[Λάθρο] Ευγένεια, αδυναμία ή οσφυοκαμψία;

[rasPUTIN]

Ευγένεια, αδυναμία ή οσφυοκαμψία;


Αναφέρω το συγκεκριμένο περιστατικό, ως ένα απλό παράδειγμα από τα όσα αντίστοιχα συμβαίνουν καθημερινά σε διάφορες εκφάνσεις της ζωής μας, γιατί ειλικρινά αδυνατώ να κατανοήσω την αιτία και έχω μία μεγάλη απορία!
Σήμερα το πρωί λοιπόν βρισκόμουν στην ουρά των ταμείων ενός σούπερ μάρκετ. Η ουρά ήταν μία γιά όλα τα ταμεία. Ξαφνικά εμφανίζεται από το πλάι ζεύγος... "επενδυτών" κοιτάζουν όλους εμάς με... αυτοκρατορικό -τουλάχιστον- τουπέ, συνεννοούνται μεταξύ τους με συνωμοτικό βλέμμα και διάφορα βαρ βαρ και με περίσσεια αυθάδεια, -γονιδιακό τους χαρακτηριστικό- μπαίνουν από το πλάι της ουράς και στέκονται... πίσω μου! (Το...σύμπαν!...)
Ολοι οι πίσω από μένα δυσφόρησαν μεν, αλλά ΚΑΝΕΙΣ δεν αντέδρασε.
Σκεπτόμενη το πως γίνεται κανείς θιγόμενος (στο κάτω κάτω την δική τους σειρά είχαν πάρει, όχι την δική μου) μην πει κουβέντα ευχήθηκα να δώσει το σύμπαν να με... προσπεράσουν!
Και ω θεοί! Ο αρσενικός κάποια στιγμή με το που είδε μπροστά ένα ταμείο ελεύθερο άρπαξε τα πράγματα από την γυναίκα και με ταχύτητα και ελιγμούς... σαΐτας προσπέρασε εμένα και όλους τους πριν από μένα και κατέφθασε στο ταμείο!


Η συνέχεια έχει ως εξής:
1. Γύρισα πίσω και κοιτάζοντας (όσοι με ξέρουν, ξέρουν πως) την... επενδύτρια κατάματα, της είπα κοφτά, αλλά ήρεμα στα Ελληνικά να πει στον... καλό της (ο τόνος στο α) να γυρίσει πίσω!

2. Εκανε ότι δεν κατάλαβε και κοιτούσε απέναντι αδιάφορα.

3. Της ξαναλέω στα Αγγλικά τα ίδια, προσθέτοντας προς πληροφόρησή της, -έτσι γιά την... αλητεία- ότι όλοι εμείς που περιμένουμε στην ουρά δεν είμαστε ηλίθιοι, όπως προφανώς νομίζει, αλλά ευγενείς και πολιτισμένοι.

4. Πάλι σπινθηροβόλο βλέμμα αγελάδας.

Και εδώ αρχίζουν τα γλέντια.

5. Λέω φωναχτά στα Αγγλικά "εντάξει, καλώ αμέσως την Αστυνομία"

6. Με το που ακούει το "πολίς" έγινε το θαύμα! Αρχισε να μιλάει Αγγλικά φαρσί και επειδή ΚΑΝΕΙΣ δεν είχε πάρει μέρος στο όλο σκηνικό, μέσα σε αυτό το λεπτό που συνέβησαν τα παραπάνω, νόμισε ότι την παίρνει να μου βάλει τις φωνές ως... θιγόμενη ευαισθητούλα, βεβαίως βεβαίως! Περεμπιπτόντως, ο επενδυτής παρέμενε μαρμαρωμένος μπροστά στο ταμείο και όλοι από το σούπερ μάρκετ μούγκα στην στρούγκα.


Ε, ποιός είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Τα όσα ακολούθησαν δεν έχει νόημα να τα περιγράψω θα αναφέρω όμως το αποτέλεσμα.

