άντρα.



ϡ ἦθος γὰρ  ανθρώπειον μὲν οὐκ ἔχει γνώμας, θεῖον δὲ ἔχει.

Το ανθρώπινο ον δεν κατέχει την αληθινή γνώση, αλλά το θείο την κατέχει.



ϡ τοῦ δὲ λόγου τοῦδ᾽ ἐόντος  εὶ  ξύνετοι γίνονται ἄνθρωποι καὶ πρόσθεν ἢ  ακοῦσαι καὶ ακούσαντες τὸ πρῶτον· γινομένων γὰρ πάντων κατὰ τὸν λόγον τόνδε  απείροισιν ἐοίκασι, απειρώμενοι καὶ ἐπέων καὶ ἔργων τοιούτων, ὁκοίων ἐγὼ διηγεῦμαι κατὰ φύσιν διαιρέων ἕκαστον καὶ φράζων ὅκως ἔχει· τοὺς δὲ ἄλλους ανθρώπους λανθάνει ὁκόσα ἐγερθέντες ποιοῦσιν, ὅκωσπερ ὁκόσα εὕδοντες ἐπιλανθάνονται.

Αν και ο λόγος αυτός είναι αιώνια οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να καταλάβουν και πριν τον ακούσουν και αφού τον ακούσουν για πρώτη φορά. Γιατί, ενώ τα πάντα συντελούνται σύμφωνα μ' αυτόν το λόγο, αυτοί μοιάζουν άπειροι όταν αποκτήσουν εμπειρία λέξεων και πράξεων σαν αυτές που εγώ διηγούμαι, όποτε διακρίνω το κάθε τι σύμφωνα με τη σύσταση του και εκθέτω το πώς έχει. Αλλά από τους άλλους ανθρώπους διαφεύγουν όσα πράττουν όταν είναι ξυπνητοί, ακριβώς όπως λησμονούν όσα πράττουν όταν κοιμούνται.



ϡ ᾧ μάλιστα διηνεκῶς ὁμιλοῦσι λόγῳ, τῷ τά ὅλα διοικοῦντι, τούτῳ διαφέρονται, καὶ οἷς καθ᾽ ἡμέρην ἐγκυροῦσι, ταῦτα αὐτοῖς ξένα φαίνεται.

Μ' όποιον πάνω απ' όλα αδιάκοπα συναναστρέφονται, το λόγο, που τα κυβερνάει όλα, μ' αυτόν έχουν διαφορές, και όσα συναντούν κάθε μέρα, τους φαίνονται ξένα.



ϡ Ἡ φήσιν· ακοῦσαι οὐκ ἐπιστάμενοι οὐδ᾽ εἰπεῖν.

Δεν ξέρουν ούτε ν' ακούν ούτε να λένε.



ϡ αξύνετοι ακούσαντες κωφοῖσιν ἐοίκασι· φάτις αὐτοῖσιν μαρτυρεῖ παρεόντας  απεῖναι.

Όταν ακούν δεν καταλαβαίνουν και γι' αυτό μοιάζουν με κουφούς. Σ' αυτούς ταιριάζει η παροιμία: Παρόντες απουσιάζουν.



ϡ οὐ γὰρ φρονέουσι τοιαῦτα πολλοί, ὁκόσοι ἐγκυρεῦσιν, οὐδὲ μαθόντες γινώσκουσιν, ἑωυτοῖσι δὲ δοκέουσι.

Γιατί δε σκέφτονται οι πιο πολλοί απ' τους ανθρώπους, πάνω σ' αυτό που συναντούν, ούτε κι όταν το μάθουν, το γνωρίζουν, αλλά το φαντάζονται.



ϡ Ἀλλὰ τῶν μὲν θείων τὰ πολλὰ, καθ' Ἡράκλειτον, πιστίῃ διαφυγγάνει μὴ γιγνώσκεσθαι.

Τα πιο πολλά από τα θεία πράγματα μας ξεφεύγουν από απιστία, και δεν γίνονται γνωστά.



ϡ ὁ θεὸς ἡμέρη εὐφρόνη, χειμὼν θέρος, πόλεμος εἰρήνη, κόρος λιμός (ταναντία ἅπαντα· οὗτος ὁ νοῦς), αλλοιοῦται δὲ ὅκωσπερ (πῦρ), ὁπόταν συμμιγῇ θυώμασιν, ὀνομάζεται καθ᾽ ἡδονὴν ἑκάστου.

Ο θεός είναι μέρα, νύχτα, χειμώνας, καλοκαίρι, πόλεμος, ειρήνη, κορεσμός και πείνα. Αυτός μεταβάλλεται με τον τρόπο της φωτιάς: όποτε αναμιχθεί με θυμιάματα, ονομάζεται ανάλογα με τη μυρωδια του καθενός.



ϡ ξυνόν ἐστι πᾶσι τὸ φρονέειν.

Η φρόνηση είναι κοινή σ' όλους.



ϡ ανθρώποισι πᾶσι μέτεστι γινώσκειν ἑωυτοὺς καὶ σωφρονεῖν.

Σ' όλους τους ανθρώπους έχει δοθεί η αυτογνωσία και η σωφροσύνη.



ϡ διὸ δεῖ ἕπεσθαι τῷ (ξυνῷ, τουτέστι) τῷ κοινῷ· ξυνὸς γὰρ ὁ κοινός· τοῦ λόγου δ᾽ ἐόντος ξυνοῦ ζώουσιν οἱ πολλοὶ ὡς ἱδίαν ἔχοντες φρόνησιν.

Γι' αυτό πρέπει ν' ακολουθήσουμε τον κοινό λόγο, γιατί το κοινό είναι συμπαντικό. Ενώ όμως ο λόγος είναι κοινός, οι πολλοί ζουν σαν να έχουν μια ιδιαίτερη φρόνηση.



ϡ ψυχῆς ἐστι λόγος ἑωυτὸν αὔξων.

Στην ψυχή ανήκει ο λόγος που αυξάνει απ' τον εαυτό του.



ϡ ψυχῆς πείρατα ἰὼν οὐκ ἂν ἐξεύροιο πᾶσαν ἐπιπορευόμενος ὁδόν· οὕτω βαθὺν λόγον ἔχει.

Τα πέρατα της ψυχής δε θα βρείς προχωρώντας, όσο μακριά και αν σε φέρει ο δρόμος σου· τόσο βαθύ λόγο περιέχει.



ϡ Μὲν οὖν φησιν εἶναι τὸ πᾶν διαιρετὸν αδιαίρετον, γενητὸν αγένητον, θνητὸν αθάνατον, λόγον αἰῶνα, πατέρα υἱὸν, θεὸν δίκαιον· “οὐκ ἐμοῦ,  αλλὰ τοῦ λόγου ακούσαντας ὁμολογεῖν σοφὸν ἐστίν ἕν πάντα εἶναι” ὁ Ἡράκλειτος φήσι.

Ο Ηράκλειτος λοιπόν λέει ότι το παν είναι διαιρετό και αδιαίρετο, γεννητό και αγέννητο, θνητό και αθάνατο, λόγος και αιών, πατέρας και γιος, θεός και δικαιοσύνη. Αφού ακούσετε όχι εμένα αλλά το λόγο, είναι σοφό να ομολογήσετε πως τα πάντα είναι ένα.



ϡ ἓν τὸ σοφὸν μοῦνον λέγεσθαι οὐκ ἐθέλει καὶ ἐθέλει Ζηνὸς ὄνομα.

Το Εν, το οποίο μόνον είναι η Σοφία, θέλει και δε θέλει να καλείται με το όνομα του Δία.



ϡ νόμος καὶ βουλῇ πείθεσθαι ἑνός.

Νόμος είναι και η πειθαρχία στη θέληση του ενός.



ϡ ξὺν νόῳ λέγοντας ἰσχυρίζεσθαι χρὴ τῷ ξυνῷ πάντων, ὅκωσπερ νόμῳ πόλις, καὶ πολὺ ἰσχυροτέρως· τρέφονται γὰρ πάντες οἱ  ανθρώπειοι νόμοι ὑπὸ ἑνὸς τοῦ θείου· κρατεῖ γὰρ τοσοῦτον ὁκόσον ἐθέλει καὶ ἐξαρκεῖ πᾶσι καὶ περιγίνεται.

Εκείνοι που μιλούν με νου πρέπει να στηρίζονται σ' αυτό που είναι κοινό στα πάντα, όπως ακριβώς μια πόλη πρέπει να στηρίζεται στο νόμο της, και με περισσότερη δύναμη ακόμα. Γιατί όλοι οι ανθρώπινοι νόμοι τρέφονται από τον ένα, το θεϊκό· γιατί αυτός κυριαρχεί όσο ακριβώς θέλει, επαρκεί για τα πάντα και περισσεύει.



ϡ πόλεμος πάντων μὲν πατήρ ἐστι, πάντων δὲ βασιλεύς, καὶ τοὺς μὲν θεοὺς ἔδειξε τοὺς δὲ  ανθρώπους, τοὺς μὲν δούλους ἐποίησε τοὺς δὲ ἐλευθέρους.

Ο πόλεμος είναι πατέρας όλων, όλων βασιλιάς. Άλλους ανέδειξε σε θεούς και άλλους σε ανθρώπους, άλλους έκανε δούλους και άλλους ελεύθερους.



ϡ εἰδέναι δὲ χρὴ τὸν πόλεμον ἐόντα ξυνόν, καὶ δίκην ἔριν, καὶ γινόμενα πάντα κατ᾽ ἔριν καὶ χρεών.

Πρέπει να γνωρίζει κανείς ότι ο πόλεμος είναι κοινός και η διχόνοια δικαιοσύνη, και ότι τα πάντα γίνονται σύμφωνα με τη διχόνοια και την ανάγκη.



ϡ καὶ ὁ κυκεὼν διίσταται (μὴ) κινούμενος.

Και ο κυκεώνας διαλύεται όταν δεν κινείται.



ϡ τὸ αντίξουν συμφέρον καὶ ἐκ τῶν διαφερόντων καλλίστην ἁρμονίαν (καὶ πάντα κατ' ἔριν γίνεσθαι).

Το αντίθετο συγκλίνει, και απ' τις διαφορές (γεννιέται) η πιο όμορφη αρμονία, και τα πάντα γίνονται με τη διχόνοια.



ϡ ἁρμονίη αφανὴς φανερῆς κρείττων.

Η αφανής αρμονία είναι καλύτερη απ' τη φανερή.



ϡ ὁδὸς ἄνω κάτω μία καὶ ὡυτή.

Ο δρόμος που ανεβαίνει κι ο δρόμος που κατεβαίνει είναι ένας κι ο ίδιος δρόμος.



ϡ Γναφείῳ ὁδὸς εὐθεῖα καὶ σκολιὴ (ἡ τοῦ ὀργάνου τοῦ καλουμένου κοχλίου ἐν τῷ γναφείῳ περιστροφὴ εὐθεῖα καὶ σκολιὴ· ἄνω γὰρ ὁμοῦ καὶ κύκλῳ περιέρχεται) μία ἐστὶ, φησὶ, καὶ ἡ αὐτὴ.

Στο γναφείο ο δρόμος ο ευθύς και ο δρόμος ο λοξός είναι ένας κι ο ίδιος δρόμος.



ϡ συνάψιες ὅλα καὶ οὐχ ὅλα, συμφερόμενον διαφερόμενον, συνᾷδον διᾷδον, καὶ ἐκ πάντων ἓν καὶ ἐξ ἑνὸς πάντα.

Συνδέσεις όλα κι όχι όλα, ομόνοια, διχόνοια, συμφωνία, ασυμφωνία: το Ένα γεννιέται απ' όλα και από το Ένα όλα.



ϡ τῷ οὖν τόξῳ ὄνομα βίος, ἔργον δὲ θάνατος.

Του τόξου το όνομα είναι ζωή, αλλά το έργο θάνατος.



ϡ οὐ ξυνιᾶσιν ὅκως διαφερόμενον ἑωυτῷ ὁμολογέει· παλίντονος ἁρμονίη ὅκωσπερ τόξου καὶ λύρης.

Δεν καταλαβαίνουν πως το διαφορετικό συνομολογεί με τον εαυτό του· αρμονία αντιθέτων εντάσεων όπως στο τόξο και τη λύρα.



ϡ ταὐτὸ τ' ἔνι ζῶν καὶ τεθνηκὸς καὶ (τὸ) ἐγρηγορὸς καὶ καθεῦδον καὶ νέον καὶ γηραιόν· τάδε γὰρ μεταπεσόντα ἐκεῖνά ἐστι κ κεῖνα πάλιν μεταπεσόντα ταῦτα.

Το ίδιο πράγμα υπάρχει σε μας, το ζωντανό και το πεθαμένο, το ξύπνιο και το κοιμισμένο, το νέο και το γερασμένο· γιατί αυτά μεταβάλλονται σ' εκείνα και, αντίθετα, εκείνα μεταβάλλονται σ' αυτά.



ϡ θάλασσα ὕδωρ καθαρώτατον καὶ μιαρώτατον, ἰχθύσι μὲν πότιμον καὶ σωτήριον, ανθρώποις δὲ ἄποτον καὶ ὀλέθριον.

Η θάλασσα είναι το πιο καθαρό και το πιο μολυσμένο νερό· για τα ψάρια είναι πόσιμο και σωτήριο, αλλά για τους ανθρώπους μη πόσιμο και ολέθριο.



ϡ αθάνατοι θνητοί, θνητοὶ αθάνατοι. ζῶντες τὸν ἐκείνων θάνατον, τὸν δὲ ἐκείνων βίον τεθνεῶτες.

Οι αθάνατοι είναι θνητοί και οι θνητοί αθάνατοι· αυτοί ζουν από το θάνατο εκείνων κι εκείνοι πεθαίνουν από τη ζωή αυτών.



