odigein.com

Σὲ μιὰ διαδικτυακὴ κοινότητα συζητήσεων εἴχαμε μιὰ συζήτηση περὶ παράνομης σταθμεύσεως σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο.

Τέθηκε τὸ ἐρώτημα ἀν μπορεῖ ἢ ὄχι νὰ ἐπέμβει ἠ ΕΛ.ΑΣ.. Ἕνας ἔνστολος παρέθεσε δύο ἀποφασεις τῆς Εἰσαγγελίας Πλημμελειοδικῶν Πατρῶν.

41/2003 Διάταξη Εισαγγελέα Πλημ/κών Πατρών
Εισαγγελέας: Χρήστος Τόλιας, Αντ/λέας

Αφού λάβαμε υπ` όψιν και το άρθρο 47 ΚΠΔ σύμφωνα με το οποίο "ο Εισαγγελέας εξετάζει την έγκληση που έλαβε και, αν κρίνει ότι αυτή δεν στηρίζεται στο νόμο ή είναι ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης, την απορρίπτει με διάταξή του, η οποία επιδίδεται στον εγκαλούντα. 2. Ο Εισαγγελέας έχει το δικαίωμα να ενεργήσει προκαταρκτική εξέταση είτε ο ίδιος είτε με έναν από τους ανακριτικούς υπαλλήλους που αναφέρονται στα άρθρ. 33 παρ. 1 και 34. Αν από την εξέταση πειστεί ότι η έγκληση είναι προφανώς ψευδής στην ουσία της, την απορρίπτει σύμφωνα με όσα ορίζονται στην πρώτη παράγραφο".

Στην υπό κρίση έγκληση καταμηνύονται οι 1) Δ.Ρ., κάτοικος Πατρών, αστυνομικός του Τμήματος Τροχαίας Πατρών για παράβαση καθήκοντος και διατάραξη οικιακής ειρήνης, 2) Ι.Γ., κάτοικος Πατρών, διοικητής του Τμήματος Τροχαίας Πατρών, για ηθική αυτουργία στις ανωτέρω πράξεις, 3) Β.Τ., Εισαγγελέας Πρωτοδικών, κάτοικος Πατρών και 4) Κ.Α., Πρόεδρος Πρωτοδικών, κάτοικος Πατρών, για ηθική αυτουργία στις ανωτέρω πράξεις και για απειλή. Αναφέρεται στην υπό κρίση έγκληση ότι την 10-7-2001 οι τρίτη και τέταρτος των εγκαλουμένων, ιδιοκτήτες διαμερίσματος στο ίδιο συγκρότημα πολυκατοικιών με το διαμέρισμα του εγκαλούντος, βλέποντας ότι αυτός είχε σταθμεύσει το αυτοκίνητό του με αριθμό κυκλοφορίας ΑΒΓ 1234 στον ακάλυπτο -κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας, απείλησαν την σύζυγό του ότι αν δεν το απομακρύνει από την θέση αυτή θα καλούσαν την Τροχαία να το "γράψει". Οτι την 12-7-2001, ο πρώτος εγκαλούμενος εισήλθε στον ανωτέρω κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας και βεβαίωσε παράβαση παράνομης στάθμευσης του αυτοκινήτου αυτού σύμφωνα με το άρθρο 34 παρ. 3 του ΚΟΚ, δηλαδή ότι ήταν δήθεν σταθμευμένο προ της εισόδου-εξόδου του ακαλύπτου χώρου της πολυκατοικίας. Οτι σε διαμαρτυρία της συζύγου του εγκαλούντος αφενός μεν για το ότι αυτός εισήλθε στην ιδιωτική αυλή ενώ δεν είχε δικαίωμα προς τούτο και αφετέρου γιατί αυτός βεβαίωσε παράνομη δήθεν στάθμευση εντός της αυλής, αυτός απάντησε επί λέξει: έχω εντολή από τον διοικητή μου να βεβαιώσω παράνομη στόθμευση του συγκεκριμένου αυτοκινήτου και για τις οποιεσδήποτε αντιρρήσεις σας να συνεννοηθείτε με τον διοικητή μου. Και καταλήγει η υπό κρίση έγκληση: "Είναι ολοφάνερο ότι οι πιο πάνω παράνομες εξόφθαλμα ενέργειες του οργάνου της Τροχαίας, δηλ. της εισόδου του στον ιδιωτικό χώρο της πολυκατοικίας δίχως τον παραμικρό λόγο και όχι μόνον η παραμονή του σε αυτόν, παρά τις αντιρρήσεις της συζύγου μου και της βεβαίωσης ψευδώς διάπραξης δήθεν της τροχαίας παράβασης της παράνομης στάθμευσης του αυτοκινήτου μου, συνδέονται άμεσα, προφανώς, με την προηγηθείσα την 10-7-2001 απειλή του προαναφερθέντα Δικαστικού λειτουργού Α.Κ. και της συζύγου του Τ.Β. Και τούτο δεν είναι καθόλου τυχαίο, αφού βρίσκεται σε εξέλιξη έρευνα από την Α` Πταισματοδίκη Πατρών, κατόπιν εισαγγελικής παραγγελίας, σχετικά με την νομιμότητα των τοποθετημένων από τους Δικαστικούς λειτουργούς Κ.Α. και την σύζυγό του Β.Τ., πινακίδων απαγόρευσης στάθμευσης προ της εισόδου του Δ 1 κτιρίου της πολυκατοικίας στο σημείο Πάροδος Αιόλου 38 παρ. 7, για την ανεύρεση και απόδοση ευθυνών όλων των εμπλεκομένων στην πιο πάνω υπόθεση (Διοικητή Τροχαίας, Δήμο Πατρέων κλπ.). Από τη διάταξη του άρθρου 259 ΠΚ προκύπτει ότι για τη στοιχειοθέτηση όσο και την Νομολογία των δικαστηρίων, βάσει της οποίας ο ΚΟΚ εφαρμόζεται όχι μόνο σε δημόσιους δρόμους αλλά και σε ιδιωτικούς δρόμους, διόδους, ακόμη και πάρκινγκ, έδωσε εντολή να βεβαιωθεί παράβαση του άρθρου 34 παρ. 3 περ. β` του Ν. 2696/99. Πράγματι, επειδή ο σκοπός του άρθρου 34 παρ. 3 περ. β` του ν. 2696/99 (ΚΟΚ) που απαγορεύει την στάθμευση οχημάτων μπροστά από την είσοδο-έξοδο παροδίου ιδιοκτησίας, είναι η διασφάλιση της ελεύθερης εισόδου και εξόδου των οχημάτων των παροδίων ιδιοκτητών προς και από τις ιδιοκτησίες τους και όχι γενικώς η ασφαλής κυκλοφορία των οχημάτων στους δημόσιους δρόμους, γίνεται δεκτό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως και σε αυτή, πρέπει να διαστέλλεται η έννοια της οδού και να περιλαμβάνει και ιδιωτικές οδούς, διόδους κ.λπ. και άρα να έχει εφαρμογή και σε αυτές τις περιπτώσεις ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (βλ. 9/89 ΓΝΜΔ ΕΙΣ ΑΠ, 12/73 ΓΝΜΔ ΕΙΣΑΠ, ΕφΑθ 11728/87 Ε. Συγκ.Δ. ΙΣΤ 487, ΕφΑθ 5487/74 Ε.Συγκ.Δ. 1975, σελ. 90, Μον. Πρ. Αθηνών 5824/1982 Ε.Συγκ.Δ. 1983, σελ. 464).