* Ο... επενδυτής έφυγε τρέχοντας από το ταμείο και γύρισε πίσω (πολύ γρήγορο και... ευέλικτο αυτό το παιντί, το ομολογώ!)

* Η... επενδύτρια άρχισε να ωρύεται στα βαρ βαρ απευθυνόμενη σε αυτόν δείχνοντάς με.

* Αυτός γύρισε προς το μέρος μου... κάπως και αφού τον κοίταξα κι εγώ... κάπως, προφανώς ένοιωσε... κάπως και γυρίζοντας στην δικιά του της μίλησε... κάπως, (αλλιώτικο αυτό το "κάπως" από το αρχικό του "κάπως") αυτή το βούλωσε αμέσως και λουφάξανε και οι δύο.
Και τώρα το καλύτερο:

Μία γρια-γκιόσα πέντε-έξι άτομα πίσω από μένα άρχισε να μου φωνάζει και να με... επιπλήττει επειδή φώναξα και τρομοκράτησα -λέει- τα παιντιά!
Εντάξει έμεινα... Παυλόπουλος γιά κανα δυό δεύτερα, αλλά μετά μπήκε στη θέση της ακούγοντας τα εξ αμάξης στην γλώσσα που καταλάβαινε!
Τότε αρκετοί αντέδρασαν υπέρ μου και αυτή το βούλωσε, προσπαθώντας φυσικά να διαστρεβλώσει τα πράγματα με το γνωστό στυλ "όχι δεν είναι αυτό που νομίζεις".


Στο διά ταύτα τώρα: Η απορία.
Αφού έγιναν όλα αυτά δέχτηκα ένα σωρό "μπράβο κοπέλλα μου", "τους μαζεύουμε και μας κοροϊδεύουν", "δεν σέβονται τίποτα", κλπ κλπ κλπ. Τελικά, όταν το φίδι είχε βγει από την τρύπα όλοι τους έγιναν φλύαροι και υποστηρικτικοί. Πριν, τσιμουδιά!
Γιατί άραγε σε αυτά τα απλά καθημερινά συμβάντα δεν αντιδρούμε και δεν διεκδικούμε το δίκιο μας ως ελεύθεροι, φορολογούμενοι πολίτες με ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, αλλά απλά λουφάζουμε παντού και πάντα, κάθε μέρα όλο και πιό πολύ;
Γιατί τέτοια οσφυοκαμψία παντού; Από τα πιό απλά καθημερινά μέχρι τα πιό σοβαρά και δύσκολα; Τι μας έχει συμβεί; Γονιδιακή μετάλλαξη;
Πως ανεχόμαστε τόσα και τόσα κάθε μέρα χωρίς κιχ;
Και τι νομίζουμε ότι κερδίζουμε με την μούγκα όταν θίγονται τα δίκια μας και η αξιοπρέπειά μας;
Πως έχουμε επιτρέψει να θεωρεί ο κάθε είδους και γένους άξεστος την ευγένεια και την καλωσύνη μας ως αδυναμία;
Η απορία μου μεγάλη και κάθε μέρα γίνεται μεγαλύτερη.
Η σοφή γιαγιά μου έλεγε: παιδί μου να θυμάσαι ότι, αν δεν σκύψεις, κανείς δεν ανεβαίνει στην πλάτη σου!
Μέχρι τώρα ακολουθώ την συμβουλή της στο ακέραιο, δεχόμενη το τίμημα.
Τίποτα δεν δίδεται χωρίς τίμημα... Νόμος!
Αλλά προφανώς τόχουμε ξεχάσει...

https://www.facebook.com/sue.papadakos/ ... U83kzYtV8l

[rasPUTIN]

Ἐγὼ ὁ βλαξ ξέρω ὅτι, ὅταν πηγαίνεις στὸ ξένον σπίτι, πρέπει νὰ ἐπιδεικνύῃς σεβασμόν.