ϡ Ὅθεν καὶ Ἡράκλειτον ψυχῇσι φάναι τέρψιν ἢ θάνατον ὑγρῇσι γενέσθαι· τέρψιν δὲ εἶναι αὐταῖς τὴν εἰς γένεσιν πτῶσιν·  αλλαχοῦ δὲ φάναι ζῆν ἡμᾶς τὸν ἐκείνων θάνατον καὶ ζῆν ἐκείνας τὸν ἡμέτερον θάνατον.

Είναι τέρψη ή θάνατος για τις ψυχές να γίνονται υγρές. Είναι τέρψη γι' αυτές η πτώση τους στη γέννηση. Η ζωή μας γεννιέται από το θάνατο τους και η ζωή τους γεννιέται από το θάνατο μας.



ϡ Καὶ  αγαθὸν καὶ κακὸν (ἕν ἐστιν). Οἱ γοῦν ἰατροὶ, φησὶν Ἡράκλειτος, τέμνοντες, καίοντες, πάντῃ βασανίζοντες κακῶς τοὺς  αρρωστοῦντας, ἐπαιτέονται μηδὲν ἄξιοι μισθὸν λαμβάνειν παρὰ τῶν  αρρωστοῦντων, ταὐτὰ ἐργαζόμενοι τὰ  αγαθὰ καὶ τοὺς νόσους.

Το καλό και το κακό είναι ένα και το αυτό. Γιατί οι γιατροί, λέει ο Ηράκλειτος, που κόβουν και καίνε και με κάθε τρόπο βασανίζουν τους αρρώστους, τους ζητούν, ενώ δεν το αξίζουν, κι αμοιβή, ενώ η θεραπεία έχει τις ίδιες επιπτώσεις που έχουν κι οι αρρώστιες.



ϡ ποταμοῖς τοῖς αὐτοῖς ἐμβαίνομέν τε καὶ οὐκ ἐμβαίνομεν, εἶμέν τε καὶ οὐκ εἶμεν.

Στα ίδια ποτάμια και μπαίνουμε και δεν μπαίνουμε, και είμαστε και δεν είμαστε.



ϡ Ποταμῷ γὰρ οὐκ ἔστιν ἐμβῆναι δὶς τῷ αὐτῷ καθ' Ἡράκλειτον οὐδὲ θνητῆς οὐσίας δὶς ἅψασθαι κατὰ ἕξιν (τῆς αὐτῆς)·  αλλ' ὀξύτητι καὶ τάχει μεταβολῆς σκίδνησι καὶ πάλιν συνάγει (μᾶλλον δὲ οὐδὲ πάλιν οὐδ' ὕστερον,  αλλ' ἅμα συνίσταται καὶ  απολείπει) καὶ πρόσεισι καὶ ἄπεισι.

Δεν μπορούμε να μπούμε δυο φορές στο ίδιο ποτάμι, κατά τον Ηράκλειτο, ούτε ν' αγγίξουμε δυο φορές μια ουσία θνητή, γιατί σκορπίζεται και πάλι μαζεύεται με την οξύτητα και την ταχύτητα της μεταβολής, (και μάλιστα όχι πάλι, ούτε αργότερα, αλλά ταυτόχρονα εμφανίζεται και χάνεται) και πλησιάζει κι απομακρύνεται.



ϡ ποταμοῖσι τοῖσιν αὐτοῖσιν ἐμβαίνουσιν ἕτερα καὶ ἕτερα ὕδατα ἐπιρρεῖ· καὶ ψυχαὶ δὲ πὸ τῶν ὑγρῶν  αναθυμιῶνται (;).

Αυτοί που μπαίνουν στα ίδια ποτάμια δέχονται συνέχεια άλλα κι άλλα νερά· κι απ' τα υγρά βγαίνουν οι ψυχές σαν αναθυμιάσεις (;).



ϡ ψυχῇσιν θάνατος ὕδωρ γενέσθαι, ὕδατι δὲ θάνατος γῆν γενέσθαι, ἐκ γῆς δὲ ὕδωρ γίνεται, ἐξ ὕδατος δὲ ψυχή.

Για τις ψυχές θάνατος είναι να γίνουν νερό, για το νερό θάνατος να γίνει γη, από τη γη γίνεται νερό κι απ' το νερό ψυχή.



ϡ ξυνὸν γὰρ  αρχὴ καὶ πέρας ἐπὶ κύκλου περιφερείας.

Στην περιφέρεια του κύκλου η αρχή και το πέρας συμπίτουν.



ϡ ζῇ πῦρ τὸν γῆς θάνατον καὶ ὴρ ζῇ τὸν πυρὸς θάνατον, ὕδωρ ζῇ τὸν  αέρος θάνατον, γῆ τὸν ὕδατος.

Η φωτιά ζει το θάνατο της γης κι ο αέρας ζει το θάνατο της φωτιάς, το νερό ζει το θάνατο του αέρα και η γη του νερού.



ϡ Τὰ ψυχρὰ θέρεται, θερμὸν ψύχεται, ὑγρὸν αὐαίνεται, καρφαλέον νοτίζεται.

Τα ψυχρά θερμαίνονται, το θερμό ψύχεται, το υγρό ξεραίνεται, το στεγνό δροσίζεται.



ϡ αἰὼν παῖς ἐστι παίζων πεσσεύων· παιδὸς ἡ βασιληίη.

Ο αιώνας είναι ένα παιδί που παίζει, ρίχνοντας ζάρια· ενός παιδιού η βασιλεία.



ϡ εἰ πάντα τὰ ὄντα καπνὸς γένοιτο, ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν.

Αν όλα τα όντα γίνονταν καπνός, θα το γνωρίζαμε με τα ρουθούνια.



ϡ Τὰ δὲ πάντα οἰακίζει Κεραυνὸς, τουτέστι κατευθύνει, κεραυνὸν τὸ πῦρ λέγων τὸ αἰώνιον λέγει δὲ καὶ φρόνιμον τοῦτο εἶναι τὸ πῦρ καὶ τῆς διοικήσεως τῶν ὅλων αἴτιον· καλεῖ δ` αὐτὸ χρησμοσύνην καὶ κόρον· χρησμοσύνη δέ ἐστιν ἡ διακόσμησις κατ᾿ αὐτὸν, ἡ δὲ ἐκπύρωσις κόρος· πάντα γὰρ, φησὶ, τὸ πῦρ ἐπελθὸν κρινεῖ καὶ καταλήψεται.



ϡ τὰ δὲ πάντα οἰακίζει Κεραυνός.

Όλα τα κυβερνά ο Κεραυνός.



ϡ τὸ πῦρ χρησμοσύνη καὶ κόρος.

Η φωτιά είναι χρεία και χορτασμός· γι' αυτόν χρεία είναι η τάξη, και η εκπύρωση χορτασμός.



ϡ πάντα γὰρ τὸ πῦρ ἐπελθὸν κρινεῖ καὶ καταλήψεται.

Πράγματι, ο Ηράκλειτος λέει, ότι η φωτιά, όταν επέλθει, θα κρίνει και θα καταλάβει τα πάντα.



ϡ πυρός τε ανταμοιβὴ τὰ πάντα καὶ πῦρ ἁπάντων ὅκωσπερ χρυσοῦ χρήματα καὶ χρημάτων χρυσός.

Τα πάντα ανταλλάσσονται με τη φωτιά και με τα πάντα η φωτιά, όπως τα εμπορεύματα με το χρυσάφι, και το χρυσάφι με τα εμπορεύματα.



ϡ . . . μεταβάλλον αναπαύεται.

(Η φωτιά) μεταβαλλόμενη αναπαύεται.



ϡ Λήσεται μὲν γὰρ ἴσως τὸ αἰσθητὸν φῶς τις, τὸ δὲ νοητὸν δύνατον ἐστιν, ἢ ὡς φησιν Ἡράκλειτος· τὸ μὴ δῦνόν ποτε πῶς ἂν τις λάθοι;

Θα ξεφύγει ίσως κανείς από το αισθητό φως, αλλά είναι αδύνατο να ξεφύγει από το νοητό. Ή, όπως λέει ο Ηράκλειτος, πως κανείς να κρυφτεί απ' αυτό που δεν δύει ποτέ;



ϡ κόσμον τόνδε, τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ανθρώπων ἐποίησεν, αλλ᾽ ἦν εὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ αείζωον ἁπτόμενον μέτρα καὶ αποσβεννύμενον μέτρα.

Αυτόν εδώ τον κόσμο, τον ίδιο για όλους, ούτε κανείς θεός ούτε άνθρωπος τον έπλασε, αλλ' ήταν από πάντα και είναι και θα είναι αιώνια ζωντανή φωτιά, που ανάβει με μέτρο και σβήνει με μέτρο.



ϡ Πυρὸς τροπαὶ πρῶτον θάλασσα, θαλάσσης δὲ τὸ μὲν ἥμισυ γῆ, τὸ δὲ ἥμισυ πρηστὴρ· δυνάμει γὰρ (Ἡράκλειτος) λέγει ὅτι πῦρ ὑπὸ τοῦ διοικοῦντος λόγου καὶ θεοῦ τὰ σύμπαντα δι' έρος τρέπεται εἰς ὑγρὸν τὸ ὡς σπέρμα τῆς διακοσμήσεως, ὃ καλεῖ θάλασσαν, ἐκ δὲ τούτου αὖθις γίνεται γῆ καὶ οὐρανὸς καὶ τὰ ἐμπεριεχόμενα· ὅπως δὲ πάλιν ναλαμβάνεται καὶ ἐκπυροῦται, σαφῶς διὰ τούτων δηλοῖ· (γῆ) θάλασσα διαχέεται, καὶ μετρέεται εἰς τὸν αὐτὸν λόγον, ὁκοῖος πρόσθεν ἦν ἢ γενέσθαι γῆ.

Η φωτιά μετατρέπεται πρώτα σε θάλασσα· και το μισό της θάλασσας γίνεται γη και το άλλο μισό σίφουνας. (Ο Ηράκλειτος) θέλει να πει μ' αυτό πως με τη δύναμη της η φωτιά, υπό την επήρεια του θείου Λόγου που κυβερνά τα πάντα, μετατρέπεται δια μέσου του αέρα σε υγρασία, πυρήνα της όλης διάταξης του σύμπαντος, και την οποία ονομάζει θάλασσα. Από αυτήν ξαναγεννιούνται η γη ο ουρανός και ό,τι εμπεριέχουν. Το πώς ο κόσμος οδηγείται ξανά προς τα πίσω και αφανίζεται από τη φωτιά, το εξηγεί καθαρά: Η (γη) διαλύεται σε θάλασσα και φτάνει στο ίδιο μέτρο αναλογίας που ίσχυε πριν γίνει γη.



ϡ Ἔφη ὡς ἦθος ανθρώπῳ δαίμων.

Ο χαρακτήρας του ανθρώπου, ο δαίμονας του.



ϡ πιθήκων ὁ κάλλιστος αἰσχρὸς ανθρώπων γένει συμβάλλειν.

Ο ωραιότερος πίθηκος είναι άσχημος όταν συγκρίνεται με το γένος των ανθρώπων.



ϡ ανθρώπων ὁ σοφώτατος πρὸς θεὸν πίθηκος φανεῖται καὶ σοφίᾳ καὶ κάλλει καὶ τοῖς ἄλλοις πᾶσιν.

Ο σοφότερος άνθρωπος, όταν συγκρίνεται με το θεό, φαίνεται πίθηκος και στη σοφία και στην ομορφιά και σ' όλα τ' άλλα.



ϡ sic(ut) aranea, ait, stans in medio telae sentit, quam cito musca aliquem filum suum corrumpit itaque illuc celeriter currit quasi de fili persectione dolens, sic hominis anima aliqua parte corporis laesa illuc festine meat quasi impatiens laesionis corporis, cui firme et proportionaliter iuncta est.

Όπως μια αράχνη στο κέντρο του ιστού της, μόλις μια μύγα κόβει ένα νήμα του, το αισθάνεται και τρέχει γρήγορα σαν να υπέφερε για το κομμένο νήμα, έτσι και η ψυχή του ανθρώπου, όταν ένα μέρος του σώματος τραυματίζεται, ορμάει προς τα 'κεί σαν να μη μπορεί να υποφέρει τη λαβωματιά του σώματος με το οποίο είναι

δεμένη γερά και αρμονικά.



ϡ εἰ μὴ γὰρ Διονύσῳ πομπὴν ἐποιοῦντο καὶ ὕμνεον ᾆσμα αἰδοίοισιν, αναιδέστατα εἴργαστ' ἂν· ὡυτὸς δὲ Ἀίδης καὶ Διόνυσος, ὅτεῳ μαίνονται καὶ ληναΐζουσιν.

Γιατί αν δεν οργάνωναν πομπή για το Διόνυσο και δεν τραγουδούσαν το φαλλικό ύμνο, όσα έκαναν θα ήταν αναιδέστατα. Άλλα ο Άδης και ο Διόνυσος είναι το ίδιο πράγμα, που στ' όνομά του μαίνονται και βακχεύουν.



ϡ Καὶ διὰ τοῦτο εἰκότως αὐτὰ ἄκεα Ἡράκλειτος προσεῖπεν ὡς ἐξακεσόμενα τὰ δεινὰ καὶ τὰς ψυχὰς ἐξάντες απεργαζόμενα τῶν ἐν τῇ γενέσει συμφορῶν.

Ο Ηράκλειτος είπε ότι η ίδια “γιατρειά” θεραπεύει φοβερές ασθένειες και ελευθερώνει τις ψυχές από συμφορές.



ϡ θυμῷ μάχεσθαι χαλεπόν· ὅ τι γὰρ ἂν θέλῃ, ψυχῆς ὠνεῖται.

Είναι δύσκολο να πολεμά κανείς την καρδιά του· γιατί αυτό που θέλει, το αγοράζει με ψυχή.