Συνεπώς, είναι παράλογο να κατηγορείται για παράβαση καθήκοντος αστυνομικός που βεβαίωσε παράβαση σε όχημα που είχε σταθμεύσει μόλις μέσα από τις πινακίδες Ρ39 (όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση) και όχι όταν βεβαιώνει παράβαση σε αυτοκίνητο που έχει σταθμεύσει μόλις έξω από τις πινακίδες αυτές, αφού έτσι καταστρατηγείται ο σκοπός της διάταξης του άρθρου 34 παρ. 3 περ. β` του Ν. 2696/99. Με την λογική του εγκαλούντος, όποιος θέλει να παραβιάσει τις πινακίδες Ρ39 και να σταθμεύει το όχημά του παράνομα χωρίς όμως να δικαιούται η Τροχαία να βεβαιώσει την παράβαση, δεν έχει παρά να περνά με το αυτοκίνητό του μέσα από τις πινακίδες Ρ39 των πολυκατοικιών και να σταθμεύει εκεί χωρίς καμία, άμεση τουλάχιστον, συνέπεια. Από τα ανωτέρω προέκυψε ότι τόσο ο πρώτος εγκαλούμενος, βεβαιώνοντας παράβαση στο παρανόμως σταθμευμένο όχημα του εγκαλούντος, όσο και ο δεύτερος, δίδοντας εντολή για την βεβαίωση της παράβασης αυτής, δεν παρέβησαν. ουδόλως το καθήκον τους, αλλά έπραξαν σύμφωνα με το νόμο και εντός των ορίων της εξουσίας που τους παρέχει η πολιτεία. Επομένως δεν υπάρχει και ηθική αυτουργία σε παρόβαση καθήκοντος αφού δεν τελέστηκε τέτοιο έγκλημα, εκτός του ότι, όπως προέκυψε, την Τροχαία δεν την ειδοποίησαν οι τρίτη και τέταρτος των εγκαλουμένων αλλά ο Χ.Ν. Ούτε όμως το έγκλημα της διατάραξης οικιακής ειρήνης τέλεσε ο πρώτος, καθώς εισήλθε σε μη περιφραγμένο χώρο για να τελέσει το υπηρεσιακό του καθήκον. Περαιτέρω, επειδή σύμφωνα με τα ανωτέρω εκτεθέντα, το έγκλημα της απειλής, αφενός μεν διώκεται κατ` έγκληση του παθόντος και τέτοια έγκληση της συζύγου του εγκαλούντος δεν έχει υποβληθεί, αφετέρου δε, αν θεωρηθεί ότι απευθυνόταν προς τον εγκαλούντα η απειλή, το έγκλημα δεν στοιχειοθετείται όταν η απειλούμενη πράξη είναι νόμιμη, συνεπώς δεν στοιχειοθετείται ούτε στην συγκεκριμένη περίπτωση η πράξη της απειλής εκ μέρους της τρίτης και του τετάρτου των εγκαλουμένων, αφού, ακόμη και αν θεωρηθεί αληθές ότι αυτοί είπαν στον εγκαλούντα να μετακινήσει το αυτοκίνητο αλλιώς θα τηλεφωνήσουν στην Τροχαία να το "γράψει", η φράση τους αυτή δεν συνιστά απειλή αφού είχαν κάθε δικαίωμα να τηλεφωνήσουν στην Τροχαία και να ζητήσουν να βεβαιώσει την ανωτέρω αναφερομένη παράβαση του ΚΟΚ.