ϡ αἱ ψυχαὶ ὀσμῶνται καθ᾽ Ἅιδην.

Οι ψυχές οσμίζονται μέσα στον Άδη.



ϡ ἔνθα δ᾽ ἐόντι ἐπανίστασθαι καὶ φύλακας γίνεσθαι ἐγερτὶ ζώντων καὶ νεκρῶν.

Εκεί πέρα, μπροστά σ' αυτόν που είναι, ανασταίνονται και γίνονται άγρυπνοι φύλακες των ζωντανών και των νεκρών.



ϡ ανθρώπους μένει  αποθανόντας, ἅσσα οὐκ ἔλπονται οὐδὲ δοκέουσιν.

Πράγματα που δεν ελπίζουν ούτε φαντάζονται περιμένουν τους ανθρώπους μετά το θάνατο τους.



ϡ μόροι γὰρ μέζονες μέζονας μοίρας λαγχάνουσι.

Οι πιο μεγάλοι θάνατοι έχουν την πιο μεγάλη μοίρα.



ϡ Οὐχί καὶ Ἡράκλειτον θάνατον τὴν γένεσιν καλεῖ... ἐν οἶς φησι· θάνατός ἐστιν ὁκόσα ἐγερθέντες ὁρέομεν, ὁκόσα δὲ εὕδοντες ὕπνος.

Θάνατος είναι όσα βλέπουμε ξύπνιοι, και ύπνος όσα κοιμισμένοι.



ϡ ἄνθρωπος ἐν εὐφρόνῃ φάος ἅπτεται ἑαυτῷ (ποθανὼν) ποσβεσθεὶς ὄψεις, ζῶν δὲ ἅπτεται τεθνεῶτος εὕδων, (ποσβεσθεὶς ὄψεις) ἐγρηγορὼς ἅπτεται εὕδοντος.

Όταν τα μάτια του σβήνουν, ο άνθρωπος ανάβει φως για τόν εαυτό του μέσα στη νύχτα. Ζωντανός στον ύπνο του, όταν τα μάτια του κλείνουν, αγγίζει τον πεθαμένο, ξύπνιος, αγγίζει αυτόν που κοιμάται.



ϡ Ὁ Ἡράκλειτός φησι τοῖς ἐγρηγορόσιν ἕνα καὶ κοινὸν κόσμον εἶναι, τῶν δὲ κοιμωμένων ἕκαστον εἰς ἴδιον αποστρέφεσθαι.

Για τους ξύπνιους ένας και κοινός κόσμος υπάρχει, αλλά κάθε κοιμισμένος ξαναγυρνά στο δικό του ιδιαίτερο κόσμο.



ϡ τοὺς καθεύδοντας ἐργάτας εἶναι καὶ συνεργοὺς τῶν ἐν τῷ κόσμῳ γινομένων.

Οι κοιμισμένοι είναι εργάτες και συνεργοί σ' αυτά που γίνονται στον κόσμο.



ϡ φύσις δὲ καθ' Ἡράκλειτον κρύπτεσθαι φιλεῖ.

Η φύση αγαπά να κρύβεται.



ϡ εἰ μὴ ἥλιος ἦν, ἕνεκα τῶν ἄλλων ἄστρων εὐφρόνη ἂν ἦν.

Αν ο ήλιος δεν υπήρχε, θα ήταν νύχτα παρά τα άλλα άστρα.



ϡ περιόδους· ὦν ὁ ἥλιος ἐπιστάτης ὤν καὶ σκοπὸς ὁρίζειν καὶ βραβεύειν καὶ αναδεικνύναι καὶ αναφαίνειν μεταβολὰς καὶ ὥρας αἵ πάντα φέρουσι.

Ο ήλιος, κύριος και φύλακας των περιόδων, ορίζει, κατανέμει, φανερώνει και αποκαλύπτει τις μεταβολές και τις εποχές που φέρνουν τα πάντα.



ϡ ἠοῦς καὶ ἑσπέρας τέρματα ἡ ἄρκτος καὶ αντίον τῆς ἄρκτου οὖρος αἰθρίου Διός.

Της αυγής και της εσπέρας τέρματα η άρκτος και απένανντι στην άρκτο, το όριο του λαμπερού Δία.



ϡ ἥλιος γὰρ οὐχ ὑπερβήσεται μέτρα· εἰ δὲ μή, Ἐρινύες μιν Δίκης ἐπίκουροι ἐξευρήσουσιν.

Γιατί ο ήλιος δεν μπορεί να υπερβεί τα όρια του, αλλιώς θα τον βρουν οι Ερινύες που βοηθούν τη δικαιοσύνη.



ϡ (Περὶ μεγέθους ἡλίου) εὖρος ποδὸς ανθρωπείου.

Ο ήλιος έχει το πλάτος ανθρώπινου ποδιού.



ϡ ὁ ἥλιος οὐ μόνον, καθάπερ ὁ Ἡράκλειτός φησι, νέος ἐφ᾽ ἡμέρῃ ἐστίν,  αλλ᾽  αεὶ νέος συνεχῶς.

Ο ήλιος καθημερινά είναι νέος, είναι νέος διαρκώς και ακατάπαυστα.



ϡ Μεμνῆσθαι δὲ καὶ τοῦ ἐπιλανθανομένου ᾗ ἡ ὁδὸς ἄγει.

Πρέπει να θυμόμαστε και εκείνον που ξεχνάει πού οδηγεί ο δρόμος.



ϡ εἶναι γὰρ ἓν τὸ σοφόν, ἐπίστασθαι γνώμην, ὁτέη ἐκυβέρνησε πάντα διὰ πάντων.

Γιατί μια είναι η σοφία: το να γνωρίζεις τη σκέψη που κυβερνάει όλα μέσα απ' όλα.



ϡ <Ἡρακλείτου> ὁκόσων λόγους ἤκουσα, οὐδεὶς αφικνεῖται ἐς τοῦτο, ὥστε γινώσκειν ὅτι σοφόν ἐστι πάντων κεχωρισμένον.

Απ' όσων τα λόγια άκουσα, κανείς δε φτάνει σε τούτο, να αναγνωρίσει, δηλαδή, πως το σοφό είναι απ' όλα χωρισμένο.



ϡ σωφρονεῖν  αρετὴ μεγίστη, καὶ σοφίη  αληθέα λέγειν καὶ ποιεῖν κατὰ φύσιν ἐπαΐαντας.

Η σωφροσύνη είναι η πιο μεγάλη αρετή, και η σοφία του να λες την αλήθεια και να πράττεις σύμφωνα με τη φύση, ακούγοντας την.



ϡ χρὴ εὖ μάλα πολλῶν ἵστορας φιλοσόφους ἄνδρας εἶναι (κατ' Ἡράκλειτον)

Γιατί πρέπει οι φιλόσοφοι να γνωρίζουν καλά πολλά πράγματα.



ϡ οὐ δεῖ ὥσπερ καθεύδοντας ποιεῖν καὶ λέγειν· καὶ γὰρ καὶ τότε δοκοῦμεν ποιεῖν καὶ λέγειν.

Δεν πρέπει ούτε να κάνουμε ούτε να μιλάμε όπως όταν κοιμόμαστε· γιατί και τότε νομίζουμε πως κάνουμε και μιλάμε.



ϡ τίς γὰρ αὐτῶν νόος ἢ φρήν; δήμων αοιδοῖσι πείθονται καὶ διδασκάλῳ χρείωνται ὁμίλῳ οὐκ εἰδότες ὅτι “οἱ πολλοὶ κακοί, ὀλίγοι δὲ αγαθοί”.

Γιατί ποιος είναι ο νους τους ή η φρόνηση τους; Πείθονται απ' τους τραγουδιστές του λαού και παίρνουν τον όχλο για δάσκαλο τους, χωρίς να ξέρουν ότι “οι πολλοί είναι κακοί και οι καλοί λίγοι”.



ϡ Γοῦν κακίζων φαίνεται τὴν γένεσιν, ἐπειδάν φῇ· γενόμενοι ζώειν ἐθέλουσι μόρους τ᾽ ἔχειν, μᾶλλον δὲ αναπαύεσθαι, καὶ παῖδας καταλείπουσι μόρους γενέσθαι.

Όταν γεννιούνται, θέλουν να ζήσουν και να βρουν το θάνατό τους, ή μάλλον την ανάπαυση· και αφήνουν παιδιά που θα πεθάνουν με τη σειρά τους.



ϡ οὐ δεῖ (ὡς) παῖδας τοκεώνων, τοῦτ' ἔστι κατὰ ψιλὸν· καθότι παρειλήφαμεν.

Δεν πρέπει να φερόμαστε σαν παιδιά υπό την κηδεμονία γονέων, δηλαδή απλούστερα, επειδή έτσι τα έχουμε παραλάβει.



ϡ ἐδιζησάμην ἐμεωυτόν.

Αναζήτησα τον εαυτό μου.



ϡ ὅσων ὄψις  ακοὴ μάθησις, ταῦτα ἐγὼ προτιμέω.

Όσα μπορώ να δω, ν' ακούσω και να μάθω, αυτά είναι που προτιμώ.



ϡ Πόσῳ δὴ οὖν βέλτιον Ἡράκλειτος παῖδες αθύρματα νενόμικεν εἶναι τὰ ανθρώπινα δοξάσματα.

Παιδιών παιχνίδια οι ανθρώπινες γνώμες.



ϡ εἶς ἐμοὶ μύριοι, ἐὰν ἄριστος ἦι.

Ένας άνθρωπος για μένα αξίζει όσο μύριοι, όταν είναι άριστος.



ϡ Ἑτέρα γὰρ ἵππου ἡδονὴ καὶ κυνὸς καὶ ανθρώπου, καθάπερ Ἡράκλειτος φησιν ὄνους σύρματ' ἄν ἑλέσθαι μᾶλλον ἢ χρυσὸν· ἥδιον γὰρ χρυσοῦ τροφὴ ὄνοις.

Διαφορετική είναι η ηδονή για το άλογο, το σκυλί και τον άνθρωπο, αφού τα γαϊδούρια θα προτιμούσαν άχυρα αντί χρυσάφι. Γιατί πιο ευχάριστη είναι η τροφή για τα γαϊδούρια παρά το χρυσάφι.



ϡ Sί modo credimus Εphesίο Heracleto qui ait sues caeno, cohortales aves pulvere vel cinere lavari.

Τα γουρούνια πλένονται στο βόρβορο, τα πουλερικά στησκόνη ή στις στάχτες.



ϡ Δεῖ γὰρ τὸν χαρίεντα μήτε ῥυπᾶν μήτε αὐχμεῖν μήτε βορβόρῳ χαίρειν καθ' Ἡράκλειτον. Ὕες βορβόρῳ ἥδονται μᾶλλον ἢ καθαρῷ ὕδατι.

Γιατί ο άνθρωπος ο ευγενικός δεν πρέπει να είναι ακάθαρτος ούτε άπλυτος ούτε να χαίρεται στο βόρβορο. Τα γουρούνια τέρπονται πιο πολύ στο βόρβορο παρά στο καθαρό νερό.



ϡ si felicitas esset in delectationibus corporis, boves felices diceremus, cum inveniant orobum ad comedendum.

Αν η ευτυχία βρισκόταν στις σωματικές απολαύσεις, θα λέγαμε ευτυχισμένα τα βόδια όταν βρίσκουν μπιζέλια για να φάνε.



ϡ αἱρεῦνται γὰρ ἓν  αντὶ ἁπάντων οἱ ἄριστοι, κλέος αέναον θνητῶν, οἱ δὲ πολλοὶ κεκόρηνται ὅκωσπερ κτήνεα.

Οι άριστοι προτιμούν το ένα από όλα, την αιώνια δόξα των θνητών. Αλλά οι πολλοί χορταίνουν σαν τα κτήνη.



ϡ χρυσὸν γὰρ οἱ διζήμενοι γῆν πολλὴν ὀρύσσουσι καὶ εὑρίσκουσιν ὀλίγον.

Όσοι ζητούν χρυσάφι σκάβουν πολύ τη γη και λίγα βρίσκουν.



ϡ πᾶν γὰρ ἑρπετὸν πληγῇ νέμεται.

Κάθε τι που έρπει εξουσιάζεται με χτυπήματα.



ϡ ὕβριν χρὴ σβεννύναι μᾶλλον ἢ πυρκαϊήν.

Την υπεροψία πρέπει κανείς να σβήνει περισσότερο παρά την πυρκαγιά.



ϡ μάχεσθαι χρὴ τὸν δῆμον ὑπὲρ τοῦ νόμου ὅκωσπερ τείχεος.

Ο λαός πρέπει να μάχεται για το νόμο όπως ακριβώς για τα τείχη του.



ϡ μὴ εἰκῆ περὶ τῶν μεγίστων συμβαλλώμεθα.

Για τα μέγιστα πράγματα ας μη κάνουμε υποθέσεις στην τύχη.



ϡ τῷ μὲν θεῷ καλὰ πάντα καὶ αγαθὰ καὶ δίκαια, ἄνθρωποι δὲ ἃ μὲν ἄδικα ὑπειλήφασιν ἃ δὲ δίκαια.

Για το θεό όλα τα πράγματα είναι όμορφα, αγαθά και δίκαια· αλλά οι άνθρωποι μερικά πράγματα θεωρούν άδικα και άλλα δίκαια.



ϡ βλὰξ ἄνθρωπος ἐπὶ παντὶ λόγωι ἐπτοῆσθαι φιλεῖ.

Ο βλάκας μπροστά σε κάθε λόγο αγαπά να τρομάζει.



ϡ ανθρώποις γίνεσθαι ὁκόσα θέλουσιν οὐκ ἄμεινον.

Για τους ανθρώπους δεν είναι το καλύτερο να γίνονται όσα θέλουν.



ϡ νέκυες γὰρ κοπρίων ἐκβλητότεροι.

Γα πτώματα είναι πιο πολύ για πέταμα από την κοπριά



ϡ κύνες γὰρ καταβαΰζουσιν ὧν ἂν μὴ γινώσκωσι.

Τα σκυλιά γαβγίζουν αυτούς που δεν γνωρίζουν.



ϡ νοῦσος ὑγιείην ἐποίησεν ἡδὺ καὶ  αγαθόν, λιμὸς κόρον, κάματος  ανάπαυσιν.

Η αρρώστια κάνει την υγεία ευχάριστο και καλό πράγμα, η πείνα το χορτασμό, η κούραση την ανάπαυση.



ϡ α) μαθίην γὰρ ἄμεινον κρύπτειν, ἔργον δὲ ἐν ανέσει καὶ παρ᾽ οἶνον.

β) Κρύπτειν  μαθίην κρέσσον ἢ ἐς τὸ μέσον φέρειν.

α) Είναι προτιμότερο να κρύβεις την αμάθεια, αλλά αυτό είναι δύσκολο όταν γίνεται μέσα στην κραιπάλη και στο μεθύσι.

β) Είναι προτιμότερο να κρύβεις την αμάθεια παρά να την αποκαλύπτεις παντού.



ϡ ὀφθαλμοὶ γὰρ τῶν ὤτων ακριβέστεροι μάρτυρες.

Γιατί τα μάτια είναι ακριβέστεροι μάρτυρες από τα αυτιά.



ϡ κακοὶ μάρτυρες ανθρώποισιν ὀφθαλμοὶ καὶ ὦτα βαρβάρους ψυχὰς ἐχόντων.

Τα μάτια και τα αυτιά είναι κακοί μάρτυρες για τους ανθρώπους που έχουν βάρβαρες ψυχές.



ϡ τήν τε οἴησιν ἱερὴν νοῦσον (ἔλεγε καὶ τὴν ὅρασιν ψεύδεσθαι).

Ο Ηράκλειτος ονομάζει την έπαρση νόσο ιερή και λέει ότι η όραση ψεύδεται.



ϡ ἐφ᾽ ἑνὸς ἄν ποτε γένοιτο . . . ἢ τινων ὀλίγων (sc. θυσίαι κεκαθαρμένων παντάπασιν ανθρώπων).

Από ένα... ή από λίγους θα μπορούσαν να γίνουν (θυσίες ανθρώπων ολωσδιόλου καθαρών).



ϡ Δίκης ὄνομα οὐκ ἂν ᾔδεσαν, εἰ ταῦτα μὴ ἦν.

Αυτοί δεν θα μπορούσαν να ξέρουν το όνομα της Δικαιοσύνης, αν αυτά τα πράγματα (οι αδικίες) δεν υπήρχαν.



ϡ δοκέοντα γὰρ ὁ δοκιμώτατος γινώσκει, φυλάσσει· καὶ μέντοι καὶ Δίκη καταλήψεται ψευδῶν τέκτονας καὶ μάρτυρας.

Εκείνος που χαίρει μεγάλης εκτίμησης δε γνωρίζει και δε φυλάει παρά μόνο τα καλά να πιστεύει κανείς πράγματα· αλλά η Δικαιοσύνη θα πιάσει αυτούς που κατασκευάζουν και μαρτυρούν ψέματα.



ϡ αρῃφάτους θεοὶ τιμῶσι καὶ ἄνθρωποι.

Οι θεοί και οι άνθρωποι τιμούν εκείνους που πέθαναν στη μάχη.



ϡ Τίσι δὴ μαντεύεται Ἡράκλειτος ὁ Ἐφέσιος; νυκτιπόλοις, μάγοις, βάκχοις, λήναις, μύσταις· τούτοις απειλεῖ τὰ μετὰ θάνατον, τούτοις μαντεύεται τὸ πῦρ· τὰ γὰρ νομιζόμενα κατ᾽ ανθρώπους μυστήρια  ανιερωστὶ μυεῦεται.

Σε ποιους προφητεύει ο Ηράκλειτος; Σε πλανώμενους τη νύχτα αλήτες, μάγους, βάκχους, μαινάδες και μύστες· αυτούς απειλεί με μεταθανάτια τιμωρία, σ' αυτούς προφητεύει τη φωτιά· γιατί στα καθιερωμένα απ' τους ανθρώπους μυστήρια μυούνται με τρόπο ανίερο.



ϡ καθαίρονται δ᾽ ἄλλῳ αἵματι μιαινόμενοι οἷον εἴ τις εἰς πηλὸν ἐμβὰς πηλῷ  απονίζοιτο· μαίνεσθαι δ᾽ ἂν δοκοίη, εἴ τις αὐτὸν  ανθρώπων ἐπιφράσαιτο οὕτω ποιέοντα· καὶ τοῖς αγάλμασι δὲ τουτέοισιν εὔχονται, ὁκοῖον εἴ τις δόμοισι λεσχηνεύοιτο, οὔ τι γινώσκων θεοὺς οὐδ᾽ ἥρωας οἵτινές εἰσι.

Καθαρίζονται μιαινόμενοι μ' άλλο αίμα, όπως κάποιος που, χωμένος μέσα στη λάσπη, θα ήθελε να ξεπλυθεί με λάσπη. Αν κάποιος τον έβλεπε να κάνει κάτι τέτοιο θα τον έπαιρνε για μανιακό. Και σε τέτοια αγάλματα προσεύχονται, όμοιοι μ' εκείνον που θα φλυαρούσε μέσα στο σπίτι του, χωρίς να γνωρίζει ποιοι είναι θεοί και ποιοι ήρωες.



ϡ κάματός ἐστι τοῖς αὐτοῖς μοχθεῖν καὶ ἄρχεσθαι.

Κάματος είναι το να μοχθεί κανείς και να εξουσιάζεται απ' τους ίδιους.



ϡ μὴ ἐπιλίποι ὑμᾶς πλοῦτος, <ἔφη,> Ἐφέσιοι, ἵν᾽ ἐξελέγχοισθε πονηρευόμενοι.

Ποτέ να μη σας λείψει ο πλούτος, Εφέσιοι, για να βγαίνει στη φόρα η πονηριά σας.



ϡ ἄξιον Ἐφεσίοις ἡβηδὸν απάγξασθαι πᾶσι καὶ τοῖς ανήβοις τὴν πόλιν καταλιπεῖν, οἵτινες Ἑρμόδωρον ἄνδρα ἑωυτῶν ὀνήιστον ἐξέβαλον φάντες· ἡμέων μηδὲ εἷς ὀνήιστος ἔστω, εἰ δὲ μή, ἄλλη τε καὶ μετ᾽ ἄλλων.

Όλοι οι ενήλικες Εφέσιοι θα έπρεπε να κρεμαστούν και ν' αφήσουν την πόλη τους στους ανήλικους, γιατί εκείνοι έδιωξαν τον Ερμόδωρο, τον πιο άξιο άντρα, λέγοντας: “Κανείς από μας ας μην είναι ο πιο άξιος. Ειδεμή, ας πάει αλλού και με άλλους”.



ϡ ανὴρ ὁκόταν μεθυσθῇ, ἄγεται ὑπὸ παιδὸς νήβου σφαλλόμενος, οὐκ ἐπαΐων ὅκη βαίνει, ὑγρὴ τὴν ψυχὴν ἔχων.

Ένας άντρας, όταν μεθύσει, αφήνεται να οδηγείται από ένα ανήλικο παιδί: παραπατάει χωρίς να ξέρει πού πηγαίνει, γιατί έχει υγρή ψυχή.



ϡ αὐγὴ ξηρὴ σοφωτάτη καὶ αρίστη, ἢ καλύτερα: αὔη ψυχὴ σοφωτάτη καὶ αρίστη.

Η ξηρή ψυχή είναι σοφότατη και άριστη.



ϡ Ὥσπερ σάρμα εἰκῆ κεχυμένων ὁ κάλλιστος, φησὶν Ἡράκλειτος, ὁ κόσμος.

Ο πιο όμορφος κόσμος είναι σα σωρός σκουπίδια χυμένα στην τύχη.



ϡ Ἡράκλειτος ἐντεῦθεν αστρολόγον φησὶ τὸν Ὅμηρον.

Ο Όμηρος ήταν αστρολόγος.



ϡ Δοκεῖ δὲ κατὰ τινας πρῶτος  αστρολογῆσαι . . . μαρτυρεῖ δ' αὐτῷ καὶ Ἡράκλειτος καὶ Δημόκριτος.

Ο Ηράκλειτος και ο Δημόκριτος μαρτυρούν πως ο Θαλής υπήρξε ο πρώτος αστρονόμος.



ϡ Ἐν Πριήνῃ Βίας ἐγένετο ὁ Τευτάμεω, οὗ πλείων λόγος ἢ τῶν ἄλλων.

Στην Πριήνη γεννήθηκε ο Βίας γιος του Τευτάμου, που ο λόγος του ξεπερνά όλων των άλλων.



ϡ κατὰ λόγον δὲ ὡρέων συμβάλλεται ἑβδομὰς κατὰ σελήνην, διαιρεῖται δὲ κατὰ τὰς ἄρκτους, αθανάτου μνήμης σημείω.

Σύμφωνα με το νόμο των ετών, η εβδομάδα ενώνεται με τη σελήνη, αλλά διαιρείται με τις άρκτους, τα δυο σημεία της αθάνατης μνήμης.



ϡ Ἄλλως ἄλλο εὶ αὔξεται πρὸς ὅ ἄν ᾖ ἐλλιπὲς

Κάθε πράγμα αυξάνει με τον τρόπο του, σύμφωνα μ' αυτό που του χρειάζεται.



ϡ Ὁ αατὸς πρὸς Αἰγυπτίους ἔφη· εἰ θεοὶ εἰσιν, ἵνα τὶ θρηνεῖτε αὐτοὺς; εἰ δὲ θρηνεῖτε αὐτοὺς, μηκέτι τούτους ἡγεῖσθε θεοὺς.

Ο Ηράκλειτος είπε στους Αιγυπτίους: “Αν είναι θεοί, γιατί τους θρηνείτε; Αλλά εάν τους θρηνείτε, μη τους θεωρείτε θεούς”.



ϡ Ὅτι ὁ Ἡράκλειτος ὁρῶν τοὺς Ἕλληνας γέρα τοῖς δαίμοσιν πονέμοντας εἶπεν· δαιμόνων  αγάλμασιν εὔχονται οὐκ  ακούουσιν ὥσπερ ακούοιεν, οὐκ  αποδιδοῦσιν, ὥσπερ οὐκ απαιτοῖεν.

Ο Ηράκλειτος, βλέποντας τους Έλληνες να προσφέρουν δώρα στους θεούς, είπε: “Προσεύχονται στα αγάλματα των θεών σαν να μπορούσαν να τους ακούσουν, ενώ δεν τους ακούνε, δεν δίνουν, όπως και δεν μπορούν τίποτα να ζητήσουν”.



ϡ non convenit ridiculum esse ita, ut ridiculus ipse videaris, Heraclitus dixit.

Δεν πάει να αστειεύεται κανείς σε σημείο που ο ίδιος να γίνεται γελοίος, έλεγε ο Ηράκλειτος.



ϡ Ἡράκλειτος ἔλεγε τὴν οἴησιν προκοπῆς ἐγκοπὴν.

Ο Ηράκλειτος έλεγε πως η έπαρση είναι εμπόδιο στην προκοπή.



ϡ Τιμαὶ θεοὺς καὶ ανθρώπους καταδουλοῦνται.

Οι τιμές υποδουλώνουν θεούς και ανθρώπους.



ϡ Ἄνθρωποι κακοὶ αληθινῶν αντίδικοι.

Οι κακοί άνθρωποι είναι εχθροί εκείνων που λένε την αλήθεια.



ϡ Τὴν παιδείαν ἕτερον ἥλιον εἶναι τοῖς πεπαιδευμένοις.

Η παιδεία είναι ένας άλλος ήλιος για τους μορφωμένους.



ϡ Συντομωτάτην ὁδὸν ἔλεγεν εἰς εὐδοξίαν τὸ γενέσθαι γαθὸν.

Ο συντομότερος δρόμος για ν' αποκτήσεις καλή φήμη είναι το να γίνεις καλός.



ϡ Ἡρακλείτου· ψυχαὶ αρηίφατοι καθαρώτεραι ἢ ἑνὶ νούσοις.

Κατά τον Ηράκλειτο, οι ψυχές που πέσανε μαχόμενες είναι καθαρότερες από εκείνες που κύλησαν σ' αρρώστιες.



ϡ Γράφει γοῦν “ἔστι γὰρ εἱμαρμένα πάντως...”.

Υπάρχει σ' όλα επέμβαση της ειμαρμένης...
Πηγή:knossopolis.com

Re: Αποφθέγματα

Δημοσιεύτηκε: 06 Ιαν 2022, 20:33
από Johnny
Πλάτωνας


Η πλατωνική φιλοσοφία πραγματεύεται τη φύση του «αισθητού» και του «υπεραισθητού» κόσμου, και αποτελεί το πρώτο στην Ιστορία καθολικό σύστημα. Του συστήματος αυτού η επίδραση στο μεταγενέστερο κόσμο υπήρξε ανυπολόγιστη. Ο φιλοσοφικός στοχασμός του Πλάτωνος αποτέλεσε, αποτελεί και θα αποτελεί διαχρονική βάση έρευνας και πολύπλευρης ανάλυσης των εκάστοτε φιλοσόφων και όχι μόνο.

Ορισμένα Αποφθέγματα του Πλάτωνος:

1) Όλος ο χρυσός που βρίσκεται κάτω ή πάνω από τη γη δεν είναι αρκετός για να δοθεί σε αντάλλαγμα για την αρετή.