Κατόπιν των ανωτέρω θα πρέπει να απορριφθεί η υπό κρίση έγκληση ως ουσιαστικά και νομικό αβάσιμη σύμφωνα με το άρθρο 47 του ΚΠΔ.

15/2003 Διάταξη Εισαγγελέα Εφετών Πατρών
Εισαγγελέας: Γεώργιος Μποροδήμος, Αντ/λέας

Επειδή η προσφυγή ασκήθηκε νομότυπα και εμπρόθεσμα, δηλαδή με προφορική δήλωση του προσφεύγοντος στο γραμματέα της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Πατρών την 24-2-2003 για την οποία συνετάγη η υπ` αριθμ. 10/24-2-2003 σχετική έγκυρη έκθεση, ενώ η προσβαλλομένη διάταξη επιδόθηκε σ` αυτόν την 7-2-2003 (βλ. σχετικό αποδεικτικό και έκθεση προσφυγής). Συνεπώς είναι τυπικά δεκτή σύμφωνα με το άρθρο 48 ΚΠΔ, και πρέπει να εξετασθεί Επειδή, κατά τη διάταξη της παραγράφου 1, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 5 παρ. 1 του Ν. 1735/1967, του άρθρου 47 του ΚΠΔ, "ο Εισαγγελέας εξετάζει την έγκληση που έλαβε και αν κρίνει ότι αυτή δεν στηρίζεται στο νόμο ή είναι ανεπίδεκτη δικαστικής εκτίμησης, την απορρίπτει με διάταξή του, η οποία επιδίδεται στον εγκαλούντα". Περαιτέρω κατά τη διάταξη της παραγράφου 2 του ίδιου άρθρου "ο Εισαγγελέας έχει το δικαίωμα να ενεργήσει προκαταρκτική εξέταση είτε ο ίδιος είτε με έναν από τους ανακριτικούς υπαλλήλους που αναφέρονται στα άρθρα 33 παρ. 1, 2 και 34. Αν από την εξέταση πειστεί ότι η έγκληση είναι προφανώς ψευδής στην ουσία της, την απορρίπτει σύμφωνα με όσα ορίζονται στην πρώτη παράγραφο. Η έγκληση δεν στηρίζεται στο νόμο (είναι "νόμω αβάσιμος" κατά τη διατύπωση της ίδιας έννοιας στην καθαρεύουσα) και επομένως απορρίπτεται με αιτιολογημένη ειδικά και εμπεριστατωμένα, σύμφωνα με το άρθρο 139 του ΚΠΔ, όπως αυτό ισχύει μετά τη γενομένη προσθήκη με το άρθρο 2 παρ. 5 του Ν. 2408/1996, διάταξη του Εισαγγελέα, η οποία στην πρακτική είναι γνωστή ως "προβούλευμα", όταν μεταξύ άλλων περιπτώσεων, τα εκτιθέμενα στην έγκληση πραγματικά περιστατικά δεν συνιστούν αξιόποινη πράξη, όπως αυτή ορίζεται από το άρθρο 14του ΠΚ, ήτοι πράξη άδικη και καταλογιστή στο δράστη της, η οποία τιμωρείται από το νόμο (Βλ. Π. Καίσαρη "Κώδιξ Ποιν. Δικονομίας", 1981 τόμ. Α` σ. 443). Για την κατ` ουσίαν απόρριψη της εγκλήσεως ο νόμος απαιτεί: α) Να προηγηθεί υποχρεωτικά προκαταρκτική εξέταση και β) Να αποδειχθεί, κατά την πεποίθηση του Εισαγγελέα ότι η έγκληση είναι προφανώς ψευδής, ότι δεν υφίσταται δηλαδή ουδεμία, ούτε η ελαχίστη περί τούτου αμφιβολία (Μπουροπούλου "ΕρμΚΠΔ" 1951 τόμ. Α` υπό το άρθρο 47 σημ. 2 σ. 64, "πρακτικά συνεδριάσεων των Αναθεωρητικών Επιτροπών του ΚΠΔ τεύχ. . σ. 61, Δ/ξη ΕσΕφΛαρ 57/1976 ΠΧρ. ΚΘ 184).