2) Το να υπερνικήσει ένας άνθρωπος τον (κατώτερο) εαυτό του είναι η πρώτη και η πιο ευγενής απ’ όλες τις νίκες· το να ηττηθεί από τον (κατώτερο) εαυτό του είναι το πιο αποτροπιαστικό και επονείδιστο πράγμα.

3 ) Υπάρχει η νίκη και υπάρχει η ήττα· η πρώτη και κάλλιστη των νικών και η τελευταία και χείριστη των ηττών που ο άνθρωπος κερδίζει ή υφίσταται, δεν πραγματώνεται στα χέρια ενός άλλου αλλά του ίδιου του εαυτού του.

4) Οι καλές πράξεις παρέχουν δύναμη στον εαυτό μας και εμπνέουν καλές πράξεις και στους άλλους.

5) Οι καλοί άνθρωποι δεν χρειάζονται νόμους για να ενεργούν υπεύθυνα, ενώ οι κακοί άνθρωποι θα βρουν τρόπους να τους παρακάμψουν.

6) Η δικαιοσύνη στη ζωή και στη συμπεριφορά της Πολιτείας είναι δυνατή μόνο εάν πρώτα κατοικεί στις καρδιές και στις ψυχές των πολιτών.

7) Εκείνος που κάνει την αδικία γίνεται πάντα πιο ελεεινός από εκείνον που την υφίσταται.

8) Δύσκολα ένα ανθρώπινο ον είναι ικανό ν’ ακολουθήσει δύο επαγγέλματα ή δύο τέχνες σωστά.

9) Ο κάθε άνθρωπος μπορεί εύκολα να βλάψει, αλλά το καλό σ’ έναν άλλο δε μπορεί να το κάνει ο κάθε άνθρωπος.

10) Η ανθρώπινη συμπεριφορά πηγάζει από τρεις κύριες πηγές: Επιθυμία, συναίσθημα, και γνώση.

11) Εάν ένας άνθρωπος παραμελεί τη μόρφωση, περπατάει κουτσός μέχρι το τέλος της ζωής του.

12) Εάν οι αξίες πρόκειται να έχουν νόημα πρέπει να είναι οικουμενικές

13) Η άγνοια είναι η ρίζα και ο βλαστός όλων των κακών.

14) Προσήλωσε τον εαυτό σου και στα δύο: τόσο στο παρόν όσο και στην επόμενη ζωή. Χωρίς προσπάθεια δε μπορείς να προκόψεις. Αν και το έδαφος μπορεί να είναι καλό, δεν μπορείς να έχεις καλή σοδειά χωρίς καλλιέργεια

15) Όπως το λέει και ο χτίστης, οι μεγαλύτερες πέτρες δεν εδράζονται καλά χωρίς τις μικρότερες.

16) Με το άγγιγμα της αγάπης, ο καθένας γίνεται ένας ποιητής.

17) Να είσαι καλοσυνάτος, διότι ο κάθε άνθρωπος που συναντάς αγωνίζεται μια σκληρή μάχη.

18) Καλύτερο είναι το λίγο που έχει γίνει σωστά, παρά το πολύ που έγινε χωρίς τελειότητα.

19) Το κουράγιο είναι ένα είδος σωτηρίας

20) Κουράγιο σημαίνει να ξέρεις τι να μη φοβάσαι.

21) Η εξαπάτηση δεν είναι τίποτε άλλο από τον ευτελή μιμητισμό της σοφίας

22) Είναι κοινή παροιμία, και βρίσκεται στο στόμα του καθενός, ότι η ζωή δεν είναι τίποτα περισσότερο από μια προσωρινή διαμονή.

23) Ο θάνατος δεν είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί στους ανθρώπους.

24) Κανείς δεν γνωρίζει εάν ο θάνατος, τον οποίο οι άνθρωποι φοβούνται ως το μεγαλύτερο κακό, ίσως είναι το ύψιστο καλό.

25) Όλοι οι άνθρωποι είναι από τη φύση τους ίσοι, φτιαγμένοι όλοι από τον ίδιο πηλό από τον ίδιο Κατασκευαστή· και όσο κι αν εξαπατούμε τους εαυτούς μας, ο φτωχός χωρικός είναι τόσο αγαπητός στο Θεό όσο και ο πανίσχυρος πρίγκιπας.

26) Η δικτατορία προκύπτει φυσιολογικά από τη δημοκρατία, και ο πιο χοντροκομμένος τύπος τυραννίας και σκλαβιάς προκύπτει από την πιο ακραία πολιτική ελευθερία.

27) Υπερβολική ελευθερία, είτε αναφέρεται στο κράτος είτε στα άτομα, φαίνεται να οδηγεί σε υπερβολική σκλαβιά.

28) Η παντελής άγνοια δεν είναι τόσο τρομερό ή ακραίο κακό, και πολύ απέχει από του να είναι το χειρότερο κακό απ’ όλα· όμως η μεγάλη ευφυΐα και η πολλή γνώση, όταν συνοδεύονται από κακή ανατροφή, είναι πολύ πιο καταστροφικές.

29) Η γνώση γίνεται κακό εάν ο στόχος δεν είναι ενάρετος.

30) Άνθρωπος: ένα ον σε αναζήτηση νοήματος.

31) Οι γονείς ας κληροδοτήσουν στα παιδιά τους όχι πλούτη, αλλά το πνεύμα του σεβασμού.

32) Ανάμεσα σε εκατό γεννιέται ένας ήρωας, ανάμεσα σε χίλιους βρίσκεται ένας σοφός άνδρας, αλλά μια ολοκληρωμένη προσωπικότητα μπορεί να μη βρεθεί ούτε ανάμεσα σε εκατό χιλιάδες άνδρες.

33) Μια από τις τιμωρίες που υφίστανται οι σοφοί που αρνούνται να λάβουν μέρος στην κυβέρνηση είναι να ζουν κάτω από την κυβέρνηση χειρότερων ανθρώπων.

34) Η γνώμη είναι το ενδιάμεσο μεταξύ γνώσης και άγνοιας.

35) Η φιλοσοφία είναι η ύψιστη μουσική.

36) Τα μάτια της ψυχής του πλήθους είναι ανίκανα ν’ αντέξουν τη θεία οπτασία.

37) Η κοινωνία η οποία δεν έχει ούτε φτωχούς ούτε πλούσιους θα έχει πάντα τις πιο ευγενείς αρχές και αξίες.

38) Η κατεύθυνση προς την οποία η Παιδεία προσανατολίζει εξ αρχής τον άνθρωπο θα καθορίσει και το μέλλον της ζωής του.

39) Ο μέγιστος πλούτος είναι να ζεις ικανοποιημένος με λίγα.

40) Ο άνθρωπος που έχει ενεργήσει ώστε το κάθε τι που οδηγεί στην ευτυχία να εξαρτάται μόνο από τον εαυτό του κι από κανένα άλλο άνθρωπο, έχει υιοθετήσει το καλύτερο σχέδιο για να ζει ευτυχισμένος. Αυτός είναι άνθρωπος του μέτρου, άνθρωπος ακέραιου χαρακτήρα και σοφίας.

41) Οι πιο ενάρετοι άνθρωποι είναι εκείνοι που είναι ευχαριστημένοι με το να είναι ενάρετοι χωρίς να επιζητούν να φαίνονται ως τέτοιοι.

42) Υπάρχουν δυο πράγματα για τα οποία οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε ποτέ να οργίζονται: εκείνα που μπορούν να διορθωθούν, και εκείνα που δε διορθώνονται.

43) Κανείς δε βλάπτεται με το επαναλαμβάνει κάτι καλό.

44) Η Πολιτεία είναι αυτή που είναι επειδή οι πολίτες είναι αυτοί που είναι

45) Αυτοί που αγαπούν να γίνουν μεγάλοι δεν πρέπει ν’ αγαπούν ούτε τον εαυτό τους ούτε τα δικά τους πράγματα, αλλά μόνο ό,τι είναι δίκαιο, άσχετα αν το έχουν κάνει οι ίδιοι ή άλλοι.

46) Το να πας στον άλλο κόσμο, έχοντας μια ψυχή που είναι σαν ένα δοχείο γεμάτο με αδικίες είναι το τελευταίο και το χειρότερο απ’ όλα τα κακά.

47) Εύκολα συγχωρούμε ένα παιδί που φοβάται το σκοτάδι· η αληθινή τραγωδία στη ζωή είναι όταν ενήλικες φοβούνται το φως.

48)Πρέπει να θεωρούμε μέγιστης σπουδαιότητας το να φροντίζουμε ώστε τα πρώτα παραμύθια που τα παιδιά ακούν να έχουν προσαρμοστεί με τον πιο τέλειο τρόπο στο να προάγουν την αρετή.

49) Η σοφία είναι η επιστήμη των επιστημών.

50) Δεν θα υπάρξει τέλος στα προβλήματα των κρατών, ή της ίδιας της ανθρωπότητας, μέχρι τότε που οι φιλόσοφοι θα γίνουν βασιλείς του κόσμου, και έως ότου εκείνοι που τώρα αποκαλούμε βασιλείς και άρχοντες γίνουν πραγματικοί και αληθινοί φιλόσοφοι, οπότε η πολιτική δύναμη και η φιλοσοφία θα έλθουν στα ίδια χέρια.
Πηγή:knossopolis.com

Re: Αποφθέγματα

Δημοσιεύτηκε: 06 Ιαν 2022, 20:39
από Johnny
ΒΙΑΣ

Οι αγαθοί ευαπάτητοι.

(Οι καλοί εύκολα εξαπατώνται)



Μήτε ευήθης ίσθι μήτε κακοήθης.

(Ούτε αγαθιάρης να είσαι, ούτε κακοήθης)



Ό αν έλη, βεβαίως τηρών διάμενε.

(Εκείνο το οποίο ήθελες εκλέξει να κάνεις, συνέχισέ το σταθερά)



Βραδέως εγχείρει τοις πραττομένοις. Εγχειρίσας δε πράττε βεβαίως.

(Να επιχειρείς αργά (και κατόπιν σκέψεως) αυτά τα οποία πρόκειται να κάνεις. Όταν όμως τα ξεκινήσεις να ενεργείς με αποφασιστικότητα)



Βραδέως εγχείρει, ό δ’ αν άρξη διαβεβαιού.

(Βραδέως να επιχειρείς κάτι. Εκείνο όμως που θα αρχίσεις να κάνεις να το παρακολουθείς ότι θα γίνει)



Ατυχή είναι τον ατυχίαν μη φέροντα.

(Ατυχής είναι εκείνος που δεν μπορεί να υποφέρει την ατυχία)



Το γνώθι σαυτόν χρήσιμον εις νουθεσίαν των αλαζόνων, οι υπέρ την εαυτών δύναμιν φλυαρούσιν.

(Το να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του είναι ωφέλιμο στους αλαζόνες, οι οποίοι φλυαρούν υπερβάλλοντες την δύναμή τους)



Αφροσύνην μη προσδέχου.

(Την αφροσύνη να μην την παραδέχεσαι)



Φρόνησιν αγάπα.

(Να αγαπάς την σύνεση)



Δοκεί ένδοξος γενέσθαι και βασιλεύς και τύραννος ει τρόποις χρώτο τοις νόμοις της πατρίδος.

(Είναι φανερό ότι θα γινόταν ένδοξος και Βασιλεύς και Τύραννος, εάν συμπεριφερόταν σύμφωνα με τους Νόμους της Πατρίδας)



Άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήση.

(Αν μάθεις πρώτα να κυβερνάσαι, θα μάθεις και να κυβερνάς)



Κρατίστην είναι δημοκρατίαν εν ή πάντες ως τύραννον φοβούνται τον νόμον.

(Η πλέον καλή από όλες τις δημοκρατίες, είναι εκείνη στην οποία όλοι σαν τύραννο φοβούνται τον νόμο)



Τι γλυκύ ανθρώποις; Ελπίς.

(Τι είναι γλυκό στους ανθρώπους; Η Ελπίδα)



Ανάξιον άνδρα μη επαίνει διά πλούτον.

(Τον ανάξιο άνδρα μην τον επαινείς για τα πλούτη του)



Νόσος ψυχής, το των αδυνάτων εράν.

(Είναι αρρώστεια της ψυχής, το να επιθυμεί κανείς τα αδύνατα)



Των θανάτων κακός εστίν ο από των νόμων επαγόμενος

(Από τους θανάτους κακός είναι εκείνος, ο οποίος προκαλείται από την επιβολή του Νόμου)



Ζην κρίττόν εστι επί στοιβάδος κατακείμενον και θαρρείν ή ταράττεσθαι χρυσήν έχοντα κλίνην.

(Είναι προτιμότερο να ζει κανείς ξαπλωμένος πάνω σε στρώμα φτωχικό και να διατηρεί το θάρρος του, παρά να αγωνιά πάνω σε χρυσό κρεβάτι)



Περί θεών λέγε, ως εισίν.

(Για τους θεούς να μιλάς όπως τους αρμόζει)



Των ζώων χαλεπώτατόν εστι, των μεν αγρίων ο τύραννος, των δε ημέρων ο κόλαξ.

(Από όλα τα ζώα τα χειρότερα είναι, από τα μεν άγρια ο τύραννος, από τα δε ήμερα ο κόλακας)



Λάλει καίρια.

(Να λές τα σωστά)



Μη ταχύ λάλει. Μανίαν γαρ εμφαίνει.

(Να μην βιάζεσαι να μιλάς. Γιατί αυτό δείχνει άνθρωπο μανιακό)



Φίλει μεν ως ο μισήσων, μίσει δε ως φιλήσων.

(Να αγαπάς, σαν να πρόκειται να μισήσεις, και να μισείς σαν να πρόκειται να αγαπήσεις)



Άριστον δοκείν, οίκον είναι εν ω τοιούτος εστίν ο δεσπότης δι’ αυτόν, οίος έξω διά τον νόμον.

(Άριστη μου φαίνεται η οικία στην οποία ο οικοδεσπότης της μέσα σε αυτήν συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο επειδή την σέβεται, όπως συμπεριφέρεται κι έξω επειδή σέβεται τον νόμον)



Το μεν ισχυρόν γενέσθαι, της φύσεως έργον. Το δε λέγειν δύνασθαι τα συμφέροντα τη πατρίδι, ψυχής ίδιον και φρονήσεως.

(Το να είναι κανείς ισχυρός είναι έργο της φύσης. Το να μπορεί να λέει όμως αυτά που συμφέρουν την πατρίδα είναι γνώρισμα της ψυχής και της σύνεσης)



Πείσας λάβε, μη βιασάμενος.

(Να παίρνεις όταν έχεις πείσει τον άλλον, όχι με την βία)



Νόει το πραττόμενον.

(Να κατανοείς αυτό το οποίο κάνεις)



Ό,τι αν αγαθόν πράττης, Θεούς μη σεαυτόν αιτιών.

(Ό,τι καλό κάνεις, να το αποδίδεις στους θεούς όχι στον εαυτό σου)



Κτήσαι εν μεν νεότητι ευπραξίαν, εν δε τω γήρα σοφίαν.

(Να αποκτάς στην μεν νεότητά σου την ευτυχία από της σωστές πράξεις, στην γεροντική σου δε ηλικία, σοφία)



Εφόδιον από νεότητος εις γήρας αναλάμβανε σοφίαν. Βεβαιότερον γαρ τούτο άλλων κτημάτων.

(Από τη νεανική σου ηλικία να παίρνεις σαν αναγκαίο εφόδιο για τα γηρατειά την σοφία. Γιατί αυτή είναι το σταθερότερο απόκτημα από όλα τα άλλα)



Ων η τύχη κυρία δούναι και αφελέσθαι, ου δεήσει ουδενός.

(Δεν έχεις ανάγκη κανενός πράγματος, από εκείνα που η τύχη έχει το δικαίωμα να σου τα δίνει ή να σου τα αφαιρεί)




ΘΑΛΗΣ

Πως αν τις ατυχίαν ράστα φέρει; Ει τους εχθρούς χείρον πράσσοντας βλέποι.

(Πως είναι δυνατόν να υποφέρι κανείς την ατυχία πιο εύκολα; Αν βλέπει τους εχθρούς του να δυστυχούν περισσότερο από εκείνον)



Τι δύσκολον; Το εαυτόν γνώναι.

(Τι είναι δύσκολο; Το να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του)



Ευδαιμονίαν άρχοντος νομίζειν, ει τελευτήσειε γηράσας κατά φύσιν.

(Να θεωρείς ευτυχισμένο τον άρχοντα ο οποίος θα κατορθώσει πρώτ’ απ’ όλα να γεράσει, και έπειτα να πεθάνει από φυσικό θάνατο)



Τι δύσκολον θεάσαι; γέροντα τύραννον.

(Τι είναι δύσκολο να δει κανείς ; Τύραννο που πρόφτασε να γεράσει)



Γεωργού αύρας και ονωνίδας αντί πυρών και κριθών συγκομίζειν εθέλοντος, ουδέν διαφέρει τύραννος ανδραπόδων μάλλον άρχειν ή ανδρών βουλόμενος.

(Ο τύραννος που θέλει να κυβερνά περισσότερο δούλους παρά ανθρώπους ελεύθερους, δεν διαφέρει καθόλου από τον γεωργό που προτιμά να συγκομίζει ήρας και παράσιτα παρά σιτάρι και κριθάρι)



Κρατίστην είναι δημοκρατίαν την μήτε πλουσίους άγαν μήτε πένητας έχουσαν πολίτας.

(Αρίστη είναι η Δημοκρατία εκείνη η οποία δεν έχει, ούτε υπερβολικά πλουσίους ούτε υπερβολικά φτωχούς πολίτες)



Τι κοινότατον; Ελπίς. και γαρ οίς άλλο μηδέν, αύτη παρέστη.

(Τι είναι το πιο κοινό σε όλους; Η Ελπίδα. Γιατί και τίποτα άλλο να μην υπάρχει, αυτή παρευρίσκεται)



Τι πρεσβύτερον; Θεός. Αγέννητον γαρ εστίν.

(Τι είναι πρεσβύτερον; Ο Θεός. Γιατί είναι αγέννητος (προϋπάρχει))



Πιστόν γη, άπιστον θάλασσα, άπληστον κέρδος.

(Ασφαλής είναι η στεριά, επισφαλής η θάλασσα, αχόρταγο το κέρδος)



Αγάπα τον πλησίον.

(Να αγαπάς τον πλησίον σου)



Τι ισχυρότατον; Ανάγκη. Μόνον γαρ ανίκητον.

(Τι είναι ισχυρότατο; Η ανάγκη. Γιατί μόνο αυτή δεν νικάται)



Της γης αναιρεσθείσης σύγχυσιν τον όλον έξειν κόσμον.

(Αν η γη καταστραφεί, ολόκληρος ο κόσμος (Σύμπαν) θα αναστατωθεί)



Γεώδη τα άστρα.

(Τα άστρα αποτελούνται από τα ίδια συστατικά με την γη)



Ειρήνην αγάπα.

(Να αγαπάς την ειρήνη)



Καιρόν γνώθι.

(Να γνωρίζεις την αξία του καιρού)



Τι σοφώτερον; Χρόνος. Τα μεν γαρ εύρηκεν ούτος ήδη, τα δ’ ευρήσει.

(Τι είναι το πιο σοφό; Ο χρόνος. Γιατί αυτά μεν αυτός τα έχει ανακαλύψει ήδη, τα άλλα δε θα τα ανακαλύψει στο μέλλον)



Τι βλαβερώτατον; Κακία. Και γαρ τα χρηστά βλάπτει παραγενομένη.

(Τι είναι το πιο βλαβερό; Η κακία. Γιατί βλάπτει και τα καλά όταν τα πλησιάσει)



Τι κάλλιστον; Κόσμος. Παν γαρ το κατά τάξιν τούτου μέρος εστί.

(Τι είναι ωραιότατο; Ο Κόσμος. Γιατί οτιδήποτε γίνεται με τάξη, είναι δικό του μέρος)



Κάλλιστον Κόσμος. Ποίημα γαρ Θεού.

(Το ωραιότερο πράγμα είναι ο Κόσμος. Γιατί είναι έργο του Θεού)



Τι τάχιστον; Νους. Δια παντός γαρ τρέχει.

(Τι είναι ταχύτατο; Ο Νους. Γιατί τρέχει δια μέσου όλων)



Απραγούντας μη ονείδιζε. Επί γαρ τούτους νέμεσις Θεών κάθηται.

(Τους οκνηρούς μην τους κατηγορείς. Γιατί πάνω τους κάθεται από τώρα η τιμωρία των θεών)



Ου χείρον μοιχείας επιορκία.

(Η καταπάτηση του όρκου δεν είναι λιγότερο ανήθικη πράξη από την μοιχεία)



Το παρόν εύ ποίει.

(Να καθιστάς ευχάριστο τον παρόντα καιρό σου)



Όσα νεμεσάς τω πλησίω, αυτός μη ποίει.

(Όσα μισείς στον διπλανό σου, εσύ ο ίδιος μην τα κάνεις)



Μη διαβαλλέτω σε λόγος προς τους πίστεως κεκοινωνηκότας.

(Η συκοφαντία να μη σε κάνει να χάνεις την εμπιστοσύνη σου, από εκείνους με τους οποίους συναλλάσσεσαι)



Τι εύκολον; Το άλλω υποτίθεσθαι.

(Τι είναι εύκολο; Το να συμβουλεύει κανείς τον άλλον)



Φίλων παρόντων και απόντων μεμνήσθαι.

(Πρέπει να ενθυμούμεθα τους φίλους όχι μόνο όταν είναι παρόντες αλλά και όταν είναι απόντες)



Τον φίλον κακώς μη λέγε, μη δ’ εύ τον εχθρόν. Ασυλλόγιστον γαρ το τοιούτον.

(Τον φίλο σου να μην τον κακολογείς, ούτε και να επαινείς τον εχθρό. Γιατί αυτό είναι ανόητο)




ΚΛΕΟΒΟΥΛΟΣ

Ευδαιμονίαν άρχοντος νομίζειν ει μηδενί πιστεύοι των συνόντων.

(Να θεωρείτε ως ευτυχή τον άρχοντα εκείνον, ο οποίος δεν έχει εμπιστοσύνη σε κανένα από αυτούς που τον περιβάλλουν)



Ευπορούντα μη υπερήφανον είναι, απορούντα μη ταπεινούσθαι.

Όταν είσαι πλούσιος να μην είσαι υπερήφανος, όταν δε είσαι φτωχός να μην ταπεινώνεσαι)



Όταν τις εξίη της οικίας ζητείτω, πρώτερον τι μέλλει πράσσειν και όταν εισέλθη πάλιν ζητείτω τι έπραξε.

(Όταν κάποιος εξέρχεται από το σπίτι του ας εξετάζει τι πρόκειται να κάνει και όταν εισέλθει πάλι ας εξετάζει τι έκανε)



Οψιμανθή είναι μάλλον ή αμαθή.

(Καλλίτερα να μαθαίνεις έστω και αργά παρά να παραμένεις αμαθής)



Αρετής οικείον είναι, κακίας αλλότριον.

(Γνώρισμα της αρετής είναι, κάθετι που είναι ξένο στην κακία)



Λόγων τε πλήθος. Αλλ’ ο καιρός αρκέσει.

(Από λόγια υπάρχουν πλήθος. Αλλά ο καιρός θα δείξει)



Γυναικί μη φιλοφρονείσθαι, μηδενί μάχεσθαι, αλλοτρίων παρόντων. Το μεν γαρ άνοιαν, το δε μανίαν σημαίνειν.

(Προς την γυναίκα σου μπροστά σε ξένους ούτε πολλές φιλοφρονήσεις να της κάμεις, ούτε να είσαι εριστικός μαζί της. Γιατί το μεν πρώτο φανερώνει μωρία, το δε δεύτερο παραφροσύνη)



Βία μηδέν πράττειν.

(Τίποτα μην κάνεις με την βία)



Μη ματαίως άχαρις γινέσθω.

(Να μην γίνεσαι δυσάρεστος χωρίς λόγο)



Έχθραν διαλύειν)

(Τα διαλύεις την έχθρα που έχεις με κάποιον)



Δει παιδεύεσθαι και τας παρθένους.

(Πρέπει να μορφώνονται και τα κορίτσια)



Τον του δήμου εχθρόν πολέμιον νομίζειν.

(Τον εχθρό του λαού να τον θεωρείς και δικό σου εχθρό)



Φρόνει το κεδνόν.

(Να σκέπτεσαι κάτι πολύτιμο (που να αξίζει)




ΠΕΡΙΑΝΔΡΟΣ

Τους μέλλοντας ασφαλώς τυραννήσειν, δει τη ευνοία δορυφορείσθαι και μη τοις όπλοις.

(Εκείνοι που θέλουν να διατηρήσουν με βεβαιότητα την εξουσία, πρέπει να μην την επιβάλλουν με τη βία αλλά με την καλοσύνη)



Τω κατ’ ανάγκην άρχοντα και το εκουσίως αποστήναι κίνδυνον φέρει.

(Σε εκείνον που κυβερνά με την βία και η εκούσια ακόμη απομάκρυνση του από την αρχή, περιέχει κινδύνους)



Κέρδος αισχρόν βαρύ κειμήλιον.

(Το ανήθικο κέρδος είναι βαρειά κληρονομιά)



Λοιδόρει ως ταχύ φίλος εσόμενος.

(Όταν κατηγορείς κάποιον, να το κάνεις σαν να πρόκειται σύντομα να γίνεις φίλος του)



Ελευθερία εστί αγαθή συνείδησις.

(Ελευθερία είναι η ήρεμη συνείδηση)



Καιρόν πρόσμενε.

(Περίμενε τον κατάλληλο καιρό)



Φίλοις ευτυχούσι και ατυχούσιν ο αυτός ίσθι.

(Στους φίλους να συμπεριφέρεσαι το ίδιο και αν ευτυχούν και αν δυστυχούν)



Αληθείας έχου.

(Να λες την αλήθεια)



Θνητά φρόνει.

(Να σκέπτεσαι όπως αρμόζει σε θνητούς)



Σαυτού μη αμέλει.

(Να μην παραμελείς τον εαυτό σου)



Δυστυχών, κρύπτε, ίνα μη τους εχθρούς ευφρανής.

(Όταν δυστυχείς απόκρυβε την δυστυχία σου, για να μην ευχαριστήσεις τους εχθρούς σου)



Έριν μίσει.

(Να μισείς τις φιλονικίες.



Μελέτα το παν.

(Να ερευνάς τα πάντα)



Χάριν απόδος.

(Να ανταποδίδεις μια χάρη που σου έκαναν)



Ευεργέτας τίμα.

(Να τιμάς τους ευεργέτες σου)



Λόγων απορρήτων εκφοράς μη ποιού.

(Να μην αποκαλύπτεις μυστικά λόγια)



Μη επί παντί λυπού.

(Να μην λυπάσαι για το κάθε τι)



Αμαρτών μεταβουλεύου.

(Εάν κάμεις κάποιο σφάλμα να το αναγνωρίζεις και να μετανοείς)



Φθονέεσθαι κρέσσον εστίν ή οικτείρεσθαι.

(Είναι καλύτερα να σε φθονούν παρά να σε λυπούνται)



Θνήσκε υπέρ Πατρίδος.

(Να πεθαίνεις για την Πατρίδα σου)



Χόλου κρατέειν.