Στην προκειμένη περίπτωση ο εγκαλών κατήγγειλε ότι ο εγκαλούμενος, αστυνομικός του Τμήματος Τροχαίας Κινήσεως Πατρών την 12-7-2001 εισήλθε στον κοινόχρηστο χώρο της επί της παρόδου Αιόλου 38, στην Πάτρα, πολυκατοικίας και εβεβαίωσε σε βάρος του εγκαλούντος παράβαση για παράνομη στάθμευση του ανωτέρω αυτοκινήτων σταθμευμένου δήθεν, προ της εισόδου-εξόδου του ακαλύπτου χώρου της πολυκατοικίας. Σε σχετική διαμαρτυρία της συζύγου του εγκαλούντος ο εγκαλούμενος της απάντησε ότι για την παραπάνω ενέργειά του έχει εντολή από τον Διοικητή του Ι.Γ. Στην έγκληση επίσης διηγηματικώς αναφέρεται ότι η Β.Τ. και ο Κ.Α., συγκάτοικοι στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα με τον εγκαλούντα, την 10-7-2001 "απείλησαν" τη σύζυγό του ότι, αν δεν απομακρύνει από τον ακάλυπτο-κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας το υπ` αριθμόν κυκλοφορίας ΑΒΓ 1234 αυτοκίνητό του, θα καλούσαν στην Τροχαία να βεβαιώσει τη σχετική παράβαση.

Από την προκαταρκτική εξέταση που διενεργήθηκε και ειδικότερα από τις νομότυπες μαρτυρικές καταθέσεις και τα συνημμένα στη δικογραφία έγγραφα, σε συνδυασμό με τα διαλαμβανόμενα στην έκθεση της κρινομένης προσφυγής προέκυψαν τα ακόλουθα:

Ο εγκαλών με τον Κ.Α. και τη σύζυγό τούτου Β.Τ. συγκατοικούν στο ίδιο κτιριακό συγκρότημα στην Πάτρα, επί της παρόδου Αιόλου αριθμός 38. Ανάμεσα από τα κτίρια Δ1 και Δ2 του συγκροτήματος υπάρχει στον κοινόχρηστο χώρο δίοδος για την είσοδο οχημάτων σε στεγασμένο χώρο για τη στάθμευσή τους. Υστερα από αίτηση της Β.Τ. από την Τροχαία Πατρών αρχικά με την υπ` αριθμόν 1018/16/108α/2-2-1999 απόφασή της και ακολούθως από το Δήμο Πατρέων με την υπ` αριθμόν 982/18-12-2000 απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Πατρέων χορηγήθηκε άδεια για την τοποθέτηση πινακίδων απαγόρευσης στάθμευσης (πινακίδα Ρ9) μπροστά από την είσοδο. Ο εγκαλών, επιθυμώντας να σταθμεύει τα δύο αυτοκίνητά του στη συγκεκριμένη θέση, ώστε να αποκλείει την είσοδο των αυτοκινήτων των λοιπών ενοίκων για το στεγασμένο χώρο της πολυκατοικίας, τα στάθμευε εκεί συνέχεια, παρά την ύπαρξη της ως άνω πινακίδας, με αποτέλεσμα να προκληθούν έριδες μεταξύ αυτού και των λοιπών ενοίκων, πέντε από τους οποίους μάλιστα, την 24-10-2000, του έστειλαν και σχετική εξώδικη διαμαρτυρία-πρόσκληση, διαμαρτυρόμενοι για τη συμπεριφορά του αυτή. Η παράνομη στάθμευση των αυτοκινήτων του εγκαλούντος επί της εισόδου του ως άνω κτιριακού συγκροτήματος συνεχίσθηκε και μετά το εξώδικο αυτό και μέχρι την 12-7-2001, οπότε ο Χ.Ν., διαχειριστής του συγκροτήματος, ύστερα από παράπονα των συνοίκων τηλεφώνησε στο Τμήμα Τροχαίας Κινήσεως Πατρών και εζήτησε την επέμβασή του. Ο Ι.Γ., ως Δ/τής του Τμήματος Τροχαίας Κινήσεως Πατρών, έδωσε εντολή στον εγκαλούμενο Δ.Ρ: να μεταβεί στην εν λόγω πολυκατοικία, για να διαπιστώσει τη βασιμότητα της καταγγελίας και, σε καταφατική περίπτωση, να βεβαιώσει τη σχετική παράβαση ο εγκαλούμενος Ρ. μετέβη εκεί και διαπίστωσε ότι το υπ` αριθμόν κυκλοφορίας ΑΒΓ 1234 αυτοκίνητο του εγκαλούντος είχε μόλις περάσει μέσα από τις πινακίδες και ήταν σταθμευμένο στο κέντρο της διόδου που οδηγεί στο χώρο του συγκροτήματος για τη στάθμευση των αυτοκινήτων, κατά τέτοιο μάλιστα τρόπο που απέκλειε παντελώς την είσοδο ή την έξοδο οποιουδήποτε αυτοκινήτου. Ενημέρωσε σχετικά το Διοικητή του και αυτός του επανέλαβε και πάλι την εντολή να βεβαιώσει την διαπιστωθείσα παράβαση (άρθρο 34 παρ. 3 περίπτ. Β` του Ν. 2696/1999-ΚΟΚ).

Από τα παραπάνω καταδεικνύεται ότι ο εγκαλούμενος ενεργώντας όπως ενήργησε, άσκησε τα νόμιμα καθήκοντά του και μάλιστα κατά τρόπο που δεν συνιστά το έγκλημα της παράβασης καθήκοντος (άρθρο 259 ΠΚ), αντίθετα θα τελούσε το έγκλημα αυτό εάν δεν θα εβεβαίωνε τη διαπιστωθείσα σε βάρος του εγκαλούντος ως άνω παράβαση του ΚΟΚ. Περαιτέρω η καταγγελία περί δήθεν διαπράξεως εκ μέρους του εγκαλουμένου του εγκλήματος της διατάραξης οικιακής ειρήνης (334 παρ. 1 ΠΚ) είναι αβάσιμη νομικά, δεδομένου ότι δεν πληρούνται οι όροι της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος τούτου, καθόσον ο εγκαλούμενος δεν εισήλθε στην κατοικία του εγκαλούντος, ούτε στον χώρο που αυτός χρησιμοποιεί για την εργασία του ή σε περικλεισμένο χώρο που αυτός κατείχε (άρθρο 334 παρ. 1 ΠΚ), αλλά στον κοινόχρηστο χώρο του ως άνω κτιριακού συγκροτήματος για εκτέλεση της υπηρεσίας του.

Η διηγηματικώς αναφερομένη στην έγκληση κατά του ανωτέρω Ρ. συμπεριφορά των Β. Τ. και Κ.Α. συνιστάμενη στην υπόδειξή τους προς τη σύζυγό του ότι, εάν ο εγκαλών δεν απομακρύνει από τον ακάλυπτο-κοινόχρηστο χώρο της πολυκατοικίας το αυτοκίνητό του, θα καλούσαν την Τροχαία να βεβαιώσει τη σχετική παράβαση, δεν στοιχειοθετεί την αντικειμενική υπόσταση της απειλής (άρθρο 333 παρ. 1 ΠΚ), πράξη για την οποία εξάλλου δεν υποβλήθηκε από τη δικαιούμενη προς τούτο σύζυγο του εγκαλούντος σχετική έγκληση (άρθρο 333 παρ. 2 ΠΚ), αλλά ούτε και της ηθικής αυτουργίας τούτων στις πράξεις των αστυνομικών. Ακόμη όμως και εάν ήθελε θεωρηθεί ότι με την έγκληση καταμηνύονται και οι Α.- Τ. ως ηθικοί αυτουργοί των διαληφθεισών πράξεων των αστυνομικών, από κανένα στοιχείο της δικογραφίας δεν προκύπτει ότι αυτοί προκάλεσαν στους ανωτέρω την απόφαση για την τέλεση των μη αξιόποινων άλλωστε, όπως εκτέθηκε, πράξεών τους. Αντίθετα από τη δικογραφία προέκυψε ότι εκείνος που τηλεφώνησε στην Τροχαία και εζήτησε τη συνδρομή της για την αποκατάσταση της νομιμότητας και την βεβαίωση τυχόν παραβάσεων εκ μέρους του εγκαλούντος ήταν ο διαχειριστής του συγκροτήματος Χ.Ν. (βλ. την από 23-2-2003 ένορκη κατάθεσή του).

Κατά ταύτα τα ανωτέρω καταγγελλόμενα δεν συνιστούν αξιόποινες πράξεις και συνεπώς ορθά ο Εισαγγελέας Πλημ/κών Πατρών απέρριψε την ανωτέρω έγκληση με την πληττόμενη διάταξή του.

Τώρα θὰ μοῦ πεῖτε πρὸς τὶ αὐτὰ τὰ κατεβατά. Προκειμένου νὰ μὴν πονοκεφαλιάσετε διαβάζοντας τὶς παραπάνω ἀποφάσεις ἔχουμε καὶ λέμε.

Ἡ ἱστορία
Σὲ ἕνα κτιριακὸ συγκρότημα τῆς Πάτρας ὑπάρχει ἕνας ἰδιωτικὸς, κοινόχρηστος δρόμος μεταξὺ δύο κτιρίων. Αὐτὸς ὁ ἰδιωτικός, κοινόχρηστος δρόμος συνδέει τὸν δημόσιο δρόμο μὲ στεγασμένο χῶρο σταθμεύσεως.
Μία κάτοικος τοῦ ἐν λόγω κτιριακοῦ συγκροτήματος (ἡ τρίτη μηνυόμενη), ἡ ὀποία τυγχάνει εἰσαγγελεύς, εἶχε αἰτηθεῖ ἀπὸ τὴν Τροχαία καὶ ἔπειτα ἀπὸ τὸν Δήμο ἄδεια γιὰ τοποθέτηση πινακίδας ἀπαγορευτικῆς τῆς σταθμεύσεως στὸν ἰδιωτικό, κοινόχρηστο δρόμο.
Ὁ μηνυτὴς στάθμευε τὰ δύο ὀχήματά του σὲ συγκεκριμένη θέση κλείνοντας τὸ πέρασμα στοὺς ὐπόλοιπους. Πέντε ἐξ αὐτῶν ἔστειλαν ἐξώδικο. Ἡ τρίτη μηνυόμενη καὶ ὁ τέταρτος (πρόεδρος πρωτοδικῶν, σύζυγος τῆς τρίτης μηνυόμενης) ἀπείλησαν τὴν σύζυγο τοῦ μηνυτὴ ὄτι ἀν δὲν ἀποκαρυνθεῖ τὸ ὄχημα τὸ ὁποῖο ἐμποδίζει θὰ καλέσουν τὴν Τροχαία νὰ βεβαιώσει παράβαση.
Ὁ διοικητὴς Τροχαίας (δεύτερος μηνυόμενος) ἐνημερώθηκε καὶ ἔστειλε ἕναν ὐφιστάμενό του ὁ ὁποῖος βεβαίωσε παράβαση.