(Να κυριαρχείς του θυμού σου)



Επισφαλής προπέτεια.

(Η απερίσκεπτη βιασύνη είναι επικίνδυνη)



Ικέτας ελέει.

(Να συγχωρείς αυτούς που σε παρακαλούν)



Διαβολήν μίσει.

(Να μισείς τις διαβολές)



Σοφοίς χρώ.

(Να συναναστρέφεσαι τους σοφούς)



Μη μόνον τους αμαρτάνοντας κόλαζε αλλά και τους μέλλοντας κώλυε.

(Να μην αρκείσαι στο να τιμωρείς αυτούς που διαπράττουν σφάλματα αλλά να εμποδίζεις και εκείνους που πρόκειται να το κάνουν)



Ό αν ομολογήσης, διατήρει.

(Εκείνο για το οποίο θα συμφωνήσεις, να το διαφυλάτεις (να κρατάς τον λόγο σου)




ΠΙΤΤΑΚΟΣ

Ατυχίαν μη ονειδίζειν, νέμεσιν αιδούμενον.

(Την ατυχία να μην την κοροϊδεύεις, σεβόμενος την θεία δικαιοσύνη)



Σωφροσύνην φιλείν.

(Να αγαπάς την σωφροσύνη)



Ουδέν άγαν

(Τίποτα μην κάνεις σε μεγάλο βαθμό)



Αρχή άνδρα δείκνυσιν.

(Η εξουσία δείχνει τον άνδρα)



Άρχων, κόσμει σαυτόν.

(Όταν κυβερνάς να στολίζεσαι (με αρετές))



Τους υπηκόους ο άρχων παρασκευάσειε φοβείσθαι μη αυτόν αλλ΄ υπέρ αυτού.

(Ο άρχων πρέπει να κάνει τους υπηκόους του να φοβούνται όχι αυτόν αλλά μήπως αυτός πάθει τίποτα)



Κρατίστην είναι δημοκρατίαν όπου τοις πονηροίς ουκ έξεστιν άρχειν και τοις αγαθοίς ουκ έξεστιν μη άρχειν.

(Ισχυρότατη είναι η δημοκρατία εκείνη όπου στους μεν πονηρούς δεν επιτρέπεται να κυβερνούν, στους δε καλούς δεν επιτρέπεται να μην κυβερνούν)



Άργος μη ίσθι, μήδ’ αν πλουτής.

(Μην μένεις χωρίς εργασία ακόμα και αν είσαι πλούσιος)



Ανάγκα δ’ ουδέ θεοί μάχονται.

(Εναντίον της ανάγκης, ούτε και οι Θεοί μπορούν να δώσουν μάχη)



Χαλεπόν το εύ γνώναι.

(Είναι δύσκολο πράγμα να ξέρεις τι είναι το σωστό)



Μη πάσι πίστευε.

(Να μην πιστεύεις σε όλους)



Φοβού τα αισχρά.

(Να φοβάσαι αυτά που είναι ανήθικα)



Κάτοπτρον είδους χαλκός εστίν, οίνος δε νου.

(Ο χαλκός είναι καθρέπτη του προσώπου, ο οίνος δε του μυαλού)



Δίδασκε και μάνθανε το άμεινον.

(Να διδάσκεις και να μαθαίνεις ό,τι είναι το καλύτερο)



Μη πλούτει κακώς.

(Να μην αποκτάς πλούτη με κακό τρόπο)




ΣΟΛΩΝ

Άρχεσθαι μαθών, άρχειν επιστήση.

(Αν μάθεις πρώτα να κυβερνάσαι, θα μάθεις και να κυβερνάς)



Μετριώτερον άρχοντα ποιεί και τύραννον επιεικέστερον ο πείθων ως άμεινον είη το μη άρχειν ή το άρχειν.

(Μετριοπαθέστερο κάνει τον άρχοντα και επιεικέστερο τον τύραννο, εκείνος που θα μπορούσε να τους πείσει ότι προτιμότερο θα ήταν να μην κυβερνούν παρά να κυβερνούν)



Ανδρών δ’ εκ μεγάλων πόλις όλλυται.

(Η πατρίδα από τους μεγάλους άνδρες καταστρέφεται)



Ο των περισσών ζήλος, ευθύς ακολουθεί και συνοικίζεται τη χρεία των αναγκαίων.

(Η σφοδρή επιθυμία για την απόκτηση περιττών πραγμάτων, ακολουθεί ευθύς αμέσως μετά την απόκτηση των αναγκαίων)



Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.

(Κανένα να μην καλοτυχίζεις πριν να δεις το τέλος της ζωής του)



Χρω τοις Θεοίς.

(Να χρησιμοποιείς (επικαλείσαι) τους θεούς)



Πάντη δ’ αθανάτων αφανής νόος ανθρώποισιν.

(Η σκέψη των αθανάτων θεών είναι ανεξερεύνητη από τους ανθρώπους)



Το Θείον φθονερόν και ταραχώδες.

(Οι Θεοί είναι γεμάτοι φθόνο και δημιουργούν ταραχές)



Τον λόγον είδωλον είναι των έργων.

(Ο λόγος είναι η εικόνα των έργων)



Όσον εν πολέμω δύναται σίδηρος τοσούτον εν πολιτεία λόγος εύ έχων ισχύει.

(Όση δύναμη έχει στον πόλεμο ο σίδηρος, άλλη τόση δύναμη έχει στην Πολιτεία ο λόγος)



Τοις σεαυτού πράος ίσθι.

(Στους δικούς σου ανθρώπους να είσαι πράος)



Γηράσκων δ’ αιεί πολλά διδασκόμενος.

(Γηράσκω συνεχώς και πάντοτε μαθαίνοντας)



Τα σπουδαία μελέτα.

(Να μελετάς ό,τι αξίζει να μελετηθεί)



Έργμασιν εν μεγάλοις, πάσιν αδείν χαλεπόν..

(Σε μεγάλα έργα είναι δύσκολο να είναι όλοι ευχαριστημένοι)



Συμβούλευε μη τα ήδιστα, αλλά τα βέλτιστα.

(Να συμβουλεύεις όχι τα πιο ευχάριστα, αλλά τα πιο ωφέλιμα)



Φίλους μη ταχύ κτώ, ούς δ’ αν κτήση, μη ταχύ αποδοκίμαζε.

(Φίλους να μην αποκτάς σύντομα, εκείνους όμως που θα αποκτήσεις να μην τους αποδοκιμάζεις εύκολα)



Μη ψεύδου, αλλ’ αλήθευε.

(Να μην λες ψεύδη, αλλά την αλήθεια)




ΧΙΛΩΝ

Ατυχούντα μη επιγελάν.

(Εκείνον που ατύχησε να μην τον περιγελούμε)



Γνώθι σαυτόν.

(Να γνωρίζεις τον εαυτό σου)



Χαλεπώτατον το γνώσκειν εαυτόν. Πολλά γαρ υπό φιλαυτίας έκαστον εαυτώ προστιθέναι.

(Δυσκολότατο είναι να γνωρίσει κανείς τον εαυτό του. Διότι κάθε ένας, λόγω του εγωισμού του, προσθέτει πολλά καλά στο άτομό του (που δεν τα έχει))



Κάλλιστον είναι βασιλέα τον μη μόνον του φοβερόν είναι φροντίζοντα.

(Πάρα πολύ κακός είναι ο βασιλιάς εκείνος, ο οποίος φροντίζει να μην προξενεί μόνο φόβο)



Τον άρχοντα χρήναι μηδέν φρονείν θνητόν αλλά πάντ’ αθάνατα.

(Ο Άρχων πρέπει τίποτα να μην σκέπτεται σαν θνητός, αλλά σάν αθάνατος)



Τον τεθνηκότα μη κακολογείν.

(Εκείνον που έχει πεθάνει να μην τον κακολογείς)



Ζημίαν αιρείσθαι μάλλον, ή κέρδος αισχρόν. Η μεν άπαξ ελύπησε. Το δε δια παντός.

(Να προτιμάς την ζημιά, από το αισχρό κέρδος. Γιατί η μεν ζημιά μία φορά προξενεί λύπη, ενώ το τέτοιου είδους κέρδος σε λυπεί συνεχώς)



Γλώττης κρατείν και μάλιστα εν συμποσίω.

(Να συγκρατείς την γλώσσα σου και προπάντων σε συμπόσια)



Γλώττα μη προτρεχέτω του νου.

(Να μην προτρέχει η γλώσσα της σκέψης.



Εν λιθίναις ακόναις ο χρυσός εξετάζεται διδούς βάσανον φανεράν. Εν δε χρυσώ ανδρών αγαθών τε κακών τε νους έδωκ’ έλεγχον.

(Ο χρυσός ελέγχεται πάνω σε πέτρινα ακόνια, δίδοντας έτσι απόδειξη της γνησιότητάς του. Πάνω όμως στον χρυσό, η λογική ελέγχει τον χαρακτήρα των καλών και των κακών ανθρώπων)



Χρόνου φείδου.

(Να κάνεις οικονομία στον χρόνο σου)
Πηγή:knossopolis.com

Re: Αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων

Δημοσιεύτηκε: 20 Οκτ 2022, 21:07
από Johnny
20 αποφθέγματα του Αριστοτέλη που θα σου αλλάξουν τον τρόπο σκέψης



Εικόνα



Μαθήματα ζωής που αξίζει να θυμάσαι στην καθημερινότητά σου.

Το πρώτο όνομα που σου έρχεται στο μυαλό όταν ακούς την τοποθεσία «Στάγειρα». Σ’ εκείνο το μέρος της Χαλκιδικής γεννήθηκε ο Αριστοτέλης. Ο Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος που η διδασκαλία του κυριάρχησε στην επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα.

Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους φιλοσόφους όλων των εποχών και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας. Φιλόσοφος, δημιουργός της λογικής και λάτρης της φύσης, οι σκέψεις του Αριστοτέλη μπορούν να γίνουν οδηγός για την καθημερινότητα και τη ζωή μας.


*Η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δυο σώματα.
*Κανένας δεν είναι πραγματικός φίλος γι’ αυτόν που έχει πολλούς φίλους.
*Τα αγαθά κόποις κτώνται.
*Περισσότερο αγαπούν οι ευεργέτες τους ευεργετούμενους παρά οι ευεργετούμενοι τους ευεργέτες.
*Ο άνθρωπος φύσει πολιτικόν ζώον.
*Όπως το σώμα, όταν στερηθεί την ψυχή πεθαίνει, έτσι και η πόλη, όταν δεν υπάρχουν νόμοι, καταλύεται.
*Σε όλα υπάρχει εκ φύσεως κάτι το θείο.
*Η ομορφιά είναι η καλύτερη συστατική επιστολή.
*Ανδρείος είναι αυτός που δεν φοβάται τον τιμημένο θάνατο.
*Τίποτα απ’ όσα είναι δοσμένα από τη φύση δεν είναι χωρίς τάξη.
*Το ήθος ενός ανόητου πλούσιου είναι το ήθος του πλούτου.
*Η μεν εμπειρία τέχνην εποίησεν, η δ’ απειρία τύχην.
*Ο αφέντης έχει την ανάγκη του δούλου και ο δούλος του αφέντη.
*Η ποίηση είναι για τους ευφυείς ή για τους τρελούς.
*Η ποίηση είναι πιο φιλοσοφική και πιο σπουδαία από την ιστορία, επειδή η ποίηση μιλάει περισσότερο για το όλον ενώ η ιστορία για το συγκεκριμένο.
*Αυτός που δεν ξέρει να σωπαίνει, δεν ξέρει να συζητά.
* Με την αλήθεια όλα τα δεδομένα βρίσκονται σε αρμονική συμφωνία, ενώ με το ψεύδος γρήγορα έρχεται σε διαφωνία και σύγκρουση το αληθές.
*Αυτός που προκαλεί φόβο σε πολλούς, φοβάται πολλούς.
*Σε τίποτα δεν διαφέρει το να μην υπάρχουν νόμοι από το να μην εφαρμόζονται οι νόμοι.
*Αυτό που έχει γίνει συνήθεια, αντιμετωπίζεται σαν κάτι φυσιολογικό.
Πηγή:ratpack.gr

Re: Αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων

Δημοσιεύτηκε: 17 Νοέμ 2022, 13:49
από Johnny
Αισχύλος: Τα 10 σοφά λόγια που πρέπει να θυμάσαι κάθε πρωί



Εικόνα



Αποφθέγματα ζωής από τον σπουδαίο ποιητή της τραγωδίας.


Αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους αρχαίους τραγωδούς. Μαζί με τον Σοφοκλή και τον Ευρυπίδη είναι οι μοναδικοί τραγικοί ποιητές των οποίων έχουν σωθεί ολοκληρωμένα έργα. Ο λόγος για τον Αισχύλο που γεννήθηκε στην Ελευσίνα το 525 π.Χ. Γόνος του ευγενούς γαιοκτήμονα Ευφορίωνα, του γένους των Κοδριδών, παρουσιάστηκε νωρίς στους δραματικούς αγώνες, κατά την 70η Ολυμπιάδα όταν διαγωνίστηκε εναντίον των δραματικών ποιητών Πρατίνα και του Χοιρίλου. Ήταν Αθηναίος πολίτης που μετείχε στις μάχες κατά των Περσών, ενώ είχε και δυο αδέλφια, που επίσης πολέμησαν στη μάχη του Μαραθώνα, τον Αμυνία και τον Κυναίγειρο.

Ο τελευταίος μάλιστα πέθανε στον Μαραθώνα στη προσπάθεια του να κρατήσει με τα χέρια του, καθώς ήταν χειροδύναμος και πιθανότατα παλαιστής, ένα πλοίο των Περσών πριν βγει στα ανοιχτά. Αυτή η συμμετοχή του απηχεί στον θεατρικό και ποιητικό στίβο αυτή ακριβώς την ιστορική στιγμή της πόλεως, την ερμηνεύει ιδεολογικά, πολιτικά και φιλοσοφικά και ερμηνεύεται από αυτήν.