Ἡ μήνυση (ἔγκληση)
Ὁ πρῶτος μηνυόμενος (ὁ ἀστυνομικὸς ὁ ὀποῖος βεβαίωσε παράβαση) μηνύθηκε γιὰ διατάραξη οἰκιακῆς εἰρήνης (εἰσῆλθε παρανόμως σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο) καὶ γιὰ παράβαση καθήκοντος (βεβαίωσε παράβαση παρανόμως).
Ὁ δεύτερος μηνυόμενος (ὀ διοικητὴς Τροχαίας) μηνύθηκε γιὰ ἠθικὴ αὐτουργία στὰ ἀδικήματα τοῦ πρώτου μηνυόμενου.
Οἱ ἄλλοι δύο μηνυόμενοι (τὸ ἀντρόγυνο) μηνύθηκε γιὰ τὰ ἠθικὴ αὐτουργία στὰ ἀδικήματα τοῦ πρώτου μηνυόμενου καὶ για ἀπειλή.

Ἡ ἐπέμβαση τῆς Τροχαίας σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο: τὶ ἀποφάσισαν οἱ εἰσαγγελείς
Τώρα εἴμαστε ἔτοιμοι νὰ δοῦμε τὴν οὐσία τῆς ὅλης ὑποθέσεως. Ὁ ἀστυνομικὸς τῆς Τροχαίας βεβαίωσε παράβαση σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο. Εἶναι νόμιμο ἢ παράνομο;
Δεῖτε ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν πρώτη ἀπόφαση.

ὁ εἰσαγγελεὺς στὴν 41/2003 Διάταξη Εἰσαγγελέα Πλημ/κῶν Πατρῶν έγραψε:Πράγματι, επειδή ο σκοπός του άρθρου 34 παρ. 3 περ. β` του ν. 2696/99 (ΚΟΚ) που απαγορεύει την στάθμευση οχημάτων μπροστά από την είσοδο-έξοδο παροδίου ιδιοκτησίας, είναι η διασφάλιση της ελεύθερης εισόδου και εξόδου των οχημάτων των παροδίων ιδιοκτητών προς και από τις ιδιοκτησίες τους και όχι γενικώς η ασφαλής κυκλοφορία των οχημάτων στους δημόσιους δρόμους, γίνεται δεκτό ότι σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως και σε αυτή, πρέπει να διαστέλλεται η έννοια της οδού και να περιλαμβάνει και ιδιωτικές οδούς, διόδους κ.λπ. και άρα να έχει εφαρμογή και σε αυτές τις περιπτώσεις ο Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας (βλ. 9/89 ΓΝΜΔ ΕΙΣ ΑΠ, 12/73 ΓΝΜΔ ΕΙΣΑΠ, ΕφΑθ 11728/87 Ε. Συγκ.Δ. ΙΣΤ 487, ΕφΑθ 5487/74 Ε.Συγκ.Δ. 1975, σελ. 90, Μον. Πρ. Αθηνών 5824/1982 Ε.Συγκ.Δ. 1983, σελ. 464).

Τὶ σημαίνει αὐτό; Ὁ μηνυτὴς ναὶ μὲν στάθμευσε σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο ἀλλὰ παραβιάστηκε ἔννομο συμφέρον τῶν ἐνοίκων, δὲν μπορούσαν νὰ κινηθοῦν μεταξὺ τοῦ χώρου σταθμεύσεως καὶ τοῦ δημόσιου δρόμου.

Ἐπιπλέον δεῖτε καὶ κάτι ἄλλο στὴν δεύτερη ἀπόφαση.

ὁ εἰσαγγελεὺς στὴν 15/2003 Διάταξη Εἰσαγγελέα Ἐφετῶν Πατρῶν έγραψε:Περαιτέρω η καταγγελία περί δήθεν διαπράξεως εκ μέρους του εγκαλουμένου του εγκλήματος της διατάραξης οικιακής ειρήνης (334 παρ. 1 ΠΚ) είναι αβάσιμη νομικά, δεδομένου ότι δεν πληρούνται οι όροι της αντικειμενικής υποστάσεως του εγκλήματος τούτου, καθόσον ο εγκαλούμενος δεν εισήλθε στην κατοικία του εγκαλούντος, ούτε στον χώρο που αυτός χρησιμοποιεί για την εργασία του ή σε περικλεισμένο χώρο που αυτός κατείχε (άρθρο 334 παρ. 1 ΠΚ), αλλά στον κοινόχρηστο χώρο του ως άνω κτιριακού συγκροτήματος για εκτέλεση της υπηρεσίας του.

Ὁ ἀστυνομικὸς (πρῶτος μηνυόμενος) εἰσήλθε σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο καὶ μηνύθηκε γιὰ παράβαση τῆς παραγράφου 1 τοῦ ἄρθρου 334 τοῦ Ποινικοῦ Κώδικα. Ὁ εἰσαγγελεὺς κάνει ἕνα διαχωρισμὸ μεταξὺ τῶν ἰδιωτικῶν χώρων. Διαχωρίζει τὸν ἀμιγῶς ἰδιωτικὸ χῶρο (οἰκία, ἐπαγγελματικὴ στέγη) ἀπὸ τὸν ἰδιωτικὸ, κοινόχρηστο χῶρο. Ἡ ἐπέμβαση τοῦ ἀστυνομικοῦ στὸν κοινόχρηστο χῶρο κρίνεται νόμιμη.

Όλο το παιχνίδι είναι στις λέξεις κοινόχρηστος χώρος.
Με τις λέξεις αυτές, κοινόχρηστος χώρος, η νομοθεσία χαρακτηρίζει και το κλιμακοστάσιο.
Δηλαδή με την επιχειρούμενη διασταλτική ερμηνεία του νόμου μπορεί ο τροχονόμος να γράψει παράβαση επειδή κάποιος άφησε το μηχανάκι του μέσα στο κλιμακοστάσιο?
Ο κοινόχρηστος χώρος σε ένα οικόπεδο είναι κοινόχρηστος μόνο για τους ενοίκους ή τους ιδιοκτήτες του οικοπέδου.
Για όλους τους άλλους πολίτες είναι ιδιωτικός χώρος.
Άρα από τα παραπάνω, νομίζω πως δεν ήταν ορθή η βεβαίωση της παράβασης από τον τροχονόμο.

ωραίο θεμα Haridimos.

Πρέπει να παρατηρησω ομως πως εδώ πρόκειται για ενα δρομο (δρομακι) ιδιωτικό μεν αλλα με πρόσβαση στο οδικό δικτυο. Θα ηταν ενδιαφερον να δουμε τι θα συνεβαινε αν καποιος παρκαρει σε ενα παρκινγκ πολυκατοικίας, χωρίς να εμποδίζει την διέλευση οχημάτων.

erling διαφωνῶ ποὺ διαφωνεῖς. Φαντάσου μιὰ πολυκατοικία ὅπου μένουν 20 πολίτες, ὁ ἕνας παρκάρει στὴν εἴσοδο διότι ἔτσι γουστάρει καὶ παραβιάζει ἕνα ἔννομο δικαίωμα τῶν ὑπολοίπων. Γιατὶ εἶναι λάθος τὸ νὰ παρέμβει ὀ αστυνομικὸς καὶ νὰ κόψει κλήση;

Ἄλλωστε πῶς παρεμβαίνει ὄταν ἔχω δυνατὰ τὴν μουσικὴ περασμένα μεσάνυχτα; Στὸν ἰδιωτικό μου χῶρο δὲν βρίσκομαι; Τὸ ἀδίκημα δὲν τὸ τελῶ σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο;

MacPap έγραψε:ωραίο θεμα Haridimos.

Πρέπει να παρατηρησω ομως πως εδώ πρόκειται για ενα δρομο (δρομακι) ιδιωτικό μεν αλλα με πρόσβαση στο οδικό δικτυο. Θα ηταν ενδιαφερον να δουμε τι θα συνεβαινε αν καποιος παρκαρει σε ενα παρκινγκ πολυκατοικίας, χωρίς να εμποδίζει την διέλευση οχημάτων.

Ἐννοεῖς νὰ πάω σὲ μιὰ ξένη πολυκατοικία καὶ νὰ παρκάρω; Ἐκεὶ ἔχει ἐφαρμογὴ ἡ παράγραφος 1 τοῦ ἄρθρου 334 τοῦ ΠΚ περὶ διαταράξεως οἰκιακῆς εἰρήνης.

Haridimos έγραψε:Φαντάσου μιὰ πολυκατοικία ὅπου μένουν 20 πολίτες, ὁ ἕνας παρκάρει στὴν εἴσοδο διότι ἔτσι γουστάρει καὶ παραβιάζει ἕνα ἔννομο δικαίωμα τῶν ὑπολοίπων. Γιατὶ εἶναι λάθος τὸ νὰ παρέμβει ὀ αστυνομικὸς καὶ νὰ κόψει κλήση;

Ἄλλωστε πῶς παρεμβαίνει ὄταν ἔχω δυνατὰ τὴν μουσικὴ περασμένα μεσάνυχτα; Στὸν ἰδιωτικό μου χῶρο δὲν βρίσκομαι; Τὸ ἀδίκημα δὲν τὸ τελῶ σὲ ἰδιωτικὸ χῶρο;

Άλλο το αδίκημα της φασαρίας σε ώρα κοινής ησυχίας και άλλο το παρκάρισμα. Σε ιδιωτικό χώρο (πχ πάρκινγκ απο υπερμάρκετ) δεν μπορεί να επέμβει τροχαία. ούτε τα ψέυτικα στοπ που έχουν εκεί μέσα μπορούν να δικαιολογήσουν ποιος φταίει σε μια ενδεχόμενη σύγκρουση

Haridimos, το διαφωνώ προφανώς δεν σημαίνει ότι συμφωνώ με τον παραβάτη.
Από την άλλη, η τροχαία έχει άλλο ρόλο και άλλο η αστυνομία.
Η τροχονομική παράβαση είναι παράβαση του ΚΟΚ κάτι που είναι πολύ συγκεκριμένο, ενώ η διατάραξη κοινής ησυχίας είναι άλλο θέμα.
Μπορεί ο οποιοσδήποτε να κάνει μήνυση σε αυτόν που παρκάρει στον κοινόχρηστο χώρο του οικοπέδου του, οπότε θα καλέσει την αστυνομία για να βεβαιώσει το γεγονός αλλά όχι για να βεβαιώσει την παράβαση.
Όπως όταν γίνεται ένα τρακάρισμα, καλούμαι την τροχαία για να βεβαιώσει το γεγονός και όχι την παράβαση.
Σε αυτό εγώ διαφωνώ, στην βεβαίωση παράβασης του ΚΟΚ.

Και να επισημάνω πως η έννοια της ιδιωτικής οδού έχει καταργηθεί από το 1985.

edit.
Να συμπληρώσω και την 529/1967 γνωμοδότηση του Ν.Σ.Κ., και την 732/1984 του Υπ. Δημ. Τάξεως, όπου λέει με λίγα λόγια πως αν δεν υπάρχει περίφραξη και ο περιβάλλον χώρος του οικοπέδου αποτελεί ενιαία επιφάνεια με το πεζοδρόμιο ή τον δρόμο τότε μπορεί να βεβαιωθεί παράβαση του ΚΟΚ.

UltiMo_ έγραψε:Σε ιδιωτικό χώρο (πχ πάρκινγκ απο υπερμάρκετ) δεν μπορεί να επέμβει τροχαία.

Γιατί; Ἐπειδὴ τὸ λὲς ἐσύ; Οἱ εἰσαγγελεὶς ἔχουν ἄλλη ἄποψη. Καλῶς ἢ κακῶς ἠ ἄποψη τῶν εἰσαγγελέων εἶναι ἰσχυρότερη τῆς δικής σου.

erling έγραψε:Σε αυτό εγώ διαφωνώ, στην βεβαίωση παράβασης του ΚΟΚ.

Οἱ εἰσαγγελεὶς ἔχουν ἄλλη ἄποψη (δίς). Καλῶς ἢ κακῶς ἠ ἄποψη τῶν εἰσαγγελέων εἶναι ἰσχυρότερη τῆς δικής σου (δίς).


Σεβαστὴ ἡ διαφωνία σας ἀλλὰ ὁ λόγος τῶν εἰσαγγελέων ἔχει ἰσχύ. Ὁ μηνυτὴς ἄσκησε ἔφεση κατὰ τῆς πρώτης ἀποφάσεως ἀλλὰ δὲν κατάφερε κάτι. Φαντάζομαι ὄτι μόνο ὀ Ἄρειος Πάγος μπορεῖ νὰ ἀναιρέσει τὶς παραπάνω ἀποφάσεις.

Δὲν τὸ θεωρεῖτε σωστό; Εἶναι δικαίωμά σας καὶ τὸ σεβόμαστε.
Δὲν τὸ θεωρεῖτε δίκαιο; Εἶναι δικαίωμά σας καὶ τὸ σεβόμαστε.
Δὲν τὸ θεωρεῖτε ἠθικό; Εἶναι δικαίωμά σας καὶ τὸ σεβόμαστε.

Ἀλλὰ δὲν μπορεῖτε νὰ λέτε ὄτι δὲν ἰσχύει.

Haridimos κάνεις λάθος στο ότι δεν μπορούμε να λέμε πως δεν ισχύει, διότι δεν το είπα.
Η απόφαση αυτή ισχύει μέχρι να κριθεί από τον Α.Π. ή το Σ.τ.Ε. αν μπορεί να πάει εκεί.
Η απόφαση του εφετείου βέβαια δεν αποτελεί δεδικασμένο, με την έννοια που βλέπουμε στις ταινίες, και προσωπικά έχω μεγάλες επιφυλάξεις αν ήταν ίδια η απόφαση στην περίπτωση που δεν ήταν εμπλεκόμενοι η Εισαγγελέας Πρωτοδικών και ο Πρόεδρος Πρωτοδικών.

Και ξαναρωτάω εγώ. Που σταματάει η διασταλτική, όπως λέει ο Εισαγγελέας, έννοια της οδού?
Στην Πρασιά?
Ανάμεσα στην φύτευση?
Στην pilotis?
Στο κλιμακοστάσιο?
Που??
Ποιος θα κρίνει κάθε φορά πόσο μπορεί να διαστέλλεται η έννοια της οδού?
Μήπως μπαίνουμε σε επικίνδυνα μονοπάτια με την διασταλτικότητα αυτή???

Νομίζω πως η παλαιότερη απόφαση του ΝΣΚ ήταν περισσότερο σαφής όσον αφορά τα όρια που μπορεί να έχει εφαρμογή ο ΚΟΚ.
Και για ποιαν οδό μιλάει αλήθεια?

Επαναλαμβάνω λοιπόν, κατά την άποψή μου, πως η νόμιμη οδός ήταν μήνυση κατά του ιδιοκτήτη του ΑΒΓ1234 οχήματος.