Στο έργο του συμπυκνώνεται η έννοια του δικαίου, καθώς και η συνείδηση του ποιητή ως μαχόμενου πολίτη. Σύμφωνα με τον Τζ. Τόμσον, ο Αισχύλος ήταν οπαδός του Πυθαγόρα και τα δράματα του είναι γεμάτα πυθαγόρειες ιδέες.


1)Σοφός είναι εκείνος που ξέρει χρήσιμα, όχι πολλά.
2)Δεν είναι οι όρκοι που μας κάνουν να πιστέψουμε κάποιον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος που μας κάνει να πιστέψουμε τους όρκους.
3)Είσαι ανυπόφορος, αν είσαι πετυχημένος.
4)Είναι στην ανθρώπινη φύση να κλωτσάνε αυτόν που έχει ξεπέσει.
5)Με έργα και όχι με λόγια.
6)Καλύτερα να πεθάνουμε μια φορά παρά να υποφέρουμε άσχημα όλες τις μέρες
7)Ο καθρέφτης αντικατοπτρίζει τη μορφή και το κρασί τον νου.
8)Η δύναμη της ανάγκης είναι ακαταμάχητη
9)Της νύχτας της αρέσει να προκαλεί ωδίνες τοκετού στον σοφό ηγέτη.
10)Αρέσει στο λαό να κατηγορεί την εξουσία.
Πηγή:ratpack.gr

Re: Αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων

Δημοσιεύτηκε: 05 Απρ 2023, 19:54
από Johnny
16 σοφά λόγια από τον Δημόκριτο


Εικόνα



Αποφθέγματα ζωής που θα σε κάνουν σοφότερο.

Γεννήθηκε στα Άβδηρα της Θράκης το 460 π. Χ. από οικογένεια αριστοκρατικής καταγωγής (ο ίδιος ήταν δημοκρατικών πεποιθήσεων) και ήταν μαθητής του Λεύκιππου. Ο Δημόκριτος, δημήταν Έλληνας προσωκρατικός φιλόσοφος, ο οποίος πίστευε ότι η ύλη αποτελείται από αδιάσπαστα, αόρατα στοιχεία, τα άτομα. Ήταν ανάμεσα στους πρώτους που ανέφεραν ότι το Σύμπαν έχει και άλλους «κόσμους» και μάλιστα ορισμένους από αυτούς κατοικημένους. Ήταν ο πρώτος που αντιλήφθηκε ότι ο Γαλαξίας είναι το φως από μακρινά αστέρια και ξεκαθάριζε ότι το κενό δεν ταυτίζεται με το τίποτα αλλά είναι κάτι το υπαρκτό.

Ο Δημόκριτος θεωρούσε πολύτιμες τις εντυπώσεις των αισθήσεων ως πρώτη ύλη για την ερμηνεία της φύσης, αρκεί αυτές οι εντυπώσεις να διυλίζονταν από την κριτική ικανότητα του ανθρώπινου νου. Πέθανε σε προχωρημένη ηλικία και διάφορες πηγές αναφέρουν ότι έζησε από 90 έως και 109 χρόνια.

Σύμφωνα μ’ έναν από τους μύθους ήθελε να αυτοκτονήσει, όντας σε βαθιά γεράματα και με αποχή από την τροφή. Επειδή, όμως, ήταν οι ημέρες των Θεσμοφορίων και οι γυναίκες της οικογένειας ήθελαν να τις γιορτάσουν, τον παρακάλεσαν να αναβάλει το θάνατό του για λίγες μέρες. Διέταξε τότε να του φέρουν κοντά ένα αγγείο με μέλι και έζησε, ώσπου να περάσουν οι γιορτές, μόνο με τη μυρωδιά του μελιού. Όταν πέρασαν οι μέρες, παραδόθηκε στο θάνατο.

Παρακάτω ορισμένα από τα αποφθέγματά του.

*Αυτός που ξεχνά τα λάθη του γίνεται θρασύς.
*Εκείνος που σε επαινεί για κάτι που δεν έχεις, επιθυμεί να σου αποσπάσει εκείνο που έχεις.
*Η δόξα και ο πλούτος, χωρίς σύνεση, δεν είναι πράγματα ασφαλή.
*Η ευτυχία ή η δυστυχία των ανθρώπων δεν εξαρτώνται από την περιουσία ή το χρυσό που διαθέτει. Η ευτυχία ή η δυστυχία του βρίσκονται στην ψυχή του.
*Η σοφία του πατέρα είναι η καλύτερη συμβουλή για τα παιδιά του.
*Καλό δεν είναι το να μην αδικείς, αλλά να μην θέλεις να αδικείς.
*Οι περισσότεροι γίνονται καλοί στην πορεία της ζωής, παρά από τη φύση.
*Όπου η αρετή δεν εκτιμάται, εκεί η κακία μιλάει ελεύθερα.
*Είναι καλύτερα να αποδοκιμάζουμε τα δικά μας σφάλματα παρά τα ξένα.
*Η φτώχεια (που παρατηρείται) μέσα στο δημοκρατικό πολίτευμα είναι τόσο προτιμότερη από τη δυναστική «ευδαιμονία», όσο (προτιμότερη είναι) η ελευθερία από τη δουλεία.
*Το χειρότερο στοιχείο στην εκπαίδευση της νεολαίας είναι η ευκολία. διότι αυτή γεννάει εκείνες τις ηδονές, από τις οποίες προέρχεται η κακία.
*Οι ελπίδες των μορφωμένων είναι πιο σημαντικές από τον πλούτο τών αμαθών.
*Οι άνθρωποι επινόησαν τη θεά τύχη, για να δικαιολογούν τη δική τους απερισκεψία.
*Να σκέφτεσαι σωστά, να μιλάς σωστά και να πράττεις αυτά που πρέπει.
*Είναι βαρύ πράγμα να κυβερνάσαι από κάποιον χειρότερόν σου.
*Είναι καλύτερα να σκέφτεσαι πριν από τις πράξεις παρά να μετανοείς αργότερα γι’ αυτές.
Πηγή:ratpack.gr

Re: Αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων

Δημοσιεύτηκε: 05 Απρ 2023, 19:58
από Johnny
15 σοφά λόγια του Πυθαγόρα



Γνωστός για το Πυθαγόρειο Θεώρημα, ο αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος έχει πολλά να σου διδάξει.

Είναι πασίγνωστος για το Πυθαγόρειο Θεώρημα. Γεννήθηκε περίπου το 580 π.Χ. και ως επικρατέστερος τόπος γεννήσεως θεωρείται η Σάμος. Ταξίδεψε αρκετά όταν ήταν νέος και γύρω στο 530 π.Χ. μετακόμισε σε μία ελληνική αποικία στη νότια Ιταλία. Πέθανε στο Μεταπόντιον της Ιταλικής Λευκανίας σε ηλικία 84 ετών το 496 π.Χ. και σε αυτό το ταξίδι της ζωής, επηρέασε σημαντικά τη θρησκευτική διδασκαλία και τη φιλοσοφία.

Παρακάτω μπορείς να διαβάσεις 15 από τα σοφά αποφθέγματά του, που θα σου αλλάξουν τη ζωή.


*Σοφέ! Αναγκασμένος να ζεις μες στον απλό κόσμο, πρέπει να είσαι μια σταγόνα λάδι που επιπλέει στο νερό, αλλά δεν αναμειγνύεται μαζί του.

*Άσε τους μεγάλους δρόμους και πάρε τα στενά.

*Πριν από κάθε ωραίο απόκτημα προηγείται κοπιαστική άσκηση που την συνοδεύει η εγκράτεια.

*Ο βίος ορίζεται από το νόμο της Δύναμης και το νόμο της Ανάγκης (όσο νικάς την ανάγκη σου άλλο τόσο δυναμώνεις).

*Η μεγάλη επιστήμη να ζεις ευτυχισμένα, είναι να ζεις στο παρόν.

*Είναι αδύνατο να θεωρείται ελεύθερος αυτός που είναι δούλος στα πάθη του και κυριαρχείται από αυτά.

*Η Αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

*Ή πρέπει να σιωπήσεις, ή να πεις κάτι καλύτερο από τη σιωπή.

*Να κάνεις αυτά που νομίζεις πως είναι σωστά, έστω κι αν κάνοντας αυτά πρόκειται να σε κακολογήσουν. Γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος

*Μη γίνεις μέλος του επιστημονικού συλλόγου: οι πιο σοφοί όταν μαζεύονται σε συλλόγους γίνονται χυδαίοι μικροαστοί.

*Το κύπελλο της ζωής θα ήταν πολύ γλυκανάλατο, αν δεν έπεφταν μέσα μερικά πικρά δάκρυα.

*Όσο ο Άνθρωπος συνεχίζει να είναι ο άσπλαχνος καταστροφέας των κατώτερων ζώντων όντων δεν θα γνωρίσει ποτέ υγεία και ειρήνη. Γιατί όσο οι άνθρωποι κατασφάζουν τα ζώα, θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλο. Πράγματι, αυτός που σπείρει τον καρπό του φόνου και του πόνου δεν μπορεί να δρέψει χαρά και αγάπη.

*Ποτέ να μην κάνεις τίποτα αισχρό, ούτε μαζί με άλλον, ούτε μόνος σου. Περισσότερο απ’ όλους να ντρέπεσαι τον εαυτό σου.

*Όταν είσαι οργισμένος ούτε να λες, ούτε να ενεργείς.

*Ο άνθρωπος είναι θνητός με τους φόβους του, και αθάνατος με τις επιθυμίες του.
Πηγή:ratpack.gr

Re: Αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων

Δημοσιεύτηκε: 21 Νοέμ 2023, 22:17
από Johnny
Επίκουρος: Αποφθέγματα ενός αρχαίου «ψυχολόγου»

1. “Η τέχνη του να ζεις καλά και η τέχνη του να πεθαίνεις καλά είναι μία”.

2. “Μην χαλάς αυτό που έχεις επιθυμώντας αυτό που δεν έχεις”.

3. “Ο θάνατος δεν μας αφορά, γιατί όσο υπάρχουμε εμείς, ο θάνατος δεν είναι εδώ. Και όταν έρθει, εμείς δεν υπάρχουμε πια”.

4. “Δεν πρέπει να θεωρείται τυχερός ο νέος, αλλά ο γέρος που έχει ζήσει καλά”.

5. “Όχι αυτό που έχουμε, αλλά αυτό που απολαμβάνουμε, αποτελεί την αφθονία μας”.

6. “Δεν χρειαζόμαστε τόσο τη βοήθεια των φίλων μας όσο την εμπιστοσύνη της βοήθειάς τους σε περίπτωση ανάγκης”.

7. “Σοφός είναι εκείνος που δεν στενοχωριέται για όσα δεν έχει, αλλά χαίρεται για όσα έχει”.

8. “Η φυσική δικαιοσύνη είναι μια υπόσχεση αμοιβαίου οφέλους, για να αποτρέψει έναν άνθρωπο από το να βλάψει ή να ζημιωθεί από έναν άλλο”.

9. “Το ύψιστο αγαθό δεν είναι να επιδιώκουμε να κάνουμε το μεγαλύτερο δυνατό καλό, αλλά να επιδιώκουμε τη μεγαλύτερη δυνατή ηρεμία”.

10. “Όσο μεγαλύτερη είναι η δυσκολία, τόσο μεγαλύτερη είναι η δόξα στην υπέρβασή της. Οι επιδέξιοι πιλότοι κερδίζουν τη φήμη τους από τις καταιγίδες και τις τρικυμίες”.
Πηγή:lavart.gr

Re: Αποφθέγματα αρχαίων ελλήνων

Δημοσιεύτηκε: 21 Νοέμ 2023, 22:21
από Johnny
Διογένης: 11 αποφθέγματα ενός φιλοσόφου «ροκ σταρ»

1) Όταν είναι κανείς νέος, είναι πολύ νωρίς. Όταν είναι γέρος, είναι πολύ αργά.
2) Βλέπω πολλούς να ανταγωνίζονται και να τρέχουν εδώ κι εκεί, δεν βλέπω όμως κανένα να αγωνίζεται για την απόκτηση της αρετής.
3) Απο τα άγρια θηρία πιο επικίνδυνος είναι ο συκοφάντης και απο τα ήμερα ο κόλακας.
4) Η στάση απέναντι στην εξουσία πρέπει να είναι ίδια με τη στάση απέναντι στη φωτιά: να μην στέκεσαι ούτε πολύ κοντά , για να μην καείς, ούτε πολύ μακριά για να μην ξεπαγιάσεις.
5) Η φιλοσοφία μου χάρισε την ετοιμότητα να αντιμετωπίσω οποιαδήποτε στροφή της μοίρας.
6) Όταν κατηγόρησαν τον Διογένη ότι τα πίνει στο καπηλειό, απάντησε: «και στο κουρείο, κουρεύομαι
7) Το κάλλιστο απόκτημα του ανθρώπου είναι το θάρρος της γνώμης του.
8) Το φτωχικό δείπνο δεν κάνει τους ανθρώπους να παραφέρονται.
9) Ο κόσμος ευημερεί όταν οι βασιλιάδες φιλοσοφούν και οι φιλόσοφοι βασιλεύουν,
10)“Γιατί δεν μαστιγώνουμε τον δάσκαλο όταν ο μαθητής συμπεριφέρεται άσχημα;”
11)“Αν μπορούσα να ήμουν κάτι άλλο, θα ήμουν γλάρος… να πετάω πάνω απ’ όλα και να χέζω πάνω σ’ αυτούς που το αξίζουν”.
Πηγή:lavart.